BDSM στα χρόνια της κρίσης

Πιστεύω ότι ο Κυρίαρχος όπως και ο υποτακτικός αξίζει να αντλούν από τη σχέση τους επιβεβαίωση, ισορροπίες και ιδίως την ισορροπία που φέρνει ο χορτασμός των αισθήσεων αλλά και πολλά άλλα πράγματα όπως αγκαλιά, ασφάλεια, γέλιο, τις γνώμες τους και τα σχέδιά τους τι θα κάνουν όταν όλα γύρω τους μοιάζει να τρέμουν σαν από σεισμούς απανωτούς.

Αυτή την εποχή έτσι κάπως νιώθω. Σαν τη μια μέρα να γίνεται σεισμός τρία π.χ. ρίχτερ αλλά πολύ ώρα, την άλλη έξι ρίχτερ κάπως πιο μακριά και για λιγότερη ώρα, δεν ξέρουμε θα ξανάρθει, θα περάσει, ποιανού το σπίτι γκρεμίστηκε, να τον βοηθήσουμε, προλαβαίνουμε; Εμείς μετρηθήκαμε, είμαστε καλά; Πλαν … μπι … έχουμε; Έχουνε; Είχανε; Προλαβαίνουμε τώρα; Και ούτω καθ' εξής. Μου έχει κάνει βαθιά εντύπωση, από οτιδήποτε συνέβαινε στην προσωπική μου ζωή πάντα μπορούσα να ξεφύγω για λίγο έστω αν πραγματικά δεν άντεχα. Όταν όμως είναι το πλαίσιο αναφοράς που μοιάζει να συντίβεται εκεί δεν γίνεται τίποτα και δεν υπάρχει διαφυγή.

Υπάρχουν παντού, ίσως και εδώ, πολλοί Κυρίαρχοι που θα πουν "η ζωή έγινε πολύπλοκη" και θα παρατήσουν την υποτακτική, ιδίως την εύθραυστη υποτακτική, στην τύχη της. Σε μεγάλα φόρουμ του εξωτερικού το "Master just told me that His life got complicated" είναι μια επικεφαλίδα στήλης με πολλές πολλές γραμμές. Δεν χρειάζεται να πω τη γνώμη μου για τέτοιους ανθρώπους, πραγματικά περισσεύει. Δεν έχω ζήσει κάτι παρόμοιο και νιώθω απίστευτα και άπειρα ευγνώμων για το πόσο τυχερή υπήρξα στη ζωή μου.

 

Αν και οι σεισμοί είναι η μία εκ των τεσσάρων καταστάσεων που, κυριολεκτικά, με παραλύουν, αν και ταρακουνιέμαι καθημερινά πότε λιγότερο πότε περισσότερο, δεν αντιλαμβάνομαι την "κρίση" ως καταστροφή μα ως ευκαιρία. Ως κάτι που, νομοτελειακά, θα συνέβαινε για να χτιστεί από την αρχή ο άνθρωπος.

Ευκαιρία για επιστροφή στα σημαντικά κι αν δεν υπάρχει επιστροφή, ανακάλυψη νέων.. Στην πραγματικότητα, επιθυμώ να βαθύνει ακόμα περισσότερο. Θα είναι ακόμα καλύτερο το ξεκαθάρισμα.

Μου αρέσει που μεγαλώνω σε αυτή την εποχή. Νοιώθω πως θα ζήσω σημαντικότατα γεγονότα, όμορφα και λιγότερο όμορφα, ίσως και άσχημα. Είμαι βέβαια, πάντως, πως θα ζήσω και ονειρεμένες ανατολές μετά από το σκοτάδι.

 

Η οικονομική κρίση δημιούργησε και μεγάλη σεξουαλική κρίση. Οι άντρες δυσκολεύονται περισσότερο να δεσμευτούν και κερατώνουν πιο εύκολα γιατί σαν γνήσιοι καπιταλιστές που είναι από την φύση τους, εκμεταλλεύονται την ανάγκη που έχουμε οι γυναίκες να γονιμοποιηθούμε και μας έχουν πέντε πέντε.

P.s1: . Μείνετε μακριά από τις χρυσές μου λίρες ρε.
P.s2: Κι επειδή τις τελευταίες μέρες τα πράγματα πάνε τέλεια στη ζωή μου, πιο τέλεια απ'ότι φανταζόμουν, σας υπόσχομαι ότι μπορείτε να σχολιάσετε ό,τι θέλετε και δεν θα σας βρίσω. <3

 

Με το που ακούω κρίση νιώθω αυτόματα πως ανήκω στο λόμπι του πεϊνιρλί της συνιστώσας Πανόρμου.

 

Τσου! It was supposed to...  
Έλα αφού έχεις καταλάβει το φετίχ μου με τη λογοτεχνία  

Το σεξ καθαυτό όχι. Κι ο έρωτας πιθανόν όχι. Και συμφωνώ απόλυτα με την τελευταία πρόταση.  
Όμως, φέρνω μερικά παραδείγματα, που είναι πιο καθημερινά από όσο νομίζουμε.

Σε ένα πιο υλικό επίπεδο:
- Έστω ότι δυο έχουν σχέση αλλά δεν έχει ο ένας ή ο άλλος σπίτι να τους "στεγάσει". Αν δεν υπάρχουν π.χ. τα χρήματα για κάποιο ξενοδοχείο ή κατάλυμα; Πόσο καιρό ας πούμε μπορείς να τη βρίσκεις στα πάρκα;
- Έστω ότι δυο έχουν σχέση εξ αποστάσεως, αν δεν υπάρχουν χρήματα για μετακινήσεις;

Σε πιο συναισθηματικό επίπεδο:
- Πόσο ένας υποτακτικός που παλεύει σαν το σκυλί με νύχια και με δόντια να κρατήσει τη δουλειά του σε ένα απίστευτα ανταγωνιστικό και άθλιο περιβάλλον, μπορεί να μην επηρεαστεί; Να χαλαρώνει εντελώς; Να μην είναι alerted; Να μη γίνεται σκυλί του πολέμου;
- Πόσο ένας Κυρίαρχος που έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, χρέη, οικονομική στενότητα που φτάνει στα όρια της επιβίωσης μπορεί να ασχολείται με τον υποτακτικό του οποίου έχει την ευθύνη; Μπορεί να το κάνει καλά και αποτελεσματικά και όχι πασαλειψατέρ;;

Η απάντηση αυτή είναι πιο de profundis από ό,τι θα ήλπιζα ποτέ να διαβάσω σε ένα ανοικτό φόρουμ. Και σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ!!! Την ένιωσα πολύ moving. Και είναι κάτι που έχω πολλή ανάγκη για να μην σκληρύνω σε τέτοιο περιβάλλον που ζούμε! Σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ!!!  

Κι εγώ το έχω το σεξ (και) σαν αγχολυτικό!   Δεν μπορώ να περιγράψω τι τραβάει τον τελευταίο καιρό ο Λατρεμένος μου  
Αλλά δεν ξέρω αν για όλους λειτουργεί έτσι.
Και δεν ξέρω αν λειτουργεί έτσι για ανθρώπους με ακόμη πιο σοβαρά ζόρια από τα δικά μου.
Συν τους περιορισμούς που έθεσα στα παραδείγματα παραπάνω.

Αυτό που αναφέρετε είναι αυτό που με γεμίζει εμένα ελπίδα μέσα στον ορυμαγδό. Ότι θα αναδειχθούν και θα αντέξουν τα καλά και αξιόλογα  

 

εγω εχω το μπασκετ παλι  

 

Άντρες, τσκ,...τσκ,...τσκ.  

 

@margarita_nikolayevna

No money,... no honey dear, τόσο απλά.

 

Τώρα με πας στο άλλο νήμα αλλά εγώ έχω 15 πόντους μείον τουλάχιστον, δεν είμαι @Mind'n'Flesh  

 

Ναι αυτό νομίζω ότι ισχύει  
Το θέμα είναι οι συνέπειες που αυτό μπορεί να έχει...
Γιατί εγώ προσωπικά δεν πιστεύω στις σχέσεις που χτίζονται στο φαντασιακό, εξ ου και δεν πιστεύω στις σχέσεις εξ αποστάσεως.
Θεωρώ το μυαλό και το σώμα μας αδιαίρετη ενότητα και δεν μπορώ να συμβιβαστώ με το... πλατωνικό μέρος του BDSM.

 

Δεν με ορίζει το χρήμα, ούτε τα υλικά αγαθά. Με ορίζουν αυτά που έμαθα για μένα στο BDSM.
Το BDSM δεν είναι μία πιπίλα. Που την βάζεις στο στόμα και ξεχνάς την πραγματικότητα.

 

Να συμφωνήσω με αυτά. Να το πάω όμως και λίγο παρακάτω με ερωτήσεις;  

Εν τινί μέτρο δεν μας ορίζει το χρήμα και τα υλικά αγαθά;
Όταν έχουμε εξασφαλίσει κάποια μίνιμα ή όχι;
Θα το λέγαμε αυτό σε έναν άνθρωπο που δεν έχει ούτε τα μίνιμα; Τι θα περιμέναμε να μας απαντήσει;
Και ακριβώς επειδή το bdsm δεν είναι πιπίλα, επηρεάζεται από τις πραγματικές συνθήκες της ζωής μας. Και μέσα σε αυτές είναι και τα αγαθά και κάποια έλλειψη τους, όχι;