Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)

 

http://www.juxtapoz.com/current/update-the-work-of-akino-kondoh

 

ΔΙάΘεσηΗΜέΡας*

 


[μισός μου πνιγμός
στη μισή σου θάλασσα]


σαν αυτούς που έχουν βαλθεί με το ζόρι
να ανακαλύψουν ξανά το βαθύ γαλάζιο
στην αθωότητα των διακοπών η αλήθεια
είναι πως έχω ανάγκη να ρίχνω δόλωμα
λύκος στεριανός που παραμονεύει πλοία
να πέσουν στα βράχια όλο μετρώντας
τα κύματα από το ένα έως το δέκα
και δωστου τρικυμία πάλι απ΄την αρχή

η φαντασία μου ανάβει και καίγεται
με το τσαφ σαν ναυτική φωτοβολίδα
με ξεγελούν διηγήσεις των ψαράδων
να ξεχύνονται τα λόγια σαν δυναμίτης
να χορτάσουν οι παραθεριστές κρασί
και κουτσομούρες με χονδρό αλάτι ή
έναν έρωτα χωρίς αρχή και τέλος
σαν πέλεκυς να κρέμεται πάνω μας
η αισθητική των άλλων να θριαμβεύει
κανένας σακατεμένος ουρανός
κανένα φιλί που δεν φταίει
που τα μικρά ψαράκια δεν νιώθουν
φόβο και πλέον δεν φυλάγονται
από τα μεγαλύτερα ψάρια

λογαριάζω γρήγορα πόσο παλιώνω
ζεστές μυρωδιές το ιώδιο σαν ζάχαρη
να αγγίζει στης ψυχής μου το χαλασμό
ποιος αλαφροΐσκιωτος τολμάει
να μη μεθάει στη σκέψη πως μια μέρα
θα τον καταπιεί ο καιρός σαν βότσαλο;
σουρεαλισμός εμείς ο χρόνος και η μνήμη
ο χρόνος ήσυχος να κάνει τη δουλειά του
το μεθύσι να κλέβει το χρόνο μας
πως μας ξεγέλασε; πως μας εξαπάτησε;
κρίμα των καταδικασμένων τόσο εύκολα
να χάνουν ανυπεράσπιστοι εκείνα
τα καλοκαίρια που τόσο αγάπησαν

 

“I recall certain moments, let us call them icebergs in paradise, when after having had my fill of her –after fabulous, insane exertions that left me limp and azure-barred–I would gather her in my arms with, at last, a mute moan of human tenderness (her skin glistening in the neon light coming from the paved court through the slits in the blind, her soot-black lashes matted, her grave gray eyes more vacant than ever–for all the world a little patient still in the confusion of a drug after a major operation)–and the tenderness would deepen to shame and despair, and I would lull and rock my lone light Lolita in my marble arms, and moan in her warm hair, and caress her at random and mutely ask her blessing, and at the peak of this human agonized selfless tenderness (with my soul actually hanging around her naked body and ready to repent), all at once, ironically, horribly, lust would swell again–and 'oh, no,' Lolita would say with a sigh to heaven, and the next moment the tenderness and the azure–all would be shattered.”

Vladimir Nabokov , Lolita

 

Σήμερα, 8 Αυγούστου, παγκόσμια ημέρα γάτας και παγκόσμια ημέρα γυναικείου οργασμού. Τυχαίο;

 

 

 

While this town is busy sleeping,
All the noise has died away.
I walk the streets to stop my weeping,
'Cause she'll never change her ways.

Don't fool yourself, she was heartache from the moment that you met her.
Ah, my heart feels so still as I try to find the will to forget her, somehow.
Ooh, I think I've forgotten her now.

Her love is a rose, pale and dying.
Dropping her petals in land unknown
All full of wine, the world before her, was sober with no place to go.

Don't fool yourself, she was heartache from the moment that you met her.
My heart is frozen still as I try to find the will to forget her, somehow.
She's somewhere out there now.

Well my tears falling down as I try to forget,
Her love was a joke from the day that we met.
All of the words, all of her men,
All of my pain when I think back to when.

Remember her hair as it shone in the sun,
The smell of the bed when I knew what she'd done.
Tell yourself over and over you won't ever need her again.

But don't fool yourself,
She was heartache from the moment that you met her.
Oh, my heart is frozen still as I try to find the will to forget her, somehow.
She's out there somewhere now.

Oh She was heartache from the day that I first met her.
My heart is frozen still as I try to find the will to forget you, somehow.
'Cause I know you're somewhere out there right now

 

Ποσό καιρό είχε να τελειώσει?...  

 

Βάλτε λίγη επανάστα στον οργασμό σας.