Ποιοι είμαστε "εμείς";

Consensual non-consent, rape play, and stay the hell out of my bedroom.

Cara Sutra has THE best blog I’ve ever read about summarizing CNC (consensual non-consent play, AKA rape play) in BDSM. DEFINITELY a must-read.

You can take my rape fantasy when you non-consensually prise it from my kink dependent mind.

The point being many of us in BDSM ENJOY this kind of play. Speaking to the nay-sayers who think we’re “wrong” for enjoying this kind of play: You don’t know what our backgrounds or experiences are, so you have no RIGHT to dictate to us, CONSENTING ADULTS, how we express ourselves through our sexuality. You don’t get to homogenize us to fit YOUR mold.

CONSENTING. ADULTS.

Those two words right there mean a full-stop period end to any objections anyone might have. Let’s break it down further, shall we?

CONSENT. It means the people (both sides of it) engaging in the play are CONSENTING.

ADULTS. Meaning a human person of legal age and able to give consent to such play.

I’m NOT saying people who don’t enjoy this kind of play should do it. Not at all. But for a group of people to scream that it’s “wrong” to do it, when consensually enjoying is, for some, a way to RECLAIM and SELF-DEFINE their own sexuality and sexual expression, that’s like the people saying it’s wrong are victimizing people all over again.

As long as people are CONSENTING ADULTS, no one has a right to shame them into what they should or shouldn’t do in terms of their sexuality.

CONSENTING. ADULTS.

Two words. Two VERY powerful words that many people try to overlook to create wacky, off-the-wall and totally irrelevant arguments against CNC play. Like trying to equate it to pedophiles or bestiality. Um, NO. Again, CONSENTING ADULTS. Kids are neither ADULTS nor CONSENTING. Animals are neither (human) ADULTS nor CONSENTING.

If it’s not your kink, GREAT! You don’t have to do it! But for those of us in BDSM who enjoy it, don’t try to shame us and further victimize us. In a real situation, let’s just say I have a concealed carry permit, ‘kay? But with Sir, CONSENSUALLY, it’s play I enjoy. Why? Because I trust him and I know that if something went south, physically, mentally, or emotionally, all I have to do is safeword and boom, play stops. (That’s the CONSENT part.) I’m an ADULT. Sir’s an ADULT. We’re quite capable of figuring out what we do and don’t want to do.

What two consenting adults do between them is NOT any reflection upon ANY experience anyone else has had. It’s NOT “victimizing” anyone else. It’s NOT a slam to any victim of a crime. It’s NOT.

YKINMY. Your Kink Is Not My Kink. Pure and simple. Trying to equate a consensual act between two people with a non-consensual crime is like trying to say that people shouldn’t be allowed to drive cars anymore because some asshole hit your car with his. There is no cause-and-effect here. The two are linked in some ways for SOME people, yes. But the private play that people engage in does NOT create acceptance for the non-consensual crime. It doesn’t.

*deep breath*

Sorry, didn’t mean to put on my ranty pants there, but now that they’re on, at least I got that out.


( http://conservativekink.blogspot.gr/2015/04/consensual-non-consent-rape-play-and.html )

 

Advice for the novice submissive

Alright, here you are, you have found what is within you, realized that you are not an anomaly; You're not some freak. There is a name for it. You are a submissive. You are ready to drop to your knees, lower your eyes and bow your head forward in anticipation of a collar. WHOA there... slow down and take time to figure out what it is you want before you feel that collar close around your throat (either literally or figuratively)

Your submission...

First off, throughout everything you read and everyone you talk to about BDSM or D/s, remember one thing-- Your submission is unique unto you. If you do much research you will undoubtedly find lists of *what a submissive is* or *traits of a submissive*. Keep in mind that these are qualitites that enhance who you are. Change is good, personal growth is good, evolution of one's inner being...also good. Pretending to be something or someone you're not in order to fulfill someone else's real or imagined "ideal"? A recipe for heartache and disaster. A quote most of U/us are familiar with says it concisely, "To thine own self be true". The Person who will be your Dom/me was attracted to who you are, it's as simple as that.

The Basic Foundation for a D/s relationship, The Four Pillars:

Trust...

One of the most basic components in the foundation of any relationship is trust. How can you give yourself to another person (even in the most vanilla exchange) if you cannot trust them? It's your responsibility to cultivate that trust......and to be wise in who you put your trust in.

Honesty...

Honesty not only with your Dom, but with yourself. To have a realistic acceptance of who you are and your limits. Honesty is also vital to the safety of you AND your Dom. The physical and mental wellbeing of both could be in jeopardy in a case where the sub wasn't honest about his or her limits, or held back his or her feelings about *headspace* at any given time.

Love...

Love isn't something anyone can easily define, but it is an integral part in any relationship. Sure, there are those involved in BDSM or D/s just for the kink of it and love has little to nothing to do with it, but we aren't really directing this at them. Love, in it's purest form is a vital emotion that can strengthen and deepen your relationship.

Respect...

Respect is a concept that is deceptively simple, yet touches every aspect of our lives. In some ways, respect is the glue that holds this lifestyle together. Honor, courtesy, tolerance and acceptance are all facets of that respect. A point to make here is that not dropping to your knees online or realtime for any Dom, Dick or Harry is a matter of self respect, respect, and safety. Self respect and self acceptance are things we all strive toward. Respect is earned. Being a sub doesn't automatically require you to be subservient to any other human being.

These four elements are the foundation of your relationship. The strength of that relationship is entirely dependant upon the cultivation and care of it's supporting elements.

Your submission is an expression of who you are. Cherish that, and accept no less from a Dominant. Take time to get to know not only Dominants, but submissives and form a network of people you can learn from, share with, and trust. You have begun a wonderous journey, one that is exciting and emotionally charged. There is one more thing for you to remember...

it's supposed to be fun, enjoy!


( http://conservativekink.blogspot.gr/2015/04/advice-for-novice-submissive.html )

 

Knowing Your Limits: Risk Profiles

Kink has dangers. Dangers to our social standing, to our health, to our sanity. Anyone who tells you that BDSM is “totally safe” is probably lying, or is too ignorant to play with. But something being risky doesn’t automatically make it bad. After all, people bungee jump and sky dive and swim with sharks. It all comes down to what activities you are willing to do, even when knowing all the risks involved, which is what we at XCBDSM refer to as your Risk Profile.

We talk about risk profiles a lot during presentations, and don’t always have the time to really get into details about what it means. So we decided to put together something here for reference.

Your risk profile is a way of describing the types, severity, and likelihood of various risks and how they relate to your willingness to participate in certain activities. Risk profiles are a vital element of RACK (Risk Aware Consensual Kink), and is enormously helpful in determining whether to say yes or no when someone invites you to participate in play.

At its most basic, a risk profile is a concrete way of acknowledging that anything you do could go wrong. It is not necessarily important that you have something in writing as I will discuss below, but at the very least, you should spend time thinking about all the things you like to do or that you would consider doing in the future, and the potential risks associated with those activities. Be sure to think outside of the box with types of activities (as simply as wearing a collar out in public), and to consider the worst-case scenario that could result (sure, it may not be likely that you will bump into your boss while on vacation in Amsterdam, but if you do, what will be the result of him seeing you being led down the street by a leash?)

Both tops and bottoms can have risk profiles. If you are a switch, your risk profile may be different as a bottom than as a top. Your risk profile should include all potential risks, not just those related to physical injury.

In what follows, we will show you our method of putting together your risk profile.

HOWEVER, please remember that you will be confronted with situations that you had not considered before. Those things will not be part of your risk profile and you will have to make a decision on the spot. If you have invested the time into thinking about these things, though, you will find it much easier to quickly assess the risk of a situation and make a decision that is consistent with your risk profile.

MAKING A RISK PROFILE

To start, begin assembling a list of stuff you like to do or would consider doing in the future. For the purposes of this activity, we are going to limit the list to things which

Fall within the boundaries of kink/bdsm, AND
Would be observed and considered unusual by the general public, OR
Bears at least some reasonable risk of physical injury or emotional distress
For instance, a dominant telling a male that they have to wear heals to work would certainly be noticed and could have some risk, but a dominant instructing you to wear something red each day, while it might be a part of your D/s dynamic, does not rise to the level of being unusual by public standards. However, if you are generally upset or averse to the color red, and wearing it everyday has a reasonable risk of upsetting you, then it could certainly be included in your profile. Why? Because if it is that upsetting to you, it bears the risk of distracting you at work or while driving. It could raise an already high anxiety level to the point of being dangerous. But if wearing red doesn’t bother you, or have other associated risk, there is no point in putting it on the list.

Here is a short list of things you might consider for your list, if they apply to you. This is only meant to get you started, be sure to spend a lot of time thinking about everything that should be on your own personal list.

Spanking
Choking/Breath Play
Hair pulling
Cross-dressing in private
Cross-dressing in BDSM spaces (like a dungeon or club)
Cross-dressing in public spaces
Wearing a collar 24/7
Not being allowed to wear underwear, ever
Being required to wear women’s underwear at all times (for men)
Temporary play piercing
Permanent piercing
Tattoos
Fire play
Electrical play
Using titles, such as Master or Slave, in public
Chastity play
Shaving your head
Consensual non-consent (rape play)
Rope bondage
Rope suspension bondage
Being handcuffed to the bed while they go shopping
Sex with someone other than your partner
Being tied up naked at a BDSM club with a sign that says “Fuck Me”


Once you have your list, take one of the activities from it, and write it on it’s on piece of paper (or new page in Word, or however you are doing it).

Brainstorm all the possible negative consequences of that activity. Here are an example:

Activity – Man wearing women’s underwear 24/7:

In a medical emergency, some emergency staff or others might see it.
Arousal could distract from concentration while driving or working.
Embarrassment when changing clothes at the gym
If visible to the public (black bra under a white shirt, or large sup size), consequences could include
Embarrassment or emotional distress
Damaged reputation or uncomfortable situation if someone you know sees you
Lowered standing and inability to advance at work
Ridicule or exclusion from family and friends


Once you think you have a complete list of potential risks, take a look at the list and think about how likely each thing is to actually happen. You can simplify that to a 1-10 scale or some other system if you prefer.

In some cases, like the risk of infection from a temporary piercing, you might have to do some research to find out how likely the risk is.

Also, some of the risks might be conditional. In the example, there are some risks that are only present if the activity is apparent to the public. This is where you will find that your initial description of the activity might not have been specific enough. In this case, perhaps “underwear” was not defined well enough. If you only meant “panties”, some of the risks might not apply. If you discover an issue of conditional risks, simply mention it as I have in the third and forth examples below.

Activity – Man wearing women’s underwear 24/7:

In a medical emergency, some emergency staff or others might see it. (1)
Arousal could distract from concentration while driving or working. (5)
Embarrassment when changing clothes at the gym (10)
If visible to the public (black bra under a white shirt, or large sup size), consequences could include
Embarrassment or emotional distress (8)
Damaged reputation or uncomfortable situation if someone you know sees you. (8)
Lowered standing and inability to advance at work (6)
Ridicule or exclusion from family and friends (4)


Next, mark (highlight, star, whatever) those risks that would be considered, based on type and likelihood, to indicate how acceptable that risk is for you. I use this system:

Green = Acceptable risk, as is
Yellow = Unacceptable risk as is, possibly acceptable with risk mitigation (lowering the likelihood number)
Red = Unacceptable risk
Example:

Activity – Man wearing women’s underwear 24/7:

In a medical emergency, some emergency staff or others might see it. (1)
Arousal could distract from concentration while driving or working. (5)
Embarrassment when changing clothes at the gym (10)
If visible to the public (black bra under a white shirt, or large sup size), consequences could include
Embarrassment or emotional distress (8)
Damaged reputation or uncomfortable situation if someone you know sees you. (8)
Lowered standing and inability to advance at work (6)
Ridicule or exclusion from family and friends (4)


If you find a risk that is unacceptable as is, simply note what would make it acceptable. In the example above, this might be simply wearing “boy” underwear over the top of the “girl” underwear so that it is not seen while changing. This could reduce the likelihood number to a 2 or 3 and make it acceptable.

Now let’s try an example with more physical risks involved. You will see more conditional risks here. (These are not actual risk assessment numbers, just examples.)

Activity – Temporary Surface (Play) Piercing – Location: Chest and upper arms

Bacterial/viral infection
When all recommended best practices are followed (1)
Fresh needles, but other factors, such as skin prep or use of gloves, is neglected (3)
Previously used needles, not sterilized since last use (7)
Bleeding (7)
Significant Blood Loss (2)
Bruising (4)
Permanent Marks (Scarring)
Small Gauge Needle (20g or smaller) (2)
Medium Gauge (19g-15g) (4)
Large Gauge (14g-10g) (6)
XLarge Gauge (9g or bigger) (8)
Pain (9)
Lasting Pain (after 24 hours) (3)
Damage to organs or major blood vessels (1)
Damage to minor blood vessels (3)
Allergic Reactions (0)


As you can see in this example, the person who created this is ok with taking on significant physical risks, but draws a hard line at re-use of needles or with the use of very large needles. The person also wants certain precautions taken to reduce pain, marks, and health risks in certain circumstances.

If any of the non-conditional risks, such as bruising, were to be marked as red, than this activity should be considered as a hard limit for you, and not participated in.

Using that techniques, you can visually assess the risks of any given activity on your list and begin to establish your total risk profile.

( http://conservativekink.blogspot.gr/2015/05/knowing-your-limits-risk-profiles.html )

 

Οι Βασανιστικές Σεξουαλικές Φαντασιώσεις Ενός Εφήβου με τον Πατέρα του

 


Κατά τη συγγραφή αυτής της συνέντευξης, προσπάθησα να ανατρέξω στο παρελθόν μου - όσο από αυτό μπορώ να θυμηθώ - για να δω εάν είχα παρόμοια βιώματα όταν ήμουν πιο μικρή. Η αλήθεια είναι, ότι το να φαντασιώνεται κάποιος τους γονείς του, μπορεί να ακούγεται ανώμαλο ή περίεργo, αλλά αν σκεφτούμε ότι στα πρώτα μας χρόνια και καθώς εξερευνούμε ή προσπαθούμε να καταννοήσουμε τη δική μας σεξουαλικότητα, το να έχουμε αναμνήσεις σχεδόν ερωτικές από του γονείς μας δεν είναι τόσο ακραίο ή μακρυνό. Είχε μιλήσει γι' αυτό και ο Freud. Η εξιδανίκευση των γονιών μας στα μάτια μας, ακόμα και αν λειτουργεί αντίθετα, είναι από τη βάση της σεξουαλική και μας στιγματίζει πολύ περισσότερο απ' ότι μπορούμε να νιώσουμε.
Δείτε τη μικρού μήκους ταινία του Στέφανου Κακαβούλη εδώ :



Οι επιλογές των ερωτικών συντρόφων μας ενδέχεται να είναι ορμώμενες από το πώς αντιλαμαβανόμαστε τα πρότυπα σύμφωνα με τα ερεθίσματα που έχουμε λάβει από τοιυς γονείς μας. Ο ήρωας της μικρού μήκους ταινίας « Μινιατούρα» του δημιουργού Στέφανου Κακαβούλη είναι ομοφυλόφιλος και το αρχετυπικό πρότυπο που κυριαρχεί σεξουαλικά στο μυαλό του είναι ο πατέρας. Εν προκειμένω, ο χαρακτήρας βιώνει τέτοιο πνιγμό μέσα από του από τις φαντασιώσεις του και το γεγονός ότι ερεθίζεται σεξουαλικά από τον πατέρα του που καταλήγει στην αυτοκτονία. Ειδικότερα, η εφηβεία είναι από τις πιο σημαντικές περιόδους στην πορεία προς την ενηλικίωση, καθώς τότε εμφανίζονται τα σεξουαλικά αισθήματα. Όπου πλεόν δεν είναι αυτοερωτικά, αλλά αποσκοπούν μάλλον στην αναζήτηση συντρόφου. Η αισθησιακή και η στοργική έκφραση συγχωνεύονται σε μια σεξουαλική πράξη, που έχει στο επίκεντρο τη γενετήσια διέγερση, κάτι που στη «Μινιατούρα» δε μπορεί να επιτευχθεί, καθώς η άλλη πλευρά, η επιθυμητή δηλαδή, είναι ο γονιός.

Μίλησα με τον δημιουργό της «Μινιατούρας», Στέφανο Κακαβούλη, γνωστό στο Αθηναϊκό κοινό από το "Birdy" του William Whorton (σκηνοθεσία Π. Νάκος), τον "Ιμπρεσάριο" του Μότσαρτ (σκηνοθεσία Π. Παγουλάτος), το "ΒΕΝΤ" του Martin Sherman (σκηνοθεσία Δ. Καρατζιάς) για το οποίο βραβεύτηκε για την ερμηνεία του, τη διαδικτυακή σειρά "FACES" της οποίας έχει την πλήρη επιμέλεια, το προσωπικό του έργο "Γκρέκα Μάνα" (σκηνοθεσία Μ. Τζαβέλλας) και "Τα Παιδιά του πατρός", το οποίο και έλαβε το βραβείο καλύτερου πρωτότυπου κειμένου για το 2013 σε σκηνοθεσία του ιδίου. Στον κινηματογράφο έχει συμμετάσχει σε δύο διεθνείς παραγωγές, ενώ έχει εκδόσει τρία συγγράμματα.

VICE: Στο caption της "Μινιατούρας" γράφει, «Ένα έφηβο αγόρι έχει κάνει απόπειρα αυτοκτονίας διότι δεν αντέχει άλλο να έχει σεξουαλικές φαντασιώσεις με τον πατέρα του». Πώς μπορεί να είναι το να θες να κάνεις σεξ με τους γονείς σου;
Στέφανος Κακαβούλης: Τυραννικό φαντάζομαι. Ειδικά αν είναι κάτι που καθορίζει τη σεξουαλική σου ζωή και δεν μπορείς να διαχειριστείς.

Ορμώμενος από τι αποφάσισες να γράψεις το σενάριο;Σαν θεατρικός συγγραφέας - γιατί θέατρο κυρίως γράφω - με ελκύουν πάντα οι σκοτεινές, ασυνείδητες γωνιές στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου, οι οποίες επειδή συνήθως τις καταπιέζει ή δεν τις αναλύει τον οδηγούν σε συμπεριφορές που δεν μπορεί κι ο ίδιος να εξηγήσει.

Πιστεύω ότι το μοντέλο του πατέρα ή της μητέρας παίζει καθοριστικό ρόλο στη σεξουαλική διαμόρφωση του παιδιού. Είναι πράγματα γνωστά αυτά από τους ανθρώπους που θέσπισαν την ψυχανάλυση -ειδικά στους ομοφυλόφιλους μιας και με αυτό το θέμα καταπιάνεται η ταινία.

Δείτε πως η νέα γενιά της LGBT κοινότητας στην Ελλαδα προσπαθεί να αλλάξει τα πράγματα.

http://www.vice.com/gr/video/nea-genia-lgbt-koinotitas-ellada


Εσύ θεωρείς ότι μια τέτοια φαντασίωση είναι υγιής;
Αν σου πω ότι δεν ξέρω τι είναι υγιές θα με πιστέψεις; Χάρη στο θέατρο και γενικά την Τέχνη έρχομαι σε επαφή με συγγραφείς, ρόλους, καταστάσεις ακραίες αν θες αλλά που βαθαίνουν και σκάβουν βαθιά στη ψυχή του ανθρώπου. Βρες μου έναν υγιή γύρω σου που να μην κουβαλάει απωθημένα, στεγανά, εμμονές και να έχει απόλυτη ισορροπία. Γιατί έτσι μόνο μπορώ να εκλάβω την υγεία. Σαν ψυχική και πνευματική ισορροπία. Εκείνο που θεωρώ ας πούμε σημαντικό είναι η αναγνώριση κάποιου θέματος και η προσπάθεια να το διαχειριστείς ΟΤΑΝ βλέπεις ότι σε πάει πίσω στη ζωή σου ή ότι πληγώνεις άλλους.

Το ότι ο πρωταγωνιστής είναι έφηβος το κάνει πιο σκληρό; Δεδομένου ότι σε νεαρή ηλικία οι σκέψεις μας δεν είναι τόσο διαχειρίσιμες;
Σαφώς. Αν ήταν πιο μεγάλος στην ηλικία ίσως να μην έφτανε σε σημείο απόπειρας αυτοκτονίας. Στην εφηβεία όλα τα συναισθήματα είναι στο κόκκινο! Άρα όταν ένα αγόρι αρχίζει να αντιλαμβάνεται τη σεξουαλική του ταυτότητα ΜΕΣΑ από φαντασιώσεις με τον πατέρα του είναι μεγάλο σοκ το οποίο θέλει ωριμότητα και μακροχρόνια δουλειά για να το διαχειριστεί.

 

Τι επιθυμεί να δείξει η προσέγγισή σου μέσα σε 4 λεπτά;
Η ταινία καταπιάνεται με μια δραματουργικά σημαντική στιγμή. Τη συνάντηση του γιου με τον πατέρα μετά την απόπειρα . Τι μπορεί να ειπωθεί.....αν ειπωθεί η αλήθεια.....

Πόσο σε δυσκόλεψε να δείξεις ένα τέτοιο θέμα;
Καμία δυσκολία. Ίσα ίσα που με ιντρίγκαρε. Δεν το θεωρώ τόσο κοινωνικό όσο προσωπικό, ατομικό ψυχολογικό φαινόμενο.

Γιατί "Μινιατούρα"; Η ιστορία που εκτυλίσσεται στη μικρού μήκους ταινία είναι μια μικρογραφία ενός μεγαλύτερου φαινόμενου;
Το αγόρι στην ταινία κρατάει μια μινιατούρα μιας ηρωίδας κόμικ. Της Τσιτάρας από τους Thundercats. Είναι ένα είδος ασφάλειας γι' αυτόν και υπενθύμιση της χαμένης παιδικότητας. Μπορεί να ήταν και δώρο του πατέρα του δεν ξέρω.....χαχαχα

 

To γυμνό που υπάρχει στην ταινία λειτουργεί λυτρωτικά ως προς τον βασικό χαρακτήρα που είναι ο γιος, σχεδόν όπως ο ίδιος επιθυμεί να λειτουργήσει λυτρωτικά για αυτόν η αυτοκτονία του;Μου αρέσει αυτή η εξήγηση και σ' ευχαριστώ. Αυτή είναι η ομορφιά της Τέχνης . Να ακούω πώς εκλαμβάνει το έργο σου ο άλλος και τι κάνει στην ψυχούλα του. Η δική μου πρόθεση μετά μοιάζει τόσο ανώφελη γιατί το έργο εκπλήρωσε το σκοπό του.

Πώς αντιλαμβάνεσαι τη γύμνια στην τέχνη; Έχω κάνει γυμνό στο θέατρο σαν ηθοποιός καθώς και σαν σκηνοθέτης σε ταινίες μου. Μου αρέσει, με ερεθίζει πνευματικά και με εμπνέει. Μου προσφέρει μια αίσθηση ελευθερίας και με κάνει να νιώσω πιο κοντά με τη φύση από την οποία όλο και απομακρυνόμαστε. Από τις πρώτες απόπειρες του ανθρώπου να παράγει τέχνη προϊστορικά κατείχε ιδιαίτερη θέση το γυμνό. Δεν είναι τυχαίο αυτό. Η χρήση του έχει να κάνει καθαρά με την πρόθεση του καλλιτέχνη. Ο θεατής κρίνει πάντα αν ήταν αναγκαία ή όχι η χρήση του.

( http://www.vice.com/gr/read/stefanos-kakavoulis-synenteuksi-mikrou-mikous-miniatoura )

 

«Η Αλίκη στη Χώρα τον Θαυμάτων». Ο συγγραφέας κατηγορήθηκε για παιδεραστία, εξαιτίας της σχέσης με το κορίτσι, που τον ενέπνευσε να γράψει το βιβλίο ...

 

Στις 4 Ιουλίου του 1862, ο Αιδεσιμότατος Τσαρλς Ντότζσον και ένας φίλος του, συνόδευαν τη 10χρονη Άλις Σιντέλ και τις αδερφές της σε μια βαρκάδα. Καθώς έκαναν κουπί, η μικρή Άλις ζήτησε από τον Τσαρλς να της πει μια ιστορία. Ο Αιδεσιμότατος συνήθιζε να ψυχαγωγεί τους νεαρούς φίλους του με ευφάνταστα παραμύθια και εκείνη την ημέρα, δημιούργησε ένα καινούριο, για μία κοπέλα που πέφτει σε μία τρύπα στο έδαφος. Το κοινό του ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με την ιστορία, που του ζήτησε να τη γράψει σε χαρτί για να την έχουν μαζί τους. Λίγους μήνες μετά, ο Τσαρλς Ντότζσον παρέδωσε στην Άλις το χειρόγραφο, στο οποίο είχε βάλει τον τίτλο: “Οι Περιπέτειες της Άλις Κάτω από το Έδαφος”....

Ένας γνωστός του, ο Τζορτζ Μακντόναλντ, έτυχε να διαβάσει το βιβλίο και το λάτρεψε. Αφού το διάβασαν και τα παιδιά του και έδωσαν την έγκρισή τους, ο Μακντόναλντ απευθύνθηκε σε ένα εκδότη. Τελικά το βιβλίο βγήκε στα ράφια των βιβλιοπωλείων στις 2 Αυγούστου του 1865, με τον τίτλο “Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων”. Το ψευδώνυμο που χρησιμοποιήσε ο Αιδεσιμότατος, ήταν Λούις Κάρολ. Αν και δημιούργησε την ιστορία εξαιτίας της Άλις, ο Ντότζσον επέμενε ότι δεν βάσισε την πρωταγωνίστρια στη νεαρή φίλη του. Η “Αλίκη” ήταν ένα δημιούργημα της φαντασίας του, η οποία τέθηκε σε λειτουργία, όταν του ζήτησε η 10χρονη να της πει ένα παραμύθι. Ο Ντόγκσον και η Άλις Το πάθος του Τσαρλς Ντοτζσον ήταν τα μαθηματικά, αλλά στον ελεύθερο χρόνο του ασχολούνται με πλήθος δημιουργικών ασχολιών, ανάμεσά τους η συγγραφή και η φωτογραφία. Το κεντρικό θέμα των δημιουργιών του ήταν, ως επί το πλείστον, τα μικρά κορίτσια. Του άρεσε να ζωγραφίζει και να φωτογραφίζει τις μικρές του φίλες. Το γνωστότερο βιβλίο του ήταν εμπνευσμένο από ένα 10χρονο κορίτσι, το οποίο ήταν και το αγάπημενο του μοντέλο στις φωτογραφίσεις....


Η σχέση με την Άλις Η σχέση του 29χρονου Ντότζσον με την νεαρή Άλις τράβηξε το ενδιαφέρον των Η Άλις πόζαρε για τον φωτογράφο Ντότζσον μελετητών, αν και δεν είχε σχολιαστεί αρνητικά από τους σύγχρονούς του. Τη γνώρισε μέσω του πατέρα της, που ήταν συνεργάτης του. Ο ντροπαλός Ντότζσον συνήθιζε να τραυλίζει, και μόνο με τα παιδιά μπορούσε να μιλήσει κανονικά. Είχε πολλούς μικρούς φίλους και λάτρευε να τους διδάσκει μαθηματικά αν είχαν κλίση. Η 10χρονη Άλις και η οι αδερφές της έγιναν η αγαπημένη του παρέα μέχρι και το 1863, όταν διακόπηκαν απότομα οι σχέσεις του με την οικογένεια Λιντέλ. Μέχρι προσφάτως, οι μελετητές υποστήριζαν ότι η ρήξη προκλήθηκε, επειδή ο Ντότζσον έκανε πρόταση γάμου στην ανήλικη Άλις. Τα πραγματικά γεγονότα δεν ήταν γνωστά, γιατί έλειπαν οι σελίδες εκείνης της περιόδου από το ημερολόγιό του. Το 1996 όμως, η ερευνήτρια Κάρολιν Λιτς, εντόπισε τις χαμένες σελίδες και αποκάλυψε την αληθινή αιτία.

Ο κόσμος είχε αρχίσει να μιλάει για τη σχέση του Ντότζσον, όχι με τη 10χρονη κόρη, αλλά την ενήλικη γκουβερνάντα. Μάλιστα, η μεγαλύτερη αδελφή της Άλις, η 15χρονη Λορίνα, έτρεφε πολύ τρυφερά αισθήματα για τον νεαρό Αιδεσιμότατο και η οικογένειά της, έκρινε σκόπιμο να την απομακρύνει από αυτόν. Οι κατηγορίες για παιδεραστία Ο Ντότζσον κατέγραψε τις σκέψεις και την καθημερινή του ζωή σε προσωπικά ημερολόγια και σε αλληλογραφία με φίλους. Πολλές δηλώσεις του θα ακούγονταν ανησυχητικές σε ανθρώπους του 21ου αιώνα. Έγραψε στη ζωγράφο Γκέρτρουντ Τόμσον: “Ομολογώ ότι δεν θαυμάζω τις εικόνες με γυμνά αγόρια. Πάντα δείχνουν να χρειάζονται ρούχα, ενώ οι υπέροχες φιγούρες των κοριτσιών δεν θα έπρεπε να καλύπτονται ποτέ”. Σε γράμμα προς μία 10χρονη γνωστή του: “Πολλά ευχαριστώ και φιλιά για την τούφα απ” τα μαλλιά σου. Την έχω φιλήσει πολλές φορές. Αφού δεν έχω εσένα να φιλήσω, τα μαλλιά είναι καλύτερα απ” το τίποτα”. Οι δηλώσεις του Ντότζσον θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν, υποστηρίζουν πολλοί μελετητές, καθώς έτσι ήταν ο τρόπος γραφής του. Είχε ιδιαίτερο χιούμορ, που ελάχιστοι μπορούσαν να αντιληφθούν. Οι ύποπτες εκφράσεις του λένε, δεν είναι παρά το ιδιόμορφο χιούμορ του. Ούτε το γεγονός ότι φωτογράφιζε μικρά κορίτσια σημαίνει ότι ήταν παιδεραστής, συνεχίζουν οι μελετητές. Πολλοί φωτογράφοι ασχολήθηκαν με μικρά παιδιά, καθώς ήταν ένα συνηθισμένο μοτίβο στην τέχνη της βικτοριανής εποχής. Εκτός από κορίτσια, άλλωστε, ο Ντότζσον φωτογράφισε ενήλικα μοντέλα, πολλά τοπία και αντικείμενα. Πάντως σε αυτό που συμφωνούν όλοι οι μελετητές είναι ότι, ακόμα και αν έτρεφε ερωτικά ...

Οι κατηγορίες για παιδεραστία Ο Ντότζσον κατέγραψε τις σκέψεις και την καθημερινή του ζωή σε προσωπικά ημερολόγια και σε αλληλογραφία με φίλους. Πολλές δηλώσεις του θα ακούγονταν ανησυχητικές σε ανθρώπους του 21ου αιώνα. Έγραψε στη ζωγράφο Γκέρτρουντ Τόμσον: “Ομολογώ ότι δεν θαυμάζω τις εικόνες με γυμνά αγόρια. Πάντα δείχνουν να χρειάζονται ρούχα, ενώ οι υπέροχες φιγούρες των κοριτσιών δεν θα έπρεπε να καλύπτονται ποτέ”. Σε γράμμα προς μία 10χρονη γνωστή του: “Πολλά ευχαριστώ και φιλιά για την τούφα απ” τα μαλλιά σου. Την έχω φιλήσει πολλές φορές. Αφού δεν έχω εσένα να φιλήσω, τα μαλλιά είναι καλύτερα απ” το τίποτα”....

Οι δηλώσεις του Ντότζσον θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν, υποστηρίζουν πολλοί μελετητές, καθώς έτσι ήταν ο τρόπος γραφής του. Είχε ιδιαίτερο χιούμορ, που ελάχιστοι μπορούσαν να αντιληφθούν. Οι ύποπτες εκφράσεις του λένε, δεν είναι παρά το ιδιόμορφο χιούμορ του. Ούτε το γεγονός ότι φωτογράφιζε μικρά κορίτσια σημαίνει ότι ήταν παιδεραστής, συνεχίζουν οι μελετητές. Πολλοί φωτογράφοι ασχολήθηκαν με μικρά παιδιά, καθώς ήταν ένα συνηθισμένο μοτίβο στην τέχνη της βικτοριανής εποχής. Εκτός από κορίτσια, άλλωστε, ο Ντότζσον φωτογράφισε ενήλικα μοντέλα, πολλά τοπία και αντικείμενα. Πάντως σε αυτό που συμφωνούν όλοι οι μελετητές είναι ότι, ακόμα και αν έτρεφε ερωτικά συναισθήματα προς ανήλικα κορίτσια, ο Ντότζσον δεν προχώρησε και σε σωματική επαφή....

( http://www.mixanitouxronou.gr/i-ali...oritsi-pou-ton-enepnefse-na-grapsi-to-vivlio/ )

 

Ηλίας Πετρόπουλος, ο συγγραφέας που πολέμησε το κατεστημένο και καταδικάστηκε ως πορνογράφος. Έγραψε ότι ο Ελ Γκρέκο ήταν Εβραίος, ο Σολωμός ομοφυλόφιλος και ότι ο Εμπειρίκος φωτογράφιζε αιδοία...

 

Στις 13 Σεπτεμβρίου 2003, σε μια τελετή με λίγους φίλους, ριχνόταν σ’ έναν υπόνομο του Παρισιού η τέφρα του συγγραφέα Ηλία Πετρόπουλου, όπως είχε ζητήσει ο ίδιος και μάλιστα δημοσίως και εγγράφως. Είχε πεθάνει δέκα ημέρες πριν, στα 75 του χρόνια. Πέθανε από καρκίνο στο Παρίσι, όπου είχε επιλέξει να ζει τα τελευταία 29 χρόνια, με τη σύζυγο και συμπαραστάτη του Μαίρη Κουκουλέ, από τότε που έφυγε από την Ελλάδα. Δεν είναι βέβαιο ότι είχε ρίξει από την αρχή μαύρη πέτρα. Η απόφαση του ήρθε συν τω χρόνω, καθώς αποκοβόταν όλο και περισσότερο. Προτιμούσε να ζει και να δουλεύει σ’ έναν ξένο τόπο, στον δικό του κόσμο των «επιλήψιμων» θεμάτων, των αποβλήτων, του υπόκοσμου, του περιθωρίου, των αντιεξουσιαστών, αυτών που δεν βολεύονται με δότες αλήθειες και «τάξεις». «Επί χρόνια λοιπόν ο Πετρόπουλος μάζευε, συγκέντρωνε, συναρμολογούσε όψεις του άτυπου ελληνικού πολιτισμού, εκείνου που δεν θα βρείτε σε κανένα βιβλίο, εκείνου που δεν θα σας δείξει κανένας ξεναγός, εκείνου που οι ίδιοι οι Έλληνες έχουν για πολύ καιρό αγνοήσει, αρνηθεί, απορρίψει», γράφει ο Ζακ Λακαριέρ προλογίζοντας τα «Ποιήματα του Πετρόπουλου». Τα βιβλία του προσπόρισαν φήμη, φανατικούς αναγνώστες και πολέμιους. Πράγμα που δεν φαίνεται να τον ενοχλούσε....

 
«Είμαι πολύ υπερήφανος που καταδικάστηκα ως πορνογράφος». ...



«Χρειάζεται μεγάλο ταλέντο για να καταλήξεις αντιπαθητικός», γράφει στο «Κυρίως αυτό», ένα λεύκωμα με κολάζ. Και διώξεις. Ήδη πριν φύγει από την Ελλάδα, είχε εκτίσει επί χούντας ενάμιση χρόνο φυλακή. Γιατί τελικά δεν ήθελε να επιστρέψει την Ελλάδα; «Γιατί δεν έχω διάθεση να ξαναπέσω σε κραδασμούς. Εδώ δουλεύω ήσυχα. Δουλεύω 365 ημέρες τον χρόνο και δεν μου φτάνουν. Δεν μ’ ενδιαφέρει να γυρίσω. Το κλίμα το πνευματικό δεν είναι καθόλου καλό». Και το αιτιολογεί: «Τότε ιδιαίτερα από το 1955 ως το 1965, ζήσαμε μια αναγέννηση, πνευματική και καλλιτεχνική. Πού είναι οι διάδοχοι του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκη, του Σαββόπουλου, του Ταχτσή, του Βασιλικού, του Μυταρά, του Φασιανού, του Τσόκλη, για ν’ αναφέρω μερικούς. Δεν έχει σημασία αν μας αρέσουν ή όχι. Σημασία έχει ότι όλοι αυτοί εμφανίστηκαν σαν μια λάβα ενός ηφαιστείου. Τι υπάρχει σήμερα; Μια αρνητική στάση απέναντί τους». Του επισημαίνω ότι αν δικαζόταν σήμερα για τα βιβλία του θα αθωωνόταν. «Πιθανόν. Αλλά τότε το κατηγορητήριο είχε μια βάση πολιτική. Στην περίπτωση των Ρεμπέτικων π.χ. το κατηγορητήριο μιλούσε για εξύβριση των σωμάτων ασφαλείας, του κράτους, της θρησκείας για έλλειψη σφραγίδων της λογοκρισίας. Στην ακροαματική διαδικασία όμως το δικαστήριο, εγκαταλείποντας όλο το κατηγορητήριο, με δικάζει ως πορνογράφο. Καταλαβαίνετε το μέγεθος της ατιμίας; Ε, λοιπόν, 20 χρόνια μετά, εγώ σας λέω ότι είμαι πολύ υπερήφανος που καταδικάστηκα ως πορνογράφος». Και να γιατί: «Για να το πω πιο απλά, πιο επιγραμματικά, η μόνη επανάσταση που υπάρχει σήμερα στην ανθρωπότητα είναι η ερωτική. Όλες οι άλλες πήγαν περίπατο. Μπορεί να είσαι επαναστάτης όντας πορνογράφος. Και δεν είναι τυχαίο ότι όλους, εκτός από τους τρομοκράτες, τους χαϊδεύει η μπουρζουαζία. Ποτέ όμως τους πορνογράφους. Γι’ αυτούς υπάρχει η φυλακή ή τουλάχιστον το φτύσιμο εκ μέρους της κοινωνίας»....

-Γι’ αυτό και η εμμονή σας μ’ αυτά τα θέματα; «Όχι, έτυχε. Είναι ένα θέμα ιδιοσυγκρασίας, αν θέλετε». -Θέλω να πω με την έννοια της επανάστασης. «Α ναι, βεβαίως. Δηλαδή τι τα θέλετε; Είμαι με τον διάβολο. Αν βρίσκω κάτι συμπαθητικό είναι ο διάβολος, ποτέ ο Θεός». Βιβλία με υποδειγματική τάξη ολόγυρα του, αλλά και ντοσιέ δήλωναν στη ράχη τους, με τον δικό του καλλιγραφικό χαρακτήρα, το περιεχόμενο τους: Πρωκτός, Κλανιόλα, Τριλογία του κώλου και άλλα παρεμφερή. Θέματα που ενδεχομένως μπορούσε να σοκάρουν τον επισκέπτη ο οποίος δεν τον γνώριζε, αλλά που ο ίδιος όταν ερχόταν ο λόγος, ανέπτυσσε σοβαρότατα, σαν να επρόκειτο για επιστημονική εργασία-που προφανώς εννοούσε. Αδυναμίες του: η γυναίκα, το πούρο, ο καφές, όχι ποτά, όχι ουσίες. Σε διάβασμα, λέει, δαπανά τον περισσότερο χρόνο του: «Διάβασμα είναι η δουλειά. Ένα λεξικό το διαβάζω σαν μυθιστόρημα, δυο και τρεις φορές, ξανά και ξανά, μεθοδικά και αποδελτιώνω». -Αναρωτιέμαι, πού βρίσκετε το υλικό για τα θέματά σας; «Έχω μνήμη, θυμάμαι, αλλά υπάρχει κι ένα υλικό που έφερα φεύγοντας από την Ελλάδα, σχεδόν ένας τόνος. Έτσι έχουν τα πράγματα. Ξέρετε τι περιμένω τόσα χρόνια; Να βγει κάποιος στην Αθήνα και να με λιανίσει, αλλά τεκμηριωμένα. Το περιμένω». Χαρακτηριστικό γνώρισμα του Πετρόπουλου, εκτιμώ, είναι το ότι δεν δίσταζε να εκτεθεί, αλλά και να προκαλέσει, χωρίς ίσως να είναι αυτή η πρόθεση του, καθώς για τον ίδιο τίποτα δεν απαγορευόταν, τίποτα δεν ήταν ταμπού. Ενδεικτικά, η απάντηση του σε ερώτηση σχετικά μ’ ένα δημοσίευμα του, ότι ο Ελ Γκρέκο ήταν Εβραίος:...

«Λοιπόν, αν αποκαλυφθεί μια μέρα, κι αυτό το θέτω σαν ερώτημα ότι και ο Σολωμός ήταν Εβραίος, τι θα πουν; Όταν έγραψα ότι ο Σολωμός ήταν ομοφυλόφιλος, δεν το ήξερε κανένας στην Ελλάδα. Κυκλοφόρησε τότε ένα φυλλάδιο, που έλεγε ότι προσβάλλω τον εθνικό μας ποιητή. Ο Βάρναλης όμως το ήξερε και σε συζήτηση μας στου Απότσου το είχε παραδεχτεί». -Στο βιβλίο του «Ο Σολωμός χωρίς μεταφυσική», πάντως, δεν υπάρχει τέτοια νύξη. «Το ’30 δημοσίευσε το βιβλίο αυτό. Μετά έχουμε άλλου είδους προβλήματα: Ο Σολωμός ήταν μασόνος. Το ξέρουμε πολύ καλά πια. Εγώ το ξέρω από το πορτρέτο του. Έχει τη μασονική χειρονομία. Μετά, πιθανότατα, ήταν καρμπονάρος, όπως ο Κάλβος και ο Φώσκολος και πιθανότατα και οι τρεις ήταν Εβραίοι. Θα ξέρετε ίσως ότι ο Σολωμός υπέγραφε πάντα με λατινικά στοιχεία: SOLOMON, ποτέ Σολωμός. Το Σολωμός είναι μια μπουρδολογία νεοελληνική. Κι ας μην ξεχνάμε, ότι δεν ξέρουμε από πού κρατάει το ποδαράκι του. Ο πατέρας του, έτσι φλου, ξέρουμε ότι ήρθε από τα Χανιά και ήταν έμπορος. Θα ‘θελα λοιπόν να μάθω ποιος ήταν και γιατί του δόθηκε αυτός ο ψευτότιτλος του Λίμπρο ντ’ όρο, του κόντε». -Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας έρευνας θα εντυπωσίαζε ίσως, αλλά σε τι θ’ άλλαζε την αξία του ποιητικού έργου του Σολωμού; «Απλώς θα ξεσκόνιζα αυτό τα αντικείμενο το οποίο μου πασάρουν κάτω από αυτό το χρώμα. Στην Ελλάδα αυτό το λέμε τρέλα. Εγώ το λέω πάθος. Αρνούμαι να χάψω αυτό που μου πασάρουν σαν ιερή αλήθεια»....

Αναλόγου προκλητικότητας και η αναφορά του σε χήρες που «νέμονται την εθνική κληρονομιά των λογοτεχνών και των καλλιτεχνών». Ειδικότερα: «Ξέρετε ότι η χήρα του Ανδρέα Εμπειρίκου έχει εξαφανίσει χειρόγραφά του; Ξέρετε ότι ο Εμπειρίκος είχε φωτογραφίσει αιδοία κι άφησε μια καταπληκτική συλλογή φωτογραφιών, 40 χρόνια πριν από τον διάσημο… αιδοιοφωτογράφο Μακαρόνι, τον Ιταλό; Ε, λοιπόν, η κυρία Εμπειρίκου τις κατέστρεψε αυτές τις φωτογραφίες, μαζί με αναλόγου περιεχομένου ποιήματα». Στη συνέχεια, ο Πετρόπουλος εξηγεί γιατί διατηρεί αυτή την αρνητική εικόνα για την Ελλάδα: «Κοιτάξτε, είμαι αθεϊστής, είμαι πορνογράφος, είμαι λιμπερτέν, είμαι αναρχικός κι αντιλαμβάνεστε ότι όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα τα βλέπω μ’ ένα ειρωνικό μάτι». – Τη Γαλλία πώς τη διαλέξατε; «Τους σιχαίνομαι τους Γάλλους, μου γυρίζουν τ’ άντερα. Αυτός ο κωλολαός μου γυρίζει τ’ άντερα». – Μα καλά που θα θέλατε να ζείτε; «Στην Ιταλία, στη Ρώμη». – Έχετε παρτίδες με Έλληνες; «Όχι» – Από έλλειψη χρόνου ή άλλο λόγο; «Όχι δεν θέλω. Κάνω παρέα με πολλών ειδών ανθρώπους: Αμερικανούς, Γάλλους κι αναρχικούς. Γενικά κάνω παρέα με ανθρώπους που με σπρώχνουν στην καταστροφή…» – Αυτό πάλι… «Άμα κάνεις παρέα με αναρχικούς, κατά κανόνα καταδικάζεσαι δια της σιωπής, αλλά αυτές είναι οι παρέες μου». Η συνέντευξη τελείωσε με την απάντηση του στο ερώτημα, ποια είναι συνοπτικά η φιλοσοφία, η βιοθεωρία, το «πιστεύω» του: «Δεν πιστεύω σε τίποτα δοτό, ό,τι κι αν είναι αυτό: κόμμα, εκκλησία, στρατός. Θέλω να ερευνήσω, να βρω τη δική μου αλήθεια»....

( http://www.mixanitouxronou.gr/ilias...ilofilos-ke-oti-o-empirikos-fotografize-edia/)

 

Οι μολυσμένοι άνθρωποι

Τα προσωπεία μας κάθονται στο τραπέζι και υποδύονται θέατρα ερωτικής δοσοληψίας.Πόσο σπάταλο να μιλάς κυνικά για την αγάπη,φιδογυρίζοντας στην ανασύσταση της ηθικής παλιών απορριμάτων.Η αιτία είναι ευλογοφανής όταν βρίσκεσαι στην τροχιά που γκρεμίζεται ο σύγχρονος άνθρωπος πνιγμένος στη λήθη.Το άντρο της αγάπης είναι περίκλειστο,τόσο όσο το μητρώο πρώτο χάδι της ζωής.Διαφορετικοί άνθρωποι με δίδυμες σκιές,ηχολογούν πάνω από το βρέφος της καρδιάς σαν να κωπηλατούν στην αγρύπνια μιας θλιμμένης χαραυγής.Κι αν ρωτάς γιατί σωπαίνουν,γιατί είναι λυσίκομη η ψυχή τους,είναι που μένουν άσπιλοι χρωμάτων όταν μεταφέρουν το δάσος από χέρια στην ακτή,είναι που τους αγαπούν περισσότερο τα βλέμματα επιζωγραφισμένων αγαλμάτων και οι ανώνυμοι θρήνοι.

Παίρνοντας τα ηνία του πνεύματος αποκαλύπεται ο καρπός της συνείδησης για όσα διδάγματα δεν ανακούφισαν οι πληγωμένες λέξεις όταν αυτοκτονούν.

Έρωτες παραμορφωμένοι,έκρυθμες αλήθειες.Έρωτες μουσκεμένοι σαν ναυγάγια φαντασμαγορικής οφθαλμαπάτης.Επιδεχόμενες μετάφραση κλονίζονται σε εσωτερική εξορία.Λουλούδια μεγαλώνουν με δάκρυα στα βάζα,εκβάλλοντας ζαχαρένια γρυλίσματα αστερικών αρκούδων.Κι όμως καμιά φορά αιμοραγεί και η γραμμένη ύλη καθώς τα δάκρυα στάζουν εν μέσω υπόκωφου λυγμού και σε μαχαιρώνουν στα εγκαταλελειμένα κάμπινγκ του μυαλού σου.

Ένα βήμα ακόμα και κάποιος θα χειρουργηθεί με τρυφερό φως στις πολιτείες των αδέξιων τρυφερών κλώνων που ξέρουν μόνο να αγαπούν τους μολυσμένους από ανυπακοή ανθρώπους .Οι ακάλεστοι πυροσβέστες των αγκαλιών είναι νεκροί,και ο αιματοκρίτης της νοσταλγίας υψηλός γι αυτή την ώρα.Δεν ανησυχούμε καθόλου.Σε λίγο θα μας λέει πως μας επικήρυξαν σε αφίσα μελωδίας στις ηχογραφημένες θάλασσες μέσα μας

 

Υπάρχουν οι άνθρωποι που θέλουν έναν κόσμο απλό,αθωοπρεπή,με φίλους και εχθρούς,με κόλαση και παράδεισο,που πορεύονται υπό το άγρυπνο βλέμμα των θεών και αγωνίζονται γι αυτόν.Είναι παραγωγικοί και διέπονται από την λαμπρότερη μεθοδικότητα για την επίτευξη του σκοπού τους.Υπάρχουν όμως και οι λίγοι,οι τρελοί,που θέλουν να αλλάξουν ολοκληρωτικά τον κόσμο.Νιώθουν στα σπλάχνα τους τον κάθε πεινασμένο και δραπετεύουν από τις ειδήσεις με το μοιροβλαβές προσωπείο της αιωνιότητας για να ψάξουν να τον βρουν.

Έχουν αυτήν την αδήριτη υποχρέωση να σώσουν καθετί που κολυμπάει χωρίς σωσίβιο στον απύθμενο λάκκο της πολιτιστικής φυλακής.Λένε όχι στα ξέχειλα έντυπα των εφημερίδων που βαφτίζουν την φιλανθρωπία,αλληλεγγύη.Σιχαίνονται τις τελείες και είναι αλλεργικοί στους πνευματικούς προγόνους γιατί πιστεύουν ότι πατέρας των ιδεών είναι μόνο αυτός που μπορεί να τις πραγματώσει ιδανικά.Οι πρώτοι είναι το βαρύ όχημα.Οι δεύτεροι είναι η καύσιμη ύλη της ιστορίας.

 

Στην μελαγχολία των κρυστάλλων

Μια γριφώδη μυρωδιά,μικτές νυχτερίδες,
ένα κεδρόσυρτο δάσος που λαχανιάζει
η θάλασσα,μαλλιά ερωτοδέσμια,
μεθάνε στο σαλούν που τα τραγούδια λογχίζουν δάκρυα και πάντα ανταριάζει

Μολυβδέβνια ανθρωπάκια όλο λαμπρότητα και χάρη,
σκαλισμένα απάνω στο σταλαχτίτη
δραπετεύουν απ´ τα σπλάχνα
σαν λαμπιόνια που σπαγάμε παλιά για να φιλιούνται οι ερωτευμένοι,
τώρα γινήκαμε τσακισμένες φλόγες που σπάνε ενυδρεία για να βγάλουν πτερύγια οι θυμωμένοι

Τα πάντα μεταβάλλονται
η λευκαύγεια της ελευθερίας μας,
ελλειπτική πορεία προς το μαύρο μελίρρυτο σύννεφο,
και οι ήχοι πνίγονται,
όταν βουτάς στους κήπους της τεχνητής θλίψης,καταλήγεις στο βυθό μόνος
και οι σκέψεις θρύβουν την εποχή της αθωότητας σαν πριονίδι στο στουπί του φόβου

Από τύχη ή αποτυχία;
Φασαρία,
του πληγωμένου αναγραμματισμού τα άσφαιρα
τα κενά συναισθήματα δεν αντανακλώνται,

άλαλα φώτα,αγκαλιές λαμπτήρες
σε σκόρπια ρολόγια και σε κρίνους

στο κέντρο μιας πληγής που γνέφει στα χρυσάνθεμα,
στο ρόπτρο της ψυχής όπου αντιλαλούν οι καταρράκτες της μνήμης
Κι ένα λευκό πουλί καθισμένο στις βέργες,
σ' αρπάζει και σε βολτάρει στους τραυλούς ανέμους

Ψαλιδισμένες προσωπικότητες μέσα μας, τα
παιδιά που θάβουν κάστρα στην άμμο,

καθώς διανθίζει μελάνια το δέντρο του πολιτισμού,
σκιά του νου
ενα περιβόλι με αστερόεσσα φυλλωσιά,
μια μορφή ηλιόστερνης κόρης
μαντικό βλέμμα,
ο ρήτορας που πλέκει άχρωμους ουρανούς
Το σκοτάδι είναι ο καμβάς του μυαλού,στο σκοτάδι δεν υπάρχει ρατσισμός,
ας πιούμε από το ρούμι κάποιας θλιμμένης μελανόδερμης μούσας,
είπε ο ξενιτεμένος παλαδίνος
Στο σπίτι της,να τραβήξουμε,με πορεία τη ραχοκοκκαλιά της πάνω στο γοτθικό κάρο
,διαβάτες στην τραγανή νύχτα
Στην κλούβα της μελαγχολίας όπου μαραίνονται τα χαμόγελα
Σαν πεσμένη πεταλούδα στο δώμα,ω!
και σαν κρυφή σπορά,στη σποδή της θολότευκτης κοιλάδας,
άρμεγμα πουλάδας: στα μαύρα ουράνια τόξα

Τώρα που πολύγλωσσα όνειρα,
λιώνουν σαν άγια κεριά,στα κλωνάρια και στα καπνιστά φεγγάρια,
γυμνοί νοικάριδες ονείρων με πάπυρους ραμμένους σε θλιμμένους ουρανούς,λούζουν την τσακισμένη μέρα

Όμως οι βροχές θωπεύουν
Αυτών που μπουσουλάνε στο μεταξωτό ψυχοσάββατο,
Αόρατοι λυκοβάμονες εαυτοί,νοικιάζουν το σαρκίο τους σε πανδοχεία,
βυζαίνουν απο το στήθος του χάρου που παραστέκει στη σκοτεινάγρα
Όσοι ιχνηλάτες γευτήκαν το σπέρμα της άνοιξης,
κάποτε μαραίνουν σαν θρύψαλα ξωτικών,
κι άλλοτε αναζητάν το ανορεξικό βάπτισμα της στιγμιαίας χαράς
Επιζούν με μπερδεμένο το εγώ
με τη συντριβή της αλληλοπαραδοχής
Είναι παράξενη αυτών των ξωτικών η όψη,
φορούνε δέρματα λεοπαρδάλης στη κεφαλή και έχουν βαμμένα κόκκινα τα πρόσωπά τους,
πασπαλισμένα με άσπρες κουκίδες χιονιού
Έχουν το κορμό γυμνό και σταυρωτά στο στήθος τους φύλλα
φορούνε κόκκινα παντελόνια,μα είναι ξυπόλυτα πλάσματα
Περνούνε με χάδια φαντασμάτων μέσα απο τις αραχνοΰφαντες νύχτες των λαμπρών τραγουδιών
Μήπως και εξυψώσουν το τελευταίο ουρλιαχτό,
υπνωτιστές ραντισμένων ήλιων στην μέθη
υπνοβατούν στις λάβες που κοιμούνται των στεναγμών τα βρέφη
Λαφυραγωγοί εαυτών
πάνω απ΄ των αγγέλων,τον τυφλωμένο αστερισμό
βαδίζουν μέσα σε μονοπάτι φτιαγμένο από κάσες,σαν κεραυνοί στην αμφιλύκη
στο λυκαυγές φυλάκιο της σιωπής,
βουτιά στο έρεβος του θανάτου,πνιγμένοι μεσ΄ τη φρίκη,
χτυπάνε με ξύλινα σφυριά τις καμπάνες της μελαγχολίας
για να ανταμώσουν φλεγόμενα χελιδόνια
και να αυτοκαταστραφούν σε κάτι που παλιά έμοιαζε με όμορφο κόσμο κρυστάλλων

Δ. Κ

 

ποιοί είμαστε ''εμείς''; είμαστε ''εμείς'' που τρομάζουμε στην θέα, στην σκέψη του διαφορετικού, το ντύνουμε με ταμπέλες, με λέξεις, με χυδαιότητες, γιατί δεν μας κάνει, τελικά είμαστε ''εμείς'' οι χαοτικοί που θέλουμε να λεγόμαστε διαφορετικοί!

Ή μήπως τελικά είσαστε ''εσείς'' ;

 

@guruni

 

γαμάτο