Ονειρευεστε ;

"Αυτούς που ονειρεύονται τους αναγνωρίζεις, έχουν στα μάτια ένα πέπλο θλίψης.Έχουν τη μελαγχολία αποκοιμισμένη στην άκρη των χειλιών, έχουν το ύφος ανθρώπου που κάτι ψάχνει απελπισμένα...Το ονείρεμα είναι κουραστικό, δεν είναι για τον καθένα. Είναι για τους θαρραλέους όπως η θάλασσα και η αγάπη."

 

Που πήγε ο κυνισμός, oeo?

 

τα ονειρα ειναι απλως ενας τροπος να δουμε ποσο μονοτονη και αχρωμη ειναι η ζωη μας.

 

Ονειρεύομαι πολλα που θα ήθελα να γίνουν στην ζωη μου οταν η υπέρμετρη αισιοδοξία μου με καλεί....προσπαθώ να γίνουν πραγματικότητα αλλά δεν θα μιζεριασω αν δεν γίνουν....
Βλέπω και πολλά όνειρα στον ύπνο μου...άλλες φορες χαρουμενα...άλλες φορές σκοτεινά....Τα πιο ξεκούραστα ονειρα τα κανω όταν κοιμάμαι δίπλα Του...

 

Ναι, και στον ύπνο και στον ξύπνιο μου. Χωρίς να αεροβατώ, θεωρώ τα όνειρα (κάποια τουλάχιστον) πηγή ζωής και άντληση δύναμης. Αφήστε, που σε ορισμένες περιπτώσεις, πρέπει να πιστέψεις απόλυτα κάτι, για να το διεκδικήσεις και να έχεις πιθανότητες επιτυχίας μέχρι τέλους.

 

Ενδιαφέρουσα άποψη, δε λέω.
Μα, όταν έχουμε ζυγίσει
κάθε άποψη, κάθε πρόταση κάθε τοποθέτηση και κάθε προσέγγιση
απέναντι στο (ανεπίλυτο) πρόβλημα ανα χείρας,
το να βαφτίσουμε το ενδιάμεσο κενό
πίστη
και να αποπειραθούμε να το περπατήσουμε, εχμ... Δεν ξέρω.

Για μερικούς, εκεί γεννάται η έννοια του παραλόγου. Για άλλους, αυτό ορίζει την τραγωδία.
Για τους υπόλοιπους, είναι απλά κωμικό, και μάλιστα γιουτουμπίσιμου επιπέδου.

Τι θέλω να πω:
Δεν είμαι σίγουρος.
'Οχι, σίγουρος είμαι, το θέμα της συζήτησης δεν είναι καθόλου σίγουρο.
Άλλωστε, και οι μεγαλύτεροι (νομίζω) στοχαστές (νομίζω), σε κάποια δόση (νομίζω - ποτέ δεν ξέρεις τι δόση πίνει καθείς)
έφτασαν να αποκαλέσουν
την ίδια την πραγματικότητα, όνειρο.

Όπως είχε πει και κάποιος,
"Is all that we see or seem
But a dream within a dream?"

Aν και το τελευταίο, διατυπώθηκε περισσότερο
για να αποσοβεί το ιαμβικό μέτρο
με έναν ανάπαιστο.

Τι έλεγα? Ναι, τα όνειρα.

Το λοιπόν, είναι μια πολύ ιδιωτική υπόθεση του καθενός το τι ονειρεύεται.
Και σίγουρα, άνθρωποι είμαστε, όλοι έχουμε κάποιες κοινές συνισταμένες στο τι ονειρευόμαστε: Επιτυχία, αναγνώριση, λεφτά, ευτυχία...
Μα αν δεν γίνουν αυτά, αρκεί να δυστυχήσουν και οι άλλοι  

Αυτό όμως δεν είναι το πρόβλημα - το να ονειρεύεται κανείς, δηλαδή.
Ούτε καν ως προς το τι ονειρεύεται.
Γιατί, τα γρανάζια στο ρολόγι της πραγματικότητας, έχουν τον τρόπο τους, να βγάζουν ακόμα και τα όνειρα ξινά.

Καλό είναι λοιπόν, φίλοι συν-βδσμιστές, να προσέχετε τα όνειρά σας:
Μην τυχόν και τα εκπληρώσετε.
Θα χάσετε κάθε ενδιαφέρον μετά για τη ζωή.

Αν δεν το χάσετε από την αντίθετη κατεύθυνση, φυσικά.  
Mε αυτό τον τρόπο θα βρεθούμε να τσουγκρίζουμε όλοι μας
στο καφενείο της καστανιάς,
όπως αναφέρει ένα ακόμα ποιηματάκι:

"Under the spreading chestnut tree
I sold you and you sold me."

Καλησπέρες

 

ΠΙΝΑΞ ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΩΝ
Οὔτε σκιὰ οὔτε σκιᾶς παρελθόν.
Τὸ φύλλωμα ἀθρόιστο δὲν σάλεψε ἀπόκρυψη
πίσω ἀπὸ τὰ κλαδιά.

Περίμενέ με μόνον ἄκουσα
δίχως νὰ θορυβήσει τονισμὸς κι ἀπόχρωση.
Δὲν ἦταν σύρσιμο ἱκεσίας
οὔτε γουργούρισμα ὑπόσχεσης
δὲν ἦταν φτεροκόπημα ἀνυπομονησίας
μήτε καὶ προσταγῆς ἀκόνισμα.
Κάτι σὰν ἀφηρημένη τριβὴ καμένου χρόνου
ἐπάνω σὲ σπιρτόκουτο βρεγμένο.

Περιμένω τώρα νύχτες τρεῖς
καὶ ἄλλες τόσες μέρες
ὅσες χρειάζεται ὁ ναὸς γιὰ νὰ ξαναχτιστεῖ.
Μέσα σὲ ἄλλο ὄνειρο περιμένω
τὸ βρῆκα ἄδειο καὶ τὸ ἐπίταξα ἐπὶ τούτου
γιὰ νά ῾χω εὐρυχωρία ἀναμονῆς.

Ποῦ εἶναι, ἀνησυχῶ. Πρώτη φορὰ ἀθετεῖται
ὄνειρο πρὶν τὸ μεγαλοποιήσω. Κόβω βόλτες
ἀπὸ τὴ μία ἐκδοχὴ πάω στὴν ἄλλη
φτάνω καὶ στὴ χειρότερη καὶ οὔτε ἐκεῖ
τὸ βλέπω. Δειλὰ πρὸς τὴν καλύτερη ἀγναντεύω
καί ἐπιτέλους εἶν᾿ ἐκεῖ ἡ ἐκπλήρωσή του.
Ἐκεῖ, στὸ εὐτυχισμένο περιθώριο ποὺ μοῦ δόθηκε
στὴν περιχαρὴ δυνατότητα
νὰ περιμένω πάλι.

Κι αὐτὸ εἶναι ἕνα ὄνειρο σπουδαῖος διπλωμάτης,
Ἀφήνει κάπως ἀνοιχτὸ τὸ δεδομένο
πὼς δὲν θὰ ῾ρθοῦνε ἄλλα.

Χαίρε Ποτέ

(Δημουλά Κ.)

 

-Τι θα θέλατε παρακαλώ; -Παραπάνω όνειρα , παραπάνω ελπίδες, γενικά παραπάνω.
Welcome to Hysterialand.

 

 

“Once someone dreams a dream, it can't just drop out of existence. But if the dreamer can't remember it, what becomes of it? It lives on in Fantastica, deep under earth. There are forgotten dreams stored in many layers. The deeper one digs, the closer they are. All Fantastica rests on a foundation of forgotten dreams.”
― Michael Ende, The Neverending Story

 

Ατελείωτες θάλασσες...

ή και τα ζόρια μου