ΘΕΛΩ

Ας πάρουν τον δικό τους δρόμο φίλε μου...
Και ας καταλαβαίνουν ότι γουστάρουν...
Τους εύχομαι να είναι μακρύς και ανεμπόδιστος ο δικός τους...
Όπως θα τον ήθελαν...
Εγώ τον δικό μου τον θέλω κακοτράχαλο...
Τον θέλω γεμάτο γκρεμούς...κινδύνους...
Τον θέλω βροχερό...χιονισμένο...λασπωμένο...
Σαν τον βασιλιά που για να νιώσει το ψωμί του γλυκό...
Πήγε και κόπιασε την γη...

 

Θέλω το δικαίωμα του να μπορούν όλοι να ζουν ίδια και να απολαμβάνουν τα ίδια.

 

Θέλω να βγάλω το καπέλο σε δυο κυρίες εδώ μέσα...
Γιατί τις τελευταίες μέρες τις διαβάζω...
Και ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη...
Μιλάω για την libra και την ataxia...
( δεν βάζω tag επίτηδες )...

Τον peleas, την brenda και την Ana Steel...
Ήξερα λιγότερο η περισσότερο πως σκέφτονται κάποια πράγματα...
Και τους ευχαριστώ όλους...

Γιατί με κάνουν περήφανο και κείνοι για την αδικημένη γενιά μου...
Εκείνη των σημερινών 40ρηδων που πριν κάποια χρόνια πολλοί έλεγαν...
Ότι ήταν άχρηστη...δίχως ψυχή...δίχως κουράγιο και ιδανικά...

 

H γενιά η βουβή, η αμήχανη, η "όχι και τόσο" βολεμένη, η "οχι και τόσο" επαναστατημένη.
Η γενιά που πατάει με το ένα πόδι στην εποχή των βλεμμάτων και το άλλο στην εποχή της οθόνης.
Η γενιά των μεγάλων απογοητεύσεων.

Η γενιά που, ακόμα και αν καεί αθόρυβα, χωρίς κρότο, η φλόγα της θα είναι το φως της εξιλέωσης για τις προηγούμενες γενιές
και της ελπίδας για τις επόμενες...

 

Θα καούμε με μπαμ φίλε μου...
Δεν θα "φύγουμε" έτσι...
Φτάνει ν'ανάψει σαν σπίρτο ένας μας...
Και θα τον αγκαλιάσουν και οι υπόλοιποι...
Είναι στα "γονίδια" μας...στα βιώματα μας...στα παραστρατημένα μας όνειρα...
Δεν ήμασταν τόσο ανούσιοι...
Και ήρθε πλέον η ώρα μας...
Για να μας αποδώσουμε επιτέλους δικαιοσύνη...
Όχι για να γίνουμε μάρτυρες η ήρωες...

 

Ετσι!
Φτιάξε μας τη μέρα, φίλε, γιατί είναι δύσκολη...

 

Εγώ σε σας και σεις σε μένα φίλε μου...
Είμαστε για τα ζόρικα εμείς...
Πήραν μπρός οι μηχανές...
Τώρα έχει νόημα...
Τώρα είναι η καύλα...
Μακάρι να μην υπήρχε...

Αλλά...με τα μάτια στον ουρανό...
Και ας μας πέσει στο κεφάλι...
Θα "σουρώσουμε" όπως κανείς άλλος χαχα..  

Υ.Γ. Και όπως τραγουδάει και ο Τσακνής...

Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε...
Αυτό έχω μόνο να τους πω...
Τα όνειρα των εραστών...
Δεν σβήνουν...

 

Δώσε πόνο, φίλε @Tenebra_Silente


Δεν ξέρω τίποτα,
δεν έχω τίποτα,
δεν είμαι τίποτα’
αν είμαι εδώ,
μέσα στον κόσμο,
μ΄ ένα μεγάλο
φτερό
καρφωμένο
στο στήθος,
αυτό ΄ναι
που ‘μαθα
μια λέξη,
και τη λέω
και κλαίω:
ελευθερία-
αυτήν γνωρίζω,
αυτήν υπάρχω,
αυτήν ανεμίζω,
αυτήν που
μου ‘μαθαν
οι σκοτωμένοι
σε μουγγά νυχτέρια
κάτω απ΄
τις πέτρες
τόσων λιθοβολισμών΄
-μια λέξη μόνο:
Ελευθερία.
Ελευθερία.
Ελευθερία.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

 

Δίνω φίλε μου @peleas ...
Και μου έρχονται ιδέες για αληθινή δράση...
Και όχι μόνο λόγια σε μια ιστοσελίδα...
Ο καθένας όπως μπορεί...
Με κείνα που μπορεί να προσφέρει...
Κι εγώ από αύριο θα ψάξω να δώσω "κάπου"...
Εκείνα που μπορώ...

Αλλά στο εν τω μεταξύ...



Γιατί αυτό το "χώμα" δεν ανήκει σε κανέναν και ανήκει σε όλους...
Όσο και να μην γουστάρουν κάποιοι την ιδέα...
Τα σύρματα δεν είναι για τα μυαλά ρεεεε....
Τα σύνορα μόνο στους χάρτες...

Υ.Γ. Το ξαναγράφω...τελευταία με αφήνεις δίχως λόγια φίλε @peleas ...
Και κάποιος είχε κάποτε τα μούτρα να πει...
Ότι οι ποιητές είναι λαπάδες...
Τέλειο το κομμάτι του Μέγιστου Ρίτσου που έβαλες...

 

Θέλω να σου σκίσω την πλάτη με τα νύχια...
Θέλω να σου μαυρίσω το πρόσωπο...
Θέλω να σε πονέσω μέχρι δακρύων...
Θέλω να μπω μέσα σου σαν τον μανιασμένο και να ψοφήσω εκεί...
Με τα κορμιά μας σταυρωμένα...
Θέλω να έρθει σύντομα η 1η Αυγούστου...
Γιατί έτσι όπως φουσκώνει η επιθυμία μου για σένα...
Θα σε κατασπαράξω...   

 

Δεν είναι ώρα να ευλογάμε τα γένια μας, ούτε και κανενός άλλου...μόνο ένα έχω να πω, χιλιοειπωμένο και αληθινό...
Στην Κούβα γνώρισα κι αγάπησα τους ανθρώπους της, που όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, λάτρευαν τον επαναστάτη, τον ξένο, που πέθανε με κάποιες κουβέντες στο στόμα...

Είχε προηγηθεί ''ανάκριση'', όπου φυσικά ο Τσε τους είχε τσακίσει τα νεύρα, δεν κιότεψε ούτε μια στιγμή, ούτε μπροστά στο θάνατο....

Ο Φέλιξ Ροδρίγκες, ο Κουβανός πράκτορας της CIA, παραχώρησε συνέντευξη στο BBC και αποκάλυψε τις τελευταίες στιγμές του Γκεβάρα, τη συνομιλία που είχαν και τα τελευταία λόγια του πριν την εκτέλεσή του.

«Σε θαυμάζω, ήρθα να σου μιλήσω, όχι να σε ανακρίνω», αφηγείται ο Ροδρίγκες για την πρώτη του επαφή με τον Γκεβάρα.

«Στάθηκα μπροστά του, με κοίταξε με υπεροψία και μου είπε ‘κανείς δε μου μιλάει, κανείς δε με ανακρίνει’, είπε».

Όταν ο πράκτορας επέστρεψε για να τον ενημερώσει ότι τελικά θα εκτελείτο, του ζήτησε αν ήθελε να μεταφέρει κάποιο μήνυμα στην οικογένειά του. «Με κοίταξε και μου είπε να πω στη γυναίκα του να παντρευτεί ξανά και να προσπαθήσει να γίνει ευτυχισμένη»…

Σκότωσαν μόνο έναν άνθρωπο, το πνεύμα του όμως έμεινε ζωντανό μέχρι σήμερα, και αισιοδοξώ ότι δεν θα πεθάνει ποτέ, ούτε στη συνείδηση του κάθε Κουβανού, ούτε στη συνείδηση του κάθε ελεύθερου ανθρώπου...

Για να μην το πάω στο σήμερα και τα κάνουμε όλα κουλουβάχατα δω μέσα, θα κλείσω την αναφορά μου με τον τοίχο μου στο fb....
 

NAI ΡΕ, ΕΙΜΑΣΤΕ...Κι όποιου του γουστάρει, αλλιώς ραγιαδισμός και τουμπεκί...

Την Αντιγόνη την έβαλα σε άλλο ποστ, όποιος την θυμάται, έχει καλώς....

Σας φιλώ στη μούρη, με λύσσσσσσσσα.... 

 

Δεν βλογάω τα γένια κανενός...Πόσο μάλλον τα δικά μου που έχουν γίνει σαν του παπά χαχαχα...
Γουστάρω που οι νέοι έχουν ψυχή και καρύδια...Τους είδα...
Η γραμματέας μου ήταν μια νέα φιλόλογος 26 χρονών...
Ψιλοβολεμένη...Κι εκείνη με "ξύπνησε"...Μου θύμισε...
Απλά...όχι άλλο κάρβουνο σε μας...Δεν ήμασταν όλοι/ες "γίδια"...Τα "γίδια" ήταν η εξαίρεση...
Στο μεταίχμιο βρεθήκαμε...Και είμαστε ακόμη εδώ...

Θα ήθελα να σ' έχω δίπλα μου σε πορεία...Κι εσένα...
Να δω την δύναμη που ξέρω ότι έχεις μέσα σου...
Να ξεχειλίζει...
Να συνεπαίρνει...
Να τι έχουμε ανάγκη...
Να ξεθάψουμε τ' όνειρο...

Θέλω ουτοπία ρε φούστη μου...
Γιατί αν δεν παλέψουμε για το αδύνατο...
Δεν θα καταφέρουμε το παραμικρό...

Καπέλο ρε φιλαράκι...Μ' έκανες να βουρκώσω ο βρωμόγερος...