Οι καρποι του ρυζιου

Οχλαγωγια γυρω απο το χαμηλο μαρμαρινο τραπεζι του σαλονιου.

Οι διεστραμενοι καμαρωνουν και καυχωνται για τα καινουρια δερματινα τους, για τα dress code του παρτυ του επομενου ΣΚ.

Καποιοι ηχοι σαν κροταλισματα γυαλιου που σερνουν πανω σε μεταλικη αλυσιδα τραβουν την προσοχη καθε φορα που καποιος τραβα τη σκλαβα του ν' αφησει πανω της το ποτο του.

Το μεγαλο τραπεζι αναμεσα τους σημερα δεν χωραει τιποτα αλλο. Χυμενοι πανω του ανακατοι σωροι ρυζιου, καποιοι ξηροι καρποι μπερδεμενοι κι αυτοι, σταφιδιασμενα συκα πεταμενα διασπαρτα αναμεσα σε χρωματιστα μανγκο, παπαγιες και πολλες ακομα χλιδατες λιχουδιες, απ'ακρη σ' ακρη.


Πανω τους ενα εντελως νεο "φρουτο".


Γονατισμενη με τους αστραγαλους σφιχτα δεμενους πισω στους γλουτους της με το καναβοσχινο να χωνεται σφιχτα στη σαρκα της και να κανει τις γαμπες της να κολλουν πισω τους και να δειχνουν ενα με τους μηρους της, η νεα σκλαβα των οικοδεσποτων.


Το βαρος της το στηριζαν τα γονατα της κι εκεινων το στηριζαν κατι σκληρα στραγαλια ζουπιγμενα πανω στις λιωμενες σταφιδες που για κακη της τυχη δεν τ' αφηναν να γλυστρησουν στο πλαι ουτε να ξεκολλησουν απ' το βουλιαγμενο δερμα της, οσες κρυφες προσπαθειες κι αν ειχε κανει. Ακομα χειροτερα γι αυτην η καμερα την ειχε δει.


Ακομα ενα καναβοσχοινο με ενα περιτεχνο τροπο, που καποιος Rope τον ειχε διδαξει, την αγγαλιαζε σφιχτα στο θωρακα της και γυρισμενο χιαστι στην πλατη της και παλι σταυρωτα στο στερνο της, κατεληγε σ' ενα κρικο απο πανω της στηριγμενο σε μια αλυσιδα που ερχοταν απανω απ' το ταβανι.

Την εκανε να κρεμεται σαν να 'τανε στα τεσσερα. Στα εξι θα 'λεγε κανεις αν εβλεπε στα σχοινια αναμεσα να κρεμονται τα πλουσια βυζια της διπλα στα ελευθερα χερια της.

Ποσο τυχερη θα 'τανε αν ηταν ετσι. Ομως...


Προσηλωμενη, αγνοουσε επιμονα σκηνες του περιβαλοντος της. Σκηνες που κυριο μετοχο ειχαν τον εαυτο της.


Αγνοουσε τα χερια που την αγγιζαν. Τα δακτυλα που ψηλαφιζαν τη γυμνια της. Το ανοιγμα του κωλου της. Το αγκιγμα στο μουνι της. Το πλυσιμο τους στη γλωσσα της. Τα δακρυα των κεριων που εσπαγαν σε πιτσιλιες ομοκεντρες, ασυμετρες τρεχουμενες ή σταθερες στο λερωμενο δερμα της απ' τ' αποτυπωματα των γυρω της επανω στο κορμι της.

Το στηθος της δεν ειχε σταματησει τις αιωρησεις του προκαλωντας ολους διαδοχικα να τσεκαρουν το βαρος του την επιδερμιδα την σφρυγηλοτητα του. Παντα ολοι κατεληγαν σε μια γρηγορη ταλαντωση του αφου πρωτα ειχαν τεσταρει τη σκληροτητα απ' τις ρογες της, στριβοντας τες αναμεσα στα δακτυλα τους. Καποιοι εμπηγαν και τα νυχια τους.


Ολα τα αγνοουσε.

Δεν εδειχνε αδιαφορη.Καθολου! Αντιθετως! Σαν ψαρι εξω απ' το νερο ενοιωθε. Το 'δειχνε αυτο το προσωπο της. Μονο που ή εκφραση της αγωνιας της δεν αλλαζε με καθε νεο αγκιγμα. Εδειχνε αυτα να ειναι πταισματα μπρος στην προσηλωση της.


Δεν θα μπορουσες σιγουρα να καταλαβεις το τρεμουλο απ' τα χερια της που εστρωναν τα ριζια σ' ενα επιπεδο και μετα το διαλεγμα των κοκκων τους τι να σημαινε για την ψυχουλα της...

...μεχρι που ενα ξαφνικο

ΤΣΣΑΑΑφφφφφ...


...διακοπτει τους παντες γυρω της.

Τραβιουνται συγχρονα ολοι τους με τα βλεματα τους στην ουλη που ολοενα σχηματιζοταν στο δερμα της μολις τραβηχτηκε απο τους γλουτους της η βιτσα του νεου ιδιοκτητη της...


Συγχρονα μ' αυτο το ακουσμα, ακουστηκε κι φωνη της. Ηταν γλυκια, λεπτη, τρεμαμενη και με το αναφιλιτο της ψελισε προσποιουμενη πως τιποτα δεν την ειχε αγγιξει. Λιαν αποτυχημενη προσπαθεια πλην ομως φιλοτιμη.

Τοτε αρχισε να δινει τα πρωτα “τιπς” μαζι με τονους καβλας στους πιο εμειρους της ομηγυρης το ακουσμα της φωνης της:
-”83 σπυρωτο, 56 γλασε, 39 μπασματι...”

Αρχισαν να εξηγουνται οι τρεις ασχετοι σωροι του ριζιου κατω απ' το προσωπακι της .

Να τι τραβουσε τη σκεψη της και η εκφραση της ξεπερνουσε τ' αγγιγματα τους.


...”Σας ευχαριστω, ειμαι τωρα υπακουη, ταπεινη και χρησιμη και ολοενα γινομαι πιο υπακουη, χρησιμοτερη και ταπεινοτερη για Σας!” συνεχισε.


“84 σπυρωτο, 56 γλασε, 39 μπασματι, Σας ευχαριστω, ειμαι τωρα υπακουη, ταπεινη και χρησιμη και ολοενα γινομαι πιο υπακουη, χρησιμοτερη και ταπεινοτερη για Σας.”


“84 σπυρωτο, 56 γλασε, 40 μπασματι, Σας ευχαριστω, ειμαι τωρα υπακουη, ταπεινη και χρησιμη και ολοενα γινομαι πιο υπακουη, χρησιμοτερη και ταπεινοτερη για Σας.”


Αυτες οι τρεις αναφορες διαχωρισμου των κοκκων ρυζιου απ' το χαρμανι, που σε τρομαζε με τους λογικους συνηρμους σου, απο κατω της πηραν αν κρινουμε απ' τη χροια της φωνης της τον ιδιο χρονο που χρειαστηκε ο πονος να διαπερασει τα μηνιγκια της και να διαχυθει στο κορμι της απο τη στιγμη που ο ηχος της βιτσας διεκοψε τους παντες.

Εξαιρετικα εμπειρος ο νεος ιδιοκτητης της ειχε υπολογισει για την πειθαρχιση της αντοχης της στον πονο με ακριβεια δευτερολεπτου.

Αυτη η συναντηση της εδινε μια καταλυτικα σαφη εικονα για το βαθμο που επρεπε να επιτυχει ωστε η δεσμευση της, η αφοσιωση της και η ακλονητη απο τις περιστασεις συμπεριφορα της να μπορουν να επιβραβευθουν.


Η καμερα συνεχιζε να γραφει και πολυ μετα το δευτερο ποτο μερικων και το τριτο.

Οι αναφορες καταγραφονταν οπως και οι αναλογοι χρονοι αναμεσα στις αντιστοιχες δυνατες βιτσιες. Καθε μια απο αυτες την καλουσε σε μια νεα αναφορα της προοδου της καταμετρησης της. Οι υπολογισμοι θα μπορουσαν να γινουν και κατα προσεγγισηαρκετα μεγαλης ακριβειας. Ομως διεθετε ηλεκτρονικη ζυγαρια ακριβειας η οποια καταμετρα συνολικο βαρος και μερικο βαρος, του οποιου ο λογος ισοδυναμει με το πολλαπλασιο του ζητουμενου αριθμου. Η αληθεια ηταν πως επροκειτο για εναν εξαιρετικα αυστηρο και εξ ισου δικαιο σαδιστη.


Εκεινη; Το ηξερε. Μπορει να μην ηξερε πως αλλα ειχε πιστεψει τα αυστηρα λογια του νεου της ιδιοκτητη περι αυτου.


Αυτο που δεν ηξερε και πασχιζε με ολη της τη δυναμη να συνεχιζει συγκεντρωμενη στο στοχο της ακομα κατα τις υψηλοτερες εξαρσεις του φοβου της, ηταν οι συνεπειες της αποτυχιας της . Φοβοταν μια μικρη ισως αποκλιση της.

Η σκεψη της σκανδαλιζε τη φαντασια της. Ολα οσα ειχε δει στο Dungeon χωρις να καταλαβαινει το καθε τι την τροφοδοτουσε με τις πλουσιοτερες εικονες συνδιασμων δυσφοριας και πανικου.
Αν η φαντασια της δεν οργιαζε και αυτο μπορουσε να το κρυψει σιγουρα δεν θα βρισκοταν εκεινο το βραδυ στη θεση αυτη.


Σχετικα με τις συνεπεις ειχε φροντισει Εκεινος να την πεισει πως θα ηταν πολυ αυστηρες, και πως η συγκεκριμενη συναντηση θα επαιζε ρολο στην διαμορφωση τους. Της ειχε εξηγησει πως και ο αντικειμενικος παραγοντας της επιτυχιας και της ακριβειας της θα μετρουσε, εξ ισου με τον υποκειμενικο, που δεν θα ηταν αλλος απο τις εντυπωσεις, την αποψη και την φιλευσπλαχνια των παρευρισκομενων.


Ετσι λοιπον Ειχε πεισθει πως ειχε μια μονο επιλογη!

 

Καταπληκτικό....κάτι μου θυμίζει? Το έχετε παραθέσει λογοτεχνικά και αλλού, δεν ξεχνιούνται τέτοια γραπτά....  

 

Απο την αποθηκη των διαστροφων μου.
Δεν γραφω στο γονατο!
Εδω και καιρο γραφω στους μηρους μου.
Υπαρχει ενα πλεονεκτημα: Θυμουνται τα παντα και ευκολα τα ανακαλω.

 

...να πετάξει τις παπάγιες και τα ρύζια και να τσακίσει κάνα γυρο απόψε.

 

Μετα την πολυωρη πρωκτικη χρηση της κοπρισε αθελα της τρυγυρω και και θεραπευσε την βουλημια των επιβουλευομενων της τυχης της.

 

Σκονακια μου θυμησες!

 

...με καβλωσες!

Εγραφες σκονακια στα μπουτια σου και γεματη αγωνια να μη σε δουν, ανασηκωνες προσεκτικα τη φουστα σου (ή την...ποδια σου;;;; ) ;;;;

 

τρελλαρες!

 

τωρα που τα γραφεις;