Why Complicate Life?

10 συμβουλές από τον Τ. Μπουκόφσκι για μια καλή ζωή

Αναρωτιέστε ποιά είναι τα πράγματα που θα σας βοηθήσουν για να ζήσετε μία τρομερή ζωή και ακόμα τα ψάχνετε;

Η καλύτερη πηγή είναι ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, ο Αμερικανός συγγραφέας, ποιητής και μυθιστοριογράφος, που μοιράστηκε τις «αφιλτράριστες» απόψεις του για τα πάντα, από την τέχνη μέχρι το θάνατο. Απολαύστε τη σοφία του μέσα από τις πολύτιμες συμβουλές του, μέσα από γνωστά αποσπάσματα.

1. Μην συμβιβάζεστε
«Ηθελα όλο τον κόσμο ή τίποτα».
Δεν θα έπρεπε να συμβιβάζεστε με τίποτα λιγότερο από αυτό που απολύτως αξίζετε ή επιθυμείτε. Προσπαθήστε για το καλύτερο και μην δέχεστε τίποτα άλλο εκτός από αυτό που θα σας ικανοποιήσει πλήρως. Δεν έχει αξία να παρατήσετε τους στόχους σας απλά και μόνο για να συμβιβαστείτε για κάτι λιγότερο που θα σας αφήσει να εύχεστε για κάτι περισσότερο και να ζείτε μέσα στη θλίψη.

2. Αγαπήστε τον εαυτό σας
«Ποτέ δεν γνώρισα κανέναν άλλο άνδρα, ο οποίος θα προτιμούσα να είμαι. Και ακόμα και αν αυτό είναι μια αυταπάτη, είναι μια τυχερή αυταπάτη».
Κανείς δεν είναι τέλειος, αυτό είναι σίγουρο, αλλά δεν υπάρχει λόγος να τυραννάτε τον εαυτό σας για αυτό το λόγο. Σταματήστε να κριτικάρετε το κάθε τι στον εαυτό σας, κάθε τι που θα μπορούσατε να αλλάξετε και δείξτε στον εαυτό σας λίγη αγάπη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθείτε για αυτοβελτίωση, αλλά απλά γίνετε ο μεγαλύτερος θαυμαστής του εαυτού σας, ό,τι και αν συμβαίνει.

3. Ζήστε τη ζωή στο έπακρο
«Αυτό που είναι τρομερό, δεν είναι ο θάνατος αλλά οι ζωές που οι άνθρωποι ζουν ή δεν ζουν μέχρι να πεθάνουν» - «Μερικοί άνθρωποι δεν τρελαίνονται ποτέ. Πραγματικά τι απαίσιες ζωές θα πρέπει να ζουν».
Θέλετε να κάνετε ελεύθερη πτώση αλλά δεν το έχετε κάνει ποτέ; Κάντε το βήμα. Θέλετε να πάρετε πτυχίο στην ιστορία της τέχνης αλλά δεν ξέρετε σε τι θα σας χρησίμευε; Είναι καιρός να γραφτείτε. Εχετε μόνο μια ζωή, οπότε καλύτερα να τη ζήσετε στο έπακρο , τώρα αμέσως. Γιατί να περιμένετε για αργότερα;

4. Μην φοβάστε τον πόνο, χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσατε να βιώσετε την ευτυχία.
«Πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές, πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις»
Πόνος, θλίψη, θυμός, άγχος – αρνητικά αισθήματα σαν και αυτά μπορεί να είναι επίπονα μερικές φορές. Όμως, δεν μπορείς να εκτιμήσεις πλήρως τα καλά συναισθήματα που έχει να σου προσφέρει η ζωή χωρίς πρώτα να βιώσεις τα άσχημα. Οπότε, όταν νομίζετε πως έχετε πιάσει πάτο, θυμηθείτε πως ο μόνος δρόμος πλέον είναι η ανηφόρα και ο πόνος που νιώθετε τη συγκεκριμένη στιγμή θα κάνει την ευτυχία πιο γλυκιά αργότερα.

5. Να είστε ο εαυτός σας και χωρίς ντροπή να το εκφράζετε σε ο,τιδήποτε κάνετε.
«Είναι καλύτερο να κάνετε κάτι βαρετό με στυλ, παρά κάτι επικίνδυνο χωρίς στυλ».
Μην φοβάστε να είστε ο εαυτός σας - ο Τσαρλς Μπουκόφσκι σίγουρα δεν δίσταζε. Πάντα να δείχνετε τον πραγματικό σας εαυτό και τον πραγματικό σας χαρακτήρα. Είναι καλύτερα να ζήσετε πραγματικά παρά να προσπαθείτε να προσποιείστε να γίνετε κάτι που δεν είστε, μόνο και μόνο για να είστε αρεστοί στους άλλους. Αλλωστε, ποιος νοιάζεται για το τι πιστεύουν οι άλλοι;

6. Είστε δυνατότεροι απ’ ότι νομίζετε
«Μερικές φορές σηκώνεστε απ’ το κρεβάτι το πρωί και σκέφτεστε δεν πρόκειται να τα καταφέρω, αλλά γελάτε μέσα σας… θυμηθείτε όλες τις στιγμές που έχετε νιώσει έτσι».
Η ζωή είναι γεμάτη δοκιμασίες και δυσκολίες – το ξέρετε, και πιθανόν το έχετε ζήσει πολλές φορές. Παρ’ όλα αυτά πάντα καταφέρνετε να επιβιώσετε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Θυμηθείτε πάντα πως είστε δυνατότεροι απ’ ότι νομίζετε και ότι το έχετε μέσα σας αυτό που χρειάζεται για να ξεπεράσετε τις δυσκολίες.

7. Μην φοβάστε τον θάνατο
«Εχω τον θάνατο μέσα στην αριστερή μου τσέπη. Μερικές φορές τον βγάζω έξω και του μιλάω: Γεια σου μωρό μου, τι κάνεις; Πότε θα έλθεις να με πάρεις; Θα είμαι έτοιμος» - «Δεν υπάρχει τίποτα για να θρηνήσεις για τον θάνατο, περισσότερο απ’ ότι δεν υπάρχει για να θρηνήσεις για ένα λουλούδι που μεγαλώνει».
Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος, οπότε γιατί να περάσεις τη ζωή του ανησυχώντας για αυτόν; Αντί να τρελαίνεστε για το πότε θα πεθάνετε, επωφεληθείτε από τη ζωή που έχετε. Είναι πολύ πιο χρήσιμο να γιορτάζετε τη ζωή από το να φοβάστε τον θάνατο, και μάλλον θα είστε πολύ πιο ευτυχισμένοι.

8. Εχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας
«Το πρόβλημα με τον κόσμο είναι ότι οι έξυπνοι άνθρωποι είναι γεμάτοι αμφιβολίες»
Είστε καταπληκτικοί και το μόνο που έχετε να κάνετε για να αφήσετε να λάμψουν τα πραγματικά σας ταλέντα είναι να τα πιστέψετε. Εχετε απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό σας και ίσως εκπλαγείτε με όσα μπορείτε να καταφέρετε.

9. Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από την μοναξιά.
«Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από το να είσαι μόνος, όμως συχνά παίρνει δεκαετίες να το συνειδητοποιήσετε και συχνά όταν το κάνετε είναι πολύ αργά και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το πολύ αργά» - «Δεν ήμουν μισάνθρωπος ούτε μισογύνης, αλλά μου άρεσε να είμαι μόνος μου. Ενιωθε ωραία να κάθομαι μόνος σε έναν μικρό χώρο, να καπνίζω και να πίνω. Ημουν πάντα καλή παρέα για τον εαυτό μου».
Είναι εύκολο να φοβάσαι να είσαι μόνος σου, και η συντροφιά των άλλων πολλές φορές λειτουργεί σαν δίκτυ ασφαλείας. Όμως, υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από τη μοναξιά, και δεν υπάρχει λόγος να παγιδευτείτε στο να είστε μόνος σας όταν αυτός ο χρόνος μπορεί να «δαπανηθεί» σε πιο ικανοποιητικά και χαρούμενα πράγματα. Μάθετε να εκτιμάτε τον εαυτό σας χωρίς να υπάρχουν άλλοι και εκτιμήστε τον χρόνο που περνάτε μόνοι σας.

10. Η ζωή απλά συμβαίνει, μην την παίρνετε πάντα τόσο σοβαρά.
«Μερικές φορές απλά πρέπει να κατουρήσεις στον νεροχύτη».
Απρόσμενα, ακόμα και τρελά πράγματα είναι βέβαιο ότι θα συμβούν στη ζωή και μερικές φορές απλά θα πρέπει να τα δέχεστε. Μην παγιδεύεστε στην τελειότητα και φροντίστε να ξελαφρώνετε μερικές φορές. Δεν υπάρχει λόγος να παίρνετε τα πάντα σοβαρά και μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι να διασκεδάσετε!

Πηγή postin.gr

 

What's the point of living,if you can't feel alive?
Elektra King

 

Μια φορά υπαρχουμε, δεν υπάρχει τρόπος να υπαρξουμε δυο φορές και μάλλον δεν θα υπαρξουμε ξανά ποτε.
Και εσύ που δεν εξουσιαζεις το αύριο, αναβαλλεις τη χαρά. Και η ζωή πάει χαμένη με τις αναβολές και ο καθένας πεθαίνει απασχολημενος...

 

Bαθυστόχαστο, i like!

 

Επίκουρος.. Σορι, το ξέχασα..

 

...ελα νταξει, ας τις έδινε στον εαυτό του πρώτα.

 

Όταν ήσουνα παιδί ανέβαινες στα δέντρα

Όταν ήσουνα παιδί ανέβαινες στα δέντρα.

Το Θυμάσαι?

Θυμάσαι που αγνάντευες από ψηλά και χαμογελούσες στο άπειρο?

Θυμάσαι που χάζευες με βλέφαρα γαλήνια τα λιβάδια των σωθικών σου?

Θυμάσαι που έγνεφες στα όνειρα σου και τους φώναζες:

Έρχομαι να σας συναντήσω?

Βρίσκομαι πάνω σ’ ένα από αυτά τα δέντρα και θέλω να σου θυμίσω κείνες τις στιγμές..

Εκείνες τις στιγμές που τίποτα δε θόλωνε το βλέμμα σου.

Εκείνες τις στιγμές που σε έλουζε με ζεστασιά και φως ο ήλιος.

Τότε που η ψυχή σου έπλεε ανέμελη στα νερά του ορίζοντα.

Του ορίζοντα σου.

Ενός ορίζοντα ορισμένου από τις δικές σου ανάγκες και θέλω.

Ενός ορίζοντα καμωμένου από την πάστα της ψυχής σου.

Στέκω εδώ, στο πιο γερό κλαδί του δέντρου της καρδιάς σου για σε προστατέψω από την λήθη της ψευδαίσθησης.

Για να σε αγκαλιάσω με την ασπίδα των ονείρων σου και να μη ξεχάσεις ποτέ τον λόγο που ανασαίνεις.

Τον λόγο που γλίστρησες από την κοιλιά της μητέρας σου.

Να ζήσεις!

Να ζήσεις και να περπατήσεις στον κόσμο που εσύ λαχταράς και να τον πλάσεις όπως μόνο εσύ γνωρίζεις.

Να ζήσεις αρμονικά στην δική σου πεπατημένη, ισορροπώντας τέλεια στον κόσμο των ονείρων σου και της αλήθειας.

Μιας αλήθειας που μονάχα η σοφή σου ψυχή ξέρει να βρίσκει ανάμεσα στις φυλλωσιές τούτου του κόσμου.

Κρατώντας τα μάτια σου ανοιχτά και την καρδιά σου διάπλατη, στην αγάπη και στην χαρά της φύσης σου.

Κρατώντας τα βλέφαρα ερμητικά κλειστά σε ό,τι θαμπώνει και αλλοιώνει το καθάριο σου είναι.

Και όταν ζυγώνει το μπουρίνι, θα είμαι κοντά σου να σε κρατώ για να μην πέσεις από το κλαδί σου.

Να μην ξεριζωθείς ποτέ από το κέντρο σου.

Να μένεις στην εστία της καρδιάς σου.

Να ΖΕΙΣ!

http://animartists.com/2015/07/02/όταν-ήσουνα-παιδί-ανέβαινες-στα-δέντρ/

 

«Έχουμε όλοι δυο ζωές:
Την πραγματική, αυτή που ονειρευόμαστε
Στην παιδική μας ηλικία, αυτή
Που συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε, μεγάλοι,
Στο βάθος της ομίχλης
Και την ψεύτικη, αυτή που ζούμε
Στις συναλλαγές μας με τους άλλους.
Που είναι η πρακτική, η χρήσιμη,
Αυτή που την τελειώνουμε στο φέρετρο.

Στην άλλη δεν υπάρχουν φέρετρα, θάνατοι,
Μόνο εικόνες των παιδικών μας χρόνων:
Μεγάλα βιβλία χρωματιστά, για να δεις κι όχι για να διαβάσεις
Μεγάλες σελίδες χρωματιστές, για να θυμάσαι αργότερα.
Στην άλλη είμαστε εμείς,
Στην άλλη ζούμε.
Σ’ αυτή πεθαίνουμε, και ζωή σημαίνει αυτό ακριβώς.
Αυτή τη στιγμή, λόγω αηδίας, ζω στην άλλη…

ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ

 

Αν μια μικρή ονειροπόληση είναι επικίνδυνη, η θεραπεία δεν είναι να ονειρευόμαστε λιγότερο, αλλά να ονειρευόμαστε περισσότερο, να ονειρευόμαστε όλη την ώρα.
Marcel Proust

Υ.Γ. υπάρχουν τελικά ανάμεσα μας κάποιοι, που με τις αναρτήσεις τους, ώρες - ώρες με ταξιδεύουν ή με κάνουν να ονειρεύομαι ...
Ευχαριστώ ! ......

 

Λειασμένο όσο πρέπει, από εκεί που πρέπει:

Αν πιστεύεις πως το BDSM είναι οι άντρες του, οι γυναίκες του, οι master του, οι sub του, μπορείς να σταματήσεις να διαβάζεις αυτό το κείμενο και να κάνεις κάτι καλύτερο με το χρόνο σου. Αν θεωρείς πως τα τέσσερα γράμματα αποτελούν απλώς ένα ακρωνύμιο τεσσάρων λέξεων, δεν υπάρχει λόγος να φορτίζεσαι με ανούσιες ρομαντικές παπαριές. Κι αν στη δική σου γλώσσα το BDSM ορίζεται από σεξ, πηδήματα, γαμήσια, πίπες, γλειφομούνια, δεσίματα, μαστίγια, κεριά, μπάρες, σφήνες, σπέρμα και βογγητά, είναι βέβαιο πως δε μιλάς τη δική μου γλώσσα, συνεπώς τσάμπα παιδεύεσαι. Όχι πως εσύ έχεις άδικο κι εγώ έχω δίκιο. Δεν είναι εκεί το θέμα. Δεν το εξετάζω καν, δε με ενδιαφέρει.


Το BDSMείναι το πεδίο όπου βαφτίζεται σχεδόν κάθε ανήσυχο μυαλό. Είναι το ισιάδι που μετριόμαστε. Είναι το απέναντι πεδίο των αποκαμωμένων και των βλασταριών τους. Είναι το πεδίο με τους άνετους και τους παραλήδες ψυχάκηδες. Είναι τα κορμιά που χοροπηδάνε στη γωνιά κάθε κρεβατιού. Τα χιλιόμετρα για να τον/την δεις. Οι στάσεις για κατούρημα στην Εθνική. Η χαρά όταν τον/την δεις. Οι στιγμές της παραδοχής. Οι φωτιές. Τα δάκρυα. Η μυρωδιά της σάρκας. Το ψαχτήρι. Οι πορείες μέχρι το τέλος. Το πρόχειρο φαγητό, στο ενδιάμεσο. Τα παρακάλια του ανήσυχου, του ανασφαλούς. Το κυνηγητό. Το χτύπημα στα πόδια. Η κούραση της επιστροφής. Η αγωνία να ξημερώσει η μέρα της μάχης.


Το BDSM είμαστε εμείς. Εμείς, που ποτέ δε φύγαμε και ποτέ δε θα φύγουμε επειδή δεν γίνεται να φύγουμε -αλλού δεν έχει για μας. Όποιος κι αν είναι απέναντι μας, όποιος κι αν έχει το πανω χέρι -όλοι τους είναι εφήμεροι. Εγώ κι εσύ είμαστε το BDSM. Ούτε οι Κ, ούτε οι s, ούτε ο μέντορας, ούτε ο δούλος, ούτε ο σκλάβος. Όλοι αυτοί έρχονται και φεύγουν, δίνουν και παίρνουν, αφήνουν το στίγμα τους, μικρό ή μεγάλο, αλλά δεν ανήκουν σ’ εμάς. Οι καλύτεροι από δαύτους έφυγαν με το ευχαριστώ μας - οι χειρότεροι ακόμα κρύβονται.


Ακόμα δεν έχω βρει τη δύναμη να γράψω δημοσίως τις σκέψεις μου για τη ντροπή που νιώθω ακούγοντας όσα έχουν να πουν οι επόμενοι από εμένα για τον δικό τους BDSM. Λογικά, το ίδιο θα νιώθουν κι αυτοί για όσα έχω να πω εγώ -δεν έχει χαΐρι. Το χάσμα άνοιξε κι ανοίγει συνέχεια, η κατάσταση μεταλλάσσεται, αλλοιώνεται, εμείς λέμε πως πάει χειρότερα, οι άλλοι λένε πως γίνεται καλύτερο, τι σημασία έχει, αλλάζουν οι εποχές, η κουλτούρα, η κοινωνία, αλλάζουν κι οι άνθρωποι. Αυτό που για μένα ήταν η απόλυτη καύλα, τώρα φαίνεται ένα μπέρδεμα δίχως αρχή και τέλος, μια θολούρα, ένας διαρκής εμφύλιος που κανείς δεν ξέρει γιατί ξεκίνησε και πώς μπορεί να τελειώσει. Είτε χάσαμε το νόημα, είτε καταλάβαμε πως δεν υπήρχε ποτέ κανένα νόημα, ένα από τα δύο -τρίτη εξήγηση δε χωράει.

Συχνά στενοχωριέμαι με τις ανοησίες που ακούγονται από στόματα. Τρελαίνομαι με τις συμπεριφορές των φορτωμένων νεαρών προς τους ασπρομάλληδες, που δεν είναι άλλοι από αυτούς που στο σπίτι τους θαυμάζουν στα βιντεάκια προηγούμενων δεκαετιών. Κάνω πως δεν ακούω τις χαζομάρες από τους ξερόλες που έμαθαν ιστορία του BDSM από το Facebook. Αλλά ποτέ δεν κατηγόρησα και δεν πρόκειται να κατηγορήσω έναν BDSMer, μικρότερο ή μεγαλύτερο, δεξιότερο ή αριστερότερο, ό,τι κι αν κάνει, ό,τι κι αν πει, όσο χαζό ή αντίθετο κι αν μου φαίνεται κάτι. Ο μαλάκας BDSMer παραμένει αδερφός - ο καλός ξένος παραμένει ξένος.

 

Γυναίκα το έχει γράψει το κείμενο;