Η διαχείριση της αμφιβολίας στο D-M/s

<<Οταν λοιπον θα παρεις ενα κυνηγοσκυλο (ας ειναι και κουταβι) και εσυ το κλεισεις σε ενα διαμερισμα, το σκυλι αυτο θα τρελαθει και θα ειναι δυστυχισμενο.>>
λαθος .. ολα τα ζωα ειναι δυστυχισμενα σε ενα διαμερισμα ακομη και οι ανθρωποι και ειναι κλεισμενοι μεσα σε παλατι

<<Ο σκυλος χρειαζεται εκπαιδευση, τιμωριες, πειθαρχια, ανταμοιβη.>>
Σωστο ο σκυλος χρειαζεται εκπαιδευση για να ικανοποιει καποια δικα μας θελω
Λαθος κανενας ουτε τα ζωα μαθενουν μεσα απο την τιμωρια

<<Σε περιπτωση που κακοποιησεις το σκυλο σου, ο σκυλος θα γινει επιθετικος.>>
Σωστο

<<Η εμπιστοσυνη ειναι κατι που κερδιζεται με πραξεις>>
Σωστο

<<Απο εκει και περα ολοι, ευτυχως, ειμαστε διαφορετικοι και ο καθενας μας εχει διαφορετικη αντιδραση στη δραση. Εχω διαμορφωσει χαρακτηρα σε πολυ μικρη ηλικια και ειναι δυσκολο στα 31 μου να αλλαξω. Η συμπεριφορα μου ομως εξαρταται απο Εσενα. Πρεπει καποιοι να καταλαβουν πως το να προσπαθω να προστατεψω τον εαυτο μου, δεν ειναι παραλογο και αυτο γιατι γνωριζω πολυ καλα ποια θα ειναι η αντιδραση μου στις δρασεις του.>>
Σωστο

 

Αυτό είναι πάρα πολύ εύστοχο!! Μα πάρα πολύ όμως    

Όντως. Αλλά όπως ήθελα να δείξω από το εισαγωγικό ποστ μου (και μάλλον δεν κατάφερα με τίποτα να το δείξω όμως  ) η αμφιβολία δεν είναι ακριβώς έλλειψη εμπιστοσύνης προς το Αφεντικό.
Υπάρχει περίπτωση να εμπιστεύεσαι Κάποιον και όμως να νιώθεις ότι κάνεις ένα βήμα και από κάτω χάσκει το χάος... Και εκεί αρχίζεις να αμφιβάλλεις. Μετεωρίζεσαι, δεν ξέρεις τι να κάνεις, βασικά παραλύεις, δεν ξέρω αν μπορείς όντως να κάνεις κάτι.
Αυτή την αμφιβολία κυρίως θα ήθελα να συζητήσω. Ίσως κάποιος έμπειρος Dom μας την περιγράψει καλύτερα...

Για να πω την αλήθεια εγώ κάποιες φορές το δαγκώνω αλλά του αρέσει (του χεριού και του φέροντος...
  )

 

Συμφωνώ σαν γενική αρχή! Και μάλιστα απολύτως.
Με μέτρο όμως και κατάλληλα προσαρμοσμένη, η τιμωρία μπορεί να ανακόψει κάποιους μηχανισμούς που έχουν τα ζώα (πολύ) αλλά και εμείς οι άνθρωποι σε μικρότερο βαθμό...
Θα έλεγα ότι η τιμωρία στα ζώα λειτουργεί σαν ανάσχεση και στους ανθρώπους σαν κάθαρση...  

 

@margarita_nikolayevna ο ξενέρας έφτασε...
Bear with me...Even Deer with me... 

ΟΚ, αμφιβολία...Αλλά, αμφιβολία αναφορικά με τι?
Αν θέλεις, διευκρινίζεις...
Γιατί δεν αντιμετωπίζονται όλες οι καταστάσεις/ζητήματα/διλήμματα με τον ίδιο τρόπο...
Και το αυτονόητο, που γνωρίζεις κι εσύ...
Δεν είναι όλοι/ες οι υποτακτικοί/ες ίδιοι/ες...

Αμφιβολία ως προς κάποια πρακτική?
Αμφιβολία ως προς κάποια συμπεριφορά του Κ?
Αμφιβολία ως προς τις προθέσεις του αναφορικά με κάτι?
Αμφιβολία του υ για κάτι που συμπεριλαμβάνει και τον Κ, αλλά που δεν θα είχε να κάνει με το βουδουσουμιάρικο τους πλαίσιο?

Κάποιες αμφιβολίες ότι και να κάνει ο/η Κ δεν αντιμετωπίζονται, παρά μόνο από το υ...
To μόνο που θα μπορούσε να κάνει ο Κ, θα ήταν να τ' αφήσει να σκεφτεί με την πάρτη του...
Αν η αμφιβολία "παραλύει" το υ...
Ίσως και τα λόγια/πράξεις του Κ, να το παρέλυαν ακόμη περισσότερο...
Ίσως μια καλή συζητησούλα, εννοώ ξεκάθαρη και ειλικρινής στο κόκαλο...
Να βοηθούσε...Δεν λύνεις καμία αμφιβολία με τιμωρίες...
Ούτε με το "εμπιστέψου με, ξέρω εγώ"...

Άποψη... 

 

τα Λαμπραντορ ειναι μια πολυ καλη ρατσα για σπιτι ... και δεν ειανι σκυλια σαλονιου ...
εχω φιλο που εκπαιδευει λαμπραντορ για τυφλους ..τιμωρια με τιμωρια εχει διαφορα
γενικα το καθε σκυλι εχει χαρακτηρα η ρατσα δεν περιοριζει τις ικανοτητες του ζωου .... πχ το Ροτβαιλερ μου ειναι γατακι και φοβιτσιαρης

<<Οσο και να μην θες να τιμωρηθεις ως υ, πραγμα που εχω παρατηρησει σε καποια ποστ σου.. >> αυτο μου αρεσε

 

Ε όχι και "bear with you" καλέ μου! Ξέρεις ότι πάντα χαίρομαι να συζητούμε  

Πολύ σωστές οι ερωτήσεις.

Νομίζω ότι για κάθε "επιμέρους" αμφιβολία μπορεί να γίνει συζήτηση πράγματι. Και να βοηθήσει λίγο ή πολύ τα πράγματα ή και να λύσει εντελώς το πρόβλημα.

Στην αμφιβολία εδώ δίνω αν θέλεις μια πιο "υπαρξιακή" χροιά, κάτι βαθύτερο από επιμέρους ενστάσεις, φόβους, άγνοιες, άμυνες κλπ
Την έχω περισσότερο στο μυαλό μου ως η εικόνα ενός υποτακτικού, πχ η δική μου εικόνα, να μετεωρίζομαι μπροστά σε ένα ρήγμα που χάσκει, που αγνοώ πόσο μεγάλο είναι αλλά αγνοώ και το τι είναι στην άλλη πλευρά αν περάσω. Θέλω να περάσω, αυτό είναι σίγουρο, ένα μεγάλο μου κομμάτι θέλει (αυτό είναι πιο σίγουρο για να είμαι ακριβής   ). Στέκομαι και κοιτώ το "ρήγμα" όμως, το κενό, το χάος, ταλαντεύομαι στην άκρη αυτού του κενού και θέλω τόσο να το περάσω, να το διαβώ, όσο και φοβάμαι.
Πιστεύω ότι ο Κύριος μου έχει δίκιο και θα είναι ωραία στην άλλη πλευρά αν το περάσω αλλά πάλι, από την άλλη, νιώθω ένα τεράστιο φόβο μπροστά στο άγνωστο...

Πολύ εύστοχη η παρατήρηση για το "εμπιστεύσου Με"¨... Είναι στα όρια του παράδοξου!!
Και μου έδωσες σκέψη για νέο νήμα (ναι γύρισα ορεξάτηηηη    )

 

Για ολη αυτη την συζητηση για τα σκυλια η Μαργαριτα φταιει με το αρχικο της ποστ ....

@Ice on fire εγω αυτοτιμωρουμαι καθημερινα χεχε

 

Ναι εγώ φταίω όντως  
Αλλά παρακαλώ ας μην ξεφύγουμε άλλο με τις αναφορές περί σκυλιών και κάθε ράτσας...  

 

“Όποιος φοβάται να υποφέρει, υποφέρει ήδη απ’ αυτό που φοβάται.”

Ποτέ, μα ποτέ τίποτα μεγάλο, τίποτα δυνατό δεν επιτεύχθηκε χωρίς κίνδυνο και ρίσκο. Οι ωραιότερες στιγμές μας ήταν αυτές που δεν τις προγραμματίσαμε, ήταν αυτές που δεν τις περιμέναμε. Ήταν αυτές που τις ζήσαμε γιατί βγήκαμε εκεί έξω, απαλλαγμένοι από φόβους και δεύτερες σκέψεις, θέλοντας να ζήσουμε, ρισκάροντας να ζήσουμε.
Να κάνεις αυτό που φοβάσαι και τρέμεις να ξανακάνεις.