Εκπαιδεύοντας τον/την sub ή μήπως και ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ?

Δεν θα καταθέσω άποψη, μια και όσοι εχει τύχει να διαβάσουν τα ποστ μου στο σύντομο διάστημα που ειμαι στο community , φαντάζομαι ότι έχουν διαπιστώσει τις θέσεις μου λιγο - πολύ.

Όμως θα ζητήσω τις δικές Σας απόψεις Κυρίαρχοι/ες σε ότι αφορά το κατα πόσο ο /η Κυρίαρχος οφείλει να συνεισφέρει στην ψυχική υγεία του /της sub και για να μην ακουγεται τόσο "βαρύ" Στο κατα πόσο εν πάση περιπτώσει , οφειλει ή όχι να βοηθά το sub να γινεται καλύτερος -οχι μόνο, σκλαβος- ΑΛΛΑ ανθρωπος.

Βεβαίως θα ήταν χρήσιμες και ευπρόσδεκτες κάποιες εμπειρίες των sub που έχουν βιώσει πιθανά κατι τέτοιο.


(και βεβαιως δεν θα ρωτήσω για το αντιστροφο - διοτι φοβάμαι οτι θα λιθοβοληθώ...λολ)!!!

 

RE: Εκπαιδεύοντας τον/την sub ή μήπως και ΤΟΝ ΑΝΡΘΩΠΟ?

Εγώ, MP'slave, θα ξεκινήσω απ τον επίλογο του κειμένου σου.
Αν δεν γίνεται και αντίστροφα τότε τα δυο μέλη δεν είναι ούτε ίσα ούτε ισότιμα μέσα στη σχέση.
Αν δε μπορεί ο ένας να βοηθά τον άλλον, ανεξάρητα απ τον εκάστοτε ή τον πάγιο ρόλο, να γίνεται καλύτερος ΑΝΘΡΩΠΟΣ, τότε ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΣΗ.
Αυτή είναι η γνώμη μου.
Α.

 

RE: Εκπαιδεύοντας τον/την sub ή μήπως και ΤΟΝ ΑΝΡΘΩΠΟ?

Πως ειπες τη λεξη, ισοτιμία?
Λιθοβολήστε Τον, παρακαλώ!

 

RE: Εκπαιδεύοντας τον/την sub ή μήπως και ΤΟΝ ΑΝΡΘΩΠΟ?

Πάταξον μεν, άκουσον δε, Peters35.
Η γνώμη μου είναι, πως αν τα δύο μέλη μιας ΣΧΕΣΗΣ δεν είναι ίσα και ισοτιμα μεταξύ τους, τότε δε μιλάμε για υγιή σχέση.
Δεν θα κρίνω αν τους αρέσει ή όχι, αυτό είναι καθαρά δικό τους κομμάτι.
Απλά, πιστεύω πως μια σχέση που δε μοιράζεται ισότιμα σ όλα της τα επίπεδα, δεν είναι σχέση.
Αν ο ένας μένει στη σχέση για την προσωπική του ικανοποίηση, απ όποιο ρόλο κι αν αντλείται αυτή, μάλον βαυκαλίζεται αν πιστεύει πως αυτό που βιώνει είναι σχέση.
Ανταλλαγή υγρών και ηδονών θα τη χαρακτήριζα.
Α.

 

RE: RE: Εκπαιδεύοντας τον/την sub ή μήπως και ΤΟΝ ΑΝΡΘΩΠΟ?

Εκπαιδεύοντας τον/την sub ή μήπως ΚΑΙ τον άνθρωπο;

Με ενόχλησε το ΚΑΙ. Ωσάν ο άνθρωπος να είναι ξέχωρος από τον υποτακτικό.
Εν αρχή είναι ο Άνθρωπος και έπονται όλα τα άλλα. Μάλλον δεν έπονται, περιέχονται.

Διαβάζω για:
"διαγραφή" της προσωπικότητας του slave και "αντικατάστασή" της από την προσωπικότητα που επιθυμεί ο Master/Mistress.
για ταπεινώσεις και εξευτελισμούς

και αναρωτιέμαι τι είναι τέλος πάντων αυτός ο Κυρίαρχος; Μπορεί ένας άνθρωπος να "παίζει" με την ψυχοσύνθεση ενός άλλου για να τον φτάσει στα δικά του αρεστά επίπεδα;
Αυτές τις μέρες στο forum γίνεται αναφορά στην δουλειά που κάνουν οι ψυχολόγοι και πόσο τελικά εύκολο είναι να χρηστεί κανείς ψυχοθεραπευτής.
Μήπως όμως και πολλοί Κυρίαρχοι αυτό δεν κάνουν ή θέλουν να κάνουν; Να επεμβούν στην προσωπικότητα του υποτακτικού τους;
Λογαριάζετε τον κίνδυνο που αυτό εμπεριέχει;

Η άποψη μου είναι: δημιουργούμε σχέσεις με άλλους ανθρώπους για να γίνουμε καλύτεροι εμείς και αυτοί.

Αστάρτη

 

RE: Εκπαιδεύοντας τον/την sub ή μήπως και ΤΟΝ ΑΝΡΘΩΠΟ?

Θέτεις ένα θέμα που, υποθέτω, όλοι έχουμε λίγο - πολύ σκεφτεί MP slave, και γι αυτό, πολύ ενδιαφέρον  

Ας αφήσουμε κατά μέρος τα, πολύ σεβαστά, vanilla δεδομένα που είναι ότι σε μία σχέση που λειτουργεί ικανοποιητικά για δύο, γίνονται και οι δύο καλύτεροι άνθρωποι. Το έχουμε δει στους εαυτούς μας. σε φίλους μας, ίσως και είναι πάντα υπέροχο.

Σε μία M/s σχέση, απ ότι γνωρίζω, το υποτακτικό στοιχείο ανήκει στο Κυρίαρχο. Με αυτή την έννοια, και οι ελλείψεις και τα ελλατώμματα και τα λάθη του, ανήκουν και αυτά στον Κυρίαρχο. Η υποτακτική ενός Κυρίαρχου δεν είναι "η άλλη" στα μάτια Του. Είναι η υποτακτική Του. Δεν την κρίνει ως άνθρωπο, την διαμορφώνει (στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού) όπως Αυτός επιθυμεί.

Γι αυτό είναι, πιστεύω, στα δεδομένα μίας M/s σχέσης ότι ο Κυρίαρχος μπορεί, και το κάνει, να θέσει στην υποτακτική Του, ότι πρέπει αυτή να αλλάξει στα εξής χ, ψ, ω στοιχεία.

Και το υποτακτικό στοιχείο την δέχεται αυτή την παρέμβαση, εξ ορισμού και προσαρμόζεται ανάλογα, όχι χωρίς κόπο, όχι απαραίτητα χωρίς να υπάρξει και άλλη παρέμβαση του Κυρίαρχου προς την κατεύθυνση αυτή.

Αν γίνονται "καλύτεροι άνθρωποι" μέσα από αυτή τη διαδικασία; Δεν γνωρίζω. Αν βαθαίνει και δυναμώνει ο προσωπικός δεσμός μεταξύ τους; Πιθανότατα.

 

RE: RE: RE: Εκπαιδεύοντας τον/την sub ή μήπως και ΤΟΝ ΑΝΡΘΩΠΟ?

Συμφωνώ με την Αστάρτη σε αυτό το σημείο.

Και με την tender lilly συμφωνώ ότι δηλαδή δεν αλλάζουμε τον/την υποτακτικό με την έννοια του ότι τον μηδενίζουμε.
Απλά σαν Κυρίαρχοι /ες προσαρμόζουμε τον υποτακτικό στα θέλω μας και τον κάνουμε καλύτερο αφού έχει την επιθυμία να υπηρετήσει κάποιον/ α Κυρίαρχο /η και να του υποταχθεί και να τον ευχαριστεί.
Έτσι και ο ίδιος υποτακτικός/ η θα αισθάνεται καλύτερα με τον εαυτό του και θα νιώθει ότι είναι χρήσιμος και κάνει ευτυχισμένο τον Κυρίαρχο του/της που είναι και ο σκοπός του.

Φυσικά ο /η Κυρίαρχος οφείλει να συνεισφέρει στην ψυχική υγεία του /της sub.
Όπως και ο sub αντίστροφα.
Αλίμονο και αν δεν το έκαναν και οι δυο !
Ισορροπία θα έλεγα και όχι ισοτιμία

Αν αυτές οι σχέσεις D/s και M/s δεν εξελίσσονται με προϋπόθεση να συνεισφέρουν και οι δυο ο κάθε ένας με τον δικό του τρόπο στην ψυχική υγεία άρα και ψυχική ισορροπία που επιβάλει ο ρόλος τους να βελτιώνονται σαν άνθρωποι και να ωριμάζουν μαζί στην σχέση και την ζωή ...τότε δεν υπάρχει λόγος να υφίστανται!

 

RE: Εκπαιδεύοντας τον/την sub ή μήπως και ΤΟΝ ΑΝΡΘΩΠΟ?

ας γράψω κι εγω από σπόντα..Ολα καλά, ολα σωστά..τα προηγούμενα..

Ομως για να γίνουν πράξη πρέπει ο Κυρίαρχος, κυρίως αυτός, να εξασκηθεί στην αυτοκριτική, που είναι και το πιο δύσκολο πράγμα που υπάρχει. Για να την πραγματώσεις πρέπει να είσαι δίκαιος, και αυτό σημαίνει να αδειάζεις απο το ίδιο σου το ζουμί...
Κάπου στους μύθους του αισώπου υπάρχει ένας μύθος που αναφέρεται στη ξαδέρφη της σουπιάς, την κουκουμεριά (ακου ονομα): αυτή λοιπόν η σουπιά, όταν κινδυνεύει από αλλα θαλάσσια είδη, αδειάζει από όλη της την σωματική υπόσταση, ξερνάει τα σωθικά της όλα, και μένει μια μικρή πετσούλα τελικά τέτοια που το μεγάλο ψάρι δεν αρέσκεται να τη φάει....

Δυστυχως διαβάζοντας εδω μέσα είδα λίγα τέτοια ψήγματα από τους Κυρίαρχους/ες. Είδα, οταν χρειαζόταν το mea culpa, μαλλον μια τάση διαφυγής..
Πριν με λιθοβολήσετε συλλήβδην, παρακαλώ κάντε την ..αυτοκριτική σας!

 

RE: Εκπαιδεύοντας τον/την sub ή μήπως και ΤΟΝ ΑΝΡΘΩΠΟ?

Ο όρος "καλύτερος" άνθρωπος είναι πολύ σχετικός. Όπως και το "οφείλει" σε μια ερωτική ή μή, σχέση.

Το "καλύτερο" είναι σχετικό για τον καθένα και την κάθεμία.

Πιστεύω ότι κάθε γυναίκα, περιμένει να βρει τον "διαφθορέα" της...

 

RE: RE: RE: RE: Εκπαιδεύοντας τον/την sub ή μήπως και ΤΟΝ ΑΝΡΘΩΠΟ?

Τόσο απλά...

 

Άλλο ένα ενδιαφέρον νήμα προς "εκσκαφή"...
Το λοιπόν και για μένα έρχεται πρώτα ο άνθρωπος και μετά ο/η υποτακτικός/η...
Η καλύτερα, η όποια υποτακτικότητα είναι ψηφίδα του puzzle άνθρωπος και όχι μεμονωμένη ποιότητα που καλύπτει τ' όλο οικοδόμημα...

Αλλά, υπάρχει έν' αλλά - πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη -...
Εκπαιδεύω κάποια για να με υπηρετεί, για να προσαρμοστεί όσο γίνεται καλύτερα στα όποια θέλω μου...
Δεν σημαίνει, ότι την "βελτιώνω" σαν άνθρωπο...Δεν είμαι ο πατέρας της, ούτε έχω να κάνω με άτομο μικρής ηλικίας, που θα μπορούσα να διαπαιδαγωγήσω...
Και ειλικρινά ο ρόλος του παιδαγωγού δεν μ' ενδιαφέρει καν...
Ίσως σε κάποιους/ες ν' αρέσει να υποδύονται τους Δασκάλους/ες ζωής, καλά κάνουν, αν τους ευχαριστεί...
Αλλά αν το υποτακτικό μέρος δεν είναι ανοικτό σε κάποιες παρεμβάσεις, δεν γίνεται τίποτε...
Αν δεν θέλει από μόνο του να βελτιωθεί ( η καλύτερα να εμπλουτιστεί ), καμία "βελτίωση" δεν είναι δυνατή...
Και για βελτίωση δεν εννοούμε σίγουρα, ν' αυξήσει την αντοχή του στον πόνο, ούτε να φέρει εις πέρας με τον λιγότερο δυνατό κόπο για το Κυριαρχικό στοιχείο τις εντολές του...

Το να είναι/γίνει κάποιος/α "καλός/η" υποτακτικός/η...
Στην "εκτός σχέσεως" ζωή του/της, δεν θα του/της έδινε κανένα plus...
Για να τα κάνω λίγο πιο λιανά και να δώσω ένα παράδειγμα βάσει των δικών μου γούστων...
Σε μένα αρέσει αρκετά η τέχνη...
Ας πούμε ότι ένα βράδυ, θέλω να πάω στο θέατρο...Για μένα σαν δραστηριότητα είναι πολύ "ευγενής", μου δίνει κάτι το σημαντικό...
Αν στην υπό μου δεν λέει τίποτε, της προκαλεί χασμουρητό...Πόσες φορές να την εξαναγκάσω να με συνοδεύσει ?
Ακόμη και αν θα ήθελα και να την βάλω στο "τριπάκι"...Μια και πολύ λέω...
Μετά από κείνη αντί να μου προσφέρει υπηρεσία, θα μου γινόταν "νεκρό βάρος"...

Άλλο παράδειγμα, ας πούμε ότι πάντα η υπό μου, δεν θα είχε ανοίξει ποτέ στην ζωή της ένα βιβλίο...
Η δεν θα είχε ξεφυλλίσει μια εφημερίδα και ότι η ικανότητα εκφράσεως της θα ήταν αντικειμενικά περιορισμένη...
- γιατί κάπου πρέπει να μπαίνει και μια "τελεία" σε κάποια πράγματα.
Αυτή η πολιτική ορθότητα που και που πρέπει να χαλιναγωγείται, γιατί με τον φόβο μην "θιγεί" ποτέ καμία/κανείς, θα καταλήξουμε να επικοινωνούμε με μονοσύλλαβα - ...
Αν δεν θέλει από μόνη της να "διορθώσει το θέμα", αν είναι καλά έτσι όπως θα ήταν...
Ποιος θα ήμουν εγώ, να της επιβάλλω την "βελτίωση"...
Μπορώ μόνο ν' αξιολογήσω αν πιθανές της - για μένα - ελλείψεις, θα επηρέαζαν την ποιότητα των υπηρεσιών που θα αναζητούσα...
Αν με κάλυπτε η όχι...

Να "βελτιώσω" σαν άνθρωπο κάποια στο παρελθόν, το προσπάθησα...
Με λιγότερο η περισσότερο πιεστικές παρεμβάσεις και το αποτέλεσμα ήταν μια τεράστια τρύπα στο νερό...
Και η υπό ένιωσε ν' ασφυκτιά...και ένιωσε μειωμένη...
Και τα όποια ήδη υπάρχοντα κόμπλεξ της φούντωσαν...
Βάζοντας και μένα σε πολύ δύσκολη θέση, αφού δεν ήταν η πρόθεση μου να της δημιουργήσω κόμπλεξ κατωτερότητας...

Αυτό που προέγραψα περί δεκτικότητας και προσωπικού κινήτρου από τον/την υποψήφιο/α προς "βελτίωση"...
Και κατέληξα στο απλούστατο και λογικό - κι αυτό για μένα - συμπέρασμα...
Πρώτα μαθαίνω/αναλύω όσο γίνεται καλύτερα τον άνθρωπο και η όποια "στάθμη" υποτακτικότητας της για μένα έπεται...
Αν έχει κάποια για μένα αρκετά σημαντικά στοιχεία, προχωρώ...
Και προσπαθώ την όποια Κυριαρχία επάνω της, να την κάνω, να θέλει μου την παραχωρήσει συνειδητά...
Να μου παραχωρήσει τον όποιο βαθμό εξουσίας επάνω του ένα άτομο, που θαυμάζω και που θα είχε να μου δώσει πράγματα...
Πέρα από την γυναίκα που θα ικανοποιούσε τα σεξουαλικά/αισθητικά μου γούστα...

Κάποια που δεν θα είχε ανάγκη εκπαίδευσης σαν άνθρωπος...
Που θα μου έκανε όπως είναι, με τα προτερήματα και τα ελαττώματα της, ολόκληρη...
Αρκεί να υπάρχουν περιθώρια για "λείανση" κάποιων γωνιών, που ίσως και να ήταν αρκετά "αιχμηρές"...
Η όποια "βελτίωση" η βελτίωση αν υπάρχει, θα ήταν όμορφο, αν ήταν αμοιβαία...
Ο καθένας από τους δυο - με τον τρόπο του, τον χαρακτήρα του, την συμπεριφορά, το παράδειγμα του κτλ κτλ - να θέλει να κάνει τον/την άλλο/η να βελτιωθεί από μόνος του/της...
Με το πάθος, την ζέση του/της για κάποια πράγματα, να "ελκύσει" τον/την άλλο/η σε κάποια "δωμάτια" του κόσμου του/της...

Κανείς και καμία δεν βελτιώνεται αληθινά με το στανιό...Όσες τιμωρίες και να του/της επιβάλλουμε...
Μπορεί να μαϊμουδίσει, να υποδυθεί, για να ευχαριστήσει τον/την Κύριο/Κυρία της/του...
Εγώ πάντως από τις απομιμήσεις δεν λαμβάνω καμία ικανοποίηση...
Είναι θέμα γούστων...

Συμβάλλω στην ψυχική ηρεμία του/της υπό μου, δεν σημαίνει ότι τον/την δέχομαι σαν ψάρι...
Και προσπαθώ να τον/την μεταλλάξω σε κρέας...
Με υπομονή, επιμονή και αφού το θέλουν και οι δυο, ο σαργός ίσως και να μπορέσει, να γίνει μπαρμπούνι...
Αλλά κοτόπουλο σίγουρα δεν θα γίνει ποτέ...

Εντελώς κυνικά - αν και θα προτιμούσα να πιστεύω ειλικρινά - δεν μ' ενδιαφέρει, να "βελτιώσω" καμία...
Κάποια πραγματάκια είναι πολύ απλά και βασικά...
Αν τα έχει ήδη, μπορεί να πορευθεί άνετα με κείνα στην ζωή της και ας λείπουν κάποια άλλα...
Αν ακόμη κι εκείνα τα βασικά λείπουν, λυπάμαι, αλλά για μένα θα ήταν εντελώς χάσιμο χρόνου...
Ας μεριμνούσαν οι γονείς της όταν ήταν παιδί...
Η ας της "τραβούσαν τ' αυτί" τα φιλικά της πρόσωπα...
Η ας της τα μάθαινε η ζωή...
Γιατί εγώ θα το έκανα μια, το πολύ δυο φορές...
Πέρα από κείνο το σημείο, θα έπαιρνα το κουβαδάκι μου και θα πήγαινα σ' άλλη παραλία...
Που μπροστά σε κάποια "κενά" κάποιες "παραλίες" τις αποφεύγω πάντα...
Η αν τ' ανακαλύψω μετά, φεύγω τρέχοντας...

* Edit δικό μου

Υ.Γ.

Κάποιος συμφουρουμμίτης είχε υπογραμμίσει την ικανότητα αυτοκριτικής του Κυρίαρχου...
Να πω σωστότατος, θα ήταν λίγο...
Κυρίαρχος δεν σημαίνει δυνάστης και σίγουρα δεν είναι το Θεός...
Ας το κρατάμε σε κάποια άκρη του μυαλού μας...
Πάντα...Πόσο μάλλον όταν καλούμαστε/θέλουμε να "βελτιώσουμε" κάποιον/α...
Γιατί και το επαναλαμβάνω...
Άλλο βελτιώνω, άλλο προσαρμόζω στα γούστα μου τον/την υπό για ιδίον όφελος...
Κάποιες φορές το δεύτερο ίσως και να συμπεριλαμβάνεται εν μέρει στο πρώτο...
Αλλά...κάποιες φορές...
Αυτό βέβαια είναι κάτι που θα κρίνει ο/η υπό...
Δηλαδή αν αποκόμισε κάτι θετικό και χρήσιμο για την ζωή του/της εκτός "πλαισίου"...
Πέρα από την ευχαρίστηση του/της να ικανοποιεί/ησε τον/την Κύριο/α της/του...

Γνώμη πάντα... 

 

Ο άνθρωπος, ο/η sub, μπορεί να "εκπαιδευτεί" έτσι ώστε να είναι "lesser", γιατί πρέπει να δεχτούμε ότι βάσει στατιστικής θα υπάρχουν και υ που υπερτερούν σε πολλά σημεία από τους/τις Κ;
Γνήσια απορία εκφράζω, καθώς φίλτατε και λατρεμένε @Tenebra_Silente υπάρχει περίπτωση ο/η Κ να είναι σε κάποια ή και σε πολλά σημεία υποδεέστερος/η του υ...
Είναι μία τέτοια ισορροπία βιώσιμη με "τροποποίηση" εφόσον υφίσταται σχέση κυριαρχίας, ή πάει για βρούβες σούμπιτη;