Το «μαζί» δεν πρέπει να υπάρχει.Να υπάρχει το «μαζί, όσο…»

Όλα καλά και ωραία... αλλά αυτό με την Σπάρτη τι το θελες...

 

Δηλαδή;

 

Θα έλεγα, εγώ να βλέπω το "μαζί" και η ζωή έτσι και αλλιώς φροντίζει για το "όσο". Δεν είναι ανάγκη να τα κάνουμε όλοι όλα  

Θα έλεγα, να δίνω, να δίνω, να δίνω και να μη σώνεται - για να μπορώ να δίνω έπεται ότι έχω πάρει και επειδή δίνω είναι απολύτως βέβαιο πως θα ξαναπάρω. Γι αυτό και δεν φοβάμαι υπερβολικά το "όσο".

Τα ισοζύγια της αγάπης δεν τα άντεξα ποτέ μου - καλύτερα να δείχνετε σταυρό σε βαμπίρ παρά σ εμένα τακτικά καταχωρισμένους σε στήλες δούναι και λαβείν έρωτες. Φροντίζει και γι αυτό η ζωή, αγάπες μου, μην μπαίνετε στον κόπο. Οι συμπαντικές ισορροπίες θα επέλθουν ό,τι και να κάνετε και αυτό που σηκώνει η μάπα σας θα έχετε τελικά, πλην σπάνιων και εξαιρετικών περιπτώσεων αδικίας ή υπερδικαίωσης.

Και βέβαια, όποιος αγαπάει - συμπεριλαμβάνω και μανάδες - το εγώ του εκφράζει, βγαίνοντας από το στενό του πλαίσιο γιατί αλλιώς δεν γίνεται, κάτι πρέπει να κάνει και αυτός στην αγάπη. Στο κάτω κάτω, την ύστατη ώρα τι θα έχει στην ψυχή του, πόσες φορές βγήκε κερδισμένος σε τσακωμούς και πόσες έφαγε τα μούτρα του; Ή αν αγάπησε κι αν αγαπήθηκε;

 

Λέξεις Ελαφρώς Χρησιμοποιημένες

(...) Και τελοσπάντων, όπως λένε κι οι παλιοί,
και για να μην μακρηγορούμε άλλο:
κανείς δεν χάνεται στον κόσμο αυτό

Μόνο που δεν κατάφερα να βρω ακόμα
τι γίνονται τόσα ρήματα που ειπώθηκαν
σε υποτακτική έγκλιση ή μέλλοντα εξακολουθητικό,
πού θάβονται οι υπερθετικοί βαθμοί των επιθέτων
και αν τα επιρρήματα που συνόδευσαν
τις ματαιωμένες προσδοκίες εραστών
μπορούν να χρησιμοποιηθούν ξανά
σαν να μη βγήκανε ποτέ απ΄το κουτί τους.

Κωνσταντίνος Μαργιόλης

 

Τόσο,"όσο" να αντέχει το "μαζί",χωρίς να νιώθει το "βάρος" των δύο,σε "ένα"

 

Nαι ακριβώς ελούν.
Η τέλεια περιγραφή του μπουρδέλου που λέγεται ελλαδάρα  

 

Επισκέπτες είμαστε στη ζωή του άλλου, ας κάνουμε κάθε τέτοιο ταξίδι μοναδικό. Οι αφελείς και οι ανώριμοι συναισθηματικά αυτό το λένε κυνισμό, απαισιοδοξία. Οι συνειδητοποιημένοι το λένε ρεαλισμό.

Ωστόσο άπειρες σχέσεις χαλούν, ξοδεύονται, κυρίως χαραμίζονται από το σαράκι της ανασφάλειας. Απο τη διαρκή αναζήτηση ταμπέλας. Επαναλαμβανόμενη ξεπέτα, σχέση, καψούρα;

Κάθε άνθρωπος που έρχεται στη ζωή μας δεν είναι αυτό που «πάντα ψάχναμε». Δεν έρχεται να μας λύσει δια βίου το πρόβλημα του συναισθηματικού μας κενού, με άλλα λόγια δεν είναι ο «ένας και μοναδικός».
Ουδεν μονιμότερον του προσωρινού.

 

Albert Camus (1948), La chute

Η ερωτική πράξη, για παράδειγμα, είναι μια ομολογία. Ο εγωισμός κάνει μπαμ, η ματαιοδοξία βγαίνει στη φόρα ή αποκαλύπτεται η αληθινή γενναιοδωρία.

[...] Κανένας δεν υποκρίνεται στην απόλαυση, αυτό το διάβασα ή το σκέφτηκα, αγαπητέ μου συμπατριώτη!

[...] Όχι δεν ήταν ο έρωτας ή η γενναιοδωρία που με αφύπνιζαν όταν κινδύνευα να εγκαταλειφθώ, παρά μονάχα η επιθυμία να με αγαπούν και να παίρνω ό,τι κατά τη γνώμη μου μου οφειλόταν.

Σημειώστε εξάλλου πως από τη στιγμή που ξανακέρδιζα αυτή την αγάπη, αισθανόμουν το βάρος της.

 

Οι διαφορετικές απόψεις του νήματος αυτό μου θύμισε μια δική μου σκέψη, που είναι η δική μου τρέλα       βεβαία, και η κύρια διαφωνία μου με τον πλανήτη, εδω και καιρό.
Εκεί που ο κόσμος θα έπρεπε να ειναι ρεαλιστές ειναι ονειροπόλοι, και εκεί που θα πρεπε να ειναι ονειροπόλοι ας πούμε, ειναι ρεαλιστές    
Άσχετο βέβαια με το νήμα, αλλά ας καταγραφεί στα πρακτικά, γιατί ειναι η κύρια διαφωνία μου με τον πλανήτη   Λολ.

 

Kαι ο πλανήτης... δεν αποκρύθηκε  

 

Εμενα μ'αρεσει το " μαζι " και δεν φοβαμαι το " για οσο..."

Μπορω και ζω το " μαζι " με ολο μου το ειναι και το " για οσο.." το κανω μια στιγμη!

Στιγμες ..στιγμες στο φουλ !! μπορουν να περιγραψουν μονο αυτο που εγω γυρευω και μερικες φορες βρισκω!

 

Το νεο σποτ της Κοκα Κολα