Πορτοκαλί, ίσως ξεθωριασμένο κόκκινο, λίγο πριν την πρόσκρουση...

Είχα πάντα ένα πρόβλημα, με το πως να ξεκινήσω ένα νήμα...
Πως να κατασκευάσω τις "ράγες"...
Πάνω στις οποίες θα τοποθετούσε το τρένο των σκέψεων του/της ο/η εκάστοτε επισκέπτης/ρια...
Και αυτό να το κάνω με όσο γίνεται πιο ξεκάθαρο κι ελεύθερο τρόπο...
Αλλά διατηρώντας ταυτόχρονα ένα ελάχιστο "ταχύτητας", η πιθανών "προορισμών"...
Πως δηλαδή να θέσω ένα πλαίσιο αρκετά εύκαμπτο...
Που να μην κάνει ν' ασφυκτιά τον όποιο συλλογισμό/έκφραση...
Μα ούτε και να είναι τόσο ξεθωριασμένο, που να μην διέκριναν κάποιο σημείο, για να πατήσουν και να ξεδιπλωθούν...

Ακριβώς, πλαίσιο, δηλαδή ένα είδος "περίφραξης"...
Σε αυτό το νήμα ας παραλληλίσουμε το πλαίσιο με μια λεωφόρο...

Πορτοκαλί...κόκκινο...σαν τα χρώματα των φαναριών...
Που βρίσκονται σε πολύ στενή χρονική εγγύτητα...

Σαν όχημα ας δεχτούμε ότι ταξιδεύουμε με το μυαλό και το κορμί τόσο το δικό μας, όσο και του/της παρτενέρ μας...
Ότι επιβαίνουμε στο μυαλό και το κορμί τόσο το δικό μας, όσο και του/της παρτενέρ μας...
Έχουμε αναπτύξει ήδη κάποια ταχύτητα, οδεύουμε προς τον προορισμό μας...
Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, καμία αναταραχή, όλα είναι υπό έλεγχο...

Αλλά...
Θέλετε από υπερβολική σιγουριά και εμπιστοσύνη στις ικανότητες μας...
Θέλετε λόγω κάποιας στιγμιαίας απροσεξίας μας...
Χάνουμε το "τιμόνι"...
Η "φρενάρουμε" απότομα μπροστά στο πορτοκαλί...

Νομίζαμε, ότι είχαμε τα πάντα υπό έλεγχο...

Υπήρξε κάποια φορά που νιώσατε, να χάνετε τον έλεγχο...
Και που καταφέρατε να τον ανακτήσετε την τελευταία στιγμή ?
Που να σταματήσατε ίσως και μόνο από ένστικτο, "αντανακλαστικά" ?

Κάποια φορά που σ' ένα session, η κατά την διάρκεια μιας τιμωρίας είχατε την εντύπωση...
Ότι κινδυνεύσατε να ξεπεράστε τα όρια, που είχατε θέσει στον εαυτό σας...
Η που γνωρίζατε, ότι θα είχε ο/η "συμπαίκτης/ρια" σας...
Και η καταστρατήγηση των οποίων ίσως και να είχε ανεπανόρθωτες συνέπειες ?

Σε κείνη πάντα την περίπτωση, ποια ήταν η αντίδραση σας?
Πως αντιμετωπίσατε την σοβαρή πιθανότητα επικείμενης "πρόσκρουσης" ?
Λειτουργήσατε συνειδητά για να την αποφύγετε, η ήταν απλά θέμα τύχης ?
Και ποιες σκέψεις σας δημιουργήθηκαν μετά...
Αφού είχε πια περάσει η "μπόρα" ?

Αποσυρθήκατε από την όποια BDSMική δραστηριότητα για μια μικρότερη η μεγαλύτερη περίοδο ?
Για ν' αναλύσετε τι έγινε ? Ίσως και για να ηρεμήσετε ?
Τι κατάλοιπα σας άφησε η "κακή στιγμή", αν βέβαια σας άφησε...
Πως σας επηρέασε στις μεταγενέστερες σας διαδράσεις ? Αν βέβαια σας επηρέασε σε κάποιο βαθμό...

Αφήνω όσο γίνεται πιο "ανοιχτό" και αυτό το νήμα...
Και θα ήταν καλοδεχούμενη η οποιαδήποτε τοποθέτηση ανεξαρτήτως status...
Αν και δεν σας κρύβω, ότι οι τοποθετήσεις εκτός "εξίσωσης" Κ/υ, θα μου ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρουσες...
Δηλαδή αν και κάποιος/α θ' άφηνε τον οβολό του/της σχετικά με την άσκηση βίας δίχως ανταλλαγή εξουσίας...
Αναφέρομαι σε σαδιστές/ριες, μαζοχιστές/ριες, Top και bottom και πάντα μιλώντας για συναινετικά δρώμενα...
Οτιδήποτε εκτός συναινέσεως, η προμελετημένο μην με κακίζετε, αλλά δεν το λαμβάνω καν υπόψη...
Μιλάμε για λάθη που έγιναν στην διαδικασία αξιολόγησης...
Η που θα οφείλονταν σε αστάθμητους και απρόβλεπτους παράγοντες...
Η που τουλάχιστον δεν θα θεωρούσαμε δυνατή την πραγμάτωση τους, παρά μόνο σαν μια πολύ μακρινή και σίγουρα όχι ηθελημένη πιθανότητα...

Σας ευχαριστώ προκαταβολικά για τον χρόνο που ίσως και να μου αφιερώσατε...  

 

Αφού πέταξα εγώ πρώτος το βότσαλο στη "λιμνούλα"...
Εκτίθεμαι πρώτος και ειλικρινά εύχομαι, να είμαι ο μοναδικός που θα γράψει σ' αυτό το νήμα...
Επειδή δεν θα είχε τύχει σε καμία/κανέναν άλλο/η...

Δεν χρειάζεται να σας παραθέσω πάρα πολλές λεπτομέρειες...
Όχι ακόμη τουλάχιστον...
Τις έχω ήδη αφήσει σε κάποιο άλλο νήμα, που "ξέθαψα" πριν λίγες μέρες...
Ίσως και να τις βάλω κι εδώ κάποια άλλη στιγμή...

Το λοιπόν

Με την εν λόγω κοπελιά ήμασταν μαζί ήδη από αρκετό καιρό...
Γνωριζόμασταν πάρα πολύ καλά θα έλεγα, από κάθε άποψη...
Πέρα από έλξη, χημεία και τρομερό πάθος, υπήρχε κι ένα πάρα πολύ βαθύ συναίσθημα...
Υπήρχε ταύτιση απόψεων σε αρκετά σημαντικά θέματα...
Δεν ήμασταν άπειροι, ούτε εγώ ούτε εκείνη...
Ως προς την ασφάλεια, την σύνεση και την προσοχή στα "παιχνίδια" μας...
Την βάζαμε πάντα πάνω απ' όλα...Καλύτερα, την έβαζα εγώ πάνω απ' όλα...
Όντας ο έχων το "πάνω χέρι", μεγαλύτερα τα δικαιώματα μου, άρα μεγαλύτερες και οι ευθύνες μου...

Όμως, ένα βράδυ παραλίγο να γίνει το πατατράκ...Δεν είχα πιεί, δεν πίνω σχεδόν ποτέ...
Δεν ήμουν εξοργισμένος, ήμουν απλά "αλλού"...Χαμένος στις σκέψεις και στα τότε προβλήματα μου...
Με ακολούθησε δίχως να το πάρω χαμπάρι σε μια από τις νυχτερινές μου "περιπλανήσεις"...
Εκείνες που κάνω, όταν έχω ανάγκη από την μοναξιά μου...
Κι έκανε κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ πριν...Με χαστούκισε...Έτσι χωρίς λόγο...
Κι εγώ αντέδρασα αρκετά "άγαρμπα"...Κάτι που δεν είχε ξαναγίνει μαζί της...
Ήταν σαν να είχαν κατέβει η διακόπτες της λογικής...
Όχι, δεν της προκάλεσα καμία βλάβη, για κάποιο περίεργο λόγο είχα καταφέρει να μείνω στα γνωστά όρια αντοχής της...
Αλλά θα έφτανε μια "τρίχα" για να τα ξεπεράσω...
Τι μ' έκανε να σταματήσω? Σίγουρα όχι ότι σκέφτηκα νηφάλια...
Αλλά το τρέμουλο του κορμιού της που ένιωσα αφού ήμουν κολλημένος επάνω της κατάσαρκα...
Εκείνο όμως που περισσότερο με "τρέλανε", ήταν ότι παρ' όλη την τρομάρα που πέρασε...
Μετά το "σκηνικό" όχι μόνο δεν απομακρύνθηκε τρέχοντας...
Αλλά ήταν ακόμη πιο ταραγμένη από το πως ήμουν εγώ...
Το πως ένιωσα...

Δεν υπάρχει χειρότερη αίσθηση από το ν' ανακαλύπτεις, ότι μπορείς κι εσύ να χάσεις τον έλεγχο...
Να αμφιβάλλεις για τον ίδιο σου τον εαυτό και την ικανότητα αυτοσυγκράτησης σου...
Ν' "ακουμπάς με το χέρι" την πιθανότητα, να έκανες κακό σε κάποια για σένα πολύ σημαντική...

Το μετά? Τουλάχιστον 5 μήνες που δυσκολευόμουν ακόμη και να την αγκαλιάσω...
Για BDSM δεν συζητάω ότι ούτε που έκανα λόγο, ούτε καν που το σκεπτόμουν...
Ακόμη και όταν εκνευριζόμουν στους κλασικούς καυγάδες που έχουν τα ζευγάρια, πόσο μάλλον όταν συζούν...
Δεν μου υψωνόταν καν η φωνή...Και όταν υπήρχε η παραμικρή υποψία ότι ίσως και να φώναζα...
Έπαιρνα τους δρόμους...

Οι μακροχρόνιες παρενέργειες ποιες ήταν και ακόμη είναι ?
Έκοψα τουλάχιστον το 1/3 της "ταχύτητας" και της έντασης που είχα πριν από κείνο το σκηνικό...
Κάτι σαν "πρωταρχική εντολή" που πλέον μου έχει σφηνώσει στο κεφάλι...
Από τότε έχουν περάσει κάτι παραπάνω από 5 χρόνια...
Και κοιτώντας "πίσω" δεν βλαστημάω πια εκείνη την νύχτα...
Με προτιμώ όπως είμαι τώρα, σίγουρα πιο "μαλακό", σίγουρα πιο "χαλιναγωγημένο", με "μολύβδινα πόδια"...
Και δεν ζορίζομαι καθόλου να είμαι με "λουρί" που χαλαρώνω και σφίγγω κατά βούληση...
Ακόμη και κόντρα στην όποια καύλα δικιά μου η οποιασδήποτε άλλης...
Δεν με "ξαναλύνω" ποτέ πια...Και αν δω, η νιώσω ότι κάτι δεν μου πάει καλά, τ' οτιδήποτε...
Κάθομαι στ' αυγά μου...
Μια φορά ήμουν τυχερός, δεν σκοπεύω να ρισκάρω μια δεύτερη...
Η πρώτη ήταν από σπόντα, ήταν η κλασική κακή στιγμή...
Η δεύτερη θα ήταν δόλος...
Τον πλήρη έλεγχο δεν τον έχουμε ποτέ και σε τίποτε...
Αλλά μπορούμε να πράττουμε με τρόπο, που να ελαχιστοποιεί στα όρια του δυνατού τους όποιους κινδύνους...
Και ιεραρχώντας τα πράγματα για μένα, είναι πολύ πιο σημαντική η ηρεμία μου...
Πέρα και πάνω απ' οτιδήποτε και οποιαδήποτε...

Αυτά...

Καμία φατσούλα αυτή την φορά, αν και θα την έβαζα, για να "ελαφρύνω" λιγάκι αυτή μου την παρέμβαση...
Αλλά δεν πρέπει να είναι ελαφριά, μα να βαραίνει...Κυρίως για μένα...
Για να συνεχίσω να μην ξεχνώ...
Κάποια θέματα δεν ζητούν "εξορκισμό", ούτε πρέπει να τα βάζουμε κάτω απ' το χαλάκι του μυαλού μας...
Για μένα έτσι λειτουργεί τουλάχιστον...

Υ.Γ.

Δεν κάνω μαθήματα σε κανέναν/καμία...
Και που να το ήθελα, δεν μπορώ...
Δεν ψαρεύω "παράσημα", ούτε "κατανόηση"...
Σας άνοιξα την πόρτα να "μιλήστε", αν θα το θέλατε...
Αλλά δεν ήταν σωστό, να μείνω "σιωπηλός" εγώ...
Από κει και πέρα, ο/η καθένας/καθεμία με την ζωή του/της, τον τρόπο λειτουργίας του/της...
Τις επιλογές, την ευθύνη και την αποδοχή των συνεπειών των όποιων πράξεων του/της...

 

...η γκάβλα δεν έχει ''air condition''.

 

 

Μάλλον θα απογοητευτείς φιλε μου γιατί αποκλείεται να είσαι ο μονος που θα γράψει σε αυτό το νήμα .
Πιο πιθανό θεωρώ ότι είναι το νήμα που θα γραψουν όλοι
και οποιος δεν το κάνει μάλλον η δεν θέλει να εκτεθεί
η θέλει να πείσει για την τελειότητα του.
Δεν είμαι από εχτές σε mood για να γράψω σε νήμα τέτοιου τύπου
και προτιμώ πιο ανάλαφρα που θέλουν μονο ποσταρισματα βιντεακια εικονες κτλπ
Αλλα στην πορεία έχω και εγώ 2 περιπτώσεις που θα ήθελα να εξομολογηθώ.
Ωραιο νημα γιατι θελει @@ να δεισ την μακακια σου καταματα και περισοτερο να την μοιραστεις δημοσια

 

Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι στο session:
αυτοί που το γουστάρουν
αυτοί που το ντιλάρουν
και αυτοί που περιμένουν το θαύμα.-

 

Δεν χρειάζεται να δικαιολογείσαι φίλε μου...
Γράψε ότι θέλεις, αν και όποτε το θελήσεις...
Ούτε εγώ ήμουν σε ιδιαίτερο mood, αλλά ήθελα να αφήσω δυο λόγια τώρα που έχω ακόμη χρόνο...
Και δεν ήταν εξομολόγηση...Ούτε μου χρειάστηκαν καρύδια για να "μιλήσω"...
Απλά, κάποιοι, κάποτε, όταν ήμουν ακόμα σε περίοδο "αναζητήσεων"...
Που ψαχνόμουν, για να καταλάβω θέματα δικά μου...
Μου "μίλησαν" αν και άγνωστοι...
Αυτός είναι ο μίζερος τρόπος μου για να τους ανταποδώσω...
Για την βοήθεια που μου είχαν δώσει...

Δεν ξέρω ποιος/α είναι "αναμάρτητος/η" και σίγουρα δεν θα κατακρίνω κανέναν/καμία...
Κάποιοι/ες ακόμη κι εδώ μ' έβαλαν κάποιες φορές να σκεφτώ...
Ίσως και κάποτε, κάποιους/ες άλλους/ες κάποια από τις μπούρδες μου...
Να τους/τις βάλει σε σκέψεις...
Τίποτ' άλλο...
Τώρα φατσούλα μπορώ να την βάλω χαχαχα... 

 

Συγγνώμη Madeleine αλλα δεν είμαι λόγο διαθέσεις σε θέση να αναλύσω της τρεις αυτές κατηγοριες που αναφέρεις και να καταλάβω τι λες
Θα το εκτιμούσα αν το έκανες είτε εδώ είτε σε ένα μήνυμα για να καταλάβω

 

Θα επανέλθω, δεν υπάρχει κανένας λόγος βιασύνης. : ))

 

Σκίστε τα σεντόνια.... κάνει ζέστη

 

«Πολύ ωραίο το νήμα σου», θα έλεγα αν δεν είχε τις τελείες. Δεν διαβάζεται, δυστυχώς. Είναι πολύ κουραστικό να βλέπεις όλο τελείες και σε κάποια σημεία να μην βγάζει νόημα. Πιστεύω, ότι μπορείς να γράψεις πολύ καλύτερα αν βάλεις κάτω την κλάβα σου και συντάξεις ένα κείμενο με αρχή, μέση και τέλος. Επίσης, έχω τρέλο κόλλημα με το διαζευτικό "ή", βάλτε τόνους γιατί με ποιάνει ημικρανία όταν το βλέπω χωρίς τόνο.

Οσον αφορά στο εν λόγω θέμα που θίγεις - αν έχω καταλάβει φυσικά σωστά - πιστεύω πως όλα είναι συνάρτηση της αντίληψης του χώρου - τόπου που έχει ο Κ. Κακά τα ψέματα, ο Κ έχει μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης συγκριτικά με τον υποτακτικό της εκάστοτε σχέσεως. Η "απολογία" αφότου έχει γίνει η στραβή δεν είναι αποδεκτή, κατ' εμέ. Αν, δηλαδή, επιφέρει στην υ τραύματα που δεν επουλώνονται, θα αλλάξει κάτι αν "απολογηθεί"; Γι' αυτό και ο θυμόσοφος λαός αναφέρει "των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν", ήτοι να προλαμβάνεις το κακό προτού συμβεί.

Τέλος, επειδή κάλεσες του συμφορουμίτες σου να παραθέσουν προσωπικές εμπειρίες επί του θέματος, παρακάτω θα αναφέρω τι ακριβώς συμβαίνει με το άτομό μου. Ανέκαθεν είχα τρομερή αίσθηση του τόπου και του χρόνου, γεγονός που με έχει βοηθήσει να μην διαπράττω βλακώδη λάθη. Το ένστικτό μου με έχει βγάλει ασπροπρόσωπο κάτω από δύσκολες συνθήκες. Ελπίζω να μην με προδώσει στο μέλλον.

P.s: Εάν θέλεις να γίνεις έξυπνος, να μάθεις να κάνεις έξυπνες ερωτήσεις, ν’ ακούς προσεκτικά, ν’ απαντάς ήρεμα και να μη μιλάς όταν δεν έχεις να πεις τίποτα.
Jim Rohn

 

Δύο χέρια σφίγγουν ένα λεπτό γυναικείο λαιμό.
Οι σφυγμοί της ανεβαίνουν. Η καρωτίδα πάλλεται από το αίμα που φουσκώνει τις αρτηρίες.
Η ανάσα της κονταίνει. Τα μεγάλα μάτια της ματώνουν - το κόκκινο της ικεσίας.

Τα χέρια, φρενιασμένα θαρρείς από τους παλμούς που επιταχύνονται, δυναμώνουν το σφίξιμο.
Ενας συντονισμός θανάτου.
Αίφνης, οι σφυγμοί γίνονται ακανόνιστοι, κι έπειτα αδυνατίζουν. Δύο αστέρια τρεμοπαίζουν στα μάτια της.
Τα χέρια, σαν από ένστικτο, χαλαρώνουν το σφίξιμο. Η μέγγενη ανοίγει. Το σώμα της γυναίκας σωριάζεται.

Τα χέρια, λίγο πριν τυλιγμένα γύρω από το λαιμό, τώρα της μαλάζουν το στήθος, μέχρι που σιγά σιγά η ζωή επιστρέφει...

Η αίσθηση εκείνης της στιγμής με επισκέπτεται ακόμα τα βράδια...

 

@Elune "λυπάμαι" αν ο τρόπος γραφής μου σε κουράζει, η δεν σου αρέσει...
Αν και πόσο κόβει η γκλάβα μου, άσε να το ξέρω εγώ...
Αν σου φτάνει, να διαβάσεις ακόμη και χίλια λόγια κάποιου σε μια ιστοσελίδα, για να κάνεις κρίσεις για την νοημοσύνη του...
Η για το ποιον του, είσαι Θεός...

Ως προς τον τόνο στο η, κλασική ηλίθια παρατήρηση, όταν δεν έχουμε τι να πούμε...
Η μάλλον πως να την πούμε σε κάποιον...
Εμπλούτισε το ρεπερτόριο σου, συμβουλή που σου δίνω εγώ τώρα...

Δεν είναι θέμα "απολογίας"...
Αν είσαι εσύ αλάνθαστος, ειλικρινά χαίρομαι...
Εγώ δεν είμαι, ούτε είμαι τόσο σίγουρος για τις ικανότητες μου...
Εύχομαι το ένστικτο σου, να μην σε προδώσει ποτέ...

Αλλά...

Πριν προσπαθήσεις ν' αντικρούσεις έναν συλλογισμό με τον οποίο δεν συμφωνείς...
Πριν συμφωνήσεις η διαφωνήσεις ( και συνεχίζω να μην βάζω τόνο στο η ) , θα σου πρότεινα να τον διαβάζεις προσεκτικά...
Και να μην απομονώνεις μονάχα τα σημεία, που θεωρείς τρωτά...
Για να "πλέξεις" πάνω τους...
Γιατί το "πουλόβερ" θα σου βγαίνει πάντα κοντό...

Αν το αρχικό post μου το διάβασες όλο...Όσο κι αν σε κούρασε...
Θα έβλεπες ότι κάποια σημεία για τα οποία μου την "είπες", τα είχα ήδη συμπεριλάβει κι εγώ...
Μπορεί να γράφω "κουραστικά"...
Αλλά αν δεν καταλαβαίνεις, δεν είναι επειδή είναι ακαταλαβίστικα...
Αλλά επειδή η δεν διαβάζεις προσεκτικά...
Η επειδή κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις...

Αν το θέμα δεν σου άρεσε, η δεν άρεσε σε κάποιον/α άλλο/η...
Πρόβλημα του/της...
Δεν έβαλα το μαχαίρι στο λαιμό κανενός/καμιάς για να "μιλήσει"...

Τώρα αν κάποιος/α θέλει να "μιλήσει" επί του θέματος, καλώς...
Αν δεν θέλει, γούστο, καπέλο του, αλλά θα παρακαλούσα, αν ήταν δυνατόν, να μην γράφει μπούρδες...
Καλή ώρα σαν και το Υ.Γ. που μου άφησες...

Και αν κάποιος θέλει να γίνει έξυπνος, παύει να τσιγκλάει με τους ίδιους πάντα ηλίθιους τρόπους...
Εκείνους που δεν θέλουν ν' ασχολούνται πια μαζί του...
Αυτή την φορά σου απάντησα, γιατί το νήμα το άνοιξα εγώ και το θεωρούσα καφρίλα, να μην σου απαντήσω...
Αλλά στο ζητώ σαν χάρη, πες πως δεν υπάρχω, βάλε με στην ignore list...
Έτσι ούτε θα με διαβάζεις, ούτε θα με βλέπεις...
Και αυτό ισχύει και για όλους όσους με "συμπαθούν"....
Εγώ αν δεν έβγαινε το avatar σου στην αρχική σελίδα...
Ότι δηλαδή "απάντησες" σε αυτό το νήμα...
Δεν θα έβλεπα καν τι έγραψες...
Και δεν θα έχανα τίποτε...


Και σε όποιον δεν αρέσουν τα σεντόνια...Πρόβλημα του/της, ας μην τα διαβάζει...
Δεν επανέρχομαι στο "ζήτημα"...Αρκετά το έχω κάνει ήδη...

Υ.Γ. Οι έξυπνοι άνθρωποι όταν θέλουν να την "πουν" σε κάποιον...
Χρησιμοποιούν δικά τους λόγια και δεν κάνουν copy paste τα λόγια άλλων...
Όσο "χλιδάτοι" και αν είναι...

Και κείνο το τσιτάτο που έβαλες...
Μάλλον πρέπει να το διαβάσεις πρώτος εσύ και μετά εγώ...
Που εγώ το διάβασα, εσύ αμφιβάλλω αν το έκανες...
Αλλιώς αυτή την πολλοστή "μεστή" σου παρέμβαση, δεν θα την άφηνες...
Τόσο η εμπάθεια, όσο και η ανάγκη να τραβήξουμε την προσοχή κάποιου που μας αγνοεί...
- Μας αγνοεί, επειδή του τσακίσαμε τα καρύδια -...
Έχουν ένα όριο...
Και όταν το ξεπεράσουν, σίγουρα δεν μπορείς να τ' ονομάσεις εξυπνάδα...

Καλή σου μέρα, καλό υπόλοιπο του καλοκαιριού σου, καλό χειμώνα...
Καλά τα πάντα...