οργασμός αυτός ο άγνωστος.

Τα

εγω δεν θέλω να βλέπω         

 

Σαν Κατσαρόλα!!!

 

Λοιπόν....


Δεν το ξέρω το μηχανάκι ρε παιδιά, αλλά ο Κ μου, μου απαγόρεψε ρητά να το σκεφτώ καν πως θα το αγοράσω, ακόμη κι αν το κρατούσε Αυτός σαν θεματοφύλακας...
Ο λόγος....

Σε μία πρόσφατη εκδρομή μας στον εξωτικό Ισθμό Κορίνθου, όπου είχαμε πάει καλεσμένοι σε μία κοινωνική εκδήλωση, η μοκέτα του δωματίου 203, ήταν σαν από κουκέτα του (βυθισμένου) Τιτανικού...η ταπετσαρία στο τοίχο επίσης...(νομίζω ότι σε κανα δύο σημεία ξεκόλλησε μάλιστα...)

Αυτό το μαγικό οργασμοσκουίρτημα διαρκείας (μην με ρωτάτε φορές, δεν ξέρω στ΄αλήθεια γιατί ήμουν και σε subspace η καψερή, πάντως ήταν πάρα πολλές οι άτιμες), επετεύχθη με το απόλυτο conditioning, όμοιο του οποίου δεν έχω ξαναματαζήσει ποτές....

Εντάξει, γεγονός είναι ότι μας άκουσε και το μισό ξενοδοχείο, εμένα κυρίως, συν τα χτσακ και τα χτσουκ, τα γκνταμπ και τα γκντουμπ, αλλά εγώ ουδεμία συνείδηση και έλεγχο του γεγονότος είχα, ούτε και όφειλα άλλωστε...

Στημένη στον τοίχο αρχικά, με τρία ζευγάρια clover clamps, ένα στα πρησμένα κάτω χείλη μου, ένα στις ρώγες (που οφείλω να ομολογήσω ότι δυσκολεύτηκα εξαιρετικά να δεχτώ, παρόλο τον άκρατο μαζοχισμό μου, καθώς ο πόνος τους ήταν στην αρχή αποσυντονιστικός, πριν μπω σε space) και ένα που τα συνέδεε μεταξύ τους για να μπορεί να με τραβάει από κει ο Αφέντης μου και να με γυρίζει κατά πως ήθελε να απολαύσει το θέαμα...

Υπήρξαν στιγμές που δεν με τραβούσε, παρά μόνο μου έδινε εντολή να κουνιέμαι παλινδρομικά, απογείωση κανονική, εγώ πια δεν είχα κανένα έλεγχο στο σώμα μου, η φωνή του έπαιζε τον ρόλο του εντολέα, κατευθείαν στον εγκέφαλο, απίστευτη αίσθηση, να μην σκέφτεσαι τί-πο-τα, να αφήνεσαι να σε υποβάλλει ο Άλλος κανονικά σε οτιδήποτε, χωρίς καμία αντίσταση, χωρίς κανένα πως και γιατί...Το τέλειο conditioning, απροβάριστο και απίστευτο...

Έξτρα πόνος, έξτρα καύλα, έξτρα space...

Το να αφήνεσαι στα χέρια του Κυριάρχου, για μένα είναι το πρώτο και βασικότερο βήμα στο να αφεθεί ταυτόχρονα το πνεύμα και το σώμα σου ελεύθερο να ακολουθήσει...

Τα περί squirting τα έχω αναφέρει και σε άλλο νήμα, άλλο που έχουν σημειωθεί αλματώδεις πρόοδοι επί του συγκεκριμένου, ειδικά τον τελευταίο καιρό...

Εάν η γυναίκα λοιπόν, κατά την ταπεινή μου γνώμη και εμπειρία ξεπεράσει αυτό το ψυχολογικό χαλινάρι της ούρησης, (που σιγά δηλαδή, τι έγινε αν φύγουν και κάποια ούρα, τα είπαν και οι άλλοι, ουρείς πριν και ξέρεις ότι δεν πρόκειται περί αυτού...), τότε ο δρόμος προς τις υπέροχες αυτές κορυφώσεις είναι ολάνοιχτος, σαν τα πόδια σας κορίτσια....

Δι εμέ προσωπικώς, το θέμα έχει αναχθεί σε κάτι ονειρικό, υπεραπολαυστικό, όσο και βασανιστικό, διότι άπαξ και αντιλήφθηκε ο Κ μου την ευκολία μου στο εν λόγω θέμα (ευκολία να σημειώσω εδώ που είχα μαζί του σε αυτόν τον βαθμό και ουχί γενικώς), αποφάσισε να το διασκεδάσει και να το τερματίσει θα έλεγα, μαζί με όλες μου τις αντοχές, αντοχές που διευρύνονται όλο και περισσότερο με την δική Του επιμονή...

Αντοχές που δεν γνώριζα ότι είχα...Διότι δεν είναι και ότι πιο εύκολο να σκουιρτάρεις και να κορυφώνεις ακόμη και με την δύναμη της φωνής Του μόνο, εις το διηνεκές...Εκεί λοιπόν που νομίζω ότι στέρεψα, αφυδατώθηκα, είμαι πραγματικά έτοιμη να λιποθυμήσω, μόλις και μετά βίας στέκομαι είτε στα τακούνια μου, είτε στα πόδια μου, είτε στα τέσσερα, εκεί που το μόνο που θέλω είναι να πεθάνω ήσυχα σε μια στεγνή γωνίτσα της μοκέτας, λιώνω, σβήνω, χάνομαι σου λέω...εκεί βαράν τα νταούλια, ξανά και ξανά και ξανά....ων ουκ έστιν αριθμός...

Και κάθε φορά που το βιώνω, νομίζω ότι δεν θα το ξαναζήσω....Και μετά το ξαναζώ...
Μέχρι και με αντίστροφη μέτρηση το έκανε ο αθεόφοβος...ήθελα να βάλω τα κλάματα, γιατί νόμιζα ότι δεν μπορούσα να το επαναλάβω...
Και το επανέλαβα φυσικά, σε μισότρελη κατάσταση...

Χάνομαι...

Το σώμα πλέον είναι σαν άϋλο, δεν το νιώθω, λίγο σα να έχω αναληφθεί στους ουρανούς, καθαρά θρησκευτική εμπειρία...

Δεν μιλάω για την επόμενη μισή ώρα, μόνο πίνω νερά και χυμούς και έχω σπασμούς και θέλω αγκαλιές και χάδια...

Κι όταν αρχίζω σιγά-σιγά να συνέρχομαι και ανοίγω τα μάτια, και βλέπω γύρω μου, αιδοίο πίλον όλα, γελάω...(έπρεπε να αφήσουμε κάπου ένα tip για την έρμη την καθαρίστρια, μετά το σκέφτηκα...)

Πιτσιλιές, μουσκίδια, ρυάκια παντού...χαχανίζω σαν ηλίθιο...
Οι διπλανοί θέλουν να μας πετάξουν στην πισίνα απ΄τα νεύρα τους σκέφτομαι...δύο ώρες μεταμεσονύχτιες με το βόλιουμ στον Θεό...

Τον βλέπω να με κοιτάει χαμογελώντας και νιώθω ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από κείνη την στιγμούλα μέσα στον χρόνο, εκεί που δεν υπάρχει πριν, ούτε μετά, είναι το εδώ και τώρα, αυτό που σου γεμίζει την ύπαρξη...

Bottom line...
Μην μασάτε, αφεθείτε, αφήστε να καθοδηγηθείτε, να βοηθηθείτε, να χαθείτε, εφόσον είστε με έναν άνθρωπο που εμπιστεύεστε, κάποιον που μπορεί να σας το προκαλέσει, ή να σας βοηθήσει να το βιώσετε απόλυτα... Κάποιον επίσης που θα είναι εκεί για να σας επαναφέρει, με όποιον τρόπο χρειάζεται και θα σας παρέξει το απαιτούμενο after care...Με φωνή, με χέρι, με πόδι, με συνουσία, με μαστίγιο, με σφαλιάρες, δεν έχει σημασία το μέσο...

Γιατί όσο απολαυστικό και να είναι το hitachi, (πφχρ...δεν θα το ζήσω για να σας πω τις εμπειρίες μου) που δεν το αμφισβητώ καθόλου, σαν τους οργασμούς του Κυριάρχου, it doesn't have...

Υ.Γ. 1. Διάλογος της θείας του γαμπρού, την επόμενη μέρα, ανήμερα του γάμου, στην μαμά του γαμπρού....
(Σημ. η θεία έμενε στο 223, καμιά δεκαπενταριά μέτρα μακρύτερα από μας)
Θεία: _Κι αυτή η ρουφιάνα, σαν να την σφάζανε έσκουζε μέχρι τις 4.30 το πρωί, άστα, μάτι δεν έκλεισα...(ενοχλημένη, αλλά χαζογελώντας)
Μαμά: _Τι να κάνεις? Μπήκε το καλοκαιράκι κι όλοι τώρα πια θα μοιραζόμαστε τις ηδονές των άλλων...να τα θυμόμαστε κι όλας, όσοι τα ξεχάσαμε...


Υ.Γ. 2. Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή, προσπάθησα να μην υπερβάλλω σε κανένα σημείo...

 

Ρε τι τραβαει οποια δεν εχει αυτο το μαραφετι...
Ακου ... να μην πα να πεθανεις πουθενα! Θα ξεραθει ο τοπος...
Δεν εχω δει πολλες να γραφουν ποταμια (...οπως χυνουν).
Να συνεχυνεις να γραφεις τι δε σ' αφηνει να κανεις ο Κ σου και να χυνεις!
Θα δεις. Θα το κανεις μεταδοτικο!

Πολυ τα γουσταρω τα ατομα σαν εσενα που μοιραζονται τις αληθινες εμπειριες τους ασυστολα εδω μεσα.

Για ανταλλαγη θα πα να ανεβασω την πρωτη μου ΒΔΣΜικη εμπειρια. (αλλου. εδω τα εκανες μουσκεμα)
Ηλεκτρικο και τηλεφωνο υπηρχε τοτε, αλλα οχι κινητο. Και φτυναμε αραδα τα γραμματοσημα για να γνωριστουμε οι ΒΔΣΜικοι αναζητητες.
Ιντερνετ ηταν αγνωστη λεξη. Τα υπολοιπα ομως οταν εκλειναν οι πορτες ηταν οπως τα περιεγραψες.
Αναμεσα σε τετοιου ειδους γνωριμιες η πρωτη που ολοκληρωσα ΒΔΣΜικα ηταν εξαιρεση.

 

Ε όχι!!!!!!!!!!!!!!!!! Ενίσταμαι εντόνως  

Αν και με αυτό συντάσσομαι απολύτως (ΑΠΟΛΥΤΩΣ όμως)     

Για αυτό θα προκηρύξω δημοψήφισμα με στόχο την ανατροπή...  

Επειδή το έχω δοκιμάσει αυτό το μαραφέτι (και το αποκαλούσα "Ο Διάολος" τότε), θα πω ότι είναι must. Έστω μια φορά στη ζωή μας η καθεμιά!!!!! Δηλαδή must!!!!  

 

  Είναι απλά ένα μηχάνημα .. απλά.... που αν το χειριστείς σωστά σε κάνει να μην μπορεις να μιλήσεις .
Κάποια στιγμή θελω να γράψω για το χιτάτσι αλλά θέλω χρόνο και όρεξη . Σαφώς πρέπει να βρεθεί καλός χειριστής όπως λεω συνέχεια για να εκμεταλλευτώ εις το έπακρον τις δυνατότητές του .

 

Ναι αλλά τι μηχάνημα  

 

τι να πω εγω που με δαύτο κοιμάμαι και ξυπναω;; είναι μόνιμος κάτοικος του κρεβατιού μου και πάντα στην πρίζα! χε χε χε εχω πάθει εξάρτηση  

 

God save Hitachi (Master) will do        

 

αχχχχχ το τί φαντασιώσεις εχω κάνει .. ΑΧΧΧ !!!! ε , κάποια στιγμή θα τον βρω τον χειριστή .. που θα πάει ! αλλά και μόνη μου..το λατρεμένο μου ...

 

Ιδανικη για chastity...

 

Για να είμαι ειλικρινής δεν θα τολμούσα να το χρησιμοποιήσω μόνη μου ποτέ. Αλλά δεν είμαι και σοβαρός άνθρωπος εγώ, όχι με τέτοια δηλαδή. Αλήθεια τώρα είμαι ικανή να το χρησιμοποιώ μέχρι να λιποθυμήσω και να με βρουν 2 μέρες μετά σε κατάσταση καταπληξίας οι δικοί μου άνθρωποι που θα έχουν ανησυχήσει από την εξαφάνιση μου!!!