Ο Κυρίαρχος ως εραστής της υποτακτικής του

Διαβάζοντας το νήμα περί του Εφιλοχωρούντος έρωτος στο BDSM αλλά και από πολλές άλλες συζητήσεις προσπάθησα να εστιάσω στην πλευρά του Κυριάρχου ως εραστή της υποτακτικής του.

Ένα ερώτημα που έχω είναι αν αυτός είναι ένας από τους βασικότερους ρόλους ενός Κυριάρχου ή ένας δευτερεύων.

Σκέφτομαι αν θα μπορούσε ένας Κυρίαρχος να μην είναι καθόλου εραστής της υποτακτικής του...

Αν θα μπορούσε να μην είναι καν σεξουαλικός της σύντροφος...

Και αν σε αυτή την περίπτωση υπάρχει ένας "ευνουχισμός" του. Και αν αυτό αντικαθίσταται από κάτι άλλο και τι είναι αυτό.

Σκεφτόμουν ακόμη πώς η πολυγαμικότητα της υποτακτικής μπορεί να επηρεάσει μια σχέση Κ/υ.

Η πολυερωτικότητα της; Μπορεί να υπάρξει αυτό;


Μια σημαντική σημείωση που θέλω να κάνω είναι ότι ΔΕΝ κρίνω καμία επιλογή. Δεν εκφράζω κάποια διάκριση καλό/κακό. Το πώς λειτουργεί όλο αυτό με ενδιαφέρει να συζητηθεί αν το θέλετε  

Επίσης ότι προφανώς αναγνωρίζω πολλούς άλλους ρόλους του Κυριάρχου στη ζωή της υποτακτικής του απλά χάριν του θέματος εστιάζω σε αυτόν.

Θεωρώ ότι λειτουργεί το ίδιο και στη σχέση μιας γυναίκας Κ με τον υποτακτικό της καθώς και σε ομόφυλα ζευγάρια, η χρήση των φύλων και των orientations που έκανα παραπάνω αφορά μόνον τη δική μου εμπειρία.  

 

Καλημέρα @margarita_nikolayevna κι σε αυτό το ερώτημα σου (κατα την γνώμη μου και μονο) ισχύει το γνώστο "περι ορέξεως..."
Δεν υπάρχουν κανόνες σε αυτά τα πράγματα και αυτό αποδυκνείεται καθημερινά και εδω μέσα οτι σε κάθε αντιστοιχο θέμα υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικές απόψεις.

Συνεπώς η απάντηση στο ερώτημα σου είναι οτι ναι για κάποιους θα μπορούσε να υπάρξει, για κάποιους άλλους οχι και για κάποιους άλλους με διαφοροποιήσεις σε κάποια σημεία.

 

Επίσης καλημέρα και ευχαριστώ για την άμεση απάντηση  

Συμφωνώ ότι ισχύει το περί ορέξεως.  
Έχει ενδιαφέρον για μένα, ακόμη και στατιστικά όμως.

Επειδή το σεξ νομίζω ότι είναι πολύ περισσότερα από καύλα όμως, για αυτό το θέτω σαν θέμα  

 

Προσωπικά θεωρώ οτι σεξ χωρίς καύλα δεν μπορεί να υπάρξει.
Μα ακόμα και στην καύλα ισχύει το περι ορέξεως.
Καύλα για μένα μπορεί να είναι να σε έχω δεμένη χειροπόδαρα γονατιστή και να σε γαμάω απο τον κώλο και να σε χρησιμοποιώ όπως θέλω
Ομως καύλα για μένα μπορεί να είναι και να σε εχω δεμένη με τον ίδιο τρόπο και να μην σε ακουμπάω καθόλου και απλά να σε κοιτάω να παλεύεις να αντέξεις αυτή τη μη βολική θέση.
ή αν θες καύλα μπορεί να είναι να σε εχω πάλι ακριβώς στην ίδια στάση και να βάζω κάποιον άλλον ή κάποια άλλη να σε γαμάει κλπ.

 

απο τεχνικης αποψης αν το δουμε, ο οποιοσδηποτε μεσηλικας που επιθυμει συντροφια εμφανισιμης γυναικας και μαλιστα στην ηλικια της κορης του, ειναι ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ να δουλευει περισοτερο και να εξαργυρωνει πολυ περισσοτερα, για να μπορεσει να ικανοποιησει τις υλικες αναζητησεις της ερωμενης του.

Αρα, το λογικο συμπερασμα ειναι οτι στην πραγματικοτητα υπηρετει και εξυπηρετει τους ... στοχους και απαιτησεις της ερωμενης του, και απλα αμοιβεται για αυτο - σε ειδος φυσικα.

Προσωπικη μου τοποθετηση : Προτιμω μια γυναικα με δυνατοτητα ισχυρου ομοιοπολικου δεσμου, παρα ελευθερο ηλεκτρονιο, οσο ζουζουνιαρικο και σπινιαριστο να ειναι ...

Λύκος  

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Διαβαζετε τας Γραφας, αλλα διαβαζετε και Χημεια !  

Πολυ περισσοτερο, διαβαζετε αναμεσα στις γραμμες : has more fun

 

Ναι φυσικά και είναι καυλωτικά όλα αυτά  
Και βέβαια το σεξ έχει καύλα και δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτή.
Απλά εγώ το θεωρώ και άλλα πράγματα. Και δεν εννοώ έρωτα  

 

Ρεαλιστική απάντηση   Ευχαριστώ πάρα πολύ  

 

Οταν πέφτει το χρήμα στη μέση, αρρωσταίνω.

 

Αξιέραστος @margarita_nikolayevna , η γκάμα των ερωτημάτων που θέτεις κατά καιρούς εκτείνεται από το αναπάντητο (άρα αιώνιο) έως στο αυταπόδεικτο.
Το συγκεκριμένο ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.
Οι όροι, τα όρια και ο χαρακτήρας κάθε σχέσης συναποφασίζεται και συνομολογείται. Αρα, οι τίτλοι και οι υπότιτλοι τίθενται από τους εμπλεκόμενους.
Μιά σχέση χωρίς σεξ δύναται να υπάρξει. Φαντάζομαι πως οι συμμμετέχοντες δε θα τη χαρακτήριζαν κ/υ, αλλά σχέση μαθητείας, πλατωνική ή όπως τους κάτσει.

Η ομορφιά είναι όπου την αναζητάς, καλή μου. Οτι σε αγγίζει σε δονεί, σε πληρώνει (με την έννοια της πληρότητας, ψυχικής ή υλικής), το φτιάχνεις σχέση. Γιά όσο κρατήσει...

Για να μην ξεχνιόμαστε όμως, σχέση χωρίς σεξ μπορεί να σταθεί, αλλά δύσκολα μας καλύπτει καθ' ολοκληρίαν....

 

Καταρχάς ευχαριστώ για τη γλυκύτατη προσφώνηση  
Συμφωνώ σε όλα τα σημεία αλλά τονίζω αυτό.
Γιατί αυτό το "καθ' ολοκληρίαν" είναι μεγάλο αγκάθι.
Ένα σημαντικό ερώτημα είναι αν μια D/s σχέση είναι ή πρέπει να είναι μια σχέση ολοκληρωμένη. Αν δεν είναι τέτοια τι είναι, ποιο το κόστος των συμπληρωμάτων;
Και αν δεν μας καλύπτει "καθ' ολοκληρίαν" η αφοσίωση σε αυτή πού πάει; Είναι εφικτή;

 

Θα πω κάτι αιρετικό: Η κάλυψη όλων των αναγκών μας από μία σχέση είναι ανέφικτη. Αν το κατανοούσαμε και το παραδεχόμασταν σε εαυτούς και αλλήλους η ζωή μας θα ήταν πιό απλή και πιό γεμάτη.

Δεν υπάρχουν ολοκληρωμένες σχέσεις. Εμείς προσπαθούμε να τις τεντώσουμε με προκρούστεια λογική ώστε να μας "καλύψουν".
Η αφοσίωση δε σημαίνει κάλυψη σε όλα. Εϊμαι αφοσιωμένος στον κολλητό μου, αλλά δεν του παραχωρώ την αποκλειστικότητα στη φιλία. Γιατί να μην ισχύει το ίδιο σε μία σχέση "ζεύγους"?

Το κόστος των συμπληρωμάτων είναι ευθέως ανάλογο με το μέγεθος του εγωισμού των εμπλεκομένων στη σχέση.

 

@peleas

Αιρετικό;; Ρεαλιστικό θα έλεγα!! Ρεαλιστικότατο! Έτσι είναι η ζωή.

Και ναι κάνουμε πιο εύκολη τη ζωή μας όταν δεν έχουμε αυταπάτες περί του αντιθέτου.  


Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ολοκληρωμένες σχέσεις. Ίσα - ίσα θα έλεγα, αν καταλαβαίναμε ότι υπάρχουν ολοκληρωμένες σχέσεις (που δεν απευθύνονται όλες στις ίδιες ανάγκες μας άρα δεν μπορούν να καλύπτουν όλες τις ανάγκες μας), δεν θα τραβολογούσαμε τις σχέσεις μας σε προκρούστειες κλίνες με το φόβο ότι δεν είναι ολοκληρωμένες και τους λείπουν ή τους περισσεύουν πράγματα.


Αφοσίωση για μένα σημαίνει πρώτον focus σε έναν άνθρωπο (όποια μορφή σχέσης και αν διατηρούμε).

Και εκεί μπαίνουν για μένα τα κακώς νοούμενα συμπληρώματα.


Εξηγώ: προσωπικά εγώ, ιδανικά θα ήθελα να έχω αρκετές σχέσεις, πολλές. Όμως αυτό δεν μπορώ να το κάνω για λόγους πόρων (χρόνου, ψυχικής αντοχής, πνευματικής διαύγειας κλπ). Έτσι, σεβόμενη τους ανθρώπους που διαλέγω περιορίζω αυτή την "ιδανική" εγωιστική μου επιθυμία για να είμαι εντάξει και σωστή απέναντι τους.

Δεν μου αρέσουν οι σχέσεις - ξέφτια. Καθόλου. Τις θεωρώ ότι πιο υποτιμητικό για εμένα και τους άλλους, σε κανέναν δεν αξίζει.

Εκεί πάνε τα "συμπληρώματα" που λέω: άνθρωποι από εγωισμό, λαιμαργία, ακόρεστη φιληδονία και τελικά αδιαφορία για τον άλλο, σκορπιούνται αριστερά και δεξιά και αφήνουν ακάλυπτο τον άνθρωπο δίπλα τους. Και τότε αρχίζουν τα συμπληρώματα.