Story challenge

Το κινητό κάνει τον χαρακτηριστικό ήχο ότι έλαβα μήνυμα.

Το φέρνω μπροστά και βλέπω μήνυμα από τη Γ.

Πριν καν το διαβάσω σκέφτομαι «καλώς την…εχει καύλες το καργιολάκι»

Ανοίγω το μήνυμα και μου γράφει «Μου έχεις λείψει πολύ…σε θέλω».

Απαντάω «Κόψε τις μαλακίες…έχεις καύλες και θες πούτσο»

Σε ένα λεπτό νέο μήνυμα από την Γ «Αφου στο εχω πει ότι στη σκέψη σου καυλώνω…πότε θα βρεθούμε;»

«Δεν το πας καλά Γ» σκέφτομαι και απαντάω «Καταρχήν ξεχνάς ότι είσαι η πουτάνα μου και ότι εγώ σε καλώ να σε γαμήσω κι όχι εσύ και ότι εγω ορίζω ποτε θα γαμηθείς. Για αυτό θα περιμένεις δικό μου μήνυμα που θα σου που και πότε»

Περνάνε 15 λεπτά και έρχεται απάντηση «Σε μια ωρα έχω μάθημα στη σχολή και ο Δ μου την πέφτει κι εχω τρομερές καύλες και στο τέλος του μαθήματος ίσως να μην αντέξω και να γαμηθώ με αυτόν»

Η Γ είναι 28 και από τα 8 της κάνει μπαλέτο και χορό και τώρα παραδίδει μαθήματα σε μια σχολή χορού για να μπορεί να πληρώνει τα δίδακτρά της για τα δικά της μαθήματα. Ο Δ είναι ο ιδιοκτήτης της σχολής που δουλεύει και από την αρχή της την έπεφτε και το ήξερα και το μονο που της είχα επιτρέψει ήταν να παίζει μαζί του αλλά να μην το προχωρήσει.

Στέλνω απάντηση «Πήρες την άδεια μου να γαμηθείς με τον Δ;»

Άμεση απάντηση «Εγώ θέλω εσένα…τον δικό σου πούτσο…αλλά αφου δεν τον έχω κι έχω καύλες τι να κάνω; Αφου ξέρεις ότι λατρεύω τον πούτσο σου. Σε παρακαλώ γάμησε με»

Νέο μήνυμα από εμένα «Είσαι ή δεν είσαι η πουτάνα μου; Εχουμε συμφωνήσει ότι εγω ορίζω αν θα γαμηθείς και πότε και με ποιόν;»

Δευτερόλεπτα μετά «Ναι είμαι η ΠΟΥΤΑΝΑ σου..θα κάνω ότι μου πεις…ζω για τον πούτσο σου»

Απαντάω «Οκ λοιπόν…τότε ακου τι θα κανεις. Στο κλείσιμο της σχολης όταν σε πλησιάσει ο Δ θα ενδώσεις…αλλά μόνο θα του την παίξεις…ΔΕΝ θα τον αφήσεις να σε αγγίξει…ΔΕΝ θα αγγίξεις ουτε εσύ τον εαυτό σου. Και όταν τελειώσετε στο δρόμο προς το σπιτι σου θα μου στείλεις μήνυμα και θα μου περιγράφεις τα παντα»

Κατά τις 11:00 το βράδυ μήνυμα στο κινητό μου…η Γ

Το ανοίγω, περιγράφει με αρκετή λεπτομέρεια τα πάντα και προς το τέλος γράφει «…δεν άντεχα να τον βλέπω άλλο και τον έβαλα στο στόμα μου και τελείωσε εκεί…»

«Είσαι μεγάλη καργιόλα τελικα Γ σκέφτομαι»

Αποφασίζω για τιμωρία της ότι δεν θα απαντήσω στο μήνυμα της.

Μισή ώρα μετά νέο μήνυμα «Τι έγινε; Γιατί δεν απαντάς; Ξέρω τι μου είχες πει…ζητάω συγγνώμη αλλά δεν άντεξα άλλο…σου υπόσχομαι εγω δεν τελείωσα ουτε άγγιξα το μουνί μου. Σε παρακαλώ σε θέλω…μιλα μου»

«Δεν θα το πάρεις τόσο εύκολα Γ» σκέφτομαι και αφήνω το κινητό στην άκρη χωρίς να απαντήσω.

Η συμφωνία με την Γ ήταν ότι αν δεν απαντάω δεν θα επιμένει με μηνύματα ούτε θα στέλνει όποτε θέλει αυτή.

Την άλλη μέρα το πρωί φτάνοντας στο γραφείο μου ανοίγω τα emailμου και ανάμεσα στα πολλά emailκι ένα από την Γ.

Το ανοίγω και διαβάζω «Καλημέρα μωράκι μου…έχω τρελαθεί στις καύλες σε θέλω σαν τρελή»

Δεν απαντάω και προσηλώνομαι στη δουλειά μου που είχα αρκετή εκείνο το πρωί.

Κατά τις 12:00 πιάνω το κινητό και στέλνω μήνυμα στη Γ «Στις 17:00 θα πας στο γνωστό ξενοδοχείο, θα ζητήσεις δωμάτιο λέγοντας ότι περιμένεις κάποιον, θα ετοιμαστείς, θα έχεις ποτό και θα μου στείλεις με μήνυμα τον αριθμό του δωματίου όταν είσαι έτοιμη. Καμία άλλη επικοινωνία μέχρι εκείνη την ώρα»

Η υπόλοιπη μέρα πέρασε μέσα στη ρουτίνα της δουλειάς και κατά τις 16:45 τα κλείνω όλα και ξεκινάω προς το ξενοδοχείο που θα με περίμενε η Γ.

Η ώρα είναι 17:15 και έρχεται μήνυμα «Είμαι στο 22».

Μετά από 5 λεπτά φτάνω στο ξενοδοχείο. Μπαίνω μέσα χαιρετάω την κοπέλα στη ρεσεψιόν και τις λέω «Με περιμένουν στο 22»…αυτή με ένα χαμόγελο γνέφει καταφατικά και μπαίνω στο ασανσέρ.

Χτυπάω την πόρτα και ακούγεται η Γ «ποιος είναι;».

«Εγώ είμαι» της απαντάω και ανοίγει την πόρτα.

Βλέποντας την ήμουν στο όριο να χάσω την αυτοκυριαρχία μου και να της ορμήσω.

Η Γ φορούσε ένα ασπρο πουκάμισο που μόλις κάλυπτε τον κώλο της, χωρίς τίποτα από μέσα και ξεκούμπωτο μεχρι λίγο κάτω από το στήθος, ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνες γόβες που τόνιζαν ακόμα περισσότερο τις καλοσχηματισμένες γάμπες της και πόδια της. Το μακρύ ίσιο μαύρο μαλλί της να πέφτει ελεύθερο στην πλάτη της, τα μάτια της να γυαλίζουν από καύλα και χαρά που με έβλεπε και τα χείλη της έτοιμα για δάγκωμα με ένα ανεπαίσθητο μειδίαμα.

Την κοιτάω έντονα στα μάτια χωρίς να πω κουβέντα και καταλαβαίνει ότι την περιμένει τιμωρία.

Προχωράω προς τα μέσα και κάνει μερικά βήματα προς τα πίσω χωρίς να χάσουμε την επαφή των ματιών μας

«Μου έχεις λείψει πολύ» μου λέει και κάνει κίνηση να έρθει προς το μέρος μου να με φιλήσει.

Πριν προλάβει να με ακουμπήσει την αρπάζω από το πλούσιο μαλλί της και χωρίς να πω κουβέντα την σπρώχνω και την ακινητοποιώ στον μεγάλο καθρέφτη που έντυνε τον έναν τοίχο.

Συνεχίζω να την κοιτάω έντονα στα μάτια και σηκών το ελεύθερο χέρι μου και πάνω από το πουκάμισο αρπάζω την μια ρώγα της και αρχίζω να την στρίβω ενώ με το άλλο χέρι που κράταγε το μαλλί το τραβάω λίγο ώστε να τραβηχτεί το κεφάλι της προς τα πίσω.

Μια έκφραση πόνου φάνηκε στο πρόσωπο της ενώ τα μάτια της να παραμένουν καρφωμένα στα δικά μου. Τα χείλη της να παλεύουν μεταξύ ενός χαμόγελου ηδονής και μιας έκφρασης πόνου.

Στρίβω την ρώγα ακόμα πιο πολύ κι ανοίγει το στόμα της σαν να θέλει να βγάλει ένα επιφώνημα πόνου και την προλαβαίνω

«Μην ακούσω κιχ» …και το καταπνίγει με ακαριαία αντίδραση τα βουρκωμένα της μάτια.

Την κοιτώ και της λέω «Γιατί εχθές παράκουσες τις εντολές μου;»

Πήγε να πει κάτι άλλα με ένα νόημα της δείχνω να καταλάβει ότι δεν επιτρέπεται να μιλήσει.

Το ένα χέρι μου παραμένει στη ρώγα της ενώ με το άλλο αφήνω το μαλλί της και της πιάνω το πρόσωπο με την παλάμη μου χωρίς να κλείνω το στόμα της.

«Δεν άντεξες καργιόλα χθες και ήθελες να γευτείς πούτσο ετσι;»

«Σου άρεσε η πούτσα του στο στόμα σου;»

Χωρίς να μιλήσει, με ένα δάκρυ να ξεφεύγει από το μάτι της όπως της κρατούσα το κεφάλι προς τα πάνω και γυρτό, κάνει μια κίνηση με ολο το κεφάλι της απαντώντας όχι στην ερώτηση μου.

Βγάζω το χέρι μου από πρόσωπο της και της τραβάω μια σφαλιάρα.

«Τότε γιατί το έκανες;»

Μισο κλαψουρίζοντας μου λεει «Γιατι ήθελα τον δικό σου σαν τρελή και δεν τον είχα»

«Ξέρεις τι σε κάνει αυτό;» την ρωτάω

Κάνει μια καταφατική κίνηση με το κεφάλι της χωρίς να πει λέξη

«Είσαι μεγάλη καργίολα…παλιοπουτάνα» της λεω

Και η Γ ξανακουνάει καταφατικά το κεφάλι της.

Τραβιέμαι ένα βήμα προς τα πίσω και την κοιτάω.

Το βλέπω στα μάτια της, στη στάση του σώματος της, παράδοση, πόνος, καύλα…

Ξαφνικά όπως την κοιτάω τραβάω απότομα με τα δύο μου χέρια το πουκάμισο και το ανοίγω σκίζοντας το.

Πάλι ένα βήμα πίσω…την παρατηρώ.

Σηκώνω το δάχτυλο και σε νεύμα «να μην κινηθείς από εκεί που βρίσκεσαι» τραβιέμαι πίσω και κάθομαι σε μια καρέκλα. Στριβω ένα τσιγάρο ένω την κοιτάω συνέχεια στα μάτια. Βάζω λίγο ποτο σε ένα ποτήρι και πίνω μια γουλιά. Ανάβω το τσιγάρο. Και την κοιτάω.

Παρατηρώ ένα ανεπαίσθητο τρέμουλο στα πόδια της.

Όπως κάθομαι και απολαμβάνω το τσιγάρο μου και το ποτό μου της λέω «βγάλε εντελώς το πουκάμισο, γύρνα πλάτη σε εμένα, βάλε τα χέρια όσο πιο ψηλά μπορεί σταυρωτά, σταυρώνεις και τα πόδια σου και με κοιτάς από τον καθρέφτη»

Την κοιτάω και σκέφτομαι ποσο καύλα σώμα έχει…βλέπω τον κώλο της και με τα βιας συγκρατιέμαι να μην αρχίσω να γαμάω.

Μεχρι να τελειώσω το τσιγάρο μου και το ποτό μου ή Γ βρίσκεται στη στάση που της εχω πει και με κοιτάει από τον καθρέφτη χωρίς να μιλάμε κι εγω να απολαμβάνω το κορμί της και να αισθάνομαι τον πουτσο μου να σκληραίνει.

Σηκώνομαι και κάνοντας μερικά βήματα προς το μέρος της βγάζω τη δερμάτινη ζώνη μου από το παντελόνι μου και τη διπλώνω στα δύο.

Η Γ με βλέπει και καταλαβαίνει τι θα επακολουθήσει…βλέπω τα πόδια της και το καύλα κωλαράκι της να τρέμουν λίγο πιο έντονα.

«Τούρλωσε τον κωλο σου περισσότερο» της δίνω εντολή κι αυτή την εκτελεί αμέσως.

Φτάνω δίπλα στο πρόσωπο της, της τραβάω το μαλλί της οσο πισω πάει για να τραβηχτεί και το κεφάλι της και της ψιθυρίζω στο αυτί «ξερεις τώρα τι σε περιμένει» και αυτή κουνάει καταφατικά το κεφάλι με έναν ελαφρύ λυγμό.

Τραβιέμαι πισω και ρίχνω την πρωτη στο τουρλωμένο κωλαράκι της.

Στο άσπρο της δέρμα σχηματίζεται αμέσως μια κόκκινη λωρίδα και ένας πνιχτός λιγμός ακούγεται.

Συνεχίζω τα χτυπήματα με τη ζώνη μέχρι που φτάνω στις 25.

Ολη αυτή την ώρα η Γ στέκεται στη στάση που την έχω βάλει και απλά να συσπάται και να μαζεύεται ελάχιστα μόνο κάθε φορά που έπεφτε η ζωνη επάνω της.

Πετάω την ζωνη από τα χέρια μου την πιάνω από το μαλλί και την γυρνάω να κοιτάει εμένα…σκύβω τις δαγκώνω τα χείλη και την βαζω να γονατίσει μπροστά μου με τα χέρια της πάνω στα πόδια της.

Στέκομαι μπροστά της ορθιος μερικά εκατοστά από το πρόσωπο της κι αρχίζω να ξεκουμπώνω το παντελόνι μου ενώ αυτή εχει σηκώσει το κεφάλι της και με κοιτάει.

Μολις ανοίγω το παντελόνι και το αφήνω να πέσει γυρνάει το βλέμμα της στον πούτσο μου που σκληρός διαγράφεται μέσα από το κολλητό μποξεράκι μου.

Την πιάνω από το πηγούνι και σηκώνω το κεφάλι της προς τα εμένα και την ρωτάω «Αυτό θές; Τον πούτσο μου;»

Εκείνη με κοιτάει με το δακρυσμένο πρόσωπο της και το κουνάει καταφατικά.

Της αφήνω το κεφάλι, κατεβάζω το μποξεράκι μου, της πιάνω το κεφάλι και χώνω τον πούτσο μου στο στομα της. Σπρωχνω μέσα κρατώντας το κεφάλι της μεχρι που τον νιωθω να πηγαίνει στο λαρύγγι της και να την πνίγει. Το κρατάω για μερικα δευτερόλεπτα εκει και τραβιέμαι έξω και την βλέπω να παίρνει μια βαθιά αναζωογονητική ανάσα. Την αφήνω μερικά δευτερόλεπτα να παρει μια δυο ανάσες και στη συνέχεια χώνω πάλι τον πούτσο μου στο στομα της και αρχιζω να το γαμαω εντονα…αρχίζει και χάνει την αίσθηση…βλέπω τα χέρια της να μην μπορεί να τα κρατήσει πανω στα πόδια της…δεν υπακοούν στις εντολές της και σηκώνονται στο πλάι και μένουν εκει σε μια πάλη μεταξύ του να σηκωθούν και να με απωθήσουν και του να υπακούσουν την εντολή μου να μείνουν πάνω στα πόδια της.

Όταν νιωθω ότι δεν αντεχει άλλο την πιανω από το μαλλί και την πετάω στην ακρη του κρεβατιου από τη μέση και επάνω μπρούμυτα στο κρεβάτι και από τη μέση και κάτω στο πάτωμα.

Της ανοιγω τα πόδια και βάζω το χέρι μου στο μουνι της.

Είναι μούσκεμα και τα υγρά της έχουν βρέξει και τα πόδια της.

Χαϊδεύω το μουνί της απαλά και χωνω τα δάχτυλα μου μέσα της και την ακούω να βγάζει έναν πολύ γλυκό αναστεναγμό.

Φέρνω τα βρεγμένα δάχτυλα μου στο στόμα μου και γεύομαι τα υγρά της.

Ο πούτσος μου είναι τοσο σκληρός τώρα…πιανω τα χέρια της πίσω από την πλάτη της και καρφώνω τον πούτσο μου στο μουνί της και αρχίζω να την γαμάω…η Γ αρχίζει να αναστενάζει σιγά σιγά ολο και πιο έντονα…μετα από λιγο τραβιέμαι και χώνω τον πούτσο μου στην μικρή της κωλοτρυπίδα.

Ο πούτσος μου γεμάτος από τα υγρά της γλιστράει σχετικά εύκολα στην κωλοτρυπίδα της και η Γ νιώθοντας να την ανοιγω βγάζει μια κραυγή πόνου και καύλας.

Αρχίζω και αυξάνω σιγα σιγα ταχύτητα και γαμάω τον κωλο της…

Λιγο πριν χύσω τραβιέμαι…την τραβάω από το μαλλί και την γονατίζω μπροστά μου και τις λέω «τώρα μπορείς να πιάσεις τον πούτσο μου»

Σαν παιδάκι που του δίνεις το δώρο του τα χριστούγεννα η Γ πιανει αμέσως τον πούτσο μου και κοιτάζοντάς τον με λατρεία αρχίζει να τον γλείφει, να τον χώνει στο στόμα της, να τον παίζει, να τον τριβει σε ολο της το πρόσωπο…να τον παίζει έντονα και πότε να κοιτάει τον πούτσο μου και πότε έμενα με το υφος «σε παρακαλώ χύσε με»….και δεν αργώ να την κάνω το χατήρι…το λευκό σπέρμα μου πετάγεται στο πρόσωπο της…ανοίγει το στόμα…στη γλώσσα της…στα χείλης της…τον τρίβει παντού στο πρόσωπο της να νιώσει το καυτό σπέρμα μου….

Βλέπω ένα χαμόγελο στα χείλη της…μια ευχαριστηση…καθώς ακόμα έχει ανάμεσα στα χέρια της τον πούτσο μου και τον κοιτάει με δέος…γυρναει με κοιτάει με το πρόσωπό της γεμάτο δάκρυα, ιδρώτα και το σπέρμα μου…μου χαμογελάει.

Την κοιτάω από ψηλά ορθιος και της λέω «Είσαι μεγάλη καργίολα…για αυτό είσαι η πουτάνα μου»

Κουνάει καταφατικά με ένα τεράστιο χαμόγελο το κεφάλι της.

«Τώρα φεύγω και να περιμένεις μήνυμά μου για το πότε θα σε γαμήσω ξανά»

Πήγε να σηκωθεί και να πει κάτι

«Μην σηκωθείς…θα μείνεις εκεί ετσι γονατιστή και θα με κοιτάς να φεύγω βρωμοθήλυκο»

Ντύνομαι…την κοιτάω αλλα μια φορά…και φεύγω από το δωμάτιο.

(Λιγο μεγαλύτερη η αληθινή ιστορία μου απο οτι ισως να θέλατε...αλλά δεν μπορούσα να τη κόψω)

 

Η πέτρα είναι ένα δύσκολο υλικό.
Δεν πλάθεται, δε ζωηρεύει...
Επιμένει...
Η παραίτηση όμως δε βοηθά.
Πόση ηδονή φέρνει η προσπάθεια αναπροσαρμογής;
Τα πάνω-κάτω ή τα κάτω-πάνω;
Αλήθεια, έχει σημασία;
Κι αν ψελλίσω "σταματώ";
Τι κερδίζω;
Την ηρεμία μου;
Ίσως και να 'ναι έτσι.
Θα προτιμούσα, όμως, απλά να νιώθω.
Στα άκρα... Θα αισθάνομαι, τουλάχιστον, ζωντανή.
Η πλαδαρότητα με σκοτώνει.
Κι αυτό, αλήθεια, είναι το πιο ανυπόφορο όλων.

Καλό σας βράδυ
η κόλαση μας λαχταρά, κι εμείς το ίδιο... -ας το παραδεχτούμε-

(απομεινάρι μίας ρευστής στιγμής)

 

Η Πέτρα, η Γη, είναι ακλόνητη dark explorer.
Διάρκεια και ασφάλεια...

Μείον όταν βολεύει, συν όταν ελευθερώνει για φυγή μπροστά.
Είναι πάντα εκεί, αναλλοίωτη, ανώτερο αυτό του "επιμένω".

Η Γη γεννά χωρίς να φωνάζει.
Τρέφει χωρίς να ζητά...

Άπειρη στη διαχρονικότητά της. Άπειρη στην ευσπλαχνία της.
Ίσως γι΄ αυτό η Μάνα όλων των πλασμάτων.


Η Φωτιά είναι ενέργεια.
Χάος και δημιουργία, Ζωντάνια και Εφιάλτης...

Συν όταν καταστρέφει για να δημιουργήσει, μείον όταν εξαντλείται και χάνεται.
Είναι Δύναμη, Πανίσχυρη, Σκληρόκαρδη, Ανίκητη. Διαμορφώνει χωρίς όριο, αλλά ίσως γι΄ αυτό εφήμερη...


Το Νερό είναι ροή.
Κίνηση και υποχώρηση...

Μείον όταν τρομάζει με δέος, συν όταν ταπεινώνεται στα πιο χαμηλά μέρη...
Είναι Δύναμη, Απέραντη, ήρεμη, δεν γεννά, αλλά διαρκεί. Επειδή υποχωρεί...


Ο Αέρας είναι παντού.
Σαρώνει κι εξαφανίζεται...
Δίνει ζωή χωρίς να ζητά, προσφέρει και αποχωρεί σιωπηρά...

Είναι ο Ουρανός.
Πατέρας όλων, αλλά αόρατος...
Είναι παντού, μέσα σε όλα και πάνω απ΄ όλα, αγκαλιάζει τα πάντα.
Ίσως γι΄ αυτό τίποτα δεν νοιώθει να αγκαλιάζεται από αυτόν,
αλλά όλα νοιώθουν τη θαλπωρή της παρουσίας του...


Η Φύση είναι το Κενό.
Είναι Άπειρο, Άχρονο.
Όλα τα καταστρέφει, όλα τα καλύπτει και όλα τα περιέχει...

Γη, νερό, Φωτιά, Αέρας από το Κενό γεννιούνται,
μέσα στο Κενό συνυπάρχουν, σε Εκείνο καταλήγουν.

Ήταν το Πρώτο. Το Αγέννητο.
Θα είναι το Τελευταίο. Θα είναι για πάντα.


Στη Φύση όλα, όμοια και αντίθετα,
ζουν αρμονικά.

Η Κόλαση καλεί. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει Παράδεισος.
Παραιτήσου από την αναζήτηση και θα εμφανιστεί μπροστά σου Μόνος του.\
Και Αυτή μαζί του.
Αυτός που ταιριάζει σε σένα. Η Κόλαση του Παραδείσου σου...
Έτσι είναι για όλους, μα συνάμα πολύ προσωπικό για τον καθένα.
Αλλά κοινό στην Αρχή που το γεννά.



Όταν είσαι κάτι, τότε δεν είσαι κάτι άλλο.
Όταν δεν είσαι τίποτα, τότε είσαι τα πάντα.
Και τότε όλα είναι προσιτά. Και όλα δυνατά...



(Σ.Σ.: Σκέψεις στην Αιώνια Στιγμή,
που ο Χρόνος χάνεται και το Μέγα Μυστήριο αρχίζει να χαμογελά...)

 

Με τη Κατερινα ειχαμε γνωριστει σ ενα Ελληναδικο σε κατασταση τυφλας (με το πιο επιεικη χαρακτηρισμο,αφου περασε μια μερα μεχρι να συνειδητοποιησω οτι μου ειχε δωσει το τηλεφωνο της και οταν συναντηθηκαμε κι οι δυο ομολογησαμε οτι δε θυμομασταν πως ηταν ο αλλος  )
Ειχαμε καποιες μερες να συναντηθουμε .
Τηλεφωνο στη δουλεια..
-Μπα μας θυμηθηκες,τι εγινε ξεμειναμε απο γκομενο?
-Μην εισαι μαλακας....το βραδυ θα ειμαι Γλυφαδα για ποτα,θα ρθεις?
-Θα περασω μια βολτα,αργα,εχω κανονισει πιο πριν.
-Με ποια ?Μη χασεις ευκαιρια...
-Αντε απο δω μωρη...
-Φιλια θα σε περιμενω..
-Πολλα...στο μουνακι σου
-Κατι τετοια λες..
-Και?...Ασε μου λες το βραδυ...
Αυτο που ειχα κανονισει ηταν επαγγελματικο δειπνο με κατι ξενους που μου τους κατσικωσε να τους βγαλω εξω ο διευθυντης μου,εβριζα για το οτι θα πρεπε να ντυθω με κουστουμια μεχρι το τηλεφωνο της Κατερινας αφου αμεσως μου ηρθε στο μυαλλο οτι ειχε ενα φετιχ με το συγκεκριμενο ντυσιμο στον αντρα.
Μπαινοντας στο μπαρ κατα τις 2 την ειδα να λικνιζεται στο ρυθμο της μουσικης ,μ ενα ουισκυ στο χερι,πηγα πισω της την επιασα απο τη μεση και της ψυθιρισα στο αυτι:
-Eισαι το τελειο ξεκωλο οταν χορευεις ετσι
(γυριζει με βλεπει ριχνει λιγο απο το ουισκυ στο χερι της κατω απο τον ωμο,το γλυφει και με φιλαει)
-Επιτηδες το κανεις με το κουστουμι?
Τη ξαναγυριζω,κολλαω επανω της,τη φιλαω στο λαιμο
-Καυλωνεις ?
-....
-Τωρα η οταν σου λεω για το μουνακι σου καυλωνεις πιο πολυ?
-Σταματα....και παει να με φιλησει
-Οχι....πες μου ποσο καυλωνεις...
-Δε ξερεις?
-Για να δω....
Τη τραβαω απο το χερι,κατεβαινουμε τις σκαλες στις τουαλεττες,τη βαζω μεσα στο γυναικων που δεν ειχε κοσμο...
Φιλι,χερι στο λαιμο,το αλλο χερι τριβει το μουνακι της πανω απο το καλσον,παιζω ετσι ενω τη φιλαω ..
-Με τρελαινεις...
-Σκασε ξεκωλι..
χαστουκι...βαζω το χερι μεσα απο το καλσον,παραμεριζω το εσωρουχο,τριβω τη κλειτ,δυο δαχτυλα στο μουνακι..
-Θες να χυσεις?
-Ναι...
-Και τι εκανες για να αξιζεις να χυσεις?
-Μα...
κι αλλο χαστουκι,της σπρωχνω το κεφαλι κατω,ξεκουμπωνομαι,το βαζω στο στομα της ενω την εχω πιασει απο τα μαλλια,της γαμαω το προσωπο ετσι ....χυνω στο στομα της.
-Σηκω τσουλακι,μπραβο,θα χυσεις,αλλα οχι τωρα....
-μη με παιδευεις...
-εισαι κι ανυπομονο πουτανι...
Φευγουμε,ολη τη νυχτα δε την εχω αγγιξει,σπιτι της,μπαινουμε στο ασανσερ,παιζει με τη γραβατα...
-Τι θες?
Με φιλαει...παταω το στοπ,με κοιταει
-Μα τι κανεις?
...τη γυρναω με προσωπο στο καθρεφτη,σηκωνω τη φουστα,κατεβαζω καλσον και στριγκακι,τραβηγμα μαλλι,3-4 δυνατες στα κωλομερια,χερι της κλεινει το στομα,το αλλο τσεκαρει το μουνακι...τη παιρνω εκει στα ορθια ενω τριβω τη κλειτ,το κορμι της τρεμει,νοιωθω το μουνακι της να τρεχει και να συσπαται στο πουτσο μου,της δαγκωνω το λαιμο,χυνει,βογγητα....χυνω στα κωλομερια...
-Ποσο με καυλωνεις ρε...
Παταω ξανα τον οροφο,μπαινουμε σπιτι της....γυρναει,με πιανει απο τη ζωνη...
-Το χερι σου εκανε μισες δουλειες στο ασανσερ.......

 

Αυτό που μου αρέσει στις ιστορίες του γουίσπ είναι το ποδοβολητό του ρυθμού.

Μην με παρεξηγήσετε. Εννοώ πως η αφήγηση ασθμαίνει από την πρώτη φράση εώς την τελευταία (η οποία, συνήθως, ανήκει στην γυναίκα).

Δηλαδή,
ο Α κάνει το Β, συμβαίνει το Γ, έρχεται το Δ, πέφτει και το Ε, ...

Μπαίνω στον πειρασμό - more epimenidesico - να αφηγηθώ με τον ίδιο τρόπο, μια εντελώς διαφορετική ιστορία.



______________________________________________________

"...Με τον Γεσούα ειχαμε γνωριστει στις όχθες του Ιορδάνη.
Ειχαμε καποιες μερες να συναντηθουμε.
Εώς ότου μπήκε στο ξυλουργείο.
-Μπα μας θυμηθηκες,τι εγινε θες δουλειά?
-Μην εισαι ιμπεριαλιστής....Το βραδυ θα ειμαι Γολγοθά, θα ρθεις?
-Θα περασω μια βολτα,αργα,εχω κανονισει πιο πριν.
-Μην αργήσεις, είναι μόνο για μία παράσταση...
-Αντε απο δω ρε χίππυ...
-Θα περιμενω..
-Στην περιτομή μας.
-Κατι τετοια λες..
-Και?...Ασε μου λες το βραδυ...

Αυτο που ειχα κανονισει ηταν ψάρεμα με κατι ξενους που μου τους κατσικωσε να τους βγαλω εξω ο αρχιξυλουργός ,εβριζα για το οτι θα πρεπε να ντυθω με τον πρόχειρό μου τον χιτώνα, μεχρι να δω τον Γεσούα αφου αμεσως μου ηρθε στο μυαλο οτι ειχε ενα φετιχ με το συγκεκριμενο ντυσιμο στον αντρα.

Φτάνοντας στον Γολγοθά αργά τον ειδα να λικνιζεται επάνω στον σταυρό του μαρτυρίου.
Με το φλασκί στο χερι,πηγα στη βάση του σταυρού, έπιασα το ξύλο και του φώναξα
-Eισαι ο τέλειος αμνός
(γυριζει με βλεπει και μου στέλνει άφεση αμαρτιών)
-Επιτηδες το κανεις με το χιτώνα που μυρίζει ψαρίλα?
Ξαναγυριζω,κολλαω επανω στο ξύλο,το φιλάω ευλαβικά
-Πεθαίνεις?
-Σταματα....και παει να με ευλογήσει.
-Οχι....πες μου θα πεθάνεις σήμερα?
-Δε ξερεις?
-Για να δω....

Με πιάνουν οι Ρωμαίοι από το χέρι, με κατεβάζουν πιο κάτω, μέσα στον κόσμο ...
Γροθιά,χερι στο λαιμο,αλλο χερι μου κλέβει το πουγγί, μένω έτσι ενω κοιτάω
-Σας συγχωρώ...
-Σκασε ιερόσυλε...

χαστουκι από τους Ρωμαίους...βαζω το χερι μεσα απο το χιτώνα, παραμεριζω το εσωρουχο,τραβάω μια λεπίδα δύο δάχτυλα που κρύβω για έκτακτες περιστάσεις.
-Θες να πάψεις να υποφέρεις?
-Ναι...
-Και τι εκανες για να αξιζεις να πεθάνεις?
-Μα...

Κι αλλο χαστουκι από τους Ρωμαίους, σπρωχνω το κεφαλι κατω,ξεκουμπωνομαι, βάζω τη λεπίδα στο στόμα, ενω εχω πιασει το ξύλο σφιχτά, τον κοιτώ στο προσωπο ετσι .... και βυθίζω τη λεπίδα στα πλευρά του.

-Σηκω βασιλιά των ιουδαίων, μπραβο,θα πεθάνεις,αλλα οχι τωρα....
-μη με παιδευεις...
-εισαι κι ανυπομονος και ιερόσυλος...


Φευγω,ολη τη νυχτα δεν σκεφτομαι τιποτε αλλο,σπιτι μου... Τρείς μέρες περνούν.

Ξαφνικά εμφανίζεται στο διαμέρισμα.
-Τι θες?
Με κοιτάει...Πιάνω πάλι τη λάμα,με κοιταει
-Μα τι κανεις?

...Τον γυρναω με προσωπο στο τοίχο,σηκωνω το χιτώνα, τον κρατάω ακίνητο. Ψηλαφώ την πληγή που του κατάφερα τρείς μέρες πριν για να πεθάνει πιο γρήγορα.

-Ποσο με ανεβάζεις στον παράδεισο...
Τον αφήνω... γυρναει,με πιανει απο τον καρπό...
-Η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου...."

 

΄΄Εισαι μια ΚΑΡΓΙΟΛΑ. Εισαι ΚΑΙ ΠΟΥΤΑΝΑ!΄΄ Της λεω και της δινω 8 χαστουκια. Εκεινη χυνει. ΄΄Γιατι εχυσες; Γιατι; Ε; Πηρες ΑΔΕΙΑ;;; ΄΄ ΄΄Σηκω πανω ΤΩΡΑ και φερε τα δρακουλινια μου. Δεν θα φας ΟΥΤΕ ΕΝΑ! ΄΄ Αρχιζει να κλαιει. Πηρα τα δρακουλινια μου και εφυγα. Η ωρα ηταν περασμενη.

 

Αν ξανατολμήσεις να με πεις Κύριο...
Κι επιπλέον να χρησιμοποιήσεις κτητικές αντωνυμίες...
Ξέχνα στο προσωπάκι σου την ομοβροντία από χαστούκια...
Που τόσο ποθείς...

Πήρες το πιο μακρύ κολοκυθάκι απ' το ψυγείο?
Όπως σου ζήτησα να κάνεις? ...
Δεν είναι ακόμη η ώρα για εντολές γλύκα μου...
Αυτά είναι τα προκαταρκτικά...

Μην ορέγεσαι τα τακούνια μου...όχι ακόμη...
Θα τους περάσεις την γλωσσίτσα σου μετά...
Βιαστικό μου αγγελούδι...

Ναι...το ξέρω ότι σε χαλάει...
Που δεν σε λέω τσουλάρα...πουτανάκι...
Αυτοί είναι τίτλοι ευγένειας...
Που πρέπει να τους ιδρώσεις...

Ακούμπησε με τα γόνατα στο πάτωμα μωρό μου...
Μπράβο το κορίτσι μου...
Τώρα δέσε το ένα χεράκι σου με την χειροπέδα στο πόδι του κρεβατιού...

Τέλεια...

Με το άλλο βάλε το κολοκυθάκι στο αιδοίο σου...
Όχι όχι...δεν θα το πω μουνάκι...
Θα συνεχίσω να σου μιλάω ευγενικά κι εκλεπτυσμένα...
Το έκανες? Υπάκουη όπως πάντα...

Τώρα σου μπλοκάρω και το άλλο χεράκι...
Πάντα στο ίδιο σημείο...
Καταβρέχω με λιπάντικο το strap on...
Και το τοποθετώ αργά και προσεκτικά στην σουφρίτσα σου...

Όχι ματάκια μου...δεν θέλω να πονέσεις...
Εγώ δεν το θέλω...
Εσύ θα πέθαινες για μια γερή δόση πόνου...
Για την κλασική θύελλα ξεσκίσματος και σημαδιών...
Που σου χάριζα μέχρι πριν ενάμιση χρόνο...

Γύρνα το κεφαλάκι σου στ'αριστερά...
Έτσι...Ψυχή μου εσύ...
Το λοιπόν...Θα παρακολουθήσεις τον "Άνθρωπο δίχως παρελθόν" του Aki Kaurismäki ...
Μέχρι να τελειώσει η ταινία...
Ο Alberto θα έχει γυρίσει στο σπίτι...

Σςςςς...όχι παράπονα δεν είπαμε?
Εγώ πάω να πάρω την βαλίτσα μου...
Γιατί σε λίγες ώρες έχω πτήση για Γένοβα...
Και μην ανησυχείς...
Του είπα, ότι αν του κάνεις μια μεστή ανάλλυση εκείνου που είδες...
Από μένα θα είχε τ' ελεύθερο, να σε γαμήσει ανελέητα...
Και μετά να σε λύσει...

Ήθελα να τον ευχαριστήσω για την φιλοξενία...

Αφήνω τα κλειδάκια στο κρεβάτι...

Εγώ έχω πάψει να ερωτοτροπώ με άψυχα σάρκινα κουκλάκια εδώ και καιρό...
Κάτσε να σου δώσω ένα φιλάκι στο μέτωπο...
Ευχήσου μου να 'χω ένα καλό ταξίδι...

 

Λοιπόν μου ήρθε μια νέα ιδέα για το story challenge!!!

Να ξεκινάμε μια δική μας ιστορία (πραγματική κατά προτίμηση) και να την τελειώνει κάποιος άλλος με δική του ιστορία (επίσης πραγματική κατά προτίμηση).    

Εννοείται ότι ποιητική αδεία είναι δεκτά όποια στοιχεία φαντασίας απαιτούνται για να ενωθούν κάπως οι ιστορίες αν επιλέξουμε πραγματικά περιστατικά...

Α! Και αν θέλετε συνεχίζουμε την ιστορία και ξαναπροκαλούμε τον άλλο ή κάποιον άλλο να την τελειώσει  

Οπότε ξεκινάω!!  

 

Πράγματι κάποιες φορές οι συμπαντικοί νόμοι λειτουργούν θαρρείς για να σε φέρουν κοντά με κάποιους ανθρώπους. Που θα σε βοηθήσουν να νιώσεις ότι δεν είσαι μόνος σου σε όλο αυτό. Ποιο αυτό; Το Σύμπαν, το προσωπικό σου σύμπαν, την απεραντοσύνη που σε πανικοβάλλει, τον αισθησιασμό, την ενκαυλότητα σου...

Που θα σε πείσουν να πεις πράγματα που ποτέ δε σκέφτηκες ότι θα μπορούσες να πεις. Θα σε πείσουν να κάνεις πράγματα που πάντα έλεγες "εγώ; μπααα... δεν..." ή ακόμη χειρότερα "εγώ;; αποκλείεται". Και δεν θα σε πείσουν με τα λόγια, θα σε πείσουν απλά γιατί... υπάρχουν! Γιατί είναι αυτοί!

Well fuck Coelho! Καμία μεταφυσική δεν υπάρχει πίσω από αυτό.

Αυτοί οι άνθρωποι πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν. Για όλους μας. Απλά κάποιες φορές αυτός ο θόρυβος που σου θρυμματίζει τον εγκέφαλο χειρότερα και από εικόνα του Πικάσο, είναι λιγότερος και τότε τους ακούς να σου "μιλάνε", να περνούν από δίπλα σου.

Έτσι και όταν μπήκε εκείνη η μουσική, άκουσα.

Όταν διάβασα αυτό το στίχο, είδα.

Είχε κατακάτσει ο θόρυβος; Ναι μπορεί. Ίσως και απλά να είχα μάθει να μην τον ακούω όταν...


Προκαλώ λοιπόν τη @brenda να συνεχίσει την ιστορία  

 

Και κάπου εκεί μέχρι κι εγώ αποχώρησα και τελείωσε μια πολλά υποσχόμενη ιστορία άδοξα.

 

 

...Όταν είδα τον στίχο, το μυαλό μου πήρε όλες τις ανάποδες στροφές της συναισθηματικής ρετροσπεκτίβας που κάποιοι στίχοι έχουν την ικανότητα να σου προκαλούν.

...τα πάντα κρέμονται από μια κλωστή
μονάχα ο έρωτας κρέμεται από μια τρίχα...

Θυμήθηκε την περίσταση που της είχαν ειπωθεί αυτοί οι στίχοι και αυτόματα ο καμμένος εγκέφαλός της έκανε όλους τους σχετικούς συνειρμούς....
'Οχι, δεν θα άφηνε τον Χριστιανόπουλο να την τσακίσει συναισθηματικά...

Ούτε το Personal Jesus να την γαμήσει το ηθικό...

Μπροστά της είχε μία γυναίκα ποθητή, γλυκειά, ξεχωριστή που την έπαιζε υπέροχα....

Συμπαντικοί νόμοι και πράσινες φλογέρες...

Ήταν ώρα να ξεκολλήσει από την πετριά που είχε φάει και να δώσει μία συνέχεια στα θέματα της ζωής της...

Αφού χόρεψαν μαζί κανένα μισάωρο και ήρθαν σωματικά πιο κοντά, ένιωσε την καύλα να διατρέχει το κορμί της, την εξίταρε απίστευτα αυτό το πλάσμα, ήταν από κείνα τα ερωτικά άτομα που δεν έχουν φύλο, έχουν μόνο vibes που διαχέονται ολούθε τριγύρω...

Τα σκέλια της είχαν υγρανθεί, ήθελε να την αγγίξει, να την χαϊδέψει, να την τρυγήσει, να αφήσει τα σημάδια της στο κορμί της...

Την δάγκωσε απαλά στον ώμο και της ψιθύρισε στ΄αυτί...''Πάμε?''

Δεν χρειάζονταν περισσότερα, περιττά...

Έβαλε το χέρι της μέσα από το φουστάνι και το ανέβασε αργά μέχρι πάνω από την ήβη της, κάτω από το μουσκεμένο της αιδοίο...

Αρκετή απόδειξη ότι μοιράζονταν την ίδια καυστική επιθυμία...Τα μάζεψαν κι έφυγαν από το κλαμπ...

Σε τρία λεπτά, είχαν βρεθεί αγκαλιά, προς το αυτοκίνητο, να φιλιούνται στην μέση του δρόμου, χαμένες η μία μέσα στην γλύκα του στόματος της άλλης, με τα χέρια τους παντού...

Και αργότερα, την ώρα που ξημέρωνε, ενώ εκείνο το υπέροχο πλάσμα είχε αποκοιμηθεί κουλουριασμένο στο πλάι της, με τα μαλλιά ανακατεμένα και τους χυμούς της να έχουν στεγνώσει μετά την έκρηξη των σαρκών, η Μ άνοιξε εκείνο το μικρό βιβλίο και ξαναδιάβασε το δίστιχο του μικρού ποιήματος που είχε στοχεύσει κατευθείαν στο μυαλό και το υποσυνείδητό της....

'' Όχι'' σκέφτηκε...''Κανένας έρωτας δεν αξίζει τόσο ώστε να γίνεσαι χίλια κομμάτια...''

Η ζωντανή απόδειξη της θεωρίας αυτής ανέπνεε στο πλάι της...