Είδα και μου άρεσε ... (ή όχι!)

Τι σε κάνει να πιστεύεις οτι θα σκεφτόμουν ποτε να μην σου επιτρέψω να με ρωτήσεις

 

Μαζι σου με τα 1000

 

...Στα γερμανικά κόμματα, τι να κάνουμε?



Υγ.

...Ποιά νέα γενιά βρε παίδες.
Η "νέα γενιά" είναι απασχολημένη στο ίνσταγκραμ και στο ονλάην πόκερ.
Όσοι δήλωσαν το όχι είναι όσοι πιέστηκαν περισσότερο από τα μνημόνια, μικροεισοδηματίες, ελεύθεροι επαγγελματίες, συνταξιούχοι και ούτω καθ'εξής.

Κρατάω φυσικά την πιθανότητα να κάνω λάθος, και όντως μαζικά η νεολαία του ΚΚΕ και η Ανταρσία να μαζεύτηκαν παλλαϊκά, να γέμισαν τρία ταξί και να πήγαν να ψηφίσουν.

Μα ποιός, πού, πως, πότε.

Τέσπα.

Προτεκτοράτο? Νο προμπλεμ.
Κορόιδα είναι οι Κονγκολέζοι που δηλώνουν Βέλγοι στην παρέα Ευρωπαίων?

 

Στο σημερινό κείμενο επέλεξα να παρουσιάσω μία, οπωσδήποτε, αυθαίρετη ανθολόγηση σκέψεων του Διονύση Χαριτόπουλου από το τελευταίο του βιβλίο «Εγχειρίδιο Βλακείας», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος.

Μία ανθολόγηση που νομίζω ότι έχει πολλαπλό ενδιαφέρον. «Οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες: στους έξυπνους και τους βλάκες. Αν και η μεταξύ τους διάκριση δεν είναι δύσκολη, όσοι ανήκουν στην πρώτη δεν το λένε και όσοι ανήκουν στη δεύτερη δεν το ξέρουν...

Στη δεκαετία του 1970, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όργωνε τις ευρωπαϊκές χώρες για να πετύχει την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, του πρότειναν να πάρει μαζί του κι έναν υψηλόβαθμο διπλωμάτη και πολιτικό επιστήμονα, επειδή, συν τοις άλλοις, μιλούσε επτά γλώσσες. Ο έμπειρος πολιτικός, που γνώριζε τον προτεινόμενο, αγρίεψε (δεν ήθελε πολύ): "Τι να τον κάνω αυτόν; Και στις εφτά βλακείες θα λέει, η βλακεία είναι απρόβλεπτη". Εχει τόση ποικιλία εκδηλώσεων, όσοι και οι βλάκες, που ο καθένας ξεχωριστά είναι μια αστείρευτη πηγή εμπνεύσεων... Με τη διαφορά ότι ο ηλίθιος όταν καυλώσει νομίζει ότι ερωτεύτηκε και η χαζή πιστεύει ότι όσοι θέλουν να την πηδήξουν θέλουν να την παντρευτούν…

Ο πολιτισμός ευνοεί τον βλάκα. Στην πρωτόγονη κατάσταση τα πράγματα ήταν απολύτως ξεκαθαρισμένα. Αυτόν που αργούσε να καταλάβει γιατί τρέχουν οι άλλοι τον είχε αρπάξει η αρκούδα. Στην εποχή μας ο κάθε καθυστερημένος μπορεί να είναι κυβερνητικό στέλεχος ή αυτός που σε έχει ναρκωμένο στο χειρουργικό κρεβάτι... Η χοντρή βλακεία είναι ομαδική. Αυτό που ενώνει μία ομάδα ανθρώπων είναι το ίδιο που ενώνει κι ένα πλήθος: τα συναισθήματα και οι πεποιθήσεις (θρησκεία, ιδεολογία, ηθική, εχθροί, φίλοι, σύμμαχοι), ενώ ο ρόλος της νοημοσύνης τείνει να εξαφανιστεί.

Σε μια επαναστατική ή θρησκευτική οργάνωση συμμετέχουν εξίσου ο καθηγητής και ο αχθοφόρος και σε μια αντροπαρέα ο τεχνοκράτης με τον μποέμ και το ρεμάλι… Η ομαδική τύφλωση είναι δεδομένη. Ενας χαρισματικός ομιλητής, προβάλλοντας τα δικά του συναισθήματα, μπορεί να μεταδώσει στο πλήθος ενθουσιασμό, οργή, λύπη, με τον ίδιο τρόπο που μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο το γέλιο, η δυσθυμία ή το χασμουρητό… Γι’ αυτό θα πρέπει να είναι κανείς εξαιρετικά επιφυλακτικός με τις ομαδικές μαρτυρίες για κάποιο γεγονός.

Οσο πιο μεγάλος ο αριθμός των ομοφωνούντων τόσο μικρότερο καλάθι να κρατάς... Λένε πως "εκεί που σταματάει η λογική αρχίζει ο στρατός", κάτι που κάλλιστα ισχύει και για άλλα μεγάλα συστήματα, εκκλησιαστικά, κομματικά, γραφειοκρατικά, ακαδημαϊκά... Ο νεοδιορισμένος δημόσιος υπάλληλος πιθανόν να είναι έξυπνος και με διάθεση προσφοράς, όμως αφομοιώνεται τάχιστα από το ηλίθιο γραφειοκρατικό περιβάλλον και μετά το πρώτο διάστημα συμπεριφέρεται ακριβώς όπως οι παλιές καραβάνες… Το θέαμα των κομματικών ομάδων στο Κοινοβούλιο είναι οικτρό: οι εντυπωσιοθηρικές αγορεύσεις, τα μεγάλα λόγια, οι εξυπνακισμοί, οι λοιδορίες και οι θεαματικές αντιπαραθέσεις είναι παράσταση άνευ νοήματος... "Οσοι δεν σκέπτονται συσκέπτονται", λένε οι λαϊκοί. Το σίγουρο είναι ότι καμία νέα ιδέα δεν γεννήθηκε σε επιτροπή, ενώ πολλές καλές θάφτηκαν εκεί… Αν το καταφύγιο του ανθρώπου είναι η κοινωνία, του βλάκα είναι η ομάδα, η συσπείρωση με άλλους βλάκες… Ο γελοίος είναι άλλου είδους ταραχή. Είναι βλάκας με έπαρση. Η μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτό του τον χαντακώνει και γίνεται φαιδρός, γραφικός, καβαλημένος, δήθεν, ψώνιο... Η εξουσία είναι το αφροδισιακό της γελοιότητας.

Μια καλή αμερικανική κουβέντα λέει πως όποιον θέλει να κυβερνήσει πρέπει πρώτα να τον δει ψυχίατρος… Η αλήθεια είναι ότι όποιος ανέβει στη σκηνή πρέπει να υποδυθεί, αλλιώς το κοινό θα του γυρίσει την πλάτη: άλλος παίζει φυσαρμόνικα, άλλος χορεύει καταδεκτικά "τοπικούς χορούς", άλλος κουβαλάει τη θαυματουργή εικόνα στην περιφορά, άλλος φωτογραφίζεται καμαρωτός με τη σκούπα στο χέρι και "κάθε βλάκας έχει ένα σχέδιο για να σώσει τη χώρα"… Μια μασκαράτα γελοίων είναι οι κοσμικοί… Οι κοσμικοί διάλεξαν από μόνοι τους το φουαγιέ, εκεί όπου δεν συμβαίνει τίποτα, αλλά θα τους δουν όλοι… Αν γυρίσουμε το μέσα έξω του παλιανθρώπου, κατά πάσα πιθανότητα θα βρούμε κρυμμένο έναν άξεστο ηλίθιο…».

sport day 2/5/2008

Πάντα επίκαιρο... 

 

εγω το ειπα και πιο πανω....

οταν η μαλ(θ)ακια ειναι μεταδοτικη,
σκεψου με το σπερμα τι θα κολησεις...

 

Interview <3

 

 

Όχι βέβαια, δεν ήταν εσύ το εμπόδιο στο να πω κάποια πράγματα   Εγώ ήμουν που αναρωτιόμουν. Είχα μεγάλη διάθεση για πολιτική συζήτηση αλλά και άλλη τόση αποστροφή, τι έφταιγες εσύ όμως γι αυτό;

Άσχετο…  

 

α χαχαχααχχχααααααα απαιχτο !!