Tο "παράδοξο" του ανέκφραστου/μη εκδηλωτικού σαδιστή/μαζοχιστή...

Για τον Κ δεν εχω να πω κατι. Δεν συμμερίζομαι τα συναισθήματα που βιώνει η @astarti , δεδομένου οτι εχω παραιτηθεί απο καθε σκέψη η ανησυχία για το πως νιώθει η δε νιώθει ο Κ την ωρα του session. Δεν εινςι δικη μου δουλειά. Το ίδιο ισχύει και αν δεν ειναι Κ αλλα απλώς σαδιστής, οι λόγοι ειναι διαφορετικοί. Στην μεν πρωτη περιπτωση, γνωρίζω οτι ο Κ ξέρει το τι και πως και εάν και δεν εχω κανενα λόγο ανηςυχιας, ήτοι αφήνομαι πραγματικά, στη δεύτερη δε με ενδιαφέρει η απόλαυση του σαδιστή αλλα η δικη μου.

Τωρα για το υ. Δεν ξερω βρε παιδια αλλα να πονάς σ ω μ α τ ι κ α και να μην αντιδράει το σώμα, ακουςια, πρωτη φορά το ακούω. Σε δυο περιπτώσεις μονο μπορει να συμβεί. Η το υ να ειναι γκουρού του διαλογισμού η ο πονος που προκαλείται να ειναι η ντροπή του οριςμου της λέξης "πονος".

 

ή η σιωπή να είναι μέρος του πόνου.
Οταν έχεις φαγούρα και δεν ξυστείς, η ενόχληση αυξάνει. Για τον υ ή/και το μαζοχιστή, η μη αντίδραση στον πόνο μπορεί να είναι μέρος της τελετουργίας του, που αποσκοπεί στην ενδυνάμωση του πόνου, άρα στο συμπέρασμα οτι μπορεί να αντέξει ακόμα περισσότερο πόνο...

 

Θέλει πολύ εξάσκηση, διανοητική πειθαρχία, ενσυναίσθηση και μνήμη του είδους και της κλίμακας του πόνου. [Και σχέση βαθιάς αποδοχής αλλήλων, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.] Η ακούσια σωματική αντίδραση στον πόνο είναι και αυτή ένα είδος φόβου. Ο φόβος, μαζί με τον πόνο και την ανακούφιση είναι τα βασικά συναισθήματα, από εκεί προκύπτουν, με την μάθηση, όλα τ άλλα. Είναι αλήθεια ότι θέλει δουλειά (όχι διαλογισμό) για να καταστείλει κανείς την άμεση σωματική αντίδραση. Εμένα ήταν το ζητούμενό μου. Να περάσω μέσα από τον πόνο, για να φτάσω τον Άλλο.

 

Βρε @elfcat ( και συγνώμη για το βρε...είναι συμπάθειας, αν μου το επιτρέπεις...Αλλιώς σου ζητώ συγνώμη για την χρήση του... ) πριν παρεξηγηθώ...
Όχι τίποτ' άλλο, μα αν τα δεδομένα είναι λανθασμένα, λανθασμένη καταλήγει και η συζήτηση...
Και φταίω εγώ γι' αυτό...
Ίσως επειδή ήθελα ν' αφήσω το νήμα "ελεύθερο"...

Είχα γράψει για την περίπτωση που ο ένας από τους δυο η και οι δυο...
Να μην είχαν αντιδράσεις...Αντίδραση είναι και το δάκρυ...Δεν φεύγει απ' όλους...Η κραυγή, κάποιοι/ες την πνίγουν, όσο κι αν πονάνε...
Κάθε άλλο παρά για γκουρού μιλάμε χαχαχα...
Τώρα αν υπάρχουν συναισθήματα η όχι, είναι άλλο "μανίκι"...
Εγώ επικεντρώνομαι περισσότερο στο τι θα σκεφτόταν η/ο υ καθώς και ο/η σαδιστής/ρια, στο να παρατηρεί τον/την Κ να τους προσφέρει πόνο...
Και να είναι "γυάλινος", "διάφανος"...Να προσέχει μεν, αλλά να μοιάζει ότι είναι "αλλού"...
Εμένα πρώην υ που με είχε πετύχει σε τέτοια κατάσταση...Μου είχε πει ότι είχε κατατρομάξει...
Και ότι την είχε πιάσει ένα είδος άγχους...

Δυστυχώς, τι θα ένιωθε ένας/μια υ, η ένας/μια μαζοχίστρια δεν μπορώ να το ξέρω...
Προσπαθώ να καταλάβω όσο γίνεται περισσότερο την ψυχολογία τους ακόμη και μέσα από μικρές λεπτομέρειες... 

 

Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση του τι εννοούμε σιωπή στο νήμα αυτό  
Είναι πράγματι χρήσιμη.

Το να μην βλέπω τίποτε στα μάτια Του για μένα είναι οριστικό και αμετάκλητο. Σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτε. Άρα για τι πράγμα μιλούμε; Είναι άλλο η σοβαρή έκφραση άλλο το να μην βλέπω τίποτε στα μάτια του Άλλου. Δεν μου έχει τύχει ποτέ και ούτε θέλω να μου τύχει και αν μου τύχει απλά hit the road margarita  
Έτσι το βλέπω εγώ.
Στα χείλη και στην ανάσα είναι άλλο πράγμα και μπορεί να προδίδει μια ηρεμία και μια προσήλωση που μου αρέσει πολύ πολύ. Αυτοσυγκράτηση, αυτοκυριαρχία, "θέλω τώρα να Είμαι έτσι". Ναι αυτό το δέχομαι και μάλιστα με χαρά ή και ευγνωμοσύνη  

Επειδή έχω δεχτεί "χειρουργικές" επεμβάσεις από Κυριάρχους στη ζωή μου, το "ατσαλάκωτο" το εκτιμώ πολύ γιατί δείχνει σοβαρότητα και συνέπεια. Και δείχνει και κάτι άλλο που για μένα είναι εξόχως σημαντικό: ο Κ πρέπει να έχει ενσυναίσθηση, να συναισθάνεται την υποτακτική του αλλά όχι να "συμπάσχει" μαζί της. Δεν μπορεί δηλαδή για μένα, ο Κύριος μου να είναι έρμαιο στα δικά μου συναισθήματα και συγκινήσεις. Αν γίνει αυτό θα τσίριζα "Who_the_fuck_has_the_wheel_in_his_hands?????"    
Είναι άλλο να νιώθει εξίσου έντονα όπως εγώ ή και παραπάνω, είναι άλλο να με ποθεί όπως εγώ και όσο εγώ ή και παραπάνω, είναι άλλο να με θέλει, να χαίρεται κλπ όπως και όσο εγώ ή και παραπάνω και άλλο να βουλιάζει, να εμποτίζεται, να παρασύρεται από το δικό μου συναίσθημα. Άρα μια αυτοκυριαρχία και "αυτονόμηση" από μένα, ειδικά σε στιγμές πιο κακές ή ζόρικες, που πιθανόν να εκφράζεται ως ανέκφραστο πρόσωπο, ως "έχω έλεγχο επί των μιμητικών Μου νευρώνων, δεν κάνω καθρεφτάκι το πρόσωπο σου" είναι ένα πολύ πολύ καλό σήμα για μένα.  
Αλλά και αυτό τελικά επικοινωνιακό σήμα είναι κατ' εμέ  

Σε ΚΑΝΕΝΑΝ δεν αξίζει η αμφιβολία. Και σε αυτό είμαι κάτι παραπάνω από απόλυτη.
Και σε κανέναν δεν αξίζει ο φόβος.

Επίσης ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ δεν μπορεί κάποιος, ακόμη και bottom σε ένα περιορισμένο παιχνίδι να έχει αμφιβολία αν ο Top θα ακούσει το safeword. Το safeword είναι για να ακούγεται πάση θυσία!!!!!

Συγγνώμη που είμαι απόλυτη αλλά είναι ένα ευαίσθητο σημείο μου αυτό.  

Η έλλειψη όποιας έκφρασης και επικοινωνιακού σήματος, όπως πολύ ωραία συζητιέται στο εξαιρετικό αυτό νήμα, αν είναι μορφή τιμωρίας, για μένα είναι παντελώς απορριπτέα.
Η τιμωρία έχει πρώτα και πάνω από όλα ένα σκοπό: να επικοινωνήσει ο Κυρίαρχος στον υποτακτικό ότι κάτι δεν έκανε καλά. Η έλλειψη εξηγητικού και ερμηνευτικού πλαισίου αυτομάτως την ακυρώνει ως τέτοια κατ' εμέ και την κάνει εκδίκηση. Αδιανόητο επίσης για μια ερωτική σχέση.

Υπάρχει και η "τιμωρία" βέβαια, δηλαδή παίζουμε το παιχνίδι "τιμωρία" για να καυλώσουμε. Αυτό όμως είναι δηλωμένο από την αρχή και άρα δεν ενέχει κάτι άλλο πέραν του αποζητώ την απόλαυση του καυλοπαίχνιδου.

 

Σεβαστή η άποψη σας αγαπητή margaret
Εννοείτε ότι η λέξη ασφαλειας πάντα λειτουργεί δεν νομίζω ότι λέω κάτι άλλο
Τώρα στο πως το ζει ο καθένας τι αντέχει μέχρι που και τι του αρέσει και τι όχι
δεν νομίζω ότι γίνετε να ταιριάζουμε απόλυτα
για άλλους οι απόψεις και οι πρακτικές μου είναι σκληρές για άλλους πολύ χαλαρές
Αυτή η διαφορετικότητα μεταξύ όλον
κάνει και την αναζήτηση του καθενός άλλωστε
ενδιαφέρον ταξίδι μέχρι να βρει αυτό που ταιριάζει

 

Με τα περί safeword υπογράφω αυτά που λες με χέρια και πόδια...
Και είμαι τόσο "ψυχάκιας" και ψείρας που εκτός από λεκτικό ( που πρέπει για μένα να είναι πολύ μικρό...Για περιπτώσεις "ακραίας" ανάγκης ), δίνω και σωματικό σαν εναλλακτική...

Ως προς να φαίνεται, η μάλλον να μοιάζει ότι ο Κύριος, ο σαδιστής, ο Top η τέλος πάντων ο/η ασκών/ουσα την βια ( και αν και είναι πλεονασμός, το γράφω, την συναινετική και ελεγχόμενη...Και κυρίως με σύνεση ασκούμενη ) δεν νιώθει τίποτε...
Δεν σημαίνει ότι δεν θα ένιωθε κιόλας...Μπορεί να είναι κάτι που συνέβη σε κείνη την "στιγμή", σε κείνο το session...
Και να μην είναι καν ζήτημα αυτοελέγχου, αλλά να μην του βγαίνει αυθόρμητα...
Ξέρω ότι η ιδέα του νήματος ίσως και να είναι παρατραβηγμένη...Αλλά όπως προέγραψα, εγώ κάποια συναισθήματα τα εκφράζω πολύ δύσκολα...
Και δεν με πιέζω ποτέ για να φανούν...Όσο είμαι εκδηλωτικός, ίσως και θερμοκέφαλος σε κάποιες καταστάσεις...
Είμαι εξίσου παγερός σε κάποιες άλλες...Και μου έχουν τύχει και ανέκφραστες μαζοχίστριες, η υ...
Και δεν μιλώ για αλγολάγνες που ο πόνος που τους έδινα, δεν τους έφτανε...
Και ειλικρινά, αν και το "έχω" κι εγώ...Ενώ "παίζαμε", με είχαν βάλει σε σκέψεις...
Αν και κατά πόσο ήταν "εκεί", μαζί μου...Αν ένιωθαν έστω τον πόνο, η όχι...
Αν για κείνες ήταν μια δίοδος για να βρεθούν "αλλού"...
Εντάξει, παρά σκέφτομαι ώρες ώρες...Αλλά για μένα κυρίως αυτό είναι το ωραίο του BDSM...
Να εξερευνήσω ένα κομμάτι του εαυτού μου και μέσω των άλλων...
Γιατί κάποια "δωμάτια" μου μέχρι σήμερα είναι αρκετά σκοτεινά ακόμη και για μένα... 

Υ.Γ. Ως προς την τιμωρία...Θα ξεθάψω ένα παλιό μου νήμα στ' οποίο δεν έχω - κακώς - απαντήσει μέχρι σήμερα...
Εκεί μπαίνει στη μέση η επαγγελματική μου διαστροφή...
Και δεν θέλω να γράψω "μπούρδες"...
Επειδή θα γράψω πολύ "μπερδεμένες" σκέψεις...
Πάντως έχω ήδη διαβάσει προσεκτικά όλους/ες εκεί...

 

Mέσα από τις τιμωρίες συμβαίνουν τα ομορφότερα πράγματα, όπως κάλλιστα και με τον φόβο, είναι υγεία όπως σωστά ανέφερε σε άλλο νήμα η @Mind'n'Flesh, άλλο πάλι και τούτο η τιμωρία δεν είναι καυλοπαίχνιδο.-

Ερώτηση: Χρησιμοποιείς πάντα, safe-word ( αν θες απαντάς) ? Ποιος ορίζει τα όρια οεοε?...

 

Ο φόβος θα έρθει όσο κι αν κρυφτείς. Το θέμα είναι τι τον φέρνει. Αν είμαι σε μία κατάσταση που ο φόβος δεν είναι λογική συνέπειά της και δεν ξέρω και άμεσα πως να τον διαχειριστώ, εκεί μπαίνει και η αμφιβολία που -ενδέχεται- να ήταν εκεί από πριν αλλά εγώ να κοιτούσα από την άλλη.
Επειδή είναι δικό σου σημείο ευαίσθητο, δεν θα σχολιάσω περαιτέρω, το σέβομαι απόλυτα @margarita_nikolayevna όμως...το αίσθημα του φόβου είναι η αρχή τόσων καλών όσο και κακών συναισθημάτων. Μην τον παρεξηγείς λοιπόν  

 

H διαφωνία μου είναι στο να δημιουργείται (έστω και ως ψευδαίσθηση) αίσθημα αμφιβολίας για το αν θα ακουστεί safeword.
Και εκεί για μένα δεν χωράει "καθένας το ζει όπως θέλει" γιατί είναι κάτι που το βάζω ως αξίωμα αν θέλεις.
Τα όρια και οι προτιμήσεις εφόσον πληρούμε το SSC βεβαίως και είναι προσωπικά  

 

Καλύτερη μια "κατασκευασμένη" αμφιβολία γιατί εκείνος/η που θα την δημιουργήσουν, ξέρουν ότι θα τ' ακούσουν...
Η καλύτερα, από την στιγμή που θα την δημιουργήσουν, θα είναι ακόμη πιο προσεκτικοί/ες...
Πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί/ες...
Παρά μια "κίβδηλη" σιγουριά, γιατί να σου πει κάποιος/α ότι το safeword θα το σεβαστεί σαν ευαγγέλιο...
Να σε διαβεβαιώσει...
Δεν σημαίνει ότι θα το κάνει κιόλας...

Όπως βλέπεις, η αμφιβολία υπάρχει πάντα...
Γι' αυτό λέω ότι πρώτα πρέπει να προσέχουμε εμείς τον εαυτό μας...
Και μετά να περιμένουμε να το κάνουν οι άλλοι...
Που να είναι Κ, που να είναι υ...
Το status που έχει ο καθένας μας, του δίνει περισσότερες η λιγότερες ευθύνες και ανάλογα δικαιώματα...
Αλλά δεν "σβήνει" σε κανέναν/καμία τον εγκέφαλο...

Κλείνω "παρένθεση"...  

 

Ευχαριστώ για τη διακριτικότητα   Την εκτιμώ πάρα πάρα πολύ  
Ελπίζω με τις απαντήσεις μου και σε αυτό το νήμα και σε αυτό περί Διαχείρισης της Αμφιβολίας να μην υπερβαίνω κι εγώ τα όρια της  

Στο άλλο νήμα έγραψα πώς βλέπω το φόβο και πώς για μένα λειτουργεί υγιώς. Μπορώ να επανέλθω αν θα το ήθελες απλά δεν το κάνω τώρα για να μην πλατιάζω  

Κρατώ τη φράση "το αίσθημα του φόβου είναι η αρχή τόσων καλών όσο και κακών συναισθημάτων", μου αρέσει, με βοηθά! Ευχαριστώ  
Δεν παρεξηγώ κανένα συναίσθημα, την υπερβολή τους παρεξηγώ (που πολλές φορές επιδεικνύω εγώ η ίδια   )