"Αν εμφιλοχωρεί Έρως....." πού παει το M/s-D/s?

Τώρα μιλάς σωστά, im proud of you.  

 

Να κάνω ερωτησούλες παρακαλώ;  
1. Γιατί να ξεφουσκώσει;
2. Γιατί δεν παίζει η εκδοχή να ερωτευτούμε και να υποταχτούμε στο πρόσωπο Του;  

 

Σ' αγαπώ! <3

 

Επίσης αγαπητή, είναι αμοιβαία η συμπάθεια  
1. Στη δική μου εμπειρία δεν φθείρεται ο Έρωτας (όπως τον ορίζω εγώ και έχω κατέβει εδώ και κάποια χρόνια από το ροζ μονόκερο και ας μη φαίνεται   ) αλλά οι αυταπάτες, οι προβολές μας, ο ενθουσιασμός και πολλά άλλα.
Και πάλι για μένα (δεν θα μπορούσα να μιλήσω για άλλον ποτέ) η υποταγή είναι ταυτόσημη με τον πραγματικό Έρωτα (όχι τα LFE του σχολείου). Είμαι υποταγμένη σημαίνει είμαι ερωτευμένη και το αντίστροφο.
Δέχομαι ημερομηνία λήξης και στην καύλα ακόμη. Στον Έρωτα όχι. Είναι αέναη η ροή πληροφορίας σε αυτή την κατάσταση. Και η πληροφορία νομίζω είναι το μόνο μη πεπερασμένο πράγμα.
Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα αυτοκτόνησαν γιατί ήταν ερωτευμένοι με μια πεισιθάνατη μορφή ερωτικής αφήγησης ξακουστή στην εποχή του Σαίξπηρ. Αν ήταν ο ένας με τον άλλο θα είχε αλλιώς το φινάλε της ιστορίας  

2. Ενώ δεν δηλώνουν υποταγή από την πρώτη εβδομάδα; Προσωπικά δεν έχω πει ποτέ "pending το αίτημα να γίνω υποτακτική σας Κύριε". Και δεν υπάρχει μόνο η αυταπάτη του έρωτα όπως τον περιγράφεις (καρδούλες και ροζ συννεφάκια), υπάρχει και η αυταπάτη της υποταγής (απλά σε μαύρο βινύλ, καφέ σκούρο δέρμα στο λουρί και σουέτ ουρές στο μαστίγιο). Δεν λέω να δεχτείς το δεύτερο αν δεν θες, θα ήθελα μόνον να το σκεφτείς ως πιθανότητα.

Τι σε κάνει, τι μας κάνει να θέλουμε να δηλώσουμε υποταγή στην αρχή μιας τέτοιας σχέσης.

Ο έρωτας σαν φυσική εξέλιξη της υποταγής έχει ημερομηνία λήξης ή όχι; Και αν ναι, πού γυρνάμε όταν ξεθωριάσει; Πάλι στην αρχή; (δεν κοντράρω, προσπαθώ απλώς να κατανοήσω   )

 

Προτείνω να ανοίξεις νήμα για τους ανεκπλήρωτους έρωτες πάντως...Περιπτώσεις που ο έρωτας ωραιοποιήθηκε και εξιδανικεύθηκε γιατί δεν βιώθηκα εν τω βιδιεσέμιω.... 

 

Nαι ο ερωτας ξεθιωραζει, χανεται. Μετα μενουν αλλα πραγματα πισω. Αλλα οπως και η Αγαπη ειναι ελευθερος. Μη του πας κοντρα και τον πιεζεις γιατι θα τα παρει στο κρανιο και θα σε παρει ο διαολος... 

 

Προσωπικά, πιστεύω πως «αληθινός έρωτας» είναι εκείνος που άντεξε μέχρι το τέλος, μέχρι τη λήξη του συναισθήματος (κάθε συναίσθημα έχει ημερομηνία λήξης) κι έτσι δόθηκε η δυνατότητα και στους δυο να μάθουν τι κρύβει ο έρωτας στο ''παρασκήνιο''. Ποιες ψευδαισθήσεις και ποιες αλήθειες.

P.s: Mια φορά καύλα για πάντα καύλα.

 

Kαι το να κατσεις σπιτι σου ειναι μια ασφαλεια διοτι εαν βγεις εξω μπορει να σε χτυπησει καποιο αμαξι. Παρ ολ αυτα βγαινεις. Τα βιωματα σου ειναι απλα το παρελθον. Μ αυτα θες να ζησεις; Αλλωστε οτι φοβασαι παθαινεις. Και ας υποθεσουμε οτι γνωρισεις καποιον και εχει τα στοιχεια αυτα για να τον ερωτευτεις. Εσυ θα πας κοντρα σ αυτο σου το συναισθημα; Σωστα λες για καθαρο νου. Εγραψα κατι σ ενα νημα για το συναισθημα που λιγοι το καταλαβαν. Κανε ενα κοπο και διαβασε το. Μονο αυτο, μην μου απαντησεις. Αυτα.  

 

Συμφωνώ αλλά για αυτό συζητάμε: να συγκεράσουμε στο μέτρο του δυνατού τις αντιλήψεις μας   Και να τις πάμε και παραπέρα  

Σαφώς εμπειρία μεταφέρουμε, όχι καθολικούς νόμους.  
Μια προσωπική ερώτηση και αν θες μου απαντάς, αν όχι το σέβομαι: ενώ είναι πιο ασφαλές να υποταχθείς σε κάποιον χωρίς έρωτα; Τι σε διασφαλίζει εν τοιαύτη περιπτώσει; Αυτός δεν μπορεί να μην αναλάβει τις ευθύνες του και να σε εκμεταλλευτεί και να σε τραυματίσει;

Λες "το έχω πάθει σε βανίλα, φαντάσου σε βδσμικη". Αν η διαφορά της βανίλα και της βδσμικης είναι η υποταγή, τότε αυτό που πληγώνει βαρύτερα άρα είναι πιο επίφοβο είναι η υποταγή. Ή κάνω λάθος στο συλλογισμό;

Η υποταγή δεν έχει κάποιο συναίσθημα; Είναι μήπως καθαυτή; Αν δεν εμπεριέχει και δεν είναι τι είναι;

Άρα μένει η υποταγή και ξαναγυρνάμε στο αρχικό;

Συμφωνώ στο πρώτο.  
Όσο για το υστερόγραφο, πάλι συμφωνώ! Με μια προσθήκη: μια φορά καύλα, για πάντα καύλα με άλλον   Κατά συρροήν...χαχαχα