Είναι λύτρωση ο κατάλληλος όρος? ( Κι αν ναι, θα ήταν αποκλειστικότητα του/της υ? )

Αρκετές φορές διαβάζοντας κυρίως γυναίκες υποτακτικής φύσεως, συνάντησα την χρήση του όρου λύτρωση...
Τον ίδιο όρο "πέτυχα" και συζητώντας πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιες...

Ειλικρινά, δεν κατάλαβα ποτέ από τι θ' αναζητούσαν λύτρωση...
Τι θα σήμαινε για κείνες...
Σίγουρα είμαι υπερβολικά λεπτολόγος και στις λέξεις ίσως και να δίνω μεγαλύτερο βάρος, από κείνο θα είχαν ανά την περίπτωση...

Το λοιπόν,

Για τους/τις υ.

Αν δεν σας κάνει κόπο και θα είχατε την διάθεση...
Μου εξηγείτε, πως αντιλαμβάνεστε εσείς την λύτρωση...
Και πάντα στην υπόθεση που θα την αναζητούσατε...

Για τους/τις Κ.

Αναζητάτε και κάποια λύτρωση μέσω της άσκησης εξουσίας ?
Και αν ναι, πως θ' αντιλαμβανόσασταν την παραπάνω έννοια...

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας...

 

Λύτρωση είναι ΚΑΙ όταν φεύγουν από έναν κακοχειριστή Κ κι αναζητούν αλλού πηγή  

 

Αν και δεν περίμενες εμένα, για να σου δώσω δίκιο.
Το κάνω το ίδιο  

Υ.Γ.

Σ' ευχαριστώ για την "επίσκεψη"

 

Yπάρχει κόσμος ο οποίος ζητά λύτρωση μέσα από αυτό το ''παιχνίδι''. Υπάρχει κόσμος που ζητά καθαρά αυτό, αυτό φυσικά εξαρτάται από τις ανάγκες και τις εμπειρίες του εκάστοτε ανθρώπου.

Απολέλυσαι της ασθενείας σου - Νίκος Καρούζος

Νηστεύει η ψυχή μου από πάθη
και το σώμα μου ολόκληρο την ακολουθεί.
Οι απαραίτητες μόνο επιθυμίες -
και το κρανίο μου ολημερίς χώρος μετανοίας
όπου η προσευχή παίρνει το σχημα θόλου.

Κύριε, ανήκα στους εχθρούς σου.
Συ είσαι όμως τώρα που δροσίζεις
το μέτωπό μου ως γλυκύτατη αυρα.
Έβαλες μέσα μου πένθος χαρωπό
και γύρω μου
όλα πια ζουν και λάμπουν.
Σηκώνεις την πέτρα - και το φίδι
φεύγει και χάνεται.
Απ΄ την ανατολή ως το βασίλεμμα του ήλιου
θυμάμαι πως είχες κάποτε σάρκα και οστά για μένα.
Η νύχτα καθώς την πρόσταξες απαλά με σκεπάζει
κι ο ύπνος - που άλλοτε έλεγα πως ο μανδύας του
με χίλια σκοτάδια είναι καμωμένος,
ο μικρός λυτρωτής, όπως άλλοτε έλεγα -
με παραδίδει ταπεινά στα χέρια σου...
Με τη χάρη σου ζω την πρώτη λύτρωσή μου.

 

Συχνά πυκνά θα ήθελα να σε βάλω στον φούρνο με πατάτες...
Μετά αφήνεις ένα ίχνος σαν κι αυτό...Και "χαμογελάω" κάτω από τα μούσια μου...
Γιατί ίσως και πριν μήνες, κάτι και να το είχα "δει"...

Το ποίημα του Καρούζου που έβαλες. Λέει πάρα πολλά, αν διαβάσει κάποιος "ανάμεσα στις ρίγες του"...  

Να έχεις ένα καλό δεκαπενταύγουστο, από καρδιάς...  

 

Επίσης, χρόνια πολλά.

 

Αυτό αυτό!!!!    

 

Δεν είναι τυχαίο που σαν θέμα η λέξη λύτρωση εμπεριέχει το θέμα της λέξης λύση.
Σαν κάτι τέτοιο το βλέπω εγώ. Θα το περιέγραφα κάτι ανάμεσα σε λύση+ανακούφιση+γαλήνη.  

Όταν κάποιος Άλλος παίρνει την ευθύνη (αν την παίρνει), γεννιέται το αίσθημα αυτό.
Όταν κάποιος Άλλος αποδέχεται και απολαμβάνει (αν το κάνει) σεξουαλικές και ερωτικές προτιμήσεις που πιθανόν να μην τόλμαγες να εκφράσεις σε άνθρωπο, γεννιέται το αίσθημα αυτό.
Όταν κάποιος Άλλος αποτελεί σκέπη, ουρανό για τον κόσμο μέσα στον οποίο κινείσαι και ενεργείς (αν αποτελεί), γεννιέται το αίσθημα αυτό, νιώθεις ασφάλεια.

Αν δεν ισχύουν τα παραπάνω, συμβαίνει αυτό που λέει ο @Seirios_79  

Δεν είμαι από αυτές που δεν πιστεύω ότι έχω ευθύνη της ζωής μου και των επιλογών μου. Και πρέπει να έχω αλλιώς ακόμη και να θέλω να τις εκχωρήσω στον Άλλο, τι ακριβώς να εκχωρήσω; Κάτι που δεν έχω;
Δεν πιστεύω στο αρκετά συχνό μοτίβο που απαντάται στο "χώρο" ότι οι Κυρίαρχοι μπορούν να δώσουν άφεση αμαρτιών λες και είναι Πατριάρχες ή Πάπες. Πιστεύω όμως ότι μπορούν να σε γαληνέψουν και έτσι να διαχειριστείς ενοχές και βάρη που φέρεις καλύτερα. Και πάλι όμως εσύ θα κάνεις τη δουλειά για να έρθει η λύτρωση.
Και δεν πιστεύω (βασικά μου είναι μπλιαχ) ότι οι Κυρίαρχοι είναι απόπατοι ευθυνών για τις δικές μας επιλογές και πράξεις. Του στυλ "εντάξει το έκανα και το είπα στον Κύριο και θα μου δώσει άφεση, θα μου πει δεν πειράζει, δεν φταις" κλπ
Αυτό με ενοχλεί αφάνταστα και δεν το θεωρώ λύτρωση. Είναι κάτι σαν τα γατούλια που χέζουν και μετά πετάνε λίγη άμμο από πάνω.

Θεωρώ πραγματικά ότι λυτρώνεσαι από κάτι όταν πραγματικά το αφήνεις πίσω. Αν επανέρχεσαι και επανέρχεσαι σε αυτό, δεν έχεις λυτρωθεί, όσο και αν αυτό θα ήθελες να πιστεύεις  
Αυτάααα (γενικά αποφεύγω τις βαριές λέξεις και η λύτρωση είναι τέτοια! Και ειδικά όταν βλέπω να τους γίνεται κατάχρηση)  

 

Για τον bdsmer σημασία έχει ''το ταξίδι, όχι ο προορισμός..."

 

Ναι ναι έτσι είναι  
Το λύση εδώ το χρησιμοποιώ ως ξεκλείδωμα, ξεμούδιασμα, όχι σαν επίλυση  

 

Απάντηση περιεκτικότατη και ζουμερή...
Δεν λέω αν συμφωνώ η όχι...Επειδή ειλικρινά, δυσκολεύομαι να "πιάσω" το νόημα του όρου σε BDSMική "σάλτσα"...
Μετά είναι κάτι πολύ προσωπικό για την καθεμία ή τον καθένα...Και εκτός από το να μην μπορώ να μπω στο κεφάλι κανενός...
Δεν θα είχα ούτε την απαραίτητη κατάρτιση για να το κάνω...

Έγραψα ήδη, ότι αν και δεν μου φαίνεται, στις λέξεις δίνω το βάρος που πρέπει να έχουν...
Κι όπως σωστά γράψατε κι εσείς, η λύτρωση είναι κάτι πολύ βαρύ, πολύ βαθύ...
Μετά, ίσως να κάνω και λάθος, αλλά επαναλαμβανόμενη λύτρωση, μου κάνει κάπως...

Δεν γίνεται στο τέλος κάθε τιμωρίας ή "τιμωρίας" να λυτρώνεσαι...
Επειδή πλήρωσες για την "κορυφαία απογοήτευση" που προκάλεσες στον Κ...
Και που θα σου προκαλούσε συναισθήματα μέχρι και "συντριβής"...

Δεν γίνεται στην διάρκεια του κάθε session να λυτρώνεσαι...
Η κάθε φορά που να παίρνεις μια εντολή...
Να λυτρώθηκες επειδή αποτίναξες τα "δεσμά" μιας επιβαλλόμενης σεξουαλικότητας, βρίσκοντας τον δρόμο σου στον εναλλακτικό ερωτισμό, ναι, έχει ένα νόημα...
Να λυτρώθηκες επειδή εξάλειψες μια και καλή μέσω της υποταγής ( η της Κυριαρχίας, who knows ? ) ένα ή περισσότερα "εσωτερικά μαρτύρια", καταλαβαίνω και κείνο...
Σαν ένα είδος θανάτου...
Τεσπα, δεν θέλω να επηρεάσω πέρα απ' το αναγκαίο με τις σκέψεις μου...
Και τα εισαγωγικά που έβαλα πιο πάνω, δεν ήταν για να θίξω κανέναν και καμία...
Με βάση τις δικές μου εμπειρίες μιλάω, τα δικά μου βιώματα και μόνο εκείνες μπορώ να κρίνω...
Και τόση "συντριβή" δεν την είδα, από κείνες τις 3/4 που με "λάτρευαν" και η απογοήτευση μου θα τις "συνέτριβε" ( λόγια δικά τους )...
Μάλλον δεν μου άξιζε στο τέλος, δεν το αποκλείω χαχαχα...


Υ.Γ.

Εγώ την απόδραση από ένα κακό ή κάκιστο Κ θα την ονόμαζα ανακούφιση...
Βέβαια συμφωνώ και με τους δυο σας, ότι μπορεί να ήταν και λύτρωση...
Αλλ' αν το "βασανιστήριο" της παρουσίας του ήταν τόσο μεγάλο...
Φταίει και το υ...Και η λύτρωση δεν αφορά κάτι που επιλέξαμε, η στ' οποίο συναινέσαμε, αλλά που μας επιβλήθηκε...
Η που πηγάζει από μέσα μας...

ΟΚ, "ξέφυγα" χαχαχα...

 

Τα είπες όλα, γίνονται, ''σαν ένα είδος Θανάτου'' .