Movie Challenge

Μα γιατί δεν αφήνετε την «Ιδέα : Μουτούση» να εκφραστεί μοναχη της… 
Είμαι σίγουρη ότι τα παιδιά εδώ, θα την έβρισκαν την άκρη του νήματος…

 

Οταν εκανα το νημα το φανταστηκα καπως δλδ ... Τιτλος - περιληψη - Τραιλερ - και Λινκ για να την δεις ονλινε
απο εκει και περα ο καθενας μπορει να εκφραστει οπως θελει

 

Έχεις δίκιο! Στο έχουμε κάνει λίγο παιδική χαρά.. 

 

Δεν με χαλαει και εγω ενα μικρο παιδι ειμαι ... η παιδικη χαρα ειναι το μερος που λατρευω

 

Η σχέση του γράφοντος με τον αμερικάνικο κινηματογράφο δεν είναι και η καλλίτερη. Με εξαίρεση τον Τέρενς Μάλικ, οι απο εκειέ σκηνοθέτες "φιλοτεχνούν" περήφανα εδώ και έναν αιώνα τον κατσίγαρο του παγκόσμιου σινεμά, συναγωνιζόμενοι κιόλας για το κόστος της φανταχτερήθρας με την οποία ντύνουν τις πατάτες των.

Ένας από τους λιγότερο διαζευγμένους με την τέχνη είναι ο ημισυμπαθής Σ. Κιούμπρικ, όστις και έχει κάποιες οοοοοκκκκ ταινίες στο ενεργητικό του.

Είχε, λεπόν, εχθές, θερινοσινεμαδοπροβολή επαέ τη Λολίτα του λεγάμενου. Έχοντας πήξει εσχάτως στο τουρκοπαλαιστινιακό σινεμά, ο γράφων σκέφτηκε, οκ, Κιούμπρικ, Ναμπόκοφ, Π. Σέλερς, πόσο χάλια να είναι, πια; Ε, λοιπόν, ήταν τόσο και πιότερο: ελαφρά διασκέδαση ταινίας χαχαχούχας, με πρωταγωνιστή α λα Κωνσταντάρας σε πορνογερέ στιγμες του. Ο πρωταγωνιστής, λεπόν, (θα τον λέμε "Λαμπρούκο"), πάει να μείνει σε μια τσαπερδόνα χήρα α λα Βλαχοπούλου, που έχει μια κόρη ξεκωλέιρος με χτένισμα και στυλ Ρένας Παγκράτη. Του Λαμπρούκου του τρέχουν τα σάλια για την Παγκράτη (τόσο προδήλως που θα το καταλάβαινε και μυωπικός τυφλοπόντικας μεθυσμένος με ληγμένη μαλαματίνα και κεμπάπ Λιντλ), αλλά καταφέρνει να ξεγελάσει τη Βλαχοπούλου, πουλώντας της έρωτα, για να είναι κοντά στην Παγκράτη. Μέσα από μια σειρά απίστευτων απιθανοτήτων, η Βλαχοπούλου ψοφάγνει και ο Λαμπρούκος αναλαμβάνει την κηδεμονία της Παγκράτη, ενώ ένας συγγραφέας (Π. Σέλερς) που τραβιέται με την Παγκράτη σκαρώνει κάτι "απίθανες" μεταμφιέσεις α λα Μουστάκας (που δεν θα ξεγέλαγαν ουτε τον τυφλοποντικα-μασκοτ της ταινίας), για να κοροιδεύει τον Λαμπρούκο και να τσιλιμπουρδίζει με το νυμφίδιο.

Διαβάζω στις κριτικές της ταινίας για τη σκιαγράφηση των ηθών της τότε αμερικάνικης κοινωνίας, την αριστουργηματικά δοσμένη ηθική κατάπτωση του Λαμπρούκου, τον διεφθαρμένο ερωτισμό του Ναμπόκοφ και τις εξαιρετικές ερμηνείες και συνειδητοποιώ οτι πρόκειται για το κινηματογραφικό αντίστοιχο του προγράμματος της Θεσσαλονίκης (με το σαλονικοπρόγραμμα να έχει κατά τι μεγαλύτερη αντιστοιχία με την πραγματικότητα).

Τι διασώζεται από την ταινιάρα; Κάποια κάδρα που προοιωνίζουν τη συμπαθητική συνέχεια του Κιούμπρικ και λιιιιίγο ο Π. Σέλερς, που συνολικά δεν γλιτώνει από το ναυάγιο.

2/10

 

Monty Python and the Holy Grail / Οι ιππότες της ελεεινής τραπέζης ( Monty Python, 1975 )

Η τρίτη κατά σειρά και πρώτη "αληθινή" ταινία των Monty Python...
Αληθινή από την άποψη ότι δεν βασίζεται σε κάποια από τα πρώτερα τηλεοπτικά schetch του Flying Circus...
Μα έχει το πρωτότυπο της σενάριο...
Μια τανία πολύ χαμηλού προϋπολογισμού γεγονός που και οι ίδιοι οι χαρακτήρες διακωμωδούν κατά την διάρκεια της...
Διανθισμένη με το κατάμαυρο χιούμορ πάνω στ' οποίο οι Pythons έχτισαν τον πλεόν θρύλο τους...
Με αρκετές πολιτικές αναφορές στους διαλόγους και που θα είχαν στραμμένη την προσοχή στις ταξικές διαφορές...

Οι περιπέτειες του Βασιλιά Αρθούρου και των ιπποτών του στην προσπάθεια τους να φέρουν εις πέρας την Θεία εντολή, να βρουν το Άγιο Δισκοπότηρο...
Ένας καταιγισμός από εξουθενωτικές μερικές φορές στιχομυθίες που δημιουργούν γέλιο, όχι μόνο από την εμφανέστατη βλακεία τους...
Αλλά και πολλές φορές από τ' άκρα στα οποία πηγαίνουν την λογική ανάλυση...

Αξέχαστες μεταξύ άλλων η σκηνή της μονομαχίας του Αρθούρου με τον Μαύρο Ιππότη...
Το γαλλικό κάστρο με τον στρατιώτη που εκτοξεύει τις πλέον απίθανες βρισιές...
Οι ιπποκόμοι που χτυπούν κομμάτια από καρύδες για να μιμηθούν τις οπλές των αλόγων...
Ο Sir Lancelot στο μοναστήρι με τις Καλόγριες...
Η δική της Μάγισσας, ο συλλογισμός και το κριτήριο που ακολουθήθηκε...

Δεν θα είχα πολλά να πω και ίσως και να έγραψα πολύ περισσότερο, απ' όσο θα έπρεπε...
Σε όποιον/α δεν θα την είχε ήδη παρακολουθήσει και θα είχε όρεξη για λίγη "ψύξη"...
Προτείνεται ανεπιφύλακτα χαχαχα...  

Μπορείτε να δείτε Online την ταινία εδώ :

http://www.tubeplus.is/player/364817/Monty_Python_and_the_Holy_Grail/?huid=ek3yh9yqf0gh

 

"Everybody is somebody's fool"



 

 

Το μουσικό κουτί
Ταινία

Το μουσικό κουτί είναι πολιτικό κοινωνικό δράμα που σκηνοθέτησε το 1989 ο Κώστας Γαβράς με πρωταγωνίστρια την Τζέσικα Λανγκ (Jessica Lange) στο ρόλο της δυναμικής αμερικανίδας δικηγόρου που υπερασπίζεται τον πατέρα της. Ο τελευταίος κατηγορείται ξαφνικά για εγκλήματα που φέρεται να διέπραξε προ δεκαετιών στην Ουγγαρία, λίγο προτού μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. Το έργο περιστρέφεται γύρω από την προσπάθεια της δικηγόρου να αποδείξει την αθωότητα του πατέρα της, την αγωνία της να μάθει την αλήθεια που φοβάται ότι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτές τις κατηγορίες και, τελικά, την εσωτερική σύγκρουση που πρέπει να επιλύσει.


Μια επιτυχημένη Αμερικανίδα δικηγόρος ουγγρικής καταγωγής, η Αν Τάλμποτ, αναλαμβάνει να υπερασπιστεί τον πατέρας της, Μάικ Λάζλο, όταν αυτός, μετανάστης που ζει στις ΗΠΑ τα τελευταία 37 χρόνια, κατηγορείται ξαφνικά ως εγκληματίας πολέμου. Συγκεκριμένα θέλουν να του αφαιρέσουν την αμερικανική υπηκοότητα και να τον δικάσουν επειδή στα νιάτα του, στην Ουγγαρία, ως μέλος του ναζιστικού κόμματος της χώρας, βασάνιζε και δολοφονούσε γυναικόπαιδα, τσιγγάνους, Εβραίους και κομμουνιστές. Επ’ αυτού ο κατήγορος Τζαν Μπερν επικαλείται μαρτυρίες ατόμων που τον αναγνωρίζουν ως τον «τρομερό Μίσκα» αλλά και ένα έγγραφο ντοκουμέντο που αποδεικνύεται στη διαδικασία γνήσιο -μια ταυτότητα του ακροδεξιού ουγγρικού κόμματος «Βελωτός Σταυρός» με τη φωτογραφία του.

Η δικηγόρος ήταν αρχικά βέβαιη ότι επρόκειτο περί λάθους ή πιθανόν περί σκευωρίας κομμουνιστών που επιδιώκουν να ενοχοποιήσουν τον αντικομουνιστή πατέρα της, αλλά σταδιακά αρχίζει να βασανίζεται από αμφιβολίες που προσπαθεί μάταια να καταπνίξει. Οι μαρτυρίες είναι καταπέλτες και παρότι με διάφορα επιχειρήματα καταφέρνει δικονομικά να τις αμφισβητήσει, αισθάνεται ότι πέφτουν σαν χιονοστιβάδα. Η ταινία δείχνει εντούτοις πόσο αγαπά τον πατέρα της που έμεινε χήρος νέος και ανέθρεψε μόνος του αυτήν και τον αδελφό της δουλεύοντας σκληρά στην Αμερική, που αρνήθηκε να ξαναπαντρευτεί και που φέρεται τόσο τρυφερά στον εγγονό του και γιο της. Ο 12χρονος γιος της έχει επίσης μεγάλη αδυναμία στον κατηγορούμενο παππού του και «παίζει ξύλο» στο σχολείο του για να τον υπερασπιστεί όταν οι κατηγορίες προβάλλονται στην τηλεόραση, βέβαιος ότι "κατηγορούν άδικα τον παππού". Ταυτίζεται περισσότερο μαζί του γιατί, όπως και η μητέρα του, δεν έχει ιδιαίτερους δεσμούς με τον άλλο παππού του, πλούσιο μεγαλοδικηγόρο και αστό, Χάρι Τάλμποτ.

Ο τελευταίος, όταν τα στοιχεία γίνονται πλέον συντριπτικά για τον πρώην συμπέθερό του και η Αν απελπίζεται, προσφέρεται να τη βοηθήσει δραστικά με τις διασυνδέσεις του. Αυτός, εκτός από μεγαλοδικηγόρος και συγκεκαλυμμένα αντισημητιστής, στα νιάτα του είχε υπηρετήσει και σε μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών. Της αποκαλύπτει την «Επιχείρηση Αρλεκίνος» και της υποδεικνύει έναν πρώην πράκτορα της KGB που έχει αυτομολήσει πρόσφατα στις ΗΠΑ και που μπορεί να τον κλητεύσει για να καταθέσει στη δίκη σχετικά με αυτή την ύποπτη επιχείρηση. Όντως ο άνδρας καταθέτει ότι Ρώσοι, Ανατολικογερμανοί και Ούγγροι πλαστογραφούσαν διάφορα ντοκουμέντα στο πλαίσιο της «Επιχείρησης Αρλεκίνος», στόχος της οποίας ήταν να σπιλώνουν την υπόληψη ομοεθνών τους που είχαν διαφύγει στη Δύση και διακρίνονταν για την αντικομουνιστική τους δράση. Οι ειδικοί, όπως λέει ο πράκτορας, έκαναν εξαιρετική δουλειά στην παραποίηση εγγράφων και φαίνονταν ως γνήσια ακόμα και στους καλύτερους δυτικούς εμπειρογνώμονες. Το επιχείρημα αυτό συνάδει με την περίπτωση του Λάζλο, αφού λίγα χρόνια πριν ο Ούγγρος μετανάστης είχε διακόψει μια εκδήλωση της ουγγρικής πρεσβείας επειδή, όπως είπε τότε ο ίδιος στα αμερικανικά τηλεοπτικά κανάλια, οι Ούγγροι κομμουνιστές είχαν δολοφονήσει τη γυναίκα του και είχαν διαπράξει αμέτρητα εγκλήματα. Ο δικαστής Ιρβιν Σίλβερ δέχεται ότι όντως αυτό το ενδεχόμενο κλονίζει την αξιοπιστία των ντοκουμέντων που είχε προσκομίσει ο κατήγορος από την κυβέρνηση της Ουγγαρίας και φαίνεται πια ότι ο ηλικιωμένος θα αθωωθεί.

Η Αν Τάλμποτ στο μεταξύ έχει διαπιστώσει ότι ο πατέρας της έδινε μεγάλα ποσά τα τελευταία χρόνια σε κάποιο συμπατριώτη του ονόματι Τίμπορ Ζόλνταν που είχε μεταναστεύσει πρόσφατα στις ΗΠΑ. Υποψιάζεται εκβιασμό, αλλά ο πατέρας της την καθησυχάζει ότι ο Ζόλνταν ήταν φίλος του από παλιά και συγκεκριμένα από το στρατόπεδο στο οποίο είχαν εγκλειστεί από τους κομμουνιστές. Ο συμπατριώτης του αυτός όντως παρασύρθηκε από ΙΧ, αλλά κάπου στη Βουδαπέστη εξακολουθεί να ζει η αδελφή του. Η Αν Τάλμποτ, αν και πρέπει να χαίρεται που ο πατέρας της φαίνεται πια να απαλλάσσεται, αισθάνεται εξαιρετικά αβέβαιη. Τότε ο κατήγορος παρουσιάζει ένα νέο μάρτυρα και ανατρέπει ξανά τις εξελίξεις στη δίκη. Αυτός ο μάρτυρας είναι βαριά άρρωστος και νοσηλεύεται σε κλινική της Βουδαπέστης. Δηλώνει με βεβαιότητα ότι αναγνωρίζει στο πρόσωπο του πατέρα της τον εγκληματία πολέμου Μίσκα. Οι παράγοντες της δίκης πηγαίνουν στη Βουδαπέστη για να πάρουν επίσημη κατάθεση, αφού ο μάρτυρας δεν μπορεί να μετακινηθεί. Στο ξενοδοχείο όπου καταλύει η Τάλμποτ, όμως, της στέλνουν ανώνυμα δύο ντοκουμέντα, επίσημα έγγραφα, που αποδεικνύουν ότι ο μάρτυρας αυτός είναι αναξιόπιστος. Συγκεκριμένα στο παρελθόν είχε ήδη αναγνωρίσει τον «εγκληματία Μίσκα» άλλες δύο φορές, στις φωτογραφίες δύο άλλων ανδρών.

Τώρα πια ο δικαστής κρίνει ότι πρέπει να αθωώσει τον πατέρα της. Εκείνη όμως, αφού βρίσκεται στη Βουδαπέστη και νιώθει να κατατρώγεται από αμφιβολίες, προτού φύγει αποφασίζει να επισκεφθεί την αδελφή του Ζόλνταν, παριστάνοντας τη φίλη του. Βλέπει τότε στον τοίχο του σπιτιού της μία φωτογραφία του και ταράζεται από την ουλή στο πρόσωπό του, επειδή στη διάρκεια της δίκης όλοι οι μάρτυρες είχαν καταθέσει πως οι πιο φρικτοί εγκληματίες ήταν ο Μίσκα και «εκείνος με την ουλή στο μάγουλο». Επίσης κατέθεταν ότι στη διάρκεια των εγκλημάτων που διέπραττε η ομάδα του Μίσκα, κάποιος τραβούσε φωτογραφίες. Η αδελφή του της λέει ότι δεν ήξερε και πολλά για τη ζωή του Ζόλνταν στις ΗΠΑ και ότι μετά το θάνατό του, οι Αμερικανοί της έστειλαν ελάχιστα προσωπικά αντικείμενά του. Μεταξύ αυτών είναι και μια απόδειξη από ενεχυροδανειστήριο. Η γυναίκα της ζητάει ως χάρη να ελέγξει όταν γυρίσει στις ΗΠΑ τι είχε φυλάξει εκεί ο αδελφός της, γιατί δεν έχει πολλά αναμνηστικά από εκείνον.

Στο ενεχυροδανειστήριο η Τάλμποτ βρίσκει ένα μουσικό κουτί και καθώς το ανοίγει, η μικρή εσωτερική κυλινδρική «λατέρνα» αρχίζει να γυρίζει. Ακούγεται μουσική, και ταυτόχρονα αναδύονται περίπου 10 φωτογραφίες με τα αρνητικά τους, που δείχνουν τον πατέρα της να διαπράττει φόνους και διάφορες βιαιότητες.

Την άλλη μέρα προσπαθεί να μάθει από τον πατέρα της "γιατί τα έκανε όλα αυτά", όπως το να σκοτώνει παιδιά στην ηλικία του εγγονού του, να βιάζει ή να σκοτώνει μητέρες και να ρίχνει στο Δούναβη δεμένους ανθρώπους. Εκείνος αρνείται πεισματικά παρότι η κόρη του του λέει ότι είδε «τις φωτογραφίες». Τότε εκείνη του απαγορεύει να ξαναπλησιάσει τον εγγονό του.

Η Τάλμποτ αποφασίζει να στείλει τις φωτογραφίες με τα αρνητικά τους και μια επιστολή την οποία υπογράφει στον κατήγορο Μπερν. Οι φωτογραφίες δημοσιεύονται τελικα στις εφημερίδες και το έργο τελειώνει με την Τάλμποτ να αγκαλιάζει τον γιο της και να προσπαθεί να τον παρηγορήσει και να του εξηγήσει όσα μπορεί.

 

Surrealism and film have been together since the beginning of the surrealist movement in the early 1920’s. The first time the word surrealist appeared was in 1903 in the play “Les Mamelles de Tirésias by Guillaume Apollinaire; Surrealism developed out of the Dada activities during WWI centering itself in Paris. Surrealism is based on the element of surprise, using unexpected juxtaposition and non sequitur images; basically it’s an expression of the philosophical movement, with the works being an artifact of the mind and the subconscious.

Surrealism was the first artistic movement to become seriously associated with cinema. At the beginning of the 1920’s, film-making was experimental, the surrealist movement helped shape disassembling reality into a dream world that was beyond reality and belief, capturing the consciousness of the audience. This medium nullified realities and boundaries, giving the opportunity to portray the ridiculous as rational.

Cinema helped the movement spread across other countries, allowing the viewers a chance to experiment with sensations and emotions other media could not.

From the late 20’s and early 30’s, the movement spread around the globe, allowing many countries to experiment in the visual field of cinema, consequently nurturing the minds of many talented directors and giving us some of cinema’s most crazy and unique films in history.

Since Spanish filmmaker Luis Bunuel is a household name of making surrealist films, and we have dedicated an entire list to his filmography, we will introduce other brilliant surrealist filmmakers and their films in this article. We hope this list will help you find some real gems in this fascinating genre. All films listed here are ranked in chronological order.



http://www.tasteofcinema.com/2014/t...ms-not-directed-by-luis-bunuel/#ixzz3j3ZJ28ia