Tο "παράδοξο" του ανέκφραστου/μη εκδηλωτικού σαδιστή/μαζοχιστή...

Αυτό μου είχε ξεφύγει...
Ναι, δίχως να θέλω να γενικεύω, πιστεύω ότι τους/τις περισσότερους/ες Κ, διεγείρουν ακόμη περισσότερο οι εκδηλώσεις του/της υ..
Αλλά υπάρχουν και οι ξενέρες σαν κι εμένα, που λειτουργούν εντελώς ανάποδα χαχαχα...
Ως προς την εκδήλωση συναισθημάτων του/της Κ...
Δοκίμασε τα γλυκόλογα με το χέρι γύρω απ' το λαρύγγι και το μάτι "πουθενά"...
Και ίσως και ν' αλλάξεις γνώμη...
Ποιος ξέρει...
Η "καλύτερα"...δοκίμασε session με το μουγκό ζόμπι που το μόνο πράγμα που θα ήταν ευδιάκριτο επάνω του...
Θα ήταν η φλέβα που θα "χόρευε" στον κρόταφο....
Η διαφορά ανάμεσα στο παγερό και στο παγωμένο είναι θέμα προσωπικής αντίληψης...

Πάντως τ' ότι ξενέρωσες, με "καλύπτει"...
Όχι ότι πρέπει να σε κόφτει δηλαδή χαχαχα... 

Υ.Γ.

Δεν μπορείς να πεις, άκουσα ευχαρίστως και προσεκτικά όλες τις συνιστώσες...
Και χωρίς να έχω έτοιμο κρυφό σχέδιο επιστροφής στον φοίνικα χαχαχα  

 

Η σιωπή του θα με εφερνε σε κατάσταση απομόνωσης, εγω και ο εαυτός μου μόνοι. Ατέλειωτες σκέψεις να περνούν από το μυαλό μου. Μήπως έκανα λάθος, τι είναι το λάθος, γιατί Τον πείραξε, τι μπορώ να κανω για να σπάσει τη σιωπή Του, γιατί δεν την σπάει, κλπ. Αντιμετωπίζω εναν εσωτερικό πόλεμο, και εκεί υπάρχει ο κίνδυνος να κανω πραγματικά λάθη..
Τα συναισθήματα: αρχικά θυμός, τοσο απέναντι στον Κ, διότι προφανώς και με μπερδεύει η στάση του και μου προκαλεί δυσφορία, όσο και απέναντι στον εαυτό μου, καθώς αδυνατώ να κατανοήσω εαν και πού ακριβώς έκανα λάθος και αναλογως να πραξω ωστε να τελειωσει η... Χμμμ..άβολη, θα την χαρακτήριζα, κατάσταση.
Ευτυχώς ο θυμός λειτουργεί -παραδόξως ή όχι - σαν αφροδισιακό σε εμένα. Συνεπώς, ταυτόχρονα με τις προσπάθειες μου να αρθεί το καθεστώς της σιωπής, θα εντεινονταν και η ηδονή της στιγμης..
Η αλλη δε περίπτωση, της επιβολής της σιωπής στην υπο, αποτελεί για εμένα την κορύφωση της ενδειξης υποταγής της, αυτοκυριαρχιας της και απόλαυσης καταστασεων και συναισθηματων που της προκαλουνται.

 

Σ' ευχαριστώ για την περιεκτικότατη απάντηση σου ... 

 

Ωραίο νήμα για αρχή
Προσωπική άποψη και για τον εμπλουτισμό της όλης κατάστασης
είναι να έχεις δώσει στον άλλο να ζήσει όλες της πλευρές της συμπεριφοράς σου
ανάλογα με την διάθεση και όσα την έχουν προκαλέσει.

Θα με δεις να είμαι εκδηλωτικός και να σου μιλάω περισσότερο από ότι εσύ μπορεί να κραυγάζεις από τον πόνο.

Ισος ακόμα με δεις να παραμιλάω μονος όσο παίζω με το σώμα σου
δείχνοντας σου ότι είμαι σε άλλο κόσμο και με έχει πειράξει πολύ κάτι
αφήνοντας σου την αμφιβολία αν  θα ακούσω ακόμα και την λέξη ασφαλειας
έτσι απλά για να σε τρομάξω ακόμα πιο πολύ γιατί θεωρώ ότι αυτό σου αξίζει.

Θα σου χαμογελάω και θα είμαι ειρωνικός όσο σε τιμωρό
όταν έχεις κάνει κατι ηλιθιο χαριτομενο και ενώ δεν με έχει χαλάσει ουσιαστικα
το χρησιμοποιώ για να έχει λίγο ατμοσφαιρικό ζουμί το σημερινό μας βραδυ.

Και για να γυρίσω και στο θέμα μας
θα με δεις ανέκφραστο αμίλητο βλοσυρό μονο στο βλέμμα
αλλα χωρίς να το ρίχνω ποτε προς το πρόσωπο σου
έχοντας το μονο επικεντρωμένο στο ότι έχω να κάνω χωρίς να με νοιάζει καμια δικια σου αντίδραση (εκτος της λέξης αφαλείας)
όταν μου έχεις γυρίσει τα μυαλά και τα άντερα με την συμπεριφορά σου με σκοπο να σε τρομαξω
αφου και αυτοσ ο τρομος ειναι μερος της τιμωριας εκεινη την ωρα.

Από την άλλη νομίζω ότι το να έχει και ένα μεγάλο ρεπερτόριο συμπεριφοράς η Υ
ανάλογα με την κατάσταση με την διάθεση της η με αυτό που εγώ της επιβάλω
όταν μιλάμε για απαγόρευση κάθε αντίδρασης είνα και αυτό καλύτερο από οποιαδήποτε μονότονη συμπεριφορά.

Τα συναισθήματα και σκέψεις που μου δημιουργήθηκαν όσες φορες έτυχε η Υ να έχει πολύ περιορισμένες αντιδράσεις
νομίζω ότι ήταν ανάλογα με το πως αυτή την σιωπή την εξέφραζε εκείνη.
Άλλες φορες με έφτιαξε περισσότερο αυτή η σιωπή και γκαυλοσα πιο πολύ με ένα μικρό δάκρυ που κύλησε στο μάτι της
και άλλη φορα νόμιζα ότι έχω να κάνω με αντικείμενο με αποτέλεσμα στο τέλος να ξενερώσω εντελώς.
Υ.Γ άσχετα με το τι και ποσο καλή επαφή ύπαρξη ανάμεσα στο ζευγάρι η λέξη ασφαλειας είναι κανόνας απαράβατος ότι πρέπει να υφίσταται.
Αυτα προς το παρον

 

Τα νήματα γίνονται ωραία κυρίως από τις παρεμβάσεις που δέχονται...
Και η δική σου ήταν πολύ "ζουμερή" και σ' ευχαριστώ...
Ως προς την λέξη ασφαλείας συμφωνώ απολύτως μαζί σου...

Υ.Γ. Εμένα όταν κάποια μου γυρίζει τα έντερα, για καλή της τύχη τον απόλυτο τρόμο μαζί μου τον γλυτώνει...
Γιατί όχι μόνο να την ακουμπήσω δεν θέλω, αλλά ούτε ν' αντικρίσω τον ίσκιο της χαχαχα... 

 

Για να ολοκληρώσω όσα είπα θα πω εν ολίγης
ότι τελικά δεν μου φαίνεται τόσο παραδοξή μια τέτοια συμπεριφορά
είτε από τον K είτε από την Y όταν γίνετε επειδή τα συναισθήματα και οι καταστάσεις μας πάνε εκεί
Ίσος την θεωρώ λίγο αλλόκοτη όταν είναι το μονο που υπάρχει από έναν εκ τον δυο

Όσον αφορά αυτό που είπες ότι δεν θέλεις ούτε τον ίσκιο της με το να την διώξεις μάλλον καλο κανεις σε εκείνη
Εγώ προτιμώ να είναι εκεί να βλέπει την δυσαρέσκεια στο πρόσωπο μου
και παρατηρώντας το σπίτι όλο και κάποια έλλειψη θα βρω σε κάποιο αντικείμενο
για να δοκιμάσω πως θα ήταν στο χορό αν  το αγόραζα.... 

 

Όταν η έλλειψη εκφράσεων οφείλεται σε κάποιο καυγά, η σε κάποιο εξωγενή παράγοντα που "χτυπάει" τον ένα ίσως και τους δυο...
Είναι σίγουρα "νορμάλ"...
Αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που είναι συχνά πυκνά εντελώς ανέκφραστοι δίχως εμφανή λόγο...
Μπορώ να το πω, γιατί είμαι ένας απ' αυτούς...
Και αν και δεν έχω συναντήσει ποιος ξέρει πόσες σαν και μένα, τις έχω συναντήσει...
Είναι λίγο αλλόκοτο, σου δίνω δίκιο και σ' αυτό...

Όταν κάποια την απομακρύνω η φεύγω εγώ...
Κάνω καλό και στους δυο μας...
Γιατί θα ήμουν στα όρια της υπομονής και του αυτοελέγχου μου...
Και δεν θ' άρεσε κυρίως σε μένα, να ξεσπάσω σ' έναν άνθρωπο εκείνη την στιγμή, πόσο μάλλον σε μια γυναίκα...
Γιατί δεν θα ήταν ούτε σαδισμός, ούτε βουδουσούμιασμα...
Αλλά τυφλή και ασταμάτητη οργή...
Προτιμώ να διαλύσω το σπίτι μου χαχαχα...

Μια φορά ακούμπησα το "πορτοκαλί φανάρι" με κάποια και όχι επειδή είχα νεύρα...
Μου είχε "βγει" ασυναίσθητα...
Δεν το ξανακανα και από τότε επηρεάστηκα πολύ...
Ελάττωσα πολύ την "ταχύτητα" μου και δεν σκοπεύω να την ξαναυξήσω...
Γιατί αν περάσεις με "κόκκινο"...Κανείς δεν εγγυάται ότι δεν θα "καρφώσεις" κάποιον...
Η ότι δεν θα "τραυματιστείς" άσχημα εσύ...  

 

Μου προκαλεί το συναίσθημα της υποταγής. Νιώθω πως το έχω "παρακάνει" με τα νάζια και τα χάδια και έτσι δεν ευχαριστώ διόλου Τον που με έχει και ότι πρέπει να πάρω θέση και να την κρατήσω γιατί ήρθε η ώρα του πόνου και η ώρα του πόνου δεν αστειεύεται  

Σημείωση, δεν είμαι μαζοχίστρια, τουλάχιστον όχι με την έννοια της παθητικής αλγολαγνείας, δεν απολαμβάνω την "κάθετη υπερβολή" στις αισθήσεις, κάθε άλλο. Από την άλλη πλευρά θέλω τον πόνο και τον θεωρώ εκ των ουκ άνευ, ως έκφραση υποταγής και ως βαθιά παράδοση.

Ερώτηση τώρα, το "δρώμενο" που έχεις κατά νου @Tenebra_Silente περιλαμβάνει σωματικό άγγιγμα; Ή είναι σαδομαζοχιστικό παίγνιο αποκλειστικά με εργαλεία;

 

Πρόσφατα μεταξύ σοβαρού και αστείου
αλλα σίγουρα θέλοντας να μου περάσει κάποιο μήνυμα
μια φίλη μου μου είπε ότι είσαι ένα σαδιστικό καθίκι και μερικά ακόμα κοσμητικά επίθετα.
Αυτές τις μέρες και μετά από αυτό έχω περάσει σε μια αυτοκριτική τέτοια και το δουλεύω.
Σύμφωνο απόλυτα ότι οποιοσδήποτε κοτσάρει το K στον ευατό του
δεν έχει κανένα δικαίωμα να το κάνει αν δεν μπορεί να έχει αυτοκυριαρχία
άλλωστε πως θέλεις να είσαι κυρίαρχος κάποιου? όταν δεν μπορείς να είσαι του εαυτού σου
Ευτυχώς δεν έτυχε ποτε να περάσω τα όρια
Αλλα ας μην ξεφύγουμε άλλο από το θέμα και χαλάσουμε το νήμα

 

Να γιατί είχα γράψει ότι σε "περίμενα" @gaby...
Γιατί ήξερα ότι θα δώσεις νέες παραμέτρους και θα έλεγες και πράγματα που ίσως και να μην είχα σκεφτεί καν...
Η επισήμανση σου περί παθητικής αλγολαγνείας και διαφοράς από την υποταγή είναι πολύ σημαντική...
Ως προς το "δρώμενο" σκέφτομαι όχι μόνο την σωματική επαφή, αλλά και το αποκλειστικό παίγνιο με εργαλεία...
Καθώς το για μένα ακόμη πιο "βαρύ", τον ψυχολογικό σαδισμό κατά την διάρκεια κατασκευασμένου η όχι "σκηνικού"...
Που θα μπορούσε να περιλαμβάνει και τον σωματικό πόνο...
Αν και τις ελάχιστες φορές που το είχα κάνει, προτίμησα το "ψυχολογικό σαδίζειν" in public...
Κι εκεί η σωματική βια πήγαινε καλιά της για ευνόητους λόγους...  

Η ώρα του πόνου δεν αστειεύεται...Ένας από τους κανόνες που δεν χωρούν εξαίρεση...Είσαι σωστότατη...  

 

Μην ανησυχείς αν χαλάσουμε το παρόν νήμα...
Γνωρίζω τον νηματοθέτη και αν πει κάτι, θα του δαγκώσω το λαρύγγι χαχαχα...
Συμφωνώ με την αυτοκριτική, την ενδοσκόπηση...
Κάπου πρέπει να σταματάμε και ν' αξιολογούμε, κυρίως τον εαυτό μας...
Ως προς την αυτοκυριαρχία, πρέπει να υπάρχει, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε πάντα στην "τρίχα"...
Μπορεί να τύχει και η "στραβή"...

Σκεφτόμουν ν' ανοίξω ένα άλλο νήμα...
Ακριβώς για τις φορές που ίσως "ξεφύγαμε"...
Αλλά δεν ξέρω αν είναι καλό...
Δεν θα ήθελα να θιγεί κανείς, ούτε να μπει σε δύσκολη θέση...

 

Θεωρώ ότι οι μαζοχιστές είναι ναρκισσιστικές προσωπικότητες, οι οποίες, έχοντας βιώσει κάποιο τραύμα, αναζητούν τις μαζοχιστικές εμπειρίες με σκοπό να δομήσουν τον εαυτό τους. Ο πόνος, αλλά και η προσοχή που λαμβάνουν από το κυριαρχικό άτομο, ερμηνεύεται για τους μαζοχιστές σαν απόδειξη της ύπαρξής τους.

Ο Kernberg (1988), τονίζει ότι οι μαζοχιστές δείχνουν σαν να κερδίζουν δύναμη μέσω του πόνου και της ταπείνωσης, γεγονός που τους κάνει να δείχνουν πιο δυνατοί από τους άλλους. Η θεωρία αυτή μοιάζει αντίθετη με τις απόψεις περί σαδισμού, αφού στον σαδιστή φαίνεται να επιχειρείται η δόμηση ενός ισχυρού εαυτού μέσω της χορήγησης πόνου στους άλλους.
Αλγολάγνες υπάρχουν, ενοχικές πληθώρα.

Ο γνήσιος μαζοχιστής αντιθέτως από ότι έχω διαπιστώσει είναι ''άκρως επικίνδυνος'' ως προς τον εαυτό του πάνω από όλα. Δύσκολα θα βάλει βάλει στοπ. Παυει να νοιώθει, χάνεται σε δικό του κόσμο και απολαμβάνει.

Eπίσης τι είναι αυτό που κάνει κάποιον μαζοχιστή; H αντοχή του στον πόνο ή η απόλαυση του μέσω του πόνου;

Η υποτακτικότητα για εμένα είναι ανεξάρτητη και αποκομμένη από τον τον μαζοχισμό. Καποιοι υποτακτικοί εαν τους έλεγες να ζήσουν χωρίς ούτε ένα πυγοράπισμα την υπόλοιπη ζωή τους θα έτρεχαν με χίλια μακρυά. Οπότε καταλαβαίνεις που πάει η υποταγή που τόσο λένε πως έχουν ανάγκη.