BDSM: Σχέσεις συμβιβασμού

Αναρωτιέμαι αν είναι πράγματι αλήθεια αυτό. Ή αν λειτουργεί απλώς ως άλλοθι ή συγχωροχάρτι. Κοιτάζοντας πίσω, διαπιστώνω πως τα πιο σημαντικά και όμορφα απλώς "κύλησαν". Εύκολα. Σαν ροή φυσική.

 

γΕΛαΕΙ ο Κόζζμος!

... Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο ''κόσμος'' δε θα αλλάξει ποτέ.

 

Είσαι τυχερή...Έτσι θα πρεπε να γίνεται, πάντως...Νομοτελειακά, δεν παρατηρείται, κατά την ταπεινή μου γνώμη...Και άλλοθι και συγχωροχάρτι. Ότι τον βολεύει τον καθένα...

 

Αναφερόμαστε στην εν διαδικτύω "αίγλη" συγκεκριμένα;

 

Εχώ γνωρίσει από "εδώ μέσα" μεταξύ των αλήθεια ελάχιστων ατόμων...
που από εδώ έχω συναντήσει...
Και τρεις γυναίκες - που για τα γούστα τα δικά μου πάντα - θα μπορούσε κάποιος να πει...αρκετά ως πολύ όμορφες -...
"Έξω" πιθανότατα θ' ασχολιόμουν μόνο με την μια...
Απλά γιατί οι άλλες δυο...από "αέρα" και ότι αυτό συνεπάγεται...
Από επίπεδο...
Αποδείχτηκαν, πάντα για τα γούστα μου μηδέν...
Και πες με περίεργο η αλαζόνα...
Το μάτι μου κόβει και αρκετά γρήγορα...
Καταλαβαίνω εκείνα που μου χρειάζονται...
Ακόμη και από τον τρόπο που κινείται κάποια...
Από τις χειρονομίες της...
Δεν χρειάζομαι πολλά λόγια για να "πιάσω" το ελάχιστο που "πρέπει"...

Πίσω από μια οθόνη αυτό δεν είναι δυνατόν...
Και σε μένα οι φωτογραφίες και οι skype cam...ειλικρινά δεν λένε τίποτε...
Δεν τις ζητάω και πολλές μου τις έχουν προσφέρει...για να μην πω "πετάξει στα μούτρα" εδώ...
Λες και νοιάζει όλους να δουν τα βυζιά η το μουνί της κάθε άγνωστης...
Για μένα ο χώρος δεν έχει καμία ιδιαίτερη αίγλη...
Καμία ετικέτα δεν έχει αίγλη...
Δεν θάμπωσα..ούτε θα θαμπώσω ποτέ από φράγκα/επαγγέλματα...ένα ωραίο μουτράκι...ένα καλό κώλο...

Και δεν έλλειψαν κάποιες που με είχαν πλησιάσει...εδώ...
Προσπαθώντας να μου πουλήσουν μια κουλτούρα που δεν είχαν...
Επειδή διαβάζοντας δυο...τρεις...χίλιες μαλακίες που είχα γράψει...
Μάλλον είχαν πιστέψει ότι με κείνο τον τρόπο...
Θα έριχναν την "λεία"...
Για να το "ξεχάσουν" γρήγορα ( αφού δεν είχαν τα εφόδια για να το υποστηρίξουν )...
Και να με γεμίσουν με φωτογραφίες από το μουνί...τα πόδια...την μάπα και τα βυζιά τους...
Τα οποία ήταν μεν όμορφα...
Αλλά θα προτιμούσα να τα δω από κοντά...
Αν και όταν ερχόταν η ώρα η καλή...
Που τελικά είχε αποδειχθεί...
Κακή...στραβή κι ανάποδη...

Η μακροβιότερη...πιο μεστή και μετά από ελάχιστους μήνες ( και που κράτησε για χρόνια...και ίσως "κρατάει" ακόμη..."bdsmικη" μου σχέση )...
Την έκανα με κάποια που είχα γνωρίσει στο "ξεκούδουνο"...σε μια έκθεση ζωγραφικής...
Και με είχαν τραβήξει τα μάτια της και ο τρόπος που στεκόταν...

Τις σχέσεις τις κάνουν οι άνθρωποι...
Ολόκληροι...όχι τα επιμέρους χαρακτηριστικά τους...
Πόσο μάλλον μερικά από εκείνα...

Και όπως έλεγαν και οι λατίνοι...
Για να το παίξω και υψηλού μορφωτικού επιπέδου ( που πας ρε Καραμήτρο δίχως τσιτάτο? Χαχαχα )....

Homo locum ornat. Non hominem locus

Γιατί διευκολύνει...

Οκ...παράδειγμα...Γνωρίζεις κάποιον/α κάπου...
Σου "γυαλίζει"...
Τον/την προσεγγίζεις...
Σου "κάθεται" καλά....
Εκεί που πίνεται το ποτάκι σας...

"Το λοιπόν...Με λένε Αναξίμανδρο/Ευτέρπη...Πλέον ξέρεις ότι είμαι ανθρακωρύχος/χλιδάτη μάνατζερ...
ηλικία...το αγαπημένο μου χρώμα...το ζώδιο μου κτλ κτλ...
By the way γουστάρω να με σαπίζουν στις μάπες...
Να μαστιγώνω...να με κατουράν...
Είμαι cross...είμαι αγαλματολάγνα κτλ κτλ"...

Ξέρεις πολλούς/ες που θα το έκαναν?
Ακόμη και μετά από ένα μήνα γνωριμίας με κάποια/ον "έξω από εδώ"?
Εγώ εκτός από την αφεντομουτσουνάρα μου γνωρίζω άλλα δυο άτομα μονάχα...
Και δεν μιλάω για χρήστες αυτού του φόρουμ...

Γιατί συμβιβάζονται...αν συμβιβάζονται...
Γιατί ανέχονται...αν ανέχονται...
Η απάντηση ακριβώς από επάνω...
Μέρος της απάντησης γιατί παρά ήταν απλουστευμένη...

 

Η "αίγλη της ντεκαντάνς" καταχωρείται στο λεξιλόγιο μου στο εξής     Θα αποδίδω βεβαίως τα δέοντα  

Έχω μερικές πρόχειρες αιτιολογήσεις αλλά δεν ξέρω αν ισχύουν:
- Το σύνδρομο της μαμάς Τερέζας (ναι, εγώ θα σώσω τον κόσμο και όσο πιο δύσκολη η περίπτωση, τόσο μεγαλύτερο το challenge)
- Το σύνδρομο του αυτοεξευτελισμού (δεν με αντέχω, πρέπει να με ταπεινώσω μέσα από τις επιλογές μου)
- Η αφήγηση του εναλλακτικού ήρωα (εγώ δεν μασάω ότι ο ήρωας είναι σε λευκό άλογο, θα φιλήσω τους βατράχους για να τον βρω - εγώ έμαθα όμως ότι οι ήρωες μπορεί να είναι και σε λευκά άτια και βάτραχοι!)
- Η αυτοτιμωρία της ενοχής χάριν της συμπαντικής αρμονίας (τόσο μου αξίζει τέτοια που είμαι)
- Η ξεροκεφαλιά της αλαζονείας (τι;;; εγώ έπεσα θύμα της πρώτης εικόνας; εγώ γοητεύτηκα λάθος;;; αποκλείεται! θα αποδείξω εις εαυτόν και όλους ότι κάτω από τους άνθρακες είναι ο θησαυρός)
Και άλλα τέτοια...

Αλήθεια είναι από τις μέχρι τώρα διαπιστώσεις μου. Ελπίζω ότι καθολική γιατί τότε υπάρχει ελπίδα  
Είναι πολύ όμορφο αυτό που λες!!
Απλά έχω διαπιστώσει ότι δεν είναι για όλους έτσι.
Προσωπικά είμαι και στις δυο "επικράτειες": έχω υπέροχες εμπειρίες που κύλησαν έτσι απλά σαν φυσική ροή... Αλλά ξέρω ότι κάποια μαθήματα τα πήρα και πρέπει να τα πάρω με το δύσκολο τρόπο. Και είναι ΜΟΝΟΝ δικό μου το φταίξιμο για αυτό  

Όχι εγώ. Εγώ αναφέρομαι στην αίγλη του κυριαρχικού ή του υποτακτικού ρόλου.

 

@brenda ο καθένας έχει την αίγλη που του δίνεις. Αν είσαι ψυχολογικά "έτοιμη" να δεχτείς ότι σκατά σου σερβίρει ο άλλος επειδή αυτοαναγορεύτηκε μάστερ, μέντωρ, μέντος, διδάκτωρ ή δικτάτωρ, εκείνος θα μπει στον πειρασμό (κομψή έκφραση) να δεχτεί το θώκο.

Στό στρατό είχα ένα λοχία που ήταν ο φόβος και ο τρόμος΄των φαντάρων. Οταν απολυθήκαμε τον πέτυχα στην Πατησίων. Περπατούσε σκυφτός και ούτε που τόλμησε να με κοιτάξει στα μάτια. Η αίγλη που του έδωσε ο βαθμός του στο στρατό δεν υπήρχε πιά...

 

Έχεις απόλυτο δίκιο...Μου έφερες τρελούς συνειρμούς πάλι...Τι να κάνω?

   

Όλα υπάρχουν στην φύση, και στο bdsm επίσης... 

 

Θαρρώ πως ο αλγόριθμος είναι απλός. Όσο πιο περίεργο ΚΑΙ απαραίτητο είναι ένα φετίχ τόσο πιο πιθανό είναι, να πρέπει κάποιος να συμβιβαστεί (σε θέμα εμφάνισης ίσως? χαρακτήρα?) προκειμένου να ικανοποιήσει το φετίχ του.

 

Brutal...κάφρος...ίσως ελεεινά ειλικρινής...
Μπορεί και ισοπεδωτικός...

Ενοχικότητα...
ντροπή...
φόβος της άσχημης κρίσης των "ξένων"...
δειλία...
υφαρπαγή και διατράνωση μιας κίβδηλης αξίας...
ανάγκη ύπαρξης ακόμη και αν είναι μονάχα σ' ένα περιφραγμένο, απομονωμένο και "γυάλινο βασίλειο"...
Τελευταίο...ικανοποίηση της φυσιολογικής γεννετήσιας ορμής...
Χρησιμοποιώντας σαν επίφαση το bdsm και τα παραφερνάλια του...

Τουτέστιν...

Εγώ Κ ( αν και για τον πούτσο...εμφανισιακά...η σαν χαρακτήρας η και τα δυο )...
Εσύ υ...Είσαι "υποχρεωμένη" να μου κάτσεις...
Ν'ανεχτείς όλες τις ελλείψεις και τις μαλακίες μου...
Επειδή έτσι "διατάζουν" οι "γραφές" και λοιπά άλλα...
Ελεύθεροι/ες να "αχταρμαδιάστε" status...φετίχ και θέλω...
Καθώς και τους λόγους...τους τρόπους που εκφράζονται..."επιβάλλονται"..."κλέβονται"..."ανέχονται"...
Αν και όταν αυτό γίνεται...

Γιατί εγώ αρνούμαι να πιστέψω...
Ότι η πλειονότητα είναι τόσο λίγη...
Τόσο σαθρή και ανούσια...
Κι ας έχω συναντήσει αρκετά "φρούτα" του είδους...
Και εδώ αλλα κυρίως "έξω από εδώ"...
Και άντρες και γυναίκες...
Και με το έχω συναντήσει...
Δεν εννοώ, πηδήξει...

 

Bdsmικά fails....

Πράγματα που ειπώθηκαν είτε στα σοβαρά, είτε μεταξύ σοβαρού και αστείου...Δεν βγάζω την ουρά μου απέξω...Ένοχη, ένοχη, ένοχη...   

Master of the universe...(Κάτι μεταξύ πλανητάρχη και Θεού...)

Ο Κυρίαρχος των επτά Θαλασσών και των πέντε ηπείρων...(Παντός καιρού, πασών των Ρωσιών...)

Ο πολύφερνος Κυρίαρχος...(που σφάζονται υποτακτικές στην ποδιά του...)

Ο Κυρίαρχος Πασάς...(με τα χαρέμια και τους ευνούχους, φυσικά...)

Η υποτακτικότερη των υποτακτικών...(Κι αν είσαι κοπελιά μην το λες, προκαλλλλλλείς...)

Solid slave material...(αυτοχαρακτηρισμός ή ετεροπροσδιορισμός, τμήμα βιογραφικού που αποστέλλεται σε μελλοντικούς Κ...)

Πάρε την μήτρα μου και χτύπα την στα βράχια...(μαλακώδης δήλωση που ελλοχεύει κινδύνους, αν ο άλλος την πάρει στα σοβαρά, ελλείψει χιούμορ...)

Χωρίς Εσάς καλέ μου Αφέντη η ζωή μου δεν έχει κανένα νόημα...(ενδεχομένως αληθής δήλωση, ενδεικτική πνευματικής ένδειας...)


Και άλλα πολλά, δεν θέλω να σας το εκτρέψω το νήμα αγαπητή, ζητώ συγνώμη για την παρένθεση, αυθορμήτως πάλι ο συνειρμός μου με οδήγησε ως εκεί... 

 

@brenda
Όπως παρακάλεσα: όχι ωραιοποιήσεις  
Είναι τμήμα της ρεαλιστικής εμπειρίας όλων μας αυτά, οπότε καθόλου εκτροπή