Οι σχέσεις είναι ένας καθρέφτης...

Τα είπες όλα, δεν ξέρω αν θα είχα κάτι να προσθέσω...

Να πω μόνο ότι για μένα η απόλυτη, αλλά απόλυτα απόλυτη ειλικρίνεια είναι ένα αμφίπλευρο ζητούμενο, το οποίο όμως, ενίοτε διυλίζεται από την μία πλευρά ή την άλλη από τις λεπτές διαφορές των αυτονόητων και όσων χρήζουν διευκρινίσεων ή ένταξης σε ένα καθορισμένο πλαίσιο...

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να μοιράζεσαι την αλήθεια σου με τον άλλον...

Και δεν είναι κακό κατά την γνώμη μου αυτό να γίνεται όχι μόνο στα πλαίσια της ψυχικής ''απογύμνωσης'' του υ, αλλά και από την πλευρά των Κυριάρχων...

Αν υπάρχει εκτίμηση και εμπιστοσύνη, τότε θα ανοιχτούν εξίσου, με τον τρόπο τους και οι Κ...

Δεν τους στερεί αυτό ούτε τον έλεγχο, ούτε την πρωτοκαθεδρία στην διαχείριση της σχέσης...

Το να δημιουργείς ενδεχομένως, μία νέα κοινή αλήθεια και για τους δύο, μιας και ο κάθε συνδυασμός ανθρώπων είναι μοναδικός...

Όσο για τον καθρέφτη, νομίζω ότι στις πηγαία αρμονικές D/s σχέσεις, αυτό συμβαίνει νομοτελειακά, οι άνθρωποι έρχονται τόσο κοντά, που αντανακλούν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ο ένας τον άλλον, στις απόψεις, στην διάθεση, στην τοποθέτηση απέναντι στην ζωή και τα πράγματα, ακόμη και στην εμφάνιση...

Είναι, ή γίνονται ταιριαστοί...κι αυτό είναι άμεσα ορατό δια γυμνού οφθαλμού...και ανθρώπινο επίσης...

 

Τα ελαφρώς ως αρκετά ετερώνυμα έλκονται. Τα εντελώς ετερώνυμα απωθούνται, με τον ίδιο τρόπο που απωθούνται τα ομώνυμα.
Τουτέστιν, λίγο καθρεφτάκια είμαστε από την αρχή, αν βέβαια ταιριάζουμε αληθινά.
Και δεν είναι απλά επιθυμία/προβολή μας.
Γιατί σ' αυτή την τελευταία περίπτωση όσο και να προσπαθήσουμε ταιριαστοί να γίνουμε, δεν γινόμαστε.
Ούτε χρησιμοποιώντας ένα θεόστενο BDSMικό πλαίσιο.
Μια/ένας υπό θα μπορούσε να υπηρετήσει "άψογα" έναν/μια Κ.
Ένας/μια Κ θα μπορούσε και ν' ασκήσει "άψογα" την όποια Κυριαρχία του/της σε μια/έναν υ.
Αλλά δεν σημαίνει, ότι θα ταίριαζαν σίγουρα και σαν άνθρωποι.
Ούτε ότι το D/s από μόνο του θα κατάφερνε, να τους κάνει ταιριαστούς.
Μπορεί να τους έκανε λειτουργικούς, αλλά ταιριαστούς, έχω τις επιφυλάξεις μου.

Σε ολα τ' άλλα είμαι εγώ τώρα εκείνος, που λέει ότι "έγραψες".  

 

καλή μου @golden slave σε ''περίμενα''
Απόλυτα κατανοητή η θέση σου. Η χημεία ανάμεσα στους ανθρωπους είναι όντως πολύ βασικός παράγοντας και παρατηρείται στις συναναστροφές που ο καθένας επιλέγει τελικά να έχει.

Η θεση του καθρέφτη για το παρόν νημα , έχει πιο πολύ να κάνει με το ‘’ξεγύμνωμα’’ της ψυχής, αν και εφοσον και τα δυο μέλη αυτό επιθυμούν κι αν τελικά αυτό βοηθά ώστε να λειτουργήσει και προχωρήσει μια Κ/υ σχέση ή αν αυτό το ‘’ξεγύμνωμα’’ φθείρει την ιδια την σχέση.

άτιμος αυθορμητισμός ! ισως και αυτο ενα απο τα πιο δυσκολα κομμάτια...

 

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/story-challenge.49411/page-5

 

Εχω μια απορία...πανω σε αυτο που λες θεόστενο BDSMικό πλαίσιο.
Υπάρχουν Κ σκληροπυρηνικοί και λειτουργούν μονο με πρωτοκολλα. Ειναι φανταζομαι πλήρης όταν έχουν 100% ελεγχο της υπο τους πόσο παραπανω των συναισθημάτων τους.
Σε αυτη την περιπτωση δεν κρύβουν εσκεμμενα σκέψεις και συναισθήματα ?

 

Όχι, φυσικά, είναι ξεκάθαρο από την αρχή, για κάποιους/ελάχιστους είναι λειτουργικό.

 

Να σου απαντήσω για κάτι τόσο προσωπικό για οποιονδήποτε άλλο πέρα από μένα, μιλώντας για κείνον, θα ήταν άκυρο.
Το σκληροπυρηνικός/η είναι ζήτημα αντίληψης.
Το ν' ακολουθείς πρωτόκολλα ή όχι, δεν σε κάνει περισσότερο ή λιγότερο σκληροπυρηνικό.
Και σε μένα κάποια δεν αρέσουν, αν τα ίδια δεν αρέσουν και στην όποια υπό μου, είμαστε καλά.
Παλιά ίσως και να ήμουν "σκληροπυρηνικός", μετά έκανα μερικές φορές το λάθος - για μένα λάθος - να παρά είμαι "χαλαρός".
Αν αφαιρέσεις απ' το BDSM οποιονδήποτε κανόνα/κώδικα, δεν έχει πια νόημα.
Υπάρχει και BDSM δίχως ποιος ξέρει τι συναισθήματα. Δεν είναι σίγουρο ότι τα δυο μέρη είναι ερωτευμένα ή ότι θ' αγαπηθούν.
Μπορούν και απλούστατα να ικανοποιούν τις όποιες "διαφορετικές" ορέξεις τους βάσει της έλξης και του ανθρώπινου ενδιαφέροντος και τίποτ' άλλο.

Για στενό BDSMικό πλαίσιο εννοούσα ότι αν δυο άνθρωποι είναι αρκετά αταίριαστοι και By the book BDSM να έκαναν που πιο By the book πεθαίνεις.
Θα μπορούσαν απλά, να ικανοποιήσουν την όρεξη/ανάγκη/ονόμασε το όπως θέλεις για Κυριαρχία ή υποταγή. Αλλά σαν άνθρωποι ταιριαστοί δεν θα γινόντουσαν ποτέ.
Δεν θα έπαιρνε κανείς στοιχεία του άλλου, δεν θ' άλλαζε στο ελάχιστο ο ένας την θέαση του άλλου περί ζωής.
Ίσως και κάποια "θεματάκια" τους να τα λείαιναν, στην προσπάθεια να πλησιάσουν τον/την άλλο/η, ίσως.

Το ίδιο που θα ίσχυε και σε μια vanilla σχέση ανάμεσα σε δυο αταίριαστους ανθρώπους.
Με την διαφορά ότι στην vanilla σχέση αργά ή γρήγορα θα τρωγόντουσαν σαν τα κοκόρια, για το ποιος απ' τους δυο θα επικρατούσε στον άλλο.
Μέχρι, ή να βαριόντουσαν ή να σιχαινόντουσαν ο ένας τον άλλο, να τα 'κάναν ίσως γης μαδιάμ. Και στο τέλος να έστελνε ο ένας στα τσακίδια τον/την άλλο/η.
Ενώ στο D/s τουλάχιστον το ποιος θα είχε το πάνω χέρι, ποιοι κανόνες θα ίσχυαν, θα ήταν ξεκάθαρο και συμφωνημένο εξ' αρχής.


Υ.Γ. Για να "ξεγυμνωθείς" στον/στην όποιο/α άλλον/η, πρέπει να σου ταιριάζει και λίγο.
Ως προς το να κρύβεις ή όχι σκέψεις και συναισθήματα, είναι θέμα χαρακτήρα και το πως νιώθει κάποιος/α καλύτερα.
Και δεν βλέπω τίποτε το κακό, στο να ελέγχει κάποιος/α τα συναισθήματα του/της.  

 

Κατανοητό , σ ευχαριστώ  

 

Συμφωνούμε στο οτι ειναι θέμα χαρακτήρα...οταν όμως κάτι γινεται εσκεμμένα, γίνεται με πρόθεση να υπηρετήσει κάποιον σκοπό συνειδητά...και στην ερωτηση μου το εσκεμμενα ηταν, η αποκρυψη των συναισθημάτων με σκοπό την εφαρμογή των πρωτοκολλων όπως τα ορίζει ο συγκεκριμένος συνηδειτοποιημενος Κ .

 

Zμπαθάτε με, αλλά όταν βλέπω εκφράσεις "είμαι απόλυτα ειλικρινής", "προσφέρω και απαιτώ ειλικρίνεια", και γενικά όταν διαβάζω διθυράμβους περί ειλικρίνειας, βγάζω φλύκταινες. Ειλικρινά...

Απόλυτη ειλικρίνεια δεν υπάρχει (εκτός από τα μοναστήρια του Ζεν), όπως και απόλυτη αλήθεια. Ο λόγος είναι προφανής: στην καρδιά των ανθρώπων, αγάπη και ειλικρίνεια δεν πάνε πάντα μαζί. Σκέψεις όπως "για να μη την/τον πληγώσω", "αν το μάθει θα αντιδράσει άσχημα" συνοδεύουν τα πιό γλυκά ψέμματα. Δε γνωρίζω αν σε κάποιο μακρινό μέλλον γίνουμε μιά κοινωνία από Σποκ, αλλά ακόμα απέχουμε πολύ από την απόλυτη ειλικρίνεια.

Οσο για τον καθρέφτη, η απάντηση είναι όχι. Αν ήθελα ένα αντίγραφό μου, θα με κλωνοποιούσα. Η σχέση διαρκεί όταν χτίζει και χτίζεται στη διαφορετικότητα. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο, τον εμπλουτίζει, πραμένοντας ωστόσο διαφορετικός. Δεν τον κάνει σαν τα μούτρα του.

Για μένα, καθρεφτίζω τον άλλο σημαίνει του δίνω ανατροφοδότηση των συναισθημάτων που μου γεννά η κάθε του αντίδραση. Τον βοηθώ να συνειδητοποιήσει το αντίκτυπο της συμπεριφοράς του, χωρίς να τον κρίνω. Ετσι ο άλλος ανακαλύπτει πτυχές του εαυτού του μέσα από εμένα κι εγώ μέσα από εκείνον. Διευρύνουμε την αυτογνωσία μας.

Οι σχέσεις δεν είναι η ιδανική κατάληξη. Είναι το ταξίδι. "Δεν είμαι τέλειος, ούτε κι εσύ, αλλά μέσα από τη σχέση μας θα προσπαθούμε διαρκώς να γίνουμε καλύτεροι. Για όσο το γουστάρουμε κι οι δύο". Αυτό αρκεί...