Tο "παράδοξο" του ανέκφραστου/μη εκδηλωτικού σαδιστή/μαζοχιστή...

@σε όλους/ες...
Τ' ότι υπάρχει στο νήμα ένα κεντρικό θέμα...
Δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να πλατιάστε, η και να βγείτε εκτός θέματος...
Πόσο μάλλον αν μιλάτε για πράγματα σημαντικά όπως ο φόβος και η ασφάλεια...

Υ.Γ. Πότισα τον νηματοθέτη καφέδες που γουστάρει τρελά...
Και ούτε καν που θα πάρει χαμπάρι τις πιθανές παρεκτροπές του νήματος χαχαχα...
Αν τσαντιστεί, που μιλάει κάποιος/α για θέματα του είδους, θα είναι ακόμη μεγαλύτερος μαλθάκας, από κείνο που νόμιζα...  

 

Ναι καταλαβαίνω απόλυτα αυτό αλλά για μένα, και σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει έκφραση απλά όχι πομπώδης, όχι ρητή, όχι πρόδηλη αλλά υπάρχει.

Εξάλλου για αυτό έβαλα στην κουβέντα την ιδέα του space.  

Αυτή η φράση είναι σπουδαία για εμένα. Και μου προσφέρει στην επεξεργασία μιας πολύ σημαντικής κουβέντας που μου είπε πρόσφατα ένας εξαιρετικός φίλος που του έχω πολύ μεγάλη εκτίμηση. Η ιδέα ήταν περίπου ότι το BDSM αποτελεί πεδίο όπου μέσω των άλλων εξερευνούμε τον εαυτό μας!  

Καλά κάνετε αγαπητέ και σκέφτεστε   Κάνει καλό και μας δίνει και ωραία νήματα και διαλόγους  

 

Έβαλα την τιμωρία σε εισαγωγικά όταν αναφερόμουν σε αυτή ως καυλοπαίχνιδο. Νομίζω έγραψα και αρκετά πράγματα για την τιμωρία την πραγματική που δεν τη θεωρώ καθόλου παιχνίδι   Αν δεν είναι αρκετά επανέρχομαι με όσες εξηγήσεις θα ήθελες  

Όχι, δεν χρησιμοποιώ ποτέ safeword   Το έχω σαν αρχή. Αν νιώθω ότι πρέπει να χρησιμοποιήσω, δεν κάνω τίποτα. Ακυρώνει κάθε μου επιθυμία  

 

Φίλτατη, η ιδέα του να "συζητάμε" εδώ, είναι για να μαθαίνουμε, να επικοινωνούμε, να σκεφτόμαστε...
Ίσως κάπου, κάποτε, κάτι που να μου είπε κάποιος/α εδώ, που να μου είναι συμπαθής η όχι...
Που να συμφωνώ μαζί του/της η όχι...
Και να με "σώσει"...
Είναι βλακεία να πιστεύει κάποιος/α, ότι γνωρίζει τα πάντα...
Και ότι οι άλλοι δεν έχουν να του δώσουν τίποτε...
Απ' όλους μαθαίνεις, ακόμη και απ' τους πιο "απίθανους"...

Εγώ την γνώμη σου ήθελα και θέλω, πως "νιώθεις" η "βλέπεις" εσύ κάποια πράγματα...
Πως "νιώθουν" και "βλέπουν" οι άλλοι τα ίδια...
Εξερευνώ την σεξουαλικότητα μου και μέσω του BDSM...
Τώρα αν την αχταρμαδιάζω και μ' άλλες ψηφίδες, άλλες σκέψεις...
Είναι θέμα του ότι είμαι "αχταρμάς" κι εγώ σαν άνθρωπος, σε διάφορα πράγματα χαχαχα...   

Άρα εσένα η παντελής έλλειψης εκφραστικότητας σε "χαλάει"...  

 

Δεν έχω πρόβλημα με το...πλάτιασμα. Αλλά δεν το θεωρώ βοηθητικό για τέτοιο θέμα σε κοινό. Οπότε δεν θα συμμετάσχω εγώ.  

 

Ναι. Θα έλεγα ότι νιώθω να με ακυρώνει  

 

Aφού ξεκαθαρίσω ότι έχω κατανοήσει καλώς το νήμα σας , να πω ότι είναι και ενδιαφέρον. Αφήστε που δε διαφωνώ σε κάτι μαζί σας.

Κοιτάξτε να δείτε όμως τί γίνεται με τον πόνο. Αν είσαι γκουρού και το εννοώ κυριολεκτικά ή αν ο πόνος που δέχεσαι είναι η ν τ ρ ο π ή του ορισμού της λέξης πόνος (δεν πειράζει που επαναλαμβάνομαι, ίσως για να διαβαστώ πιο προσεκτικά, χωρίς να είναι απαίτηση αυτό) δηλαδή μιλάμε για ενόχληση, δυσφορία που προκαλείται πχ χαστούκι (ο βαθμός δυσφορίας/ενόχλησης έχει να κάνει και με σωματικές παραμέτρους, όπως πχ ο όγκος του υ, το χέρι του Κ, το μέρος του σώματος που δέχεται το κτύπημα), τότε συμφωνώ μαζί σας. Και το δάκρυ δεν ξεφεύγει και το στόμα δεν σφίγγει και ο μυς που δέχτηκε το χτυπηματάκι δεν συσπάται, η κόρη του ματιού παραμένει ακίνητη , οι μύες του προσώπου παραμένουν απαθείς και οι σελιογόνοι αδένες δεν υπερλειτουργούν, κλπ κλπ κλπ. Λίγο πάνω, λίγο κάτω κάπως έτσι πάει, όπως τα περιγράφετε. Αλλά τότε μιλάμε για ενόχληση, δυσφορία, μικρής έντασης πόνο. Όταν όμως μπαίνουμε στο χώρο του αληθινού πόνου, τότε αφήστε με να διατηρώ πάρα πολλές επιφυλάξεις οι οποίες δεν είναι βιωματικού χαρακτήρος αλλά κυρίως επιστημονικού, οπότε δεν ισχύει το, ότι και να πώ, έτσι είναι επειδή έτσι το λέω, έτσι το ένιωσα κ.α. Ξέχασα να αναφέρω και μια τρίτη περίπτωση όπου το υ και το σώμα του παραμένουν ανέκφραστα, κάτα τη δόση πόνου. Την χειρουργική αναισθησία.  
Δεν επιθυμώ να ταράξω το νήμα σας, ούτε να ξιφουλκήσω με την αντίθετη άποψη, απλά εδώ και χρόνια έχω αποφασίσει να ζω όσο πιο κοντά γίνεται ατην αλήθεια των πραγμάτων και ας μην γίνεται και ο κακός χαμός από αυτοπειθαρχίες, σιωπές, αναστατώσεις, ... το βρίσκω πιο συνταρακτικό .

Κάτι πάντως που έμαθα στο βδσμ , κατανοώντας και το πνεύμα το νήματός σας, είναι η ε ι κ α σ τ ι κ ό τ η τ α του Κ, ήτοι η σχεδόν εμμονική παρατήρηση του θεάματος που προσφέρει το υ. Τα παραπάνω που απλώς ενδεικτικά ανέφερα για τις αντιδράσεις ενός σώματος που π ο ν ά ε ι , δεν θα του ξεφύγουν.

Αλλά να σας πω και κάτι άλλο... Αν ένα υ κάθεται και παρατηρεί τον Κ, την ώρα που σαδίζει πάνω του και αυτό π ο ν α ε ι να δει τυχόν αντιδράσεις του, κάτι δεν πάει καλά... είτε πιστεύει ότι είναι σε σκηνή θεάτρου και περιμένει χειροκρότημα για την καλή performance και αν δεν το πάρει ως άλλη πριμαντόνα ανησυχεί / καταρρέει, ή είναι η μετεμψύχωση του Ναπολέοντα που έκανε πολλά πράγματα τσυτοχρόνως.... οπότε σε αυτό το δεύτερο πάω πάσο.

Διευκρίνηση. Όσα ισχυρίζομαι εδώ αφορούν τον σωματικό πόνο. Ο ψυχικός πόνος μπορεί να μην αντανακλάται στο σώμα. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι η ψυχή δεν αντιδρά στον πόνο που δέχεται. Αλλά σάμπως και μπορούμε να την δούμε; Αν δακρύζει, αν ουρλιάζει;

Το πώς νιώθει ένας Κ, όταν βλέπει το υ του "ανέκφραστο" ούτε με αφορά, ούτε υποθέτω. Όσο αφορά ένα υ όταν βλέπει τον Κ του ή ένα σαδιστή ανέκφραστο, μόνο για μένα πλέον μιλώντας, πάλι δεν με αφορά, για τους λόγους που εξήγησα παραπάνω, Δεν είμαι υπεύθυνη για την απόλαυσή του Κ, εκείνος ξέρει πώς να απολαμβάνει, χρησιμοποιώντας με, οπότε δεν έχω ανησυχίες. Γενικότερα πιστεύω, είναι θέμα εμπεδωμένης εμπιστοσύνης στο ασύμμετρο της σχέσης και σε Εκείνον. Άρα έχει να κάνει με τον χρόνο που αυτοί οι δύο είναι παρέα. Αν βρίσκονται στην αρχή, και ανησυχίες και άγχη δημιουργούνται που με την συν τω χρόνω εμπέδωση του ασύμμετρου, καταλαγιάζουν. Αν πάλι είναι μόνο Σαδιστής και όχι Κ μου, πάλι δεν με αφορά γιατί σε αυτή την περίπτωση με αφορά μόνο η δική μου απόλαυση ως μαζοχίστρια. Αν απολαύσει και αυτός, ακόμη καλύτερα. Δεν είμαι σαδίστρια.  

@peleas
Δεν διαφωνώ μαζί σας, όταν μιλάμε για ενόχληση ή δυσφορία, όπως αυτή που αναφέρατε. Ακόμη και στον πόνο ,κάποιος μπορεί να σιωπήσει,το σώμα του όμως όχι. Δεν σας μιλάει το βίωμα μου, αυτή τη στιγμή.   Το λέει η επιστήμη με την οποία τυγχάνει να συμφωνώ και εγώ  

 

@elfcat όχι μόνο δεν διαταράξατε το νήμα μου...Αλλά το "ανοίξατε" ακόμη περισσότερο και σας ευχαριστώ...
Εγώ στην συγκεκριμένη περίπτωση το βλέπω από εντελώς σαδιστική μεριά...
Και μάλιστα από την δική μου...

Αλλά επειδή δεν είμαι ο μόνος, ήθελα και τις απόψεις/βιώματα/υποθέσεις/σκέψεις των άλλων...
Σαν "ανέκφραστη" μαζοχίστρια έχω πετύχει κάποια που δεν έβγαζε άχνα και δάκρυ δεν της είχε φύγει...
Συσπάσεις του σώματος είχε, αλλιώς θα ήταν η πτώμα, η όπως σωστά λέτε κι εσείς υπό καθεστώς ναρκώσεως...
Και συζητάμε για αρκετά δυνατό σωματικό πόνο και όχι για σφαλιαρίτσες η "χάδια"...
Αλλιώς δεν θα είχε καν νόημα, να ξεκινούσε η κουβέντα...
Να παρατηρεί...Σας δίνω δίκιο κι εδώ..Αλλά να έχεις κάποιον/α μπροστά σου...όχι από πίσω...
Σε κάποια στιγμή, όσο κι αν πονάς, κάποια έκφραση του θα την δεις, έστω και "από σπόντα"...
Την έλλειψη του παραμικρού ήχου από μέρους του, ίσως και να την αντιληφθείς...
Ίσως και σε κάποια φάση να σταματήσει, για ν' αλλάξει "εργαλείο", η ν' αλλάξει στάση στο υ...
Εκεί μπορεί και να τον κοιτάξεις, πως κινείται, το βλέμμα του...

Το επαναλαμβάνω, σίγουρα σαν θέμα μπορεί να φαίνεται τραβηγμένο...
Αλλά υπάρχουν και άτομα που "παρατηρούν", η επικεντρώνονται σε "απίθανες" γι' άλλους λεπτομέρειες...

Σας ευχαριστώ ξανά για την μέχρι στιγμή συμβολή σας...  

 

"Aπλά πράγματα"

 

Ίσως να το ξεχειλώνω το νήμα τώρα αλλά κάποιος κάποτε μου είχε προτείνει ως safeword την εξόχως καυλε φράση "κι άλλο"