Κακοποίηση (ακόμη και συναινετική) vs BDSM

Η κακοποιητική βία είναι αυτή που γεννά και άλλη βία. Πολύ πιθανότερο από το να γίνει ο υποτακτικός ή ο σκλάβος "αιώνιο θύμα" κακοποίησης "ακόμη και συναινετικής" είναι να απλώσει το χέρι ή να ανοίξει το στόμα και να ασκήσει βία ο ίδιος εναντίον του Άλλου.

@Janine, ως νηματοθέτη, επειδή πάει καιρός και δεν θυμάμαι αν έχει αναπτυχθεί στο νήμα αυτό, ποιος ορίζει ότι είναι κακοποίηση κάτι που συνέβη συναινετικά; Ποιος βρίσκει άκρη αν κάποιος έχει σύνδρομο Στοκχόλμης και πώς το κάνει; Για την ενδοοικογενειακή βία δεν μιλώ, γιατί έχω τη γνώμη ότι δεν έχει καμία σχέση με το BDSM, το ίδιο δεν μιλώ και για το bullying γιατί δε νομίζω ότι έχει θέση σε διυποκειμενικές σχέσεις και δεν θυμίζει σε τίποτα BDSM, τουλάχιστον σ εμένα  

 

H κακοποίηση είναι ένα αντικειμενικό γεγονός. Αν δώσω μια όμοιας ορμής γροθιά σε κάποιον είτε το κάνω σε έναν περαστικό στο δρόμο, είτε σε έναν αγώνα πυγμαχίας είτε σε ένα bdsm session την ίδια σωματική βλάβη θα προκαλέσω στο σώμα του άλλου και άρα θα το κακοποιήσω. Αυτό που διαφέρει στις δύο τελευταιες περιπτωςεις είναι ότι υπάρχει συναίνεση ταυτισμένη με την εσωτερική βούληση των μερών και ένα πλαίσιο κανόνων, σε σχέση με το πρώτο που δεν υπάρχει ούτε συναίνεση ούτε πλαίσιο. Στο βδσμ, το θέμα είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον αφού ο βασικός κανόνας είναι ότι το ένα μέλος συναινεί να μην αμυνθεί και να μην ανταποδώσει και να δεχτεί την βλάβη που τυχόν υποστεί. Και αυτο το διαφοροποιεί απο τον αγώνα της πυγμαχίας η οποια ειναι συναινετική κακοποιηςη αλλα δεν την λες ερωτική σχεςη ουτε βδςμ. Σε αυτες που αποκαλούμε κακο ποιητικές σχεςεις συχνά το θύμα παίρνει μια στάση οσιομάρτυρα, που πόρρω απέχει από τις περιγραφές της @astarti (οχι οτι δεν ισχύουν και αυτα που λεει) και συχνά 'κατανοεί' τις οργισμένες αντιδράσεις του άλλου, θεωρεί ότι του άξιζε ως τιμωρία και ουδαμώς θελει να αποχωρηςει κλπ. Και δεν εχουμε δικαίωμα να το διαψεύδουμε μιας και δεν υπαρχει ακτινογραφία ψυχής για να το διαψευςουμε. Όσο παραμένει το πρόσωπο αυτό παραμενει στην σχεςη μπαίνουμε σε μια γκρίζα περιοχή συναίνεσης και defacto έ γ κ ρ ι σ ης . Η διαφορά ειναι οτι στο βδςμ, τα μέλη ε π ι θ υ μ ο υ ν ερωτικά να συνδιαλέγονται μεταξυ τους και με την βία ´η και μονο με αυτη, επιθυμία την οποια αμεςα την συνδεουν με την ρητή συναινεςη τους και την πράττουν εντός συμφωνημένου πλαισίου.

 

Αυτό με την ''ακτινογραφία ψυχής'' με έστειλε αδιάβαστη... 

 

Δεν μιλάμε όμως για βλάβη στο BDSM, γνωστό το hurt vs. harm και πέραν τούτου τείνω να αμφισβητήσω ότι δεν υπάρχει στη συντριπτική πλειονότητα αυτόματη αυτοάμυνα αν ο bottom νιώσει ότι παθαίνει κάτι κακό είτε συναισθηματικά είτε σωματικά είτε σε όρους καταπάτησης, αλλοίωσης προσωπικότητας.

Το εσωστρεφές "μου άξιζε" για να σώσει τη σχέση έχει κοντά πόδια και είναι πολύ λίγο μπροστά στο θυμό που μαζεύεται ...

 

Πάντα ένα Α/αφεντικό τα φταίει  

 

No release for sick men (and women αλλά δεν ταίριαζε στον τίτλο της ταινίας   )

 

Πως το εχουνε πει;

Αν κοπανάει ο Mr Grey ειναι BDSM. Αν κοπανάει ο Μήτσος από τον Βελβεντό Κοζάνης ειναι ενδοοικογενειακή βία.

 

Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ μαζί. Είσαι σύντομη, περιεκτική και περιγράφεις με ακριβώς πως πρέπει να είναι μία τέτοια σχέση!

 

Η βία δεν κάνει ούτε θετικές διακρίσεις...

 

@margarita_nikolayevna

καταδικαζουμε τη βια από όπου κι αν προέρχεται ή υπάρχει εξαίρεση γιαυτην που ειναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας;