BDSM εν κρυπτώ, η στο "φως της ημέρας"?

Οκ! Απλά ο νηματοθέτης ανέφερε το "παράνομα" κλπ
Καλά κάναμε και το ξεκαθαρίσαμε νομίζω γιατί σε τέτοια θέματα το "μεταφορικά" ίσως είναι μεγάλη φάκα  
Το μυστήριο που περιβάλλει το χώρο... τον κάθε χώρο... η ανάγκη μας για μυστήριο...  

 

Μυστήριο... Οπως λεει και ο Marquez, όλα τα ανθρώπινα πλασματα εχουν τρεις ζωες, τη δημοσια, την ιδιωτική και τη μυστική...

 

Κάποια πλάσματα έχουν και δυο ζωές και κάποια άλλα μια...Δεν είμαστε όλοι ίδιοι...
Ως προς την ιδέα του νήματος...
Αν θυμάμαι καλά το είχα ανοίξει...Επειδή βαυκαλιζόμασταν περί κοινότητας...
Επειδή είχε τύχει το "κλασικό εικονογραφημένο" το BDSM είναι "νορμάλ" ( και τα εισαγωγικά δεν χρειάζεται να τα εξηγήσω πιστεύω ) και γιατί οι "έξω" να το βλέπουν περίεργα? ( άρα, πολλοί/ες αναζητούν την "νομιμοποίηση" της καύλας τους...Γιατί, μόνο εκείνοι/ες το ξέρουν...)...
Και αφού ο βουδουσουμοφετιχιστικός χώρος δεν θα είχε κάτι για τ' οποίο να "ντρέπεται"...Που για μένα δεν έχει...Γιατί να κρυβόμαστε?
Τουτέστιν η ιδέα του νήματος ήταν " Ότι ο ελέφαντας όσο και να βάψει κόκκινα τα νύχια του...Πίσω από τις παπαρούνες δεν κρύβεται "...
Γουστάρεις να βουδοσουμιάζεις? Καλά κάνεις, μαγκιά σου, καπέλο σου...
Το θες "κρυφό", το θες "φανερό"...Δηλαδή αποκαλύπτοντας τις προτιμήσεις σε κάποιον/α που πρωτογνωρίζεις επειδή δεν φοβάσαι τις αντιδράσεις του/της...
Κάνε το έτσι...Με γεια σου και χαρά σου πάλι...
Αλλά να μυξοκλαιγόμαστε ότι είμαστε "παρεξηγημένοι"...Όταν εμείς οι ίδιοι ζούμε τις "ιδιαιτερότητες" μας με ενοχές...Για μένα είναι τουλάχιστον αστείο...
Όπως είναι εξίσου αστείο να περιμένω την "παπική βούλα" από τον/την οποιονδήποτε/οποιαδήποτε για το πως διαχειρίζομαι την σεξουαλικότητα μου...
Πόσο μάλλον από την στιγμή που δεν βλάπτω κανέναν...
Για να μην ξεχάσουμε και το άλλο ωραίο....Το δικό μου φετίχ/διαστροφή κτλ "καλό"...Του/της άλλου/ης "τζιζ κακά"...Σε σημείο που να "κρυβόμαστε" και μεταξύ μας...
Ως προς το αν κάποιες βουδουσουμιάρικες πρακτικές είναι εκ των πραγμάτων ενάντιες σε διάφορα -τωρινά- νομοθετήματα...
Μας αρέσει η όχι, είναι...Και σίγουρα δεν ανακάλυψα εγώ την Αμερική που το επαναλαμβάνω...

Υ.Γ. Ας χτυπήσουμε τους αντίχειρες μας με καμιά βαριοπούλα...Μην και φουσκώσουν αρκετά και μας καλύψουν στο τέλος...
Εγώ δεν είμαι κατά του να ζει ο καθένας όπως θέλει οποιαδήποτε πτυχή της ζωής του...Αυτό μας έλειπε...Και να ήθελα, που δεν θέλω ούτε μ' ενδιαφέρει...
Δεν είμαι κανείς, για να πω στους άλλους τι να κάνουν με το κορμί και το μυαλό τους...
Τι να κάνουν με την ζωή τους...
Αλλά η υποκρισία και η μεμψιμοιρία μου κουρελιάζουν τα νεύρα, πόσο μάλλον όταν πάνε να μου επιβληθούν σαν "ιερός κανόνας"...

 

Το κάθε άτομο έχει την δική του ώρα+στιγμή προτίμησης για το ΒουΝτου.. του.
Από την άλλη υπάρχει και η κακόβουλη ηθελημένη ή ακούσια πράξη. Για την
ακούσια δεν έχω να πω κάτι μπορεί να τύχει σε οποιονδήποτε και είναι πολλών,
ίσως, παραμέτρων συνάρτηση. Για την ηθελημένη όμως, εκείνη που σε στοχοποιεί,
μόνο και μόνο για να σε βλάψει σε οποιονδήποτε προσωπικό τομέα, θεωρώ ότι δεν
έχει να κάνει με κάποια συγκεκριμένη χώρα. Παντού από το πιο απλό θέμα, μέχρι
το πιο σύνθετο αντιμετωπίζεται ως σκάνδαλο. Προσωπικά το τί κάνει και πώς το κάνει
ο κάθε ένας/ η κάθε μία, πλην της παιδεραστίας, νεκροφιλίας και άλλων συναφών φετίχ,
τα οποία είναι εκτός σφαίρας, δε με σοκάρουν στο να τα ακούσω στις ειδήσεις, καθώς
αναφωνώ: ε και, τί έγινε αν... ο Καν πήδηξε ή τον πήδηξε η καμαριέρα, ο πρώτος ή ο
τελευταίος είναι; Αυτό όμως στάθηκε να τον καταστρέψει και να τον διαπομπεύσει για ένα
διάστημα της ζωής του..Οι σκοτεινές δυνάμεις σε αυτά είθισται να νικούν, δυστυχώς.

 

Ίσως να μην είμαι ο καταλληλότερος για να απαντήσω σε ένα τέτοιο ερώτημα, καθώς είμαι ερασιτέχνης και αυτοδίδακτος στον χώρο (χωρίς βεβαίως αυτό να συνεπάγεται ότι είμαι και συντηρητικός...).
Αυτή είναι η άποψή μου και πείτε μου εσείς ως πιο έμπειροι και παλιοί αν είναι ή όχι λογική:

Για να απαντηθεί το κεντρικό ερώτημα του νήματος, νομίζω πως πρέπει να κανείς να κοιτάξει μέσα του και:

1. Να αναγνωρίσει το τί σημαίνει για αυτόν το bdsm και πόσο σημαντικό είναι στην ζωή του.
   Πόσο χρειάζεται να νιώσει την ένταση;
   Πόσο χρειάζεται να παίξει τον ρόλο;
2. Να αναγνωρίσει πόσο σημαντική είναι για αυτόν η γνώμη της κοινωνίας και των ατόμων με τα οποία έρχεται σε επαφή.
   Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός πως όλοι, άλλοι σε μεγαλύτερο και άλλοι σε μικρότερο βαθμό λαμβάνουμε υπόψη μας την γνώμη της κοινωνίας.
3. Εν τέλει να διαλέξει μεταξύ του "φωτός της ημέρας", του "φωτός της νύχτας", ή του 24/7

Να σημειώσω πως θεωρώ το θέμα καταρχάς προσωπικό και δευτερευόντως κοινωνικό. Εμείς βάζουμε στους εαυτούς μας τους περιορισμούς που οι ίδιοι επιλέγουμε και μετά καλούμαστε να ζήσουμε μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο προσπαθώντας να ισορροπήσουμε μεταξύ των δικών μας ορίων και αυτών της κοινωνίας. Οτιδήποτε πέραν αυτού απαιτεί επανάσταση.


Επίσης είμαι σίγουρος πως για κάποιους το μυστήριο και η αίσθηση μιας διπλής, υπό μία έννοια, προσωπικότητας και ζωής έχουν μία μαγεία και ένα ενδιαφέρον που τροφοδοτεί το ίδιο τους το ενδιαφέρον για το bdsm. Μην το υποεκτιμάτε αυτό.
Για κάποιους είναι μία ωμή πραγματικότητα και για άλλους ένα θολό παραμύθι.. N'est-ce pas?

 

Εγώ συμφωνώ με όλα όσα έγραψες...Ένα μόνο θα ήθελα να προσθέσω...Δεν νομίζω ότι κανείς βγαίνει βουδουσουμιάρης/φετιχιστής κτλ κτλ. από την κοιλιά της μανούλας του...
Όλοι κάποτε αυτοδίδακτοι ήμασταν...Όλοι κάποτε "ψαχτήκαμε"/αναρωτηθήκαμε/εξερευνήσαμε...
Και κάποιοι/ες συνεχίζουμε να διδασκόμαστε...
Πάντα έχουμε πράγματα να μάθουμε...Από τον οποιονδήποτε και τ' οτιδήποτε... 

 

και οι ηλεκτρολογοι.

Αμα τις "αλλαξει τα φωτα" ε ?

 

 

...Εύχομαι να έγραφε τα μυθιστορήματά του μόνο στην τρίτη

 

Το ίδιο ερωτημα νομίζω υπάρχει και για τις vanilla σχέσεις. Αν το σεξ ήταν απενεχοποιημένο και ελεύθερο και στο να το σχολιάσεις αλλά και να το εφαρμόσεις όπως σου αρέσει, όποτε και με όποιον σου αρέσει,τοτε θα ζουσαμε σε μια ιδανική και αρκετά χίππικη κοινωνία. Αν το σεξ ήταν τόσο ανοιχτό κι ελευθερο για όλους ίσως να λυνόταν και πολλά κοινωνικά προβλήματα, ακόμη περισσοτερα προσωπικά και ίσως ακόμη εξ αιτίας αυτής της ελευθερίας να λειτουργούσε με άλλα κινητρα η υφήλιος. Οτιδήποτε κρυμμενο δημιουργει παραμορφωτικες σκιές, μυστήριο, παρεξηγησεις και φυσικά μπορει να γίνει εκμεταλλευσιμο γιατι δεν κυκλοφορεί ελεύθερα και σε ίσες ποσότητες και ευκαιρίες για όλους.
Τωρα θα νομίζετε πως είμαι υπερ του να λέει κάποιος τις προτιμήσεις του ανοιχτά. Θα ήμουν αν ζουσαμε σε έναν ειλικρινη κόσμο. Αλλά όταν όλος ο κόσμος λειτουργει με "ταμπέλες" όπως νέα/ος, ηλικιωμένη/ος, πλουσια/ος, φτωχή/ός, γυναικα/αντρας, στρειτ/μπαϊ/γκεϊ, χριστιανός/μωαμεθανος και άλλα πολλά, και όταν οποιοσδηποτε χαρακτηρισμος συνοδεύεται πάντα και με τουλάχιστον ένα αρνητικό στοιχείο, τοτε προσωπικά δεν μου μένει παρά η μόνη λύση της εν κρυπτώ έκφρασης της προτιμησής μου. Πιστευω πως σ' αυτόν τον κόσμο ο προορισμός μας είναι να τον γνωρίσουμε από την ευχάριστη πλευρά. Γι αυτό το είδος μας διδάσκεται από το παιχνίδι.Πως τα έχουμε καταφέρει όμως και τα πιο ευχάριστα πράγματα στην ζωή πρέπει να γίνονται κρυφά και με ενοχές;

 

Ας δεχτούμε πως κάποια πράγματα δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε. Κυνηγάς την ουρά σου κι αυτό το ονομάζεις περιπέτεια.
Η παραίτηση απο το να είμαστε ερωτικοί οδηγεί στην παραίτηση απο την ίδια τη ζωή.Ο φόβος λογίζεται στα "πρωτογενή συναισθήματα": κοινό σε ανθρώπινη και ζωική φύση. Ο άνθρωπος ενίοτε διακρίνεται απ τα ζώα, ώρα να το κάνει. Τιποτα, όμως. Τελικά.

Match point.
Αυτό δεν είναι ζωή , αυτο είναι fist-fucking με καθ' υπαγόρευση, σόρρυ κιόλας.

p.S: & τελικά, τί είναι προτιμότερο; να ξέρεις τι χάνεις, ή να μη μάθεις ποτέ σου τι θα είχες;
''ο καθένας με τη διαταραχούλα του''
Εσείς που δεν ευχαριστιέστε με τίποτα να το κοιτάξετε.

 

Κλεμμένο απο τα διάσπαρτα, αλλά μου άρεσε....

Διάλογος με την εβδομηντάχρονη διαχειρίστρια πολυκατοικίας στον σκουπιδοτενεκέ της γωνίας προ δεκαλέπτου.

Εγω: "τα μάθατε, ε; Είπαμε "ναι" στο πρόγραμμα συμφωνίας με το ESM,"
Εκείνη: "κορίτσι μου τι Ε-Σου-Μου τί Μπου-Ντου-Σου-Μου, το ίδιο κάνει.
Αρκεί να μας παρέχουν σωστό λιπαντικό."

Ήθελα να μπώ να κρυφτώ στον τενεκέ, σας το λέω.

 

δεν εχω γνωρίσει ουτε έναν άνθρωπο που ναμην έχει υποστει αλλοιωσεις στην συμπεριφορά του εξ αιτίας του περιγυρού του. όλοι είμαστε εξαρτημενοι απο κάποια βιωματα και λειτουργουμε συμφωνα με τις εμπειρίες μας, επομένως κανεις δεν είναι εντελως ανεξαρτητος ή ελευθερος όσο και να θέλει. Προσωπικη μου γνωμη και εύχομαι κάποτε ο άνθρωπος να είναι τοσο ώριμος κι ελευθερος ωστε ναέχει όποιες εμπειρίες θέλει χωρις να χρειάζεται να κρυβεται,να προσποιηται ή να ντρεπεται.