BDSM: Σχέσεις συμβιβασμού

Κλάμα, οδυρμός, καημός και πίκρα. Κρίμα, το κορίτσι το φάγανε νωρίς.    

 

Τι ωραιο νημα @margarita_nikolayevna ! @brenda , καταθεση ψυχης η τοποθετηση σου, με καθηλωσε.
Θεωρω οτι ο φοβος της μοναξιας και ενιοτε η ανια της ρουτινας μας οδηγουν συχνα σε συμβιβασμους και μερικες φορες ακομα και σε εκπτωσεις. Εχω κανει και τα 2 κατα καιρους και δεν μου βγηκε παντα σε κακό. Υπηρξαν περιπτωσεις που ΄΄κατεβασα'' τα στανταρ μου και προσπαθησα να συμβιβαστω με καταστασεις που δεν μου ταιριαζουν. Σε καθε περιπτωση ομως αυτο εγινε συνειδητα και σε ολες τις περιπτωσεις, εμαθα κατι ακομα για μενα . Επισης , σε ολες τις περιπτωσεις καλυπτονταν καποια αναγκη, μια επιθυμια, ενα τρελο θελω! Συχνα ''κακιωνω'' τον εαυτο μου για μερικους συμβιβασμους, συχνα ''κακιωνω'' αλλους ανθρωπους οταν τους βλεπω να συμβιβαζονται, αλλα οι ανθρωποι εχουμε αδυναμιες και ο καθενας αντιμετωπιζει τις δικες του οπως αντεχει και οπως μπορει...

 

Τι ωραία απάντηση @jasmin sg    

 

Yπάρχει λόγος που κάνουμε ότι κάνουμε. Είτε από λάθος είτε συνειδητά, κάτι μας λέει η επιλογή μας και κάτι μας μαθαίνει. Αντλούμε κάποια ευχαρίστηση, αλλιώς δε θα την κάναμε. Το τι θα κάνουμε με αυτό που μάθαμε είναι άλλο θέμα. Δεν έχει νόημα να κακιώνουμε, να νιώθουμε ενοχές, να οργιζόμαστε. Ακόμα και όταν μιά επιλογή μάς κάνει κακό και παρ' όλα αυτά την επαναλαμβάνουμε, μόνο με κατανόηση και αποδοχή θα μπορέσουμε είτε να τη σταματήσουμε είτε να μη μας ενοχλεί πιά.

 

Εγώ μόνο έτσι ξέρω να μιλάω, δεν έχω μάθει άλλον τρόπο και χαίρομαι αν αγγίζει κάποιους ή κάποιες....

Χαίρομαι αν οι κοινές μας εμπειρίες μας φέρνουν ψυχικά πιο κοντά, αν και θα ήθελα να ήταν θετικές και όχι προβληματικές...

Η ζωή όμως είναι μία σκύλα, (και το bdsm επίσης), τι να κάνουμε, με χιουμοράκι θα αντιμετωπίσουμε και τα επικά fails τους, δεν υπάρχει άλλος τρόπος...

Όσο για την ειρωνεία, την αντιπαρέρχομαι, μου φτάνει που άνθρωποι τους οποίους γνωρίζω και σέβομαι, -όπως εσύ, όπως αρκετοί άλλοι-,καταλαβαίνουν τι θέλω να πω...
Χαίρομαι που έμαθες κάτι για σένα, ακόμη και μέσα από τους συμβιβασμούς που έκανες, ο σοφός άνθρωπος κατ΄εμέ έτσι πράττει, μέσα από την ήττα σημειώνει νίκες πιο ουσιαστικές και μακροπρόθεσμες από τις παροδικές εκπτώσεις και τις εφήμερες απογοητεύσεις...

Κι όλοι εμείς οι αμετανόητοι ρομαντικοί, δεν πρέπει να κακιώνουμε με κανέναν, ούτε με τον ίδιο μας τον εαυτό, θα ξεθυμάνουμε λιγάκι, θα κάνουμε την αυτοκριτική μας, παρακαταθήκη για το μέλλον και θα προχωρήσουμε...

Εγώ ως κυνικά ρομαντική, δεν μασάω, δίκην εντροπίας, τα χώνω στον άλλον, τα χώνω σε μένα και συνεχίζω, αφήνοντας τα στην συνέχεια όλα πίσω μου...

Όσο για τον φόβο της μοναξιάς, τον άφησα για το τέλος, γιατί είναι μία πραγματικότητα, που αν της δώσεις όμως μεγαλύτερη αξία από αυτήν που πραγματικά έχει δύναται να σε φυλακίσει σε συμβιβασμένες επιλογές....

Ενίοτε η μοναξιά δεν είναι και τόσο κακή, δεν χρειάζεται να την φοβόμαστε, έχει να μας διδάξει, να μας προστατέψει και να μας δυναμώσει...
(Μόνη, μόνη, μόνη...γιούπιιιιιιιιιιιιι   )

 

Οι συμβιβασμοί που πραγματεύεται το παρον νήμα ειναι οι συμβιβασμοί που συναντώνται στις σχεςεις που κορίτσι ψάχνει γαμπρό και κάνει ο,τι πρέπει για να τον πείσει οτι αξίζει και αγόρι κάνει οτι γουστάρει αφού το κορίτσι ψάχνει γαμπρό.

Αυτοί που κάνουν βδςμ εχουν ενα σοβαρό θεμα με τον έλεγχο, οι μεν Κ θεωρούν οτι αν ελέγξουν τον μικρόκοσμο τους, θα ελέγξουν τη ζωη, πιθανόν και το θάνατο, οι μεν υποτακτικοί θεωρούν οτι δεν εναι ικανοί να ελέγξουν τη ζωη τους και ζητούν απο εναν τρίτο να τους θέσει το πλαίσιο. Μιλαμε δηλαδή για καραμπινάτη νεύρωση. Για ορισμένους λοιπόν το βδςμ ειναι μονόδρομος ερωτικά. Τελούν σε γνώςη της νευρωςης τους και πράττουν αναλογως, προχωρώντας ακάθεκτοι σε όλους τους απαιτούμενους συμβιβασμούς.

ΟΙ υπόλοιποι που δεν ειναι νευρωτικοι με τον έλεγχο, δεν χρειάζεται να ασχολούνται με το βδςμ και να τρώνε φλογγεριες απο τον καθε μ...α η να τους βγαίνει ο καρπός στο spankingγια για να βρουν γαμπρο η νύφη. Τέλος για όσους ψάχνουν τον ΕΝΑΝ η την ΜΙΑ και μοναδικό/η να αρχίζουν να υποψιάζονται ο, τι υπαρχει πιθανότητα, ο τίτλος της αυτοβιογραφίας τους να φέρει τον τίτλο "η ζωη που δεν έζησα". Αυτο δυστυχώς συνήθως ειναι η συνέπεια του άκρατου ρομαντισμού, πέραν του ο,τι ειναι και λιγωτικος απο την πολλή γλυκανάλατιλα.

Και απο αυτους που επικαλούνται για την στήριξη των σκέψεων τους τις επαναλαμβανόμενα ωραίες και βαθιές σχεςεις που εχουν κάνει στο παρελθόν και άρα κατέχουν μια καποια εμπειρία, χμμ... ισως και σοφια, ας αναρωτηθούν γιατι σημερα δεν ειναι σε καμία απο αυτές τις σούπερ ντουπερ σχεςεις τους (αυτο το τελευταίο δεν ισχύει αν συνέβη κανενα τραγικό ατύχημα).

 

Εξαιρετική επισήμανση!!!    
Ευχαριστώ!

 

Επειδη μπορω να γραψω μυθιστοριμα πανω στο νημα που ανοιξες αγαπητη μου @ margarita_nikolayevna και αν αρχισουμε ο ενας να απανταει στον αλλον την τριλογια την εχουμε στο τσεπακι μας εγω σε ενα μονο θα σταθω ... σε αυτο που ειπες στο τελος .... Εισαι πολυ τυχαιρος ανθρωπος αν σε αυτον τον κοσμο του βδσμ δεν εριξες ποτε τα στανταρ σου ... δωσε λιγη απο την τυχη σου και σε εμενα

 

Πάρτε απλόχερα αγαπητέ   Δεν είναι ιδιοκτησία μου η τύχη  

 

Θα μείνω στο τραγικό ατύχημα που λέτε, και θα σας πω, ότι μπορεί, ακόμη κι αυτό που φάνταζε ως η καλύτερη σχέση, bdsmικώς ή βανιλοειδώς, να τελειώσει, μετά από κάποια χρόνια...Αυτό δεν σημαίνει ότι οι συμμετέχοντες είναι ανάξιοι της σχέσης, ενδεχομένως να σημαίνει ότι κάτι τελείωσε στον έναν, στον άλλον ή και στους δύο...

Αυτό δεν συνιστά αφορισμό της σχέσης, ή της ζωής που έζησε κανείς με τους ανθρώπους αυτούς...

Σε ότι αφορά την σοφία, αυτή επέρχεται με την πάροδο των χρόνων και των εμπειριών, ούτε καν ο Βούδας δεν γεννήθηκε σοφός...

Τα λάθη γίνονται και συχνά επαναλαμβάνονται, λόγω της τοποθέτησής μας απέναντι στη ζωή και τους ανθρώπους, ουδείς οφείλει να απολογηθεί σε τρίτους για τίποτα...

Η ''γλυκαναλατίλα'' στην οποία αναφέρεστε με απαρέσκεια, είναι καλώς ή καλώς το διάνθισμα των συναισθημάτων των ρομαντικών ψυχών και ο καθένας μπορεί να την αποφύγει στις προσωπικές του συναναστροφές, άμα δεν του κάνει...

Εγώ έχω μάθει να σέβομαι και τα δικά μου συναισθήματα και τα συναισθήματα των άλλων χωρίς επίκριση για τον ψυχισμό τους...Το αν την επιλέγω ή όχι, δεν έχει σχέση με το γεγονός ότι για κάποιους αποτελεί τρόπο έκφρασης...

Για τις νευρώσεις, είναι θέματα που άπτονται της ψυχικής υγείας και εγώ προσωπικά τα αφήνω στα χέρια των ειδικών, όπου παρίσταται επιτακτική ανάγκη, δεν κρίνω με ευκολία, γιατί ουδείς δικαιούται να κάνει τον γιατρό ενώ δεν είναι....

Και last, but not least, πιστέψτε με, δεν ψάχνουν όλοι για γαμπρούς και νύφες...είτε είναι σε ηλικία γάμου, είτε όχι...
Αυτό το λέω μετά λόγου γνώσεως και ουχί κρίνοντας εξ΄ιδίων τα αλλότρια....

 

...δεν τπαρχει τυχη!
...οταν γκρεμισεις τις γεφυρες πισω σου και καρφωσεις τα ματια στο στοχο σου.