H εκδίκηση σαν αποτέλεσμα του χωρισμού και της απώλειας

Δεν διαφωνώ καθόλου με όσα λες. Η βαλβίδα αποσυμπιέζεται όμως συν τω χρόνω...
Καμιά φορά όμως το ''κεφάλαιο'' το κλείνει η ζωή...(και τα αστικά δικαστήρια επίσης...) 

 

Ο θυμός είναι έντονο συναίσθημα. Μοιάζει με το φόβο. Ο οργανισμός εκκρίνει αδρεναλίνη και άλλες ουσίες για να κινητοποιήσει το σώμα για δράση. Αν δεν κάνεις κάτι σωματικό εκείνη την ώρα, το σώμα τοξινώνεται. Σύμφωνοι, με το πέρασμα του χρόνου οι ουσίες απορροφώνται. Εϊναι προτιμότερο όμως να γίνει αυτό άμεσα για να μη μείνουν στον οργανισμό επί μακρώ.

Το κεφάλαιο που κλείνουν τα δικαστηρια ή η ζωή είναι ένα μέρος της υπόθεσης. Καλό είναι να το κλείσουμε και οι ίδιοι. Ότι καταπίνουμε γίνεται σκουπίδι στο διάφραγμα...

 

Τι κάνεις όμως όταν ο άλλος "πατώντας" στην αδυναμία σου για κείνον (γιατί αν κάτι μας σβήνει στην στιγμή, μάλλον ήταν γιαλαντζί)...
Προσπαθεί να σε κρατήσει"δέσμιο" σε μια ζώνη του λυκόφωτος...
Επειδή έτσι τον βολεύει...και για όσο καιρό θα τον βόλευε?
Εκεί, δύσκολα λες άντε γεια στα καπάκια δίχως ζόρια...

Και ακόμη πιο δύσκολα, δεν σου "γυρνάει το μάτι"...
Τουλάχιστον με μένα έτσι λειτουργεί...
Το έληξα, το έληξες? Ο καθένας τον δρόμο του δίχως τσαλίμια και ενοχλήσεις...
Ίσως κάποτε να ξαναιδωθούμε σαν δυο παλιοί γνωστοί...
Ίσως ποτέ πια...
Συνεχίζεις να παρεμβαίνεις στην ζωή μου έστω και πλαγίως?
Θα σε πάρω στις κλωτσιές, μέχρι να βγεις μια για πάντα...
Εγώ τις "διασταυρώσεις" δεν τις καταλαβαίνω στις ανθρώπινες σχέσεις...
Ούτε τις πορτούλες και τα παράθυρα μισάνοιχτα...

Είμαι στραβός, το παραδέχομαι...
Live and let live...
Αλλά, αν παρεμποδίζεις την ζωή μου...
Μετ' από ένα σημείο σε "ξεκάνω"...
Αν αυτό είναι εκδίκηση, είμαι εκδικητικός...

Το καλό του άλλου...

Λογικός ο εγωισμός, αλλά μέχρι ενός ορίου...
Και σπάνια ένας πρώην ερωτικός σύντροφος, ενδιαφέρεται και για το καλό του άλλου...
Έστω και στο ελάχιστο...
Αν μη τι άλλο για να μην ξεκωλιάσει και τις αναμνήσεις...

Άποψη και βιώματα δικά μου...

 

Είναι όμως άλλο πράγμα ο θυμός σαν μια σπασμωδική σχεδόν ενστικτώδης αντίδραση, που ναι καλό είναι να εκτονώνεται. Και καλό είναι να εκτονώνεται με μια μη καταστρεπτική ενέργεια, όπως η σωματική άσκηση ή η yoga που πρότεινε η @brenda , με έναν άγριο περήφανο χορό που λέει ο Αγγελάκας κλπ  
Ένα σπάσιμο πιάτων οκ, αν δεν κόψει κανέναν δεν πειράζει...  

Και είναι άλλο η οργή και ο θυμός που γεννιούνται επειδή εμείς παίζουμε και ξαναπαίζουμε σκηνές στο κεφάλι μας και δως του ερμηνείες και δως του κατηγόριες στον άλλο κλπ. Αυτός ο θυμός όχι, καλό είναι να μην εκτονώνεται κατ' εμέ. Καλό είναι να προλαμβάνεται στη ρίζα αλλιώς καμία τύχη, σε κατέκλυσε ολόκληρο (και σας μιλώ ως ένας από τους πιο θυμωμένους ανθρώπους που είχαν υπάρξει, σε παλαιότερες φάσεις της ζωής μου).

Όταν με κάποιο μαλάκα είσαι θυμωμένος, κάθε άλλο παρά χεσμένο τον έχεις νομίζω. Αν τον είχες χεσμένο, δεν θα σε θύμωνε.

Και είναι άλλο πράγμα να εκφράζεις το συναίσθημα σου σε αυτόν που στο προκάλεσε, κατά τον τρόπο που πρότεινε και η @gaby . Χωρίς να τον κατασπαράζεις όμως τον άλλο. Αν δεν μπορείς να το κάνεις χωρίς... θυμό  καλύτερα να μην το κάνεις, κατά τη γνώμη μου.

 

Δεν του κάνεις τη χάρη  

 

Ακριβώς...Αλλά κάποιες φορές μέχρι να το καταλάβει...
Σου γαμεί το 12θεο πρώτα...
Πάντως δίχως ίχνος ειρωνείας βγάζω το καπέλο σε όσους σε κάποιες καταστάσεις...
Καταφέρνουν πάντα να φέρονται λογικά...πολιτισμένα και ώριμα...
Εγώ ομολογώ ότι με κάποιες ήμουν και ανώριμος και Νεάντερταλ και "τρελός"...
Δεν το φοράω παράσημο...
Ας πρόσεχα...αλλά τον εμπαιγμό δεν τον δέχομαι...
Πόσο μάλλον από την στιγμή που ήμουν μαζί τους ξεκάθαρος σαν τον χάρο...

Οι άνθρωποι δεν είναι παιχνίδια...
Και αν σε κάποιους κάνεις με κάθε τρόπο το αίμα να βράσει...
Θα σκάσει κάποτε το καπάκι τους στα μούτρα σου...
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι...
Καλώς η κακώς...

 

Η εκδίκηση είναι γλυκιά και δεν παχαίνει.
Άλφρεντ Χίτσκοκ, 1899-1980, Βρετανός σκηνοθέτης

 

Δεν ανέφερα το σπάσιμο πιάτων τυχαία. Στην Ιαπωνία πληρώνεις για να μπεις σε ένα δωμάτιο γεμάτο γυαλικά και να το κάνεις λαμπόγυαλο. Ο πιό ορθόδοξος τρόπος πάντως είναι η άσκηση, ο χορός κ.λ.π.. Η γιόγκα βοηθά να μην κάνεις τη νοητική ανατροφοδότηση του θυμού (σενάρια).

Χεσμένο τον έχεις στην κατάληξη της όλης διαδικασίας, όχι τη στιγμή που σε θυμώνει.

Το ίδιο με αυτό που ανέφερε η γκάμπι πρότεινα, απλά όχι εν θερμώ. Δεν έγινε κατανοητό?

 

Που να σου έκαναν δηλαδή αυτά που υπέστην εγώ? Θα είχες δαγκώσει λαρύγγια.... 

 

Αν υπάρχει όμως αυτή η αδυναμία που λες,και συνεχίζει να υπάρχει και μετά τον χωρισμό, θα βρείς πραγματικά την δύναμη να την "ξεκάνεις";
υ.γ είμαι περίεργος πόσες γραμμές θα περιλαμβάνει η απάντηση, στο κοουτάριαμα του Σπάρτακου για μια γραμμή απάντησες με 17+1, είσαι έτοιμος για ατομικό ρεκόρ; 

 

Επειδή κάτι το ξέρω...
Θα ξέσκιζα οτι έχει και δεν έχει...
Είμαι αλήθεια καλός...δίνω άπειρες φορές τόπο στην οργή...
Αλλά αν κάποιος το παραγαμπιμπιπ...
Με βρίσκει απέναντι του...
Και δεν είναι "όμορφο"...
Γιατί εκεί γίνομαι χασάπης...
Σε βαράω σαν ψόφιο κρέας...

 

Αν δεν βρεις την δύναμη να την ξεκάνεις...
Στο τέλος πεθαίνεις εσύ...
Άρα την δύναμη την βρίσκεις κάποτε...
Χαχα, τώρα απαντώ σε σας...
Βοηθήστε με να πάω για το παγκόσμιο χαχα...