"Αν εμφιλοχωρεί Έρως....." πού παει το M/s-D/s?

Μήπως αποδίδουμε μεταφυσικές ιδιότητες σε κάποιο συναίσθημα;
Δεν υπάρχει απόλυτη υποταγή. Η υποταγή ή υφίσταται ή όχι.

 

Yπαρχει απολυτη υποταγη: οταν αισθανομαστε. Αλλα και βεβαια υφισταται υποταγη μονο λογο καυλας. Διαλεγεις και παιρνεις.

 

Κάποτε ένας Κυρίαρχος έλεγε ότι:
''Νομοτελειακά θα προκύψει έρωτας, σε μία D/s σχέση, πρωτίστως από την υ, καθώς είναι δομικό στοιχείο της σχέσης Κυριαρχίας-υποταγής...''
Εγώ λέω ότι:
Ο Κ θα πρέπει να είναι σε θέση να το διαχειριστεί αυτό το συναίσθημα και τα βάρη του...
Το ίδιο και περισσότερο ενδεχομένως και η υ...
Αλλιώς είναι παιχνιδάκια εξουσίας...
Eν δυνάμει όλα παίζουν....
Αλλά δεν έχουν όλα την ίδια βαρύτητα....
D/s χωρίς έρωτα για μένα είναι ήσσονος ενδιαφέροντος...
Από κει και πέρα, ο καθένας απλά λειτουργεί διαφορετικά και δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό...
Για μένα είναι πολύ καλό ότι δεν είμαστε όλοι για όλους και ότι δεν είμαστε όλοι συμβατοί...

 

Από κακή συνεννόηση αυτοκτόνησαν τα παιδιά δεν φταίει για όλα ο έρωτας  

Μια που λέμε για Σαιξπηρ, ο οποίος ήταν ο κατ' εξοχήν λογοτέχνης που μίλησε για τις σχέσεις εξουσίας σε όλα τα επίπεδα με μια απίστευτη συνέπεια και πάθος, είναι ένα έργο που θύμιζε πόσο γλυκιά και τρυφερή κατάσταση είναι ο έρωτας - αλλά και για τον έρωτα προς το Θέατρο, με την ευκαιρία.

Για τον λόγο ότι όλοι είμαστε άνθρωποι της εποχής μας. Και ο έρωτας είναι ένα υπόρρητο απαιτούμενο της εποχής μας, ίσως λίγο καταναλωτικού χαρακτήρα, που χωρίς αυτόν δεν έχει "κλείσει" η γενικότερη αναζήτηση προσώπου. Για τον λόγο αυτό, ίσως, είναι μάλλον αδύνατον όταν σε μια σχέση BDSM η σκλάβα ανήκει στον Αφέντη της, να μην υπάρχει και έρωτας από τις δύο πλευρές.

Η υποταγή σαφέστατα μπορεί να υπάρξει χωρίς έρωτα, όταν η λαχτάρα (ή πείτε το και ανάγκη) να την ζήσει κάποιος επισκιάζει όλα τα άλλα. Το θέμα είναι για πόσο θα θέλει να υπάρξει χωρίς έρωτα; Το βασικό ερώτημα του έρωτα "για πόσο;" υπάρχει και στην υποταγή. Για πόσο θα είναι χωρίς έρωτα; Γιατί η υποταγή θα μετατραπεί σε μεγάλο βαθμό σε αφοσίωση χωρίς έρωτα; Γιατί ο Κυρίαρχος θα θέλει να διαχειρίζεται επ αόριστον ένα πρόσωπο που δεν του προκαλεί και έρωτα;

Η Κυριαρχία έχει πολλά checkpoints, πολλά σημεία που ο Κυρίαρχος θα κοντοσταθεί να δει μήπως κάνει κακό στον άλλο και όχι μόνον τον έρωτα, επειδή η Κυριαρχία στην πράξη δεν είναι διόλου προσκόλληση στα θέλω ενός Εγώ, αντίθετα είναι η προσέγγιση του Άλλου προκειμένου αυτός ο άλλος να κάνει πραγματικότητα τις επιθυμίες του Κυρίαρχου. Αλλά αυτό περί του ερωτευμένου Κυρίαρχου που δεν θα μπορεί να κυριαρχήσει επειδή είναι ερωτευμένος είναι και λίγο αφελές, διότι ο έρωτας δεν είναι συναίσθημα (μόνον) είναι μια κατάσταση. Ίσως προσέγγιση κάποιου που δεν πολυθέλει στην πραγματικότητα να υποταχτεί και αναζητά τους λόγους για τους οποίους θα μπορουσε να κάνει αυτό που υπάρχει - ενδεχομένως το δικό τους βιδιεσέμιον - ίδιο με αυτό που διαβάζει στα περιοδικά…

Την εποχή που πρωτότρεξε αυτό το νήμα δεν γνώριζα ακόμα ότι η πελώρια διαφορά έγκειται στον ψυχικό κόσμο του προσώπου που μιλάει για τον μη έρωτα στο BDSM. Είναι τελείως άλλο πράγμα ο μη έρωτας στην παλέττα Κυρίαρχου με ολοκληρωμένο ψυχικό κόσμο και ικανότητα να αγαπάει ο οποίος στην ουσία έχει μια αισθητική αντίληψη περί εξ ορισμού μη εμπλοκής του βιδιεσέμιου με τον έρωτα, η οποία είναι πέρα ως πέρα δόκιμη αν το BDSM είναι πάνω απ όλα ατομική ελευθερία και ο Μαρκήσιος τωόντι δεν ερωτευόταν τα αντικείμενά του και είναι τελείως άλλο πράγμα ο μη έρωτας ανθρώπου που έτσι και αλλιώς δεν το έχει ψυχικά και δεν μπορεί ή πραγματικά δεν θέλει να ερωτευτεί. Στον πρώτο ο έρωτας υπάρχει παντού, δεν χρειάζεται να τον αναζητήσει κανείς σε ορισμούς και δηλώσεις ούτε να τον επικαλείται, στον δεύτερο δεν υπάρχει πουθενά και νομοτελειακά η σχέση ναυαγεί σταδιακά, γιατί αυτές είναι οι απαιτήσεις της εποχής μας και όπως κανείς δεν διανοηείται να βγει απ το σπίτι του να πάει στις δουλειές του ξυπόλητος έτσι δεν διανοείται και μια προσωπική ζωή χωρίς την προοπτική ή την ύπαρξη του έρωτα.

Βρήκα αυτές τις μέρες έναν στίχο που με έκανε να αναρωτηθώ … Eros είναι ελληνική υπόθεση, δεν είναι; Των αρχαίων Ελλήνων, εννοώ. Λέει ο Μπόρχες

I have known that thing the Greeks knew not – uncertainty.

Borges, Jorge Luis. The Garden of Forking Paths. 1942.​

Αναρωτιέμαι αν συσχετίζονται αυτά τα δύο. Αν πραγματικά οι Έλληνες εκείνοι δεν ήξεραν την αβεβαιότητα και γι αυτό ανακάλυψαν τον Έρωτα.

 

Συμφωνώ. Μόνο που η ερωτική, πλήρης κατανόησης μητρική αγκαλιά τις περισσότερες φορές γίνεται -άθελά της- βρόγχος.
Αυτό πάντως δεν αναιρεί την ιερότητα της μάνας (Με συγκίνησες, γαμώτο...)

 

Επίτρεψέ μου να πω πως η μετάφρασή σου παρέφρασε αυτό που ο Μπόρχες λέει.

I have known THAT thing the Greeks knew NOT -uncertainty = Γνώρισα αυτό που ήταν άγνωστο στους αρχαίους Έλληνες: την αβεβαιότητα.

Εκείνοι οι Έλληνες μάλλον μάθαιναν (τον Έρωτα ανάμεσα σε πολλά άλλα) και γι' αυτό σπάνια έμεναν με την αβεβαιότητα. Στο συγκεκριμένο του Μπόρχες ο ήρωας έχει την αβεβαιότητα των επιλογών του από την αρχή μέχρι το τέλος - αφού δεν επιζητά να μάθει αλλά να πετύχει το σκοπό του.
Πολύ φοβούμαι ότι αντιλήφθηκες λάθος και απέδωσες και λάθος νόημα και λάθος συλλογισμό.

 

Αγαπητή @AliceInChains08 λέμε ακριβώς το ίδιο πράγμα, πιθανό να σφάλουμε και οι δύο  
Εμένα αυτό δεν με πειράζει γιατί απλά μοιράστηκα μια σκέψη μου, εσένα δεν ξέρω  

 

Ναι αμε. Σε όλα σχεδόν τα συναισθήματα αποδίδουμε ή μπορούμε να αποδώσουμε μεταφυσικές ιδιότητες  
Πολύ καλή επισήμανση!
Φυσικά εγώ δεν μίλησα κάπου για απόλυτη υποταγή. Δεν ξέρω αν μπορεί να υπάρξει.  
Έχω νιώσει το εξής το οποίο δεν μπορώ να αποκαλέσω "απόλυτη υποταγή": ήμουν με Κάποιον που αν μου έλεγε "πέσε από τον 5ο όροφο, Εγώ σου εγγυώμαι ότι δεν θα σκοτωθείς", θα έπεφτα με την βεβαιότητα ότι δεν θα σκοτωθώ. Δεν το θεωρώ μόνον υποταγή αυτό.

Και συμφωνώ στο ή υφίσταται ή όχι. Αλλά άπαξ και υφίσταται δεν έχει διαβαθμίσεις;

Σώνει και καλά δεν πρέπει τίποτα  
Ούτε τη λέξη Trust βλέπω κάπου στο αρκτικόλεξο, υπάρχει όμως;
Να επανέλθεις όπως μου έταξες  

 

@gaby
Αναρωτήθηκες "αν πραγματικά οι Έλληνες εκείνοι δεν ήξεραν την αβεβαιότητα και γι αυτό ανακάλυψαν τον Έρωτα"

και εξηγώ πως οι Έλληνες εκείνοι δεν ανακάλυψαν τον Έρωτα ή οτιδήποτε άλλο επειδή δεν ήξεραν την αβεβαιότητα. Το αντίθετο: την ήξεραν πάρα πολύ καλά αλλά μέσα από τη γνώση που πάντα ήταν σκοπός τους, την ξεπερνούσαν. Κάτι που ο ήρωας του Μπόρχες δεν το κάνει.

Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι μάλλον λέμε το αντίθετο.

Μοιράστηκες μια σκέψη σου, αν δε θέλεις σχόλια μην την μοιράζεσαι, είναι απλό.  

 

Μα @AliceInChains08 ο Μπόρχες μας λέει πώς οι Έλληνες δεν είχαν γνωρίσει την αβεβαιότητα. Σε αυτό συμφωνούμε και οι δύο νομίζω; Πως αυτό λέγει ο Μπόρχες; Αν είναι σωστό ή λάθος είναι προς συζήτηση ενδεχομένως, για όποιον θέλει. Εσύ δείχνεις να το θεωρείς λάθος εκ προοιμίου εγώ δεν είμαι τόσο βέβαιη. Το "εν οίδα ότι ουδέν οίδα" περιέχει βεβαιότητα.

Μετά κάνω έναν δικό μου και πιθανά μη δόκιμο συσχετισμό της ακόμα άγνωστης, σύμφωνα με τον Μπόρχες, αίσθησης και αντίληψης της αβεβαιότητας με τον έρωτα, πάνω στον οποίο εσύ έχεις μία άποψη. Σε ευχαριστώ γι αυτήν την άποψη, επίσης συζητήσιμη  

Θα επανέλθω άλλη στιγμή  

 

Ως προς το πρώτο σκέλος, θα σου απαντήσω ως εξής: Eίσαι στο σωστό δρόμο.
Ερώτηση: Tι είδους διαβαθμίσεις;