Γιατί επιλέγουμε προβληματικές σχέσεις ?

Re: Απάντηση: Γιατί επιλέγουμε προβληματικές σχέσεις ?

Τώρα πρόσεξα την υπογραφή σου αγαπητέ llazouli  .

Το παραπάνω το διάβασα στο "Βιβλίο της Ανησυχίας" του Φ.Πεσσόα (εκδ. Αλεξάνδρεια, σελ 70)
και το παρέθεσα μπλεγμένο μέσα στα δικά μου λόγια γιατί μου φαίνεται αρκετά σωστό,
όσο δυστυχές και αν ακούγεται...

Κακώς που η φιλοσοφία του fastfood έχει δiεισδύσει τόσο στις ζωές μας,
αλλά ξέρεις κάτι; Στο χέρι μας είναι να ρίξουμε το tempo σε πιο ανθρώπινα επίπεδα...

 

Γιατι επιλεγουμε προβληματικες σχεσεις... χμμμ... Ισως γιατι πιστευουμε οτι με το να "γιατρεψουμε" μια ελατωματικη σχεση θα μπορεσουμε να λυσουμε και τα υπολοιπα προβληματα μας. Προσωπικα δεν εχω παρατισει ποτε κανεναν και για κανεναν λογο. Παντα το πολεμαω, μου αρεσει να αγωνιζομαι για να γινει κατι καλητερο. Το κακο ειναι πως παντα ειμαι ο μονος που το κανει...

ΥΣ. σορρυ, για τα ορθογραφικα... εχο να γραψω με ελληνικουσ χαρακτηρες εδω και χρονια. -_-

 

Απάντηση: Γιατί επιλέγουμε προβληματικές σχέσεις ?

Επιλέγουμε προβληματικές σχέσεις επειδή δεν υπάρχουν άλλου είδους σχέσεις..

 

έλα μου ντε, και εγω αυτό αναρωτιέμαι, γιατι επιλέγουμε προβληματικές σχέσεις?
και μένουμε κι σε αυτές καιρο.
πχ είχα ανακαλύψει ότι ο φίλοσ μου με απατα, αλλά δεν τον χώριζα. πέρασαν έξι μήνες μέχρι να του δόσω τα παπούτσια στο χέρι....

 

Απάντηση: Γιατί επιλέγουμε προβληματικές σχέσεις ?

Βαρεθηκα να διαβασω ολα τα ποστ γιατι δεν πιστευω οτι διαλεγουμε προβληματικες σχεσεις.
Μες την τρελλη χαρα τις ξεκιναμε παντα. Προβληματικες τις κανουμε στην πορεια.
Γιατι τις κραταμε ??....πολλοι οι παραγοντες.

 

Εγω τις επιλεγω συνηδειτα.
Κυριως οταν νοιωθω πως με τρωνε τα χερια μου και πρεπει να δωσω πολλα χαστουκια.

 

Απάντηση: Γιατί επιλέγουμε προβληματικές σχέσεις ?

Στη ρώμη κανε ... οτι κάνουν οι ρωμαίοι . (?)

Στις προβληματικές σχέσεις εμπλεκόμαστε γιατί πάντα μέσα μας συνυπάρχει η σοφία με την αφέλεια μας σε ένα μαγευτικό μείγμα !

 

Προβληματικές σχέσεις κάνουμε, όταν κάνουμε, γιατί φέρουμε σε αυτές τη δική μας προβληματικότητα, (όπως και ο άλλος την δική του)...

 

Συνήθως οι λόγοι που επικαλούμαστε για να εξηγήσουμε γιατί ερωτευτήκαμε ή και παντρευτήκαμε τον άνθρωπο που είναι δίπλα μας είναι προφανείς και κατανοητοί από το κοινωνικό πλαίσιο: ο χαρακτήρας, η μόρφωση, η εξωτερική εμφάνιση, η σεξουαλική επαφή, λόγοι οικονομικοί ή και κοινωνικοί.

Οι βαθύτεροι όμως λόγοι είναι καλά κρυμμένοι μέσα μας.

«Οι περισσότεροι μεγαλώνουμε με μαμάδες που δεν είναι επαρκείς, με μαμάδες που δεν έχουν μάθει να προσφέρουν αγάπη, να καταλαβαίνουν τις ανάγκες του μωρού», λέει γνωστός ψυχαναλυτής «Και το μωρό επικοινωνεί με μη λεκτική συμπεριφορά για να ζητήσει αυτά που του λείπουν, κλαίει, αρρωσταίνει, γρατσουνάει, κλοτσάει κ.λπ.

Στα ζευγάρια είναι πολύ έντονη αυτή η μεταβίβαση της πρώτης σχέσης, των πρώτων μη λεκτικών φόβων και συναισθημάτων. Γι’ αυτό και τα ζευγάρια μαλώνουν, ιδιαίτερα αν ο πρώτος χρόνος δεν ήταν καλός, αν ήταν στερημένος από ζεστασιά, χάδια, αγκαλιές. Η επιλογή λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις κουβαλά πάρα πολλά πράγματα που δεν έχουν λυθεί μέσα μας.

Περιμένουμε τότε όχι μόνο να βρεις μια κανονική γυναίκα, έναν κανονικό άντρα, αλλά ένα σύντροφο που θα την αντικαταστήσει σε καλύτερη έκδοση. Αυτό δημιουργεί τον έρωτα, τον πιο παθιασμένο. Όχι όμως τον πραγματικό έρωτα.

Γιατί σε αυτή την περίπτωση ψάχνουμε ένα ιδανικό που θα μας αγαπήσει, θα μας εκτιμήσει γι αυτό που είμαστε. Κι όσο πιο πολύ περιμένει κανείς την επιθυμητή μητέρα/πατέρα, τόσο πιο πολύ την/τον εξιδανικεύει. Είναι μια ναρκισσιστική ανάγκη.

Διαλέγουμε αυτόν που μας μοιάζει..

 

Δεν επιθυμώ να είμαι με τον πατέρα μου.  

 

χαχαχα!!!ασε!!ούτε εγώ...αλλά πλάκα πλάκα , βλέπω κοινά στοιχεία, και προβληματιστηκα...