στα ποσα λαθη "καιγεται" η υποτακτικη?

Και αν μου επιτρέπει η νηματοθέτρια...
Μια φράση που κατ' εμέ έχει όλο το ζουμί...
Μια λατινική παροιμία...

Για όποιον πληρώνει λίγο, η λειτουργία είναι σύντομη...

Όπου πληρωμή, η διάθεση των μερών Κ και υ να "συνευρεθούν"/αλληλεπιδράσουν, όσο γίνεται πιο ουσιαστικά...
Και λειτουργία, η D/s σχέση τους...
Και όπως λέμε κι εμείς, το ένα χέρι νύβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο...

Μετά αν ο/η Κ είχε πει εξ' αρχής στο υ, ποια κατ' εκείνον/η λάθη/παραπτώματα θα ήταν τόσο σημαντικά...
Που αν συνέβαιναν, θα έδινε άμεσο τέλος στην σχέση τους...
Και το υ παρ' αυτά τα διέπραττε...
Δεν θα έφταιγε ο/η Κ...
Αν όμως ο/η Κ αυτά τα σημεία στο υ δεν τα είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή...
Δεν είναι ότι το υ, θα είχε την κρυστάλλινη σφαίρα, για να ξέρει τι ν' αποφύγει...

Βέβαια κάποια ξεκαθαρίσματα πρέπει να γίνονται και από τις δυο μεριές...
Πριν καν μπουν σε D/s κατάσταση...
Αλλά αφού το νήμα ρωτάει για Κ και "καμένο" υ...

Εξαρτάται πάντα από το τι θα ήθελαν τα μέρη από την σχέση...
Αν ξεκινάς κάτι έχοντας στην άκρη του μυαλού σου, ότι έχει σίγουρη ημερομηνία λήξεως και μάλιστα σύντομη...( δηλαδή ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας...)
Οποιοδήποτε λάθος, η "λάθος" του υ, θα ήταν αρκετό, την σχέση για να την "κάψει"...
Καθώς και το υ δεν θα σκεφτόταν κάποιες μαλακίες, να μην τις κάνει...
Και ας "διαγραφόταν" από τον/την Κ...

Πάντα κατ' εμέ εκτός από τις σχέσεις, "καίγονται" και οι άνθρωποι...
Για άλλους θέλει ελάχιστο, γι' άλλους πολύ...Αλλά "καίγονται" κι εκείνοι...
Και να λέμε ότι απομακρύνονται/διαγράφονται τα υ η οι Κ...
Σχωράτε με αλλά το βρίσκω αρκετά μειωτικό και άδικο...
Κ, υ, και λοιπά φιογκάκια είναι στοιχεία του ποιοι/ες είμαστε...
Δεν είναι παράσημα...

Ευχαριστώ για την φιλοξενία και ζητώ συγνώμη για το εκτός θέματος... 

 

Nομίζω ότι είναι και θέμα προσωπικών αξιών και ιεραρχιών. Δεν δίνω εγώ ίδια βαρύτητα με σας πιθανότατα και στο ακριβώς ίδιο σφάλμα. Επίσης αν το ίδιο σφάλμα το κάνουν δυο διαφορετικοί άνθρωποι πιθανόν να μας πειράξει περισσότερο στον έναν από ότι στον άλλον για πολλούς λόγους.
Αυτό όμως δεν είναι κακό. Είναι αναμενόμενο. Και καλό κατά τη γνώμη μου. Ο καθένας μας κάνει πάρα πολλά λάθη και έχει πάρα πολλά ελαττώματα, δεν είναι ανάγκη να αντιγράφουμε τα λάθη και τα ελαττώματα των άλλων  

ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε, ἐν αὐτῷ μετρηθήσεται ...  
Και πάντα ο εαυτός μας είναι το μέτρο και το κριτήριο, δεν γίνεται αλλιώς. Και όταν πάμε να το κάνουμε αλλιώς, τα σκατώνουμε λέω εγώ..

 

 

"The Dominator"

 

Ευτυχώς για τους άλλους, δυστυχώς (?) για μένα, έχω τούρμπο 2 μέτρα και 2 σταθμά.

 

Εγώ έχω σταθερά ντιζελοκίνητο και ατμοσφαιρικό 1 μέτρο και 1 σταθμό και για μένα και για τους άλλους...
Και ευτυχώς για μένα και δυστυχώς για αρκετούς απ' τους άλλους, είναι πολύ αυστηρό και το ένα και το άλλο...
Ιδιαιτέρως όταν παρκάρουν σε σημείο, που απαγορεύεται η στάθμευση...  

 

Οποτε ειναι και θεμα συγκυριων..το τι θελει και ψαχνει ο καθενας τη δεδομενη στιγμη..αν δεν σ ενδιαφερει και τοσο ο ανθρωπος π εχεις απεναντι σου δεν ασχολεισαι με το τι κανει ή δεν κανει.απλα προχωρας στον επομενο.
Ουδεις εχει το αλαθητο κατ' εμε και εμεις εχουμε την ταση να ειμαστε αυστηροτεροι με τους αλλους απ οτι με τον εαυτο μας...αυτο ισως εχει να κανει με την εγωιστικη φυση που κρυβει ο καθενας απο εμας κατι το οποιο προσωπικα το χω δει να συμβαινει πολλες φορες.προσπαθησα να Του δειξω καποια πραγματα αλλα μαλλον δεν ηθελε να τα δει..thats life and its not always fair...

 

Γενικά οι άνθρωποι έχουν την τάση να εντοπίζουν τα λάθη στις συμπεριφορές των άλλων, χωρίς την απαραίτητη αντισταθμιστική αυτοκριτική...

Αυτό βέβαια έρχεται σε αντίθεση με θεμελιώδεις αρχές αποτροπής μελλοντικών λαθών, γιατί αν τίποτα δεν μάθεις, (και μη ασκώντας την κριτική των δικών σου πράξεων δεν είμαι βεβαία αν μαθαίνεις κάτι) τότε η επανάληψη των ιδίων λαθών είναι θέμα χρόνου....

Η αυστηρότητα των Κυριάρχων οφείλει να ξεκινά από τον εαυτό τους και τον χώρο που άφησαν στα ''λάθη'' των υποτακτικών, την διαχείριση του εγωισμού που θα πρέπει ενδεχομένως, καμιά φορά να μην υπαγορεύει σοβαρές αποφάσεις...

Πρέπει να επανεξετάσουν την στάση τους και να αξιολογήσουν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί....

Αν όχι για την αποκατάσταση της υφιστάμενης σχέσης, εάν δεν είναι εφικτό, αλλά για τον γενικότερο αυτοπροσδιορισμό τους και για το μέλλον...

Το υποτακτικό άτομο που αντιλαμβάνεται τα λάθη του, ακόμη κι αν δεν μπορεί να τα ''μαζέψει'', μπορεί να διδαχθεί κάτι για τον εαυτό του και να αλλάξει την τοποθέτησή του, να βελτιωθεί τρόπον τινά...

Ο εγωιστής προτιμά να εστιάζει στους άλλους και να θέτει εαυτόν εκτός κριτικής....είτε ως μέθοδο αυτοπροστασίας, είτε λόγω αλαζονείας, είτε λόγω αμετροέπειας...

Τον ''φτωχαίνει'' όμως πολύ στα μάτια αυτών που αντιλαμβάνονται τι συνέβη πραγματικά....

Εν κατακλείδι, κανείς δεν βλέπει αυτά που έχει αποφασίσει να μην δει ποτέ, αν περιχαρακωθεί στον εγωισμό του και αποφασίσει να μην μετακινηθεί από τις θέσεις του...Δεν είναι όλοι σε θέση να κάνουν υπερβάσεις...και να σου πω, καλύτερα, γιατί αν δεν επιθυμεί την υπέρβαση, θα σου βγει ξινό στο μέλλον...απ΄την άλλη κι εσύ, αν νιώθεις ότι δεν είχε σωτηρία το όλο θέμα, κράτα αυτό που συνειδητοποίησες για σένα και για τα λάθη σου, και πορέψου διαφορετικά σε αντίστοιχη περίπτωση και μην πολυσκάς, ειδικά αν συνειδητοποιείς ότι δεν ήθελε να ασχοληθεί πραγματικά, ή ότι δεν τον ενδιέφερες ουσιαστικά....

 

Τα πιο πολλα πραγματα στην ζωη μας εχουν αρχη μεση και τελος...τις περισσοτερες φορες ισως για καλο.απλα οταν τελειωνεις κατι θες και καποιες εξηγησεις ετσι ωστε να μπορεσεις να το δεις και απ την οπτικη του αλλου. Οταν αυτες δεν ερχονται απλα μενει μια υποθεση μισοτελειωμενη..Και καλο ειναι να μην αφηνουμε μισοτελειωμενες υποθεσεις..αλλα ετσι το βλεπω εγω,οχι ολοι! Εν κατακλειδι οταν τελειωνει κατι στην ζωη σου ειναι για ν ανοιξει χωρος για κατι καινουργιο σωστα?

 

Φαντάζομαι πως αυτή είναι η μοίρα των ανθρωπίνων σχέσεων, αυτοί οι αέναοι κύκλοι της ζωής...
Ωστόσο, άμα δεν γίνει η αξιολόγηση, δεν μας προσφέρουν τίποτα παραπάνω από μία νέα πληγή...
Το καινούριο δεν μπορεί να πατάει πάνω στα παλιά κακοφορμισμένα βιώματα...πρέπει να γεννιέται και να μεγαλώνει καθαρό από παλιά τραύματα....
Καλή τύχη, όπως και να χει...Γλυκοχαράζει, μία καινούρια μέρα θα μας φέρει τις τυραννίες και τις ευλογίες της...

 

Είναι κυρίως θέμα συγκυριών και προσωπικών αναγκών/θέλω σε μια δεδομένη χρονική στιγμή...
Καθώς και αν τα θέλω των μερών συμπίπτουν...

Ουδείς έχει το αλάθητο, αλλά πολλούς/ες μας πιάνει μια έπαρση παντοδυναμίας, όταν θεωρούμε ότι ο/η άλλος/η κρέμεται από τα "χείλη" μας...
Φερόμενοι/ες μ' αυτόν τον τρόπο, δεν καταφέρνουμε να δούμε τα δικά μας λάθη...

Στο τέλος δεν χάνει ποτέ εκείνος/η, που προσπάθησε να "δείξει" στον/στην άλλο/η κάποια πράγματα...
Γιατί "πολέμησε" για κάτι που πίστευε ότι ήταν σημαντικό...
Έτσι "αποχωρεί", μπορεί "τσακισμένος/η" σε μια δεδομένη χρονική στιγμή...
Αλλά στο μέλλον είναι εκείνος/η που θα βγει σε φωτεινότερα "μονοπάτια"...
Επειδή απ' την εμπειρία με τον/την άλλο/η, θα είχε αποκομίσει κάτι...
Ενώ ο/η "τυφλός/η", θα συνεχίσει να "σκουντουφλάει" στα ίδια προβλήματα, στα ίδια αδιέξοδα...
Και ουδείς τυφλότερος/η από κείνον/η που δεν θέλει να δει...

Είμαστε όλοι/ες λιγότερο η περισσότερο εγωιστές...
Το ζήτημα είναι όταν ο εγωισμός μας, θολώνει σε απίθανα σημεία την σκέψη και την κρίση μας...

Αλλά ο χρόνος και η αλήθεια έχουν ένα πανέμορφο "βίτσιο"...
Είναι σαν τις δυο όψεις του ίδιου σφουγγαριού...

Ότι και όσους/ες άξιζαν/αξίζουν, το/τους καθαρίζει...
Ότι και όσους/ες δεν άξιζαν, το/τους σβήνει...

Υ.Γ. Κάποιες υποθέσεις ήταν/είναι τελειωμένες απ' την αρχή...
Δεν θα έπρεπε/πρέπει καν να υπήρχαν/υπάρχουν...
Εμείς τις θεωρούμε μισοτελειωμένες...Γιατί δεν θέλουμε να δεχτούμε, ότι ήταν/είναι λάθος μας που μπλεχτήκαμε/είχαμε μπλεχτεί με δαύτες...
Και οι όποιες "απαντήσεις" που ίσως και να παίρναμε, δεν θα μας ικανοποιούσαν ποτέ...
Αποδεχόμαστε ότι στην ζωή, γίνονται και ατυχήματα...
Γιατί καλώς, η κακώς, υπάρχουν και άνθρωποι και σχέσεις που για μας, δεν θα ήταν τίποτ' άλλο παρά εν' ατύχημα...
Απλά, Ad Maiora...Απλά, πάμε για καλύτερα... 

 

Κατα τη γνώμη μου δεν έχει νόημα οταν τελειώνει κάτι να πάρεις οποιεσδήποτε εξηγήσεις και να τις δείς με το μάτι του άλλου. Αυτό έχει νόημα να γίνεται ΠΡΙΝ τελειώσει κάτι ώστε να αποφευχθεί το τελείωμα στην περίπτωση που η αιτία ήταν οτι δεν κατανοούσαμε την οπτική του άλλου.

 

Εξαρτάται από τον μαζοχισμό του κ μέλους.
Όσο μεγαλύτερο μαζοχάκι είναι, τόσα και τα λάθη που συγχωρεί-ανέχεται.
Αναφέρομαι κυρίως σ αυτά που συνεχώς επαναλαμβάνονται κ σε χονδροειδείς καταστάσεις (υποκειμενικά μιλώντας).