Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)

LOL

 

Needle play

 

 

νομίζω ότι σε πωπό θαταν πιο ωραία!!!

 

<3

 

 

Taste me like a drug...

 

 

...+το ΕΝΑ αυτο Υπ-ΑΡΧΕΙ.

''ΜΟΝΟΣ ΜΕ ΟΛΟΥΣ''
CHARLES BUKOWSKI <3


 

 

Tότε σε σκέφτομαι στο κρεβατι,
τη γλώσσα σου μισή σοκολάτα, μισή ωκεανό,
τα σπίτια μες στα οποία στριφογυριζεις
τα συρμάτινα μαλλιά σου στο κεφάλι,
τα επίμονα χέρια σου,+έπειτα
το πως ροκανίζουμε το διαχωριστικό φράγμα γιατι είμαστε δυο. -4

ΑΝΝ ΣΕΞΤΟΝ.

 

EIMAI AYTΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΞΥΠΝΑΕΙ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ' ΜΕ ΤΗ ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ.

Eχω μια Μικρη Βελουδινη Σφαιρα
Την κουβαλαω
Mα-ΖΕΙ μου.

Συνηθως κατω απ τη γλωσσα.

Ο κοσμος παραξενευεται οταν μιλαω.

Λεει
Πως δεν ταιριαζουν
Τα Λογια μου με την Εικονα
Μου.
Δεν εχουν αδικο.

Ειναι η Σφαιρα που
παιρνει το Λογο

Μερικες φορες


+Τοτε,
δεν υπαρχει
Ψευτικη Ομορφια

...γινομαι ολοκληρη μια συναυλια
εγχορδων
πνευστων
πληκτρων
οργανων
αναστεναγμων
επιφωνηματων
που παιζουν ενα παλιο ρομαντικο κομματι
με απολυτα βιαιο, ξεσκιστικο τροπο

Στην αρχη χαμογελαω ελαφρα.

Αυτοι συναινουν.

Μετα παιζω τα βλεφαρα.

Θηλυκο.

done!

Κατοχυρωθηκε.

Μετα
ανοιγω το στομα:

πριονια
φωτοβολιδες ναυαγων
σακιδια επιβιωσης
κραυγες
ικεσιες
γελια

Ολα ηχουν τοσο δυνατα
που αναγκαζομαι
να κλεισω
τα ματια μου
ν ανοιξω τα χερια
ν ανοιξω το στομα
να καταπιω.

Eχουν γινει
ελαχιστοι.

Oι Λεξεις
τους πλακωσαν
τους πατησαν
τους αναγκασαν
να...
παρουν το υψος
Tους.

Aσπρα πανια
+ηλιοβασιλεμα
καταπελαγα

Eιμαι ολοκληρη
ενας Παλμος+μια Ευγνωμοσυνη

Ο ηλιος δεν τρυπησε
απ τις φωνες

Ξαναβγαινει

Ανακουφιση

Αγκαλιαζω την Τσαρλυ
+φτυνω τη βελουδινη σφαιρα
στη θαλασσα

Δεν βουλιαζει
ειναι τοσο ελαφρια πια.

Ολο το υλικο που ξεστομιστηκε
πηγε σπιτι του

Τωρα μπορω να γαληνεψω
Χωρις βια
μονο με Αγκαλια

Ενα υπεροχο μελλον
πλησια-Ζει

Θα μεταμορφωθω τοτε
ολοκληρη σε Σφαιρα-Αγκαλια


ΝO MORE FEAR!

 

 

ΦΤΙΑΞΤΟ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ή αλλιως: Η ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

Η πριγκιπισσα FIX με κοιταξε στα ματια +χαμογελασε:

‘’Καριολακι! Νομισες τοσο ευκολα θα γλιτωνες από μενα?

Εχω στην υπηρεσια μου ολους σου τους φοβους, όλα σου τα αδιεξοδα, οσα θυμασαι+οσα νομιζεις πως εχεις ξεχασει!!! ‘’

+Γελασε με ένα σαρδονιo γελιο.



Την ακουγα να γελαει+αρχισα να παταω με μανια τα πληκτρα του υπολογιστη.

Να δω τι θα γινει.

Να δω, αν μπορει η ψυχη μου να βγει φορα παρτιδα στο πιατο.

Εκει με μαχαιροπηρουνο,+ κουταλι για τα στρογγυλα.



Η μοιρα των ποιητων.

23 χρονια πριν , o Βukowski δεν ειχε πεθανει+εγω ακομα αναρωτιομουν ποιοι είναι οι Underground…

Oυτε ο Παυλος ειχε πεθανει…



Το Υπεραστικο Μεθυσι του Θειου Charles

Μου αλλαξε τη ζωη.

Δωρο από το αγορι μου.

Ηξερε Τι μου προσφερε υποθετω....

ΝΑΙ???....

Εγω τοτε χαμπαρι.

Ετων 20, όλα ωραια +καλα+επαναστατημενα οσο μπορουμε.



Εκεινη την χρονια, στον Ελλησποντο, ένα παλιο σινεμα, τσονταδικο, ειδα πρωτη +τελευται φορα τον Παυλο σε συναυλια.

Λιγους μηνες μετα εφυγε για τον Ωριωνα.



Πανω στη σκηνη, υπηρχε ένα Παραξενο Φως.

ΔΙΚΟ ΤΟΥ.

ΑΠΟΛΥΤΩΣ.

ΤΟΣΟ ΑΠΟΛΥΤΩΣ, ΟΣΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΑ.

Μια Λαμψη.

Δεν ητανε τα φωτα, ουτε η ηρωινη που φωναζε από κάθε κυτταρο του ‘’ειμαι εδώ’’

Ητανε μια λαμψη, που τωρα, εκ των υστερων σκεφτομαι, πως ειχε να κανει με την αποφαση+το φευγιο.



Μια κοπελα κατω από το κοινο αρχισε να φωναζει: ‘’Παυλο, θα σε σωσω, Παυλο σ αγαπαω, θα ερθω σε σενα, θα σε σωσω…!!!’’ +αρχισε να σκαρφαλωνει στη σκηνη.

Δεν τον πλησιασε ποτε.

Οι σεκιουριταδες την επεσαν, η συναντηση ματαιωθηκε.



Για παντα.



Τον ειδα να ριχνει ένα βλεμμα προς την πλευρα της, αλλα δεν ξερω, +δεν θα μαθω ποτε αν την ακουσε….



Φυγαμε από τη συναυλια+ενοιωθα

Πως ισως να μην εφευγε αν εκεινη ειχε καταφερει να παει κοντα του…

Χρονια μετα, ξερω, πως δεν μπορω να σωσω κανεναν



Αλλα, τωρα μεσα στη Μεση της Νυχτας,

Η πριγκιπισσα FIX μου θυμιζει παλιες ιστοριες.

ΤΟΣΟ ΙΔΙΕΣ ΤΕΛΙΚΑ.



-Η ΑΓΑΠΗ ΣΩΖΕΙ.

-''Ante+gamisou re!!!''



+μεις, χριστιανοι, βουδιστες, τραπεζικοι, καλλιτεχνες, εμποροι, μαλακες, ρομαντικοι, μεταμοντερνοι, ολοι

Προσπαθουμε να βρουμε την Ακρη

Στην Υλη.



Δεν- Υπαρχει- Ακρη- Στην- Υλη.

Γιατι η υλη είναι εννιαια.

Όπως ο Χρονος.

Όπως οι Πεθαμενοι μας.

Νεκροι +Ζωντανοι.



Οι Nεκροι δεν κοιμουνται.

Βγαινουν τις νυχτες +περιπολουν.



Κοιταζουν τους Oυρανους.



Αναρωτιεμαι

Αν η γαμημενη ΕΝΟΤΗΤΑ

Είναι μια Λεξη

Μια Εννοια που η ανθρωποτητα θα μπορεσει να καταπιει?

Να ενσωματωσει

+ναι, οσο ρομαντικο+αν είναι,

να ΑΓΑΠΗΣΕΙ????



…γιατι, άλλος τροπος δεν υπαρχει.

Ουτε υπηρξε ποτε.



Ολος ο πολιτισμος μας είναι φτιαγμενος πανω στο διπολο.

Ερωτας-θανατος.



Θα μιλησω με Ζομπι.

Θα Τα ρωτησω.\

ΠΡΩΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ.



Αν σ εκεινη την Ερημια που κατοικουν το νερο κυλαει πιο αργα.



Γινεται ν αναστηθει ενας Nεκρος σας???



Σας εχει τυχει ποτε???



Εμοιαζε μετα με αυτόν που αγαπουσατε πριν?



Ητανε ενας καινουργιος με μια νεα ψυχη σε παλιο σωμα?



Με το αγγιγμα τι γινεται?



Τα ζομπι αγγιζουν?



ΤΑ ΖΟΜΠΙ ΑΓΑΠΑΝΕ?

ΤΑ ΖΟΜΠΙ ΑΓΑΠΑΝΕ?

ΤΑ ΖΟΜΠΙ ΑΓΑΠΑΝΕ?



ΤΑ ΖΟΜΠΙ ΑΓΑΠΑΝΕ?

ΤΑ ΖΟΜΠΙ ΑΓΑΠΑΝΕ?

ΤΑ ΖΟΜΠΙ ΑΓΑΠΑΝΕ?



…γιατι, εχω μια φρικτη, μικρη, τοσοσδουλικη υποψια, πως το ξημερωμα δεν είναι το ιδιο σε κάθε Προσωπο

+

Κυριως

Δεν ξημερωνει με τον ιδιο τροπο σε Κάθε Αγκαλια/



…τι ειπες???

Η πριγκιπισσα FIX αυτοκτονησε???



……δεν είναι καινουργιο αυτο!



Δεν ηξερες ότι σ αυτό τον πλανητη

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΣΩΜΑ, ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΨΥΧΕΣ???



Η αγαπη σωζει όταν την αφηνεις.



Παω να την πω στους σεκιουριταδες

Μηπως +διορθωσω το Μελλον.



…εστω… των αισθηματων…

Λιγο το χεις???







ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ

ΑΚΑΤΟΣ 599

ΑΧΑΝΕΣ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

ΣΥΝΟΡΑ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑΣ

ΑΚΟΜΑ



Εκτελουμε Οδηγιες Επιβιωσης.

ΟΒΕΡ.



LOVE IS OUR RESISTANCE




 

 

Κοκκινο η πορνη σου/


Με Α Ν Α Σ Α Ι Ν Ε Ι Σ.

η Πορνη σου ειμαι/ ερχομαι πανω σου ιππευοντας ενα λιονταρι/ βλεπεις ,αυτο το κατακκοκινο λιονταρι μου_____________ειναι δικο σου/ τα χειλη σου,τα μοναδικα που θελω να φαω, ειναι τα πρωτα/


κολλαω πανω σου/


ενας καταρακτης μ ακολουθει+σε παιρνω βαθια, στα υγρα, μουσκεμενα, ολοκληρα, για σενα, μερη μου, μασαω τον αερα γυρω, μαζι με τα μαλλια σου, που ειναι τα μονα σχοινια που επιτρεπω, απολυτα υποταγμενη να με δεσουν στα αμπαρια σου/ τα χερια μου τρυπωνουν,διεισδυουν + ακολουθουν τις θαλασσες σου, αγκαλια, συμμαχοι, περηφανοι βασιλιαδες της γλωσσας μου, που δεν κρατιεται μακρια απο τους ουρανους του στοματος σου,


ΒΡΟΧΗ, ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ, ΘΑΛΑΣΣΕΣ ,ΝΕΡΑ, ΩΚΕΑΝΟΙ, ΛΙΜΝΕΣ, ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΜΟΥ/ μονο για σενα


ετσι μουσκεμενη σε παιρνω στο στομα μου+με την υποταγη της Σαλωμης, ξετυλιγω τα πεπλα μου / επτα/ ενα για καθε Μερα σου,ενα για καθε Νυχτα σου/


το τροπαιο που σου ζηταω ειναι οι θαλασσες σου να γινουν το κορμι μου/ αγριεμενο τρυφερο υποταγμενο ανυπακουο εξαλλο πειθηνιο γαληνιο κυματισμενο αφρισμενο απο το αγγιγμα σου/


ακουμπησε με ως το Τερμα σου/ παρε + δωσε μου ολο το νερο μΑς/


κολυμπα μεσα μου, κοιμησου, παλεψε, εναντιωσου, γαληνεψε,μεγαλωσε/


Αφησου Μεσα μου/


Εγινα Κοκκινο Για Σενα/


Για να αναπνεεις /


Ξαναεπινοημενη/


Για Σενα Μονο/


Απο την Αρχη μου/ Μας/


ΝΑΙ/

 

 

ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΑ ΜΟΥ

Το να γινομαι Αυτο Που Ειμαι ,ειναι μια διαδικασια, παραφορη, επωδυνη + απολαυστικη, χωρις ιχνος ελεους .
Προς το παρον αγκαλιαζει τον φοβο.
Μεσα απο αυτον μου επιβαλλεται αναποδα.
Σαν τον ερωτα-

Για να μην φοβαμαι, ζω.

Με εναν τροπο τοσο εξαλλο που μερικες φορες ουτε εγω δεν αναγνωριζω για δικο μου-

Εδω + δυο μερες επεστρεψα-
Στο μεγαλο κοκκινο διαστημοπλοιο-

Τα δακρυα δεν με διευκολυνουν...
Τρεχουν απο δω και απο κει, ενω εγω εχω αναγκη εναν χειμαρο-

Μονο η αγαπη...

Ο μονος τροπος ο μονος που εχω, ειναι να παρακολουθω ο,τι αισθανομαι-
Βημα –βημα-
Γλιστρωντας σε ενα βαθυ σκοταδι
Διεκδικω το φως .
Μου .

Θελω να σε δω.
Απλα
Ναι, ισως θελησω να σ αγκαλιασω μετα.

Μεσα σ αυτο το δασος πως να αφησω να πεσει αυτο το ελαχιστο φιλαρακι
Που αισθανομαι-

Το ηξερα
Παντα τα ξερω...
Πριν ....
Μερικες φορες , η ψυχη σα να μην χωραει στο σωμα μου-
Τοτε ερχεται ο φοβος .

Ομως το ξερω καλα πως ειναι ενταξει-
Σ αυτον τον γκρεμο εχω ξαναπαει-

Παντοτε τρεμω, αλλα παντα γυρναω πισω-
Δεν μπορει να γινει αλλιως –

Ειμαι εφλεκτη!


Οταν αναβει μεσα μου η πυρκαγια , παλια ουρλιαζα, και καθομουν εντρομη + την κοιτουσα.
Φοβομουν.

Γιατι νομιζα οτι ητανε κατι εξω απο μενα.

Φουντωνε , ολο φουντωνε και καποια στιγμη, οταν αρχιζε να σερνεται πανω στο δερμα μου,
ουρλιαζα-
Απο πονο –
Και ευχαριστηση-
Γιατι- εστω και ετσι- γινομουν αυτο που με τρομαζε+θυμομουν-
Κατι που δεν μοιαζει...

Ημουν μικρη τοτε-
Καμμια φορα και τωρα επιστρεφει αυτο το ονειρο ,ενω εχω τα ματια ανοιχτα,
Αλλα τωρα πια πηγαινει αναποδα-

Καποια στιγμη μεσα μου γινεται μια μικρη εκρηξη.
Συνηθως, αυτο που βλεπουν οι αλλοι , ειναι τα δακρυα , ισως και ο θυμος –

Ειναι αορατη γι αυτους
Ειναι απο διαφορετικο υλικο φτιαγμενη
Και καει μεσα – εξω
Μου.

Μια μικρη σπιθα χορευει στην κοιλια μου και τοτε εχω να αποφασισω-
Αν θα την αφησω να γινει πυρκαγια .
Να καψει τα παντα και να γινω καινουργια
Ή
Να τη σβησω, για να μην φοβηθουνε

Νομιζουν οτι καταστρεφομαι –
Οχι .

Γεννιεμαι .
Αλλιως .


Οπως παντα γινοταν.
Με ολους εμας
Τους Κοκκινους.

Μερικες φορες-σπανια βεβαια- τη σβηνω εγω


Οχι συχνα, γιατι απο αυτο ζω.

Αυτη τη σπιθα δεν τη βλεπουν οι αλλοι...

Ειναι πολυ ευθραυστη
Και ζει μεσα σε διαστημοπλοια-

Απο παντα ειναι ετσι

Οταν γυρναω εκει ολα γαληνευουν

Ειναι δυσκολα πολλες φορες γιατι ακομα μαθαινω να πηγαινω...
Δεν ξερω πως γινεται-
Απλα κολυμπαω στον υπνο μου και μετα Ειμαι.
Σπιτι μου.
Αγκαλια με τις πυρκαγιες
Μου
Και
Των
Αλλων Δικων Μου.


Αμην