Τα όρια της ελευθερίας μας...

@peleas Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη διαχείρηση της ελευθερίας του. Κι αυτή είναι βαριά ευθύνη, όπως ανέφερε ο Εριχ Φρομ στο "Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία"...
Και επειδή ακριβώς είναι τόσο βαριά ευθύνη, έρχεται το κράτος και επεμβαίνει εκεί...Εκτός αν αναφερόμαστε σε θέματα κοινωνικής ηθικής, οπότε και θεωρώ αμφίβολη την παρέμβαση του κράτους σε εκείνο τον τομέα..

 

Κάθε μορφή θεσμοθετημένης κοινωνικής οργάνωσης οδηγεί σε περιορισμό των ατομικών ελευθεριών προς όφελος του συνόλου (βλ Ρουσώ, "Κοινωνικό Συμβόλαιο"). Αυτός ο περιορισμός γίνεται με συναίνεση των πολιτών. Στην πορεία βέβαια, και στο όνομα του κοινού καλού, έχουν διαπραχθεί αδικίες και εγκληματα από τους κατέχοντες την εξουσία.

 

Τώρα αυτό με το ''κοινό καλό'' το θες και το λες? 
Δημοψήφισμα τώρα!!!! 

 

Μου δίνεις αφορμή για ένα άλλο θέμα: "Ελευθερία και χειραγώγηση". Πόσο είμαστε πραγματικά ελεύθεροι να αποφασίζουμε...

 

Αυτό το είπε ο Ρουσώ για τη λεγόμενη γενική βούληση εκείνη την περίοδο, που εκφράζονταν με βάση την αρχή της αντιπροσωπευτικότητας, όπως και σήμερα..πάντως, στον ιδανικό του κόσμο, δεν θα πράττονταν αδικίες και εγκλήματα απο τους κατέχοντες την εξουσία εφόσον οι τελευταίοι υπακουαν στις εντολές των αντιπροσώπων τους, και εφαρμόζονταν κανόνες με καθολική ισχύ για όλους ανεξαιρέτως...

 

Η ελευθερία μας περιλαμβάνει και την ανυπακοή στους νόμους του κράτους (βλ. Θορώ "Πολιτική Ανυπακοή"), αλλά όχι πλαγίως και κρυφά. Με δημόσια δήλωση και αποδοχή των συνεπειών.

 

Τα ευρωπαϊκά τείνουν να αναχθούν σε μη-συναινετικό hard play...ακόμη και οι δούλοι είναι ελεύθεροι να εκχωρήσουν οικειοθελώς την ελευθερία τους στον Αφέντη της επιλογής τους...Η Ελλάδα πάλι όχι...Το bdsm είναι σαφέστερα οριοθετημένο.... 

 

Μην ξεχνάς οτι μιλάμε για την εποχή του Διαφωτισμού, όπου όλοι προσέβλεπαν σε ένα "θαυμαστό καινούργιο κόσμο"

 

Αυτό ( πολιτική ανυπακοή) το κατανοώ διαφορετικά απο την παρέμβαση του κράτους σε άλλους τομείς της ζωής, π.χ. τιμωρία ανθρωποκτονίας..δεν έχει άλλη βαρύτητα και διαφορά το ένα με το άλλο? το πρώτο με παει στους αντιρρησίες συνείδησης , στην αντιπολίτευση κλπ..κανω λάθος?

 

Έτσι ακριβώς...και το μνημόνιο , αφού σε αυτό αναφερόμαστε πλέον, θα ρίξει πολλές κυβερνήσεις δυστυχώς...Άλλο θέμα που θα μπορούσε να ανοιχθεί: " εξουσία και πώς διαφθείρει "

 

Οι θεσμοί θα έπρεπε ιδανικά να προέρχονται από τα σπλάχνα της κοινωνίας, μέσα από ζυμώσεις και διαβούλευση (βλ. "φαντασιακή αυτοθέσμιση" του Καστοριάδη). Αντί γι αυτό, το κράτος έρχεται να τους επιβάλλει εκ των άνω. Οι συγκρούσεις ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες και η αντιπαλότητα κράτους-πολίτη έιναι φυσικό επακόλουθο.

 

Οι δούλοι που έχουν επίγνωση της δουλείας διεκδικούν την ελευθερία τους. Οι δούλοι που νομίζουν οτι είναι ελεύθεροι απλά σκύβουν το κεφάλι...