Η διαχείριση της αμφιβολίας στο D-M/s

Ονόμασέ το "ποντικομικρούλη". Στο εξής θα το βλέπεις μικρό και χαριτωμένο. Εκτός αν φοβάσαι τα ποντίκια... 

 

Υπερβολικά υψηλές προσδοκίες από τον εαυτό σου και τους άλλους. ;
Άγχος (φοβάσαι μήπως χάσεις τον έλεγχο) ;
...ψυχαναγκαστικές πράξεις ;
Γιατί τις κάνεις; Μήπως κατά βάθος τις επιθυμείς; Κι αν χάσεις τον έλεγχο;  

 

Η πηγάζει απο την επιθυμία κυριαρχίας....  

 

Δεν είμαι βέβαιη πως η αμφιβολία έχει εξ ορισμού ρίζα ανταγωνιστική και διεκδικούμενο τον έλεγχο. Η επιθυμία παράδοσης γιατί αποκλείεται να συνοδεύεται από αμφιβολία; Σε μια μη ανταγωνιστική σχέση - όπως τείνω να πιστεύω είναι μια σχέση D/s ή M/s (αλλιώς τι την θέλαμε; ) - ο έλεγχος τι κίνδυνο από το υποτακτικό πρόσωπο μπορεί να φέρει; Ενώ η παράδοση, χώρια που κουβαλάει από μόνη της ένα "στίγμα" διαστροφής, το άφημα δηλαδή, έχει κάποιους κινδύνους, τον κίνδυνο "για πόσο χρόνο;", τον κίνδυνο "και αν κάνω κάτι στραβό και με διώξει;" και άλλους διάφορους.

 

Εύχομαι να μην σ' εκνευρίσω, που επανήλθα...Και μάλιστα για να επαναληφθώ...
Γνωρίζοντας καλά, ότι "ενέσεις" σκέψεων, η αντιδράσεων δεν είναι δυνατές...

Το γενικεύω και το βγάζω από τον BDSMικό "φράχτη"...
Η καλύτερα τοποθετώ τo BDSMικό ξύλινο κουκλάκι, μέσα στην μεγαλύτερη Babushka που ονομάζεται ζωή...
Τι φοβίζει λογικά όλους/ες μας ? Σε οποιονδήποτε τομέα της ύπαρξης μας ?
Να χάσουμε τον εαυτό μας...
Η καλύτερα, να χάσουμε το εγώ μας...
Να χάσουμε την "γη" κάτω από τα πόδια μας...
Ποια είναι τα θεμέλια μας? Ο καθένας έχει τα δικά του/της...
Είναι η όποια ηθική μας, τα όποια στερεότυπα αποδεχόμαστε, οι όποιες αξίες, η εικόνα που μας έχουμε πλάσει, η υγεία μας, η ικανότητα μας να σκεπτόμαστε/επεξεργαζόμαστε κτλ κτλ...
Στην όποια μικρή, η μεγάλη "έκλειψη", αναπάντεχη η πιθανολογούμενη για χάρη οικονομίας/ευκολίας ας δώσω τ' όνομα τέλος...
Ποιος/ποια λιγότερο η περισσότερο θεωρεί, η θέλει να πιστεύει κάποια πράγματα, κάποιες καταστάσεις, κάποιους ανθρώπους σαν σταθερές...
Η ολοκλήρωση κύκλου/"βίαια αποχώρηση"/απρόβλεπτη απώλεια/έλλειψη επιρροής επάνω τους μας προκαλεί αυτό το "όμορφο" συναίσθημα, που ονομάζουμε φόβο...
Όσο περισσότερο καταλαβαίνουμε ότι ο έλεγχος μας στ' οτιδήποτε, είναι σαν να ακροβατούμε σε τεντωμένο σχοινί με κοντάρι μας την ψευδαίσθηση...
Τόσο πάνω του προσκολλούμαστε...
Αυτό είναι η αμφιβολία, το μικρό αδερφάκι του φόβου για τ' όποιο τέλος...

Και ξαναβγάζω το ξύλινο κουκλάκι BDSM από την Babushka...
Και ψάχνω τρόπο να καθαρίσω το "τραπέζι" εγώ-υποτακτική από την σκόνη-αμφιβολία...
Χρησιμοποιώ το ξεσκονόπανο Κυριαρχία/υποταγή...
Έχω την δύναμη, το ψυχικό σθένος να "στάξω" μέσα σε κάποιον άλλο ?
Κάποιον που θα του παρείχα το δικαίωμα ν' αποφασίζει για μένα, όταν δεν θα κατάφερνα να το κάνω από μόνη μου...Επειδή θα παρέλυα ?
Και να δεχόμουν την όποια επιλογή θα έκανε για μένα δίχως καμία κρίση από μέρους μου ?
BDSMικώς μιλώντας αυτή την αμφιβολία θα είχα μονάχα...
Αν θα μπορούσα να παραδώσω σε κάποιον τον πλήρη έλεγχο επάνω μου...
Για ν' αντιμετωπίσει για μένα καταστάσεις που ίσως να ήταν και για κείνον ανεξέλεγκτες...
Τουτέστιν αν θα ήθελα να προχωρήσω σε μια μετατόπιση της ευθύνης πιθανής αστοχίας, η απλά ατυχούς αποτελέσματος...
Γιατί υπάρχει πάντα και η πιθανότητα "η εγχείρηση να πέτυχε, αλλά ο ασθενής ν' αποβιώσει"...

Τεσπα, σίγουρα ξέφυγα και συγχώρεσε με, αν υπέθεσα για σένα χωρίς εσένα...
Σου υπόσχομαι, να μην επιστρέψω άλλη φορά σ' αυτό το νήμα χαχαχα...   

 

Αν με δείτε να αλλάζω στάτους θα πει ότι μπορεί να συνειδητοποίησα αυτό τελικά  
Δεν ειρωνεύομαι καθόλου, χαριτολογώ απλά, δεν έχω απάντηση, ψάχνω πολύ τον εαυτό μου σε αυτή τη φάση της ζωής μου, είναι μάλλον η πρώτη καμπή   Ευχαριστώ για τη συζήτηση  

 

Ναι ναι πάντα οι προσδοκίες μου είναι υψηλές! Πάντα  
Αυτό έχει την κακή όψη (αυτή που συζητάμε τώρα) και την καλή: αξιολογώ πολύ ψηλά τους ανθρώπους  
Και ναι, εννοείται, άγχος για αυτό που θέλω να χάσω: τον έλεγχο  

 

Πιο πολύ έτσι το νιώθω κι εγώ πάντως  
Το στίγμα για το άφημα... Το περιέγραψε πολύ όμορφα η @gaby  
Και ακόμη μια φορά μου δείχνει κι ένα βήμα πιο πέρα  

 

Αυτο που σας λέω, δεν ειναι να αλλάξετε στάτους αλλα ειναι οτι οι άνθρωποι μεςα μας εχουμε πόλλες αντιφάσεις.

 

Μα δεν μιλάμε μόνον για μένα σε αυτό το νήμα  
Και φυσικά και να επανέλθετε  

 

Ναι ναι το κατάλαβα  
Αστειευόμουν λέγοντας ακριβώς αυτό: ότι έχω μια μάχη μέσα μου (δηλαδή άπειρες όπως όλοι) και (όπως όλοι και πάλι) δεν ξέρω πού θα με βγάλει .
Δεν με πείραξε πάντως!! Και το τονίζω γιατί κάποιες φορές είμαστε λίγο μυγιάγγιχτοι με αυτά, εγώ δεν είμαι, αυτό ήθελα να πω.  

 

Δεν μιλάμε για εσάς, αλλά εγώ ίσως και λανθασμένα, απηύθυνα την υπόθεση μου γενικώς, χρησιμοποιώντας εσάς σαν "βάση"...
Άλλο, αν η υπόθεση μου ( και υπογραμμίζω το υπόθεση ) δεν είχε συγκεκριμένο παραλήπτη...
Ήθελα να το διευκρινίσω γι' αποφυγή παρεξηγήσεων...

Θα επανερχόμουν, αλλά εκείνη η μπαλίτσα που έχω μέσα στο κρανίο, ξεφούσκωσε πια χαχαχα...  
Θα καθίσω να κοιτάζω εσάς τους υπόλοιπους...
Ανοίξατε όλοι/ες σας μια όμορφη κουβέντα...