Κακοποίηση (ακόμη και συναινετική) vs BDSM

Με την ευρύτερη εννοια...

 

βεβαια και αλλο να κοπαναει ο μαστρογκριζος και να εισαι μουσκεμα απο την καυλα και αλλο να σε τσακιζει ο μητσαρας στο ξυλο επειδη εκαψες το φαι.εκει το πολυ πολυ να γινεις μουσκεμα απο το φοβο 

 

Είμαστε οπισθοδρομικοί στην κακοποίηση της ''φάσης''...

 

Στατιστικά πόσοι καίνε επίτηδες το φαγητό;

 

δεν καταλαβα την ερωτηση

 

Διατυπωνω εκ νέου..

Πόσες να καινε το φαγητό του κάθε Μητσαρα επίτηδες;

 

καμμια.δεν νομιζω ο μητσαρας να βαραει για ευχαριστηση.να το καψει οταν εχει απεναντι της τον αλεξανδρο που γνωριζει πως γουσταρει κινκυ παιχνιδια 

 

Αρα καίγονται.  

 

ετσι 

 

Τη διάγνωση ως προς το Σύνδρομο της Στοκχόλμης την κάνει φαντάζομαι κάποιος ειδικός ψυχικής υγείας, αν χρειαστεί να εμπλακεί, και φυσικά πρέπει να γίνει προσεκτική επιλογή, γιατί κάποιος που δεν καταλαβαίνει το χώρο μπορεί να βγάλει όλους προβληματικούς  

Η άποψη που διατυπώνεις, ότι η ενδοοικογενειακή βία και το bullying δεν έχουν σχέση με το bdsm, με βρίσκει σύμφωνη όταν μιλάμε για το δέον. Ρεαλιστικότερο, όμως, νομίζω ότι θα ήταν να λέγαμε ότι δεν θα έπρεπε να έχουν σχέση με το bdsm. Γιατί όταν μιλάμε για το είναι, για αυτό που πραγματικά συμβαίνει, τότε δεν νομίζω ότι μπορούμε να αποκλείσουμε a priori τίποτα.

Παρόλα αυτά, οι σχέσεις bdsm στις οποίες υπάρχει ένα πλαίσιο συμφωνημένο ως προς τη βία που ασκείται, θα έπρεπε ίσως να έχουν λιγότερες πιθανότητες να καταλήξουν σε φαινόμενα κακοποίησης. Δεν γνωρίζω όμως αν είναι όντως έτσι τα πράγματα.

Η ενστικτώδης αντίδραση αυτοάμυνας δεν είναι δεδομένη νομίζω και οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί, από το να "παγώσει" ο bottom, να νιώσει ότι πρέπει να το υποστεί για να ευχαριστήσει τον Top, να έχει γενικότερα χαμηλή αυτοεκτίμηση και να μην αντιδρά σε επιθέσεις στο πρόσωπό του, μέχρι να είναι καιρό σε μια τέτοια σχέση όπου έχει πειστεί ότι αυτή η συμπεριφορά του αξίζει. Ο θυμός που μαζεύεται μέσα στο θύμα, σ' αυτές τις περιπτώσεις στρέφεται κατά του ίδιου του του εαυτού, το θύμα δηλαδή σκέφτεται ότι αν ήταν καλύτερο, τότε ο θύτης δεν θα του συμπεριφερόταν έτσι, αλλά αφού δεν είναι τότε αξίζει την κακοποιητική συμπεριφορά.

Πιο περίπλοκα γίνονται τα πράγματα, όταν το θύμα νιώθει ότι αν ήταν πιο δυνατό ή πιο θαρραλέο, τότε θα ήταν ικανό να αμυνθεί απέναντι στο θύτη. Ο θυμός στρέφεται και πάλι κατά του εαυτού του, γιατί δεν μπορεί να αυτοπροστατευτεί, όπως πιστεύει ότι κάνουν οι δυνατοί άνθρωποι.

Από κει και πέρα, ενδέχεται να αντιμετωπίζει τη συνεχιζόμενη κακοποίηση ως τιμωρία για τις υποτιθέμενες ελλείψεις του και να δικαιολογεί το θύτη. Η ανάμειξη μιας τέτοιας κατάστασης με μαζοχιστικές και υποτακτικές τάσεις, οδηγεί σε ένα επικίνδυνο κοκτέιλ συναισθημάτων, επιθυμιών και αλληλεπιδράσεων.

Συμφωνώ με την @brenda και την @elfcat , και θεωρώ ότι είναι επιβεβλημένο να καταλάβουν οι υποτακτικοί ότι δεν μπαίνουν στο bdsm για να το παίξουν θύματα κανενός.

Το D/s είναι ένας εξαιρετικός τρόπος ερωτικού σχετισμού - για όποιον του ταιριάζει. Όποιος χρησιμοποιεί το D/s για άλλους λόγους και ωθείται να το κάνει από αιτίες πέραν της ερωτικής επιθυμίας και ικανοποίησης, θα το φάει το κεφάλι του με μαθηματική ακρίβεια και δεν θα φταίει κανένας Κυρίαρχος γι' αυτό.

Ειδικά ως προς την εμπιστοσύνη των Κυριάρχων που θέλει διαφύλαξη, προσυπογράφω. Η εμπιστοσύνη και η συναίνεσή τους είναι βασικά ζητήματα, που συχνά τα παραβλέπει κανείς.


Τέλος, ως γενικότερο σχόλιο, για το ζήτημα της συναίνεσης, αυτό αναλύθηκε και σε άλλο νήμα κι από τις εκεί απαντήσεις φαίνεται ότι δεν πρόκειται για τόσο απλό θέμα, ειδικά σε σχέσεις κι όχι σε sessions T/b. Δεν είναι μαθηματικά η συναίνεση στις σχέσεις D/s, 1+1 δεν κάνει πάντα 2  

 

Αυτό και AMEN.

υγ. Να σταματήσουν να βλέπουν Κοκκινόπουλο

 

Τελευταια με απασχολει εντονα το εξης:
Γιατι αραγε καποιος ψαχνει την αγαπη,την τρυφεροτητα κ το νοιαξιμο μεσα απο την "κακοποιηση" ;
Εξηγουμαι...
Γιατι (ασχετως αν με/μας φτιαχνει η ιδεα του βδσμ) θεωρουμε πως μας αξιζει η συναινετικη κακοποιηση ή κακοποιηση με ορια;
Αν το εχω παρει απο λαθος οπτικη ας με διορθωσουν οι γνωστες!