(Σαδο)μαζοχιστής/ρια Κυρίαρχος/η και D/s : Service Topping και D/s σε προσωρινή " διαθεσιμότητα " ?

Άρα ότι ο Κυρίαρχος δεν εξουσιάζει επειδή θα ήταν υπέρτερος λόγω των όποιων προσόντων, ή του πως θα τον/την αντιλαμβανόταν το υποτακτικό στοιχείο που του παραχώρησε την Κυριαρχία.
Η ότι το BDSM θα ήταν κυρίως εγκεφαλική υπόθεση. Θα ήταν με το συμπάθειο σε πολλές περιπτώσεις αερολογία και η Κυριαρχία ένα πλουμιστό πουκάμισο που κάποιοι/ες θα φορούσαμε στον σαδισμό.
Αν και εγώ δεν βλέπω τίποτε το κακό στον σεξουαλικό σαδισμό μεταξύ ενηλίκων και συναινούντων.
Κατ΄εμέ δεν χρειάζεται μόνο ο φόβος του πόνου, για να εξουσιάζεις κάποιον/α.
Ο φόβος του πόνου είναι ένα από τα μέσα, αλλά όχι το μοναδικό.
Πάντα κατ' εμέ η όποια επιβολή του πόνου είναι μια από τις εκφράσεις της BDSMικής Κυριαρχίας, όχι η πηγή της.
Ούτε ο φόβος είναι αξίωμα ότι μειώνεται με την πάροδο του χρόνου.
Κάλλιστα ο φόβος του πόνου θα μπορούσε να (επαν)εμφανιστεί σε κάποιον/α, που θα μας γνώριζε από καιρό. Και να συμβεί στην πιο αναπάντεχη χρονική στιγμή.

Και ο θαυμασμός είναι ένα μέσο για να Κυριαρχήσει κάποιος/α και ν' ασκήσει εξουσία. Δηλαδή η αναγνώριση από το υποταγμένο μέρος μιας κάποιας υπεροχής του Κυριαρχικού.
Ο έλεγχος κερδίζεται κάθε στιγμή και είναι πάντα αιρετός από τον/την ελεγχόμενο/η.
Μόνο λόγω αυτού του τελευταίου γεγονότος ακόμη και η δυνατότητα επιβολής πόνου δεν πηγάζει μόνο από την Κυριαρχική βούληση.
Αλλά υπάρχει βάσει συμφωνίας του υποτασσόμενου μέρους.
Και ότι στο τέλος μπορεί να παυθεί όχι μόνο από τον πομπό αλλά και από τον δέκτη, δεν είναι ελεύθερο. Και αφού τελείται με όρους και βάσει συναίνεσης, δεν επιβάλλεται ( δηλαδή δεν πληρώνεται ενάντια στη θέληση του δέκτη ).
Άρα, η BDSMική Κυριαρχία δεν είναι καθαρή επιβολή αλλά αμφοτεροβαρής σύμβαση.

 

Δεν έχω διαβάσει όλες τις απαντήσεις αναλυτικά (υπόσχομαι να το κάνω, το νήμα είναι πολύ ενδιαφέρον @Tenebra_Silente , ευχαριστούμε για ακόμη μια φορά   ).
Θα περιμένω όμως να τοποθετηθεί κάποιος κατά τον τρόπο που ζήτησε ο @MasterJp . Και το περιμένω κι εγώ με ειλικρινές ενδιαφέρον κάτι τέτοιο καθώς δεν θα ήθελα να κρίνω τις εμπειρίες των άλλων με μέτρο εμένα...  

Θα ήθελα όμως να ρωτήσω τα εξής κι εγώ, αν θα μπορούσαν να μου απαντήσουν Κυρίαρχοι:
Α. Μπορεί ένας Κυρίαρχος να δώσει εντολή στον υποτακτικό του να Του επιβληθεί με κάποιο τρόπο, έστω και μόνον σωματικό;
β. Υπάρχει κάποια σωματική επιβολή χωρίς συναισθηματικό αποτύπωμα;
Γ. Μπορεί ένας Κυρίαρχος να δώσει εντολή στον υποτακτικό του να Του δώσει έστω και μια εντολή;

 

Ως προς την τοποθέτηση κάποιου/ας Κυριαρχικού/ης που να είχε και μαζοχιστικά στοιχεία/ανάγκες.
Αν υπάρχει ανάμεσα μας, μακάρι να έχει το κουράγιο να μας παραθέσει την εμπειρία του/της. Πάντα η γνώμη εκείνου/ης που ζει ένα θέμα, έχει ιδιαίτερο βάρος.  

Ως προς τα Α, Β, Γ Ερωτήματα σου ( γιατί Κυρίαρχος λέω ότι είμαι κι εγώ χαχα ).

Μπορεί να δώσει εντολή για όλα όσα παρέθεσες, το ζήτημα είναι αν θέλει. Εγώ δεν το νιώθω. Άρα εντολές του είδους δεν υπάρχει περίπτωση να τις δώσω ποτέ.
Όχι γιατί είναι "κακό"/θα μου χαλούσε την όποια εικόνα ( την "χαλάω" με άλλους τρόπους την Κυριαρχική μου εικόνα. Αν και δεν νομίζω να με θεωρεί λιγότερο Κυρίαρχο της η σύντροφος μου ), αλλά γιατί δεν μου "λέει" τίποτε, να το κάνω.

Υ.Γ.

Τα νήματα τα κάνουν ενδιαφέροντα οι συμμετέχοντες/ουσες και οι συλλογισμοί τους. Άρα είμαι κι εγώ που πρέπει να ευχαριστήσω εσάς, που μου αφιερώσατε χρόνο και σκέψεις.
Και δεν το γράφω για ν' ανταποδώσω ανούσιες αβρότητες. Καλώς ή κακώς δεν γνωρίζω την διπλωματία. Το γράφω, γιατί το πιστεύω.
Και οι πιο ενδιαφέρουσες σκέψεις πολλές φορές γεννιούνται από την διαφωνία. Αρκεί να είναι εποικοδομητική και όχι απλά στείρα αντιπαράθεση  

 

Δηλαδή υπάρχει εντολή "δώσε μου εντολή";
Λίγο παράδοξο δεν είναι αυτό;
 

 

To ίδιο παράδοξο όσο ένα νήμα να έχει ερώτημα και να μην απαντάει στο ερώτημα σχεδόν κανείς, αλλά σε μια απόχρωση του νήματος.
Η σε κείνα που θα ήθελαν ν' απαντήσουν και ας επανέλαβε ο νηματοθέτης τουλάχιστον δυο φορές ότι το ερώτημα του νήματος θα ήταν άλλο.
Σαν να δείχνει κάποιος την Σελήνη και να κοιτούν το δάχτυλο.
Είπαμε, πάντα ειλικρινής.

Τώρα ότι το άφησα "ελεύθερο", και ότι δεν είχα κανένα πρόβλημα να το "απλώσουμε", είναι άλλο ζήτητμα.

Ως προς την εντολή "Δώσε μου εντολή", που το παράδοξο? Δεν υπάρχει και το role play? Γιατί να είναι πιο αληθοφανές εκείνο?
Ή εκείνη/ος που θα σ' έχουν δει βία 2/3 φορές στην ζωή τους και Πέφτουν στα πόδια Σου, είναι πιο αληθοφανείς?
Το ζήτημα είναι εκείνος/η που δίνει την εντολή "Δώσε μου εντολή", αν την πιστεύει, σαν την λάβει.
Και ο καθένας/καθεμία πιστεύει και θεωρεί παράδοξο ότι του /της καπνίσει.

Και γι' αποφυγή παρεξηγήσεως δεν σου την "είπα".
Απλά το πολύ το "γύρω γύρω" κάποιες φορές μου προκαλεί ένα "κατιτοίς"...
Πλέον παίρνω σαν κανόνα το "κλασικό", ότι αρκετοί/ες λειτουργούν με το ακόλουθο σκεπτικό:

Εκείνα που για μένα είναι λογικά/μου αρέσουν, είναι λογικά/αρεστά σε όλους/ες.
Ότι για μένα δεν είναι λογικό/δεν μου αρέσει, είναι σίγουρα παράλογο και δεν αρέσει σε κανένα/καμία.

 

Σε τόσες κουβέντες που έχουμε κάνει δεν έχω νιώσει ότι "μου την είπες" ούτε μια φορά  
Δεν τίθεται τέτοιο θέμα   Και αν διαφωνούμε, τι έγινε;  

Αυτό δεν είναι παράδοξο  
Είναι μη επιθυμία, παρερμηνεία και πολλά άλλα, όμως όχι παράδοξο  

Άλλο αληθινό, άλλο αληθοφανές. Το play είναι play. Αν κι εγώ ούτε σαν play το δέχομαι αλλά τέλος πάντων.
Δώσε μου εντολή. Πού το παράδοξο:
Οκ, μου δίνει ο Χ εντολή "δώσε μου μια εντολή". Και του δίνω εντολή "μη μου ξαναδώσεις εντολή".
Τώρα;  
Ή αν η εντολή μου είναι "ΕΓΩ θα είμαι ο Κυρίαρχος από δω και μπρος, μη με ξαναδιατάξεις αλλά υπάκουε".  

Δεν έχει πέσει κανείς στα πόδια μου ποτέ  
Γιατί πολύ απλά (και ίσως ακουστεί λίγο επικούρειο) όταν είναι αυτοί στα πόδια μου, εγώ δεν είμαι   Με ακυρώνουν  

Όχι δεν είναι καθόλου έτσι  
Μπορούν να μου αρέσουν παράδοξα πράγματα  
Και δεν έχω καμία αξιώση να είναι αρεστά και σε άλλους  
Μπορεί να βρίσκω κάτι παράλογο αλλά να μου αρέσει ή να καταλαβαίνω γιατί αρέσει στους άλλους κλπ κλπ

Αυτό όμως είναι κάτι εντελώς άλλο. Καθένας μπορεί να βαφτίσει κάτι ό,τι θέλει.
Παράδοξο όμως είναι εκείνο που ενέχει μια πολύ ουσιαστική αντίφαση, θεμελιώδη. Που πάει να συμπλέξει δυο αμοιβαίως αναιρούμενα πράγματα, πχ: να είσαι αυθόρμητος  

 

Και δυο παλιά θέματα που ίσως ενδιαφέρουν...  
https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Σαδισμός-και-Ελευθερία.14413/page-6#post-241940

https://www.greekbdsmcommunity.com/...σμό-και-την-κυριαρχία-ξανά.27132/#post-313254

 

Το σημαντικότερο για μένα το διευκρινίσαμε, ότι δεν σου την "είπα". Αν και ομολογώ ότι ύψωσα τόνο.
Ο Κυρίαρχος αφού εσύ τον δέχτηκες σαν Κυρίαρχο, μπορεί να σου δώσει ότι εντολή του καπνίσει.
Εσύ διαλέγεις αν την εκτελέσεις ή όχι, βάσει του αν την βρίσκεις λογική ή όχι.
Και θα έχεις ή δεν θα έχει συνέπειες από την μη εκτέλεση της.
Το να πέσει κάποιος στα πόδια σου, ήταν σχήμα λόγου.
Δεν εννοούσα στα δικά σου πόδια, αλλά σ' ενός/μιας Κ.
Το λοιπόν, σε μένα έπεσε και καλά στα πόδια μια μετά την δεύτερη φορά που είχαμε ιδωθεί.
Και πέρα από παράλογο σε μένα είχε φανεί και γελοίο. Γιατί για μένα είναι πάντα παράλογο να μην με ξέρεις καν και να κάνεις κάτι του είδους.
Για μένα, το υπογραμμίζω. Για κάποιον/α άλλο/η μπορεί να είναι λογικότατο. Αν το πιστεύει εκείνος/η, με γειά του και χαρά του.  

Τώρα θα μου πεις γιατί ένας Κ, να δώσει εντολή στο υ, να του δώσει εντολή. Ή για πλάκα, ή γιατί κάποιο παξιμάδι θα είχε εκτός τόπου.
Το ξέρει μόνο εκείνος. Αλλά για να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου και για να προλάβω την παραμικρή πιθανότητα παραλληλισμού.
Δεν είναι το ίδιο με το να έχει ένας/μια Κ και μαζοχιστικά στοιχεία. Γιατί για κάποιους/ες να τα είχε ένας/μια Κ, είναι παράλογο.  

Στο τελευταίο μέρος χαίρομαι που το σκέφτεσαι έτσι. Γιατί δεν μπορώ να δώσω ποσοστό, αλλά στον πραγματικό κόσμο και όχι μόνο.
Δεν είναι λίγοι/ες εκείνοι/ες που συνάντησα και που ακολουθούσαν τον "ευφάνταστο κανόνα" που έγραψα πιο πάνω.
Χαρούμενοι/ες εκείνοι/ες, χαρούμενος κι εγώ. Γιατί σε μένα τα μυαλά δίχως επιχειρήματα που να έχουν βάση, δεν αλλάζουν.
Και όπως δεν επιβάλλω γνώμη, δεν δέχομαι να μου επιβάλλεται επ' ουδενί.
Αυτή η τελευταία παράγραφος δεν αναφέρεται σε σένα, αλλά σε όποιον/α θα θεωρούσε ότι ακολουθεί εκείνο τον "κανόνα".
Και υπογραμμίζω τ' αυτονόητα, γιατί κουράστηκα ν' ασχολούμαι με παρεξηγήσεις.  

Υ.Γ. Μακάρι να διαφωνούμε συχνά, η διαφωνία δίνει τροφή για σκέψη.  

 

Αν και δεν είμαι κυρίαρχος μπορώ να απαντήσω στο Α. ερώτημα, ίσως και λίγο στο Β. και μέσω αυτών στο ερώτημα του νήματος γιατί έχουμε αφήσει παραπονεμένο τον @Tenebra_Silente

Θα απαντήσω με παράδειγμα:

Ως γνωστόν, η επιθυμία του εντολή μου και η επιθυμία του είναι να του κάνω μασάζ.
Λοιπόν εγώ, που θεωρώ ότι κάνω καλό μασάζ, παρακολουθώ τον κύριο μου κατά τη διάρκεια του μασάζ να χαλαρώνει απόλυτα και μου παραδίδεται.
Εκείνη τη στιγμή εγώ νιώθω ότι έχω τον έλεγχο της συγκεκριμένης απόλαυσης του. Τι κινήσεις θα κάνω πάνω στο σώμα του, πόσο θα πιέσω, που θα πιέσω, αποτελούν δική μου απόφαση και αυτοσχεδιασμό.

Καλώς ή κακώς εγώ εκείνη τη στιγμή νιώθω κυριαρχικά απέναντι του. Έχω τον έλεγχο και αυτό δεν μπορώ να το “ξεχνάω”. Όμως ταυτόχρονα παρέχω υπηρεσία κι αυτό είναι υποταγή. Η μίξη των δυο αισθημάτων μου βγάζει μια συνισταμένη που καθόλου δεν χαλάει τη συνολική του κυριαρχία απέναντι μου.

Κάποιες φορές μου ζητάει το μασάζ να είναι ιδιαίτερα έντονο. Η αίσθηση μου είναι ότι τον πονάω. Και μάλλον οι περισσότεροι θα πονούσαν από την ένταση που μου ζητείται να βάζω στην πίεση. Εκείνος όμως χαλαρώνει, από άλλους πόνους του σώματος και εν τέλει το απολαμβάνει.

Αν λοιπόν αφαιρέσουμε τον υπόλοιπο σημειολογικό συνειρμό του να δίνεις πόνο στον άλλον, μπορέσουμε να θεωρήσουμε την πράξη τόσο ουδέτερη όσο ένα μασάζ ή ακόμη την σημάνουμε αντίθετα όπως είναι η πρόσφορα υπηρεσίας, τότε το να δίνεις πόνο, ακόμη κι αν προσωρινά/αποσπασματικά αντιμετωπιστεί ως πράξη ελέγχου και κυριαρχίας, δεν είναι πράξη ικανή να καταστρέψει την ασυμμετρία της σχέσης.

Το ερώτημα του νήματος μεταφέρεται στο κατά πόσο μπορούμε να αλλάξουμε τους καθιερωμένους σημειολογικούς συνειρμούς των πράξεων μας.
Χρειάζεται εκμάθηση, αλλά με συγχωρείτε, παρόλα όσα είπα παραπάνω, σε ένα spanking δεν νομίζω να μπορέσω ποτέ να δώσω άλλη σημειολογία από αυτή που έρχεται στο μυαλό όλων μας.  


...αλλά πάλι καλά, τουλάχιστον δεν χρειάζομαι release για να Του κάνω ένα μασαζάκι  

 

Μόλις εκανα μια σκέψη η οποία δεν ξέρω αν είναι εντελώς άσχετη με το θέμα μιας και οι περισσότερες απαντήσεις Που διάβασα αφορούν σωματικό πόνο.
Έστω λοιπόν ότι το νήμα αφορά και συναισθηματικό πόνο μαζοχιστικου τυπου ενος κυριαρχου σε συνδιασμό με τον/την υποτακτική του.
Ας υποθέσουμε ότι ένας κυρίαρχος δανείζει την υπό του προς τέρψη ενός άλλου κυρίαρχου. αυτό σαν γεγονός μπορεί να εμπεριέχει διάφορες παραμέτρους. α )χρησιμοποιεί την υπό ως σκεύος ηδονής ώστε να το εμπεδώσει η ίδια, β)τεχνική εξευτελισμού προς την υπό (ως εδώ βλέπουμε κυριαρχία+σαδισμό) γ)παραχώρηση της υπό σε άλλον για να τραφεί η δική του μαζοχιστικη πλευρα, του να βλέπει κάποιον άλλο να σοδομιζει την αγαπημένη του ιδιοκτησία. (Πράξη σαδισμού προς την υπό και μαζοχισμού του ίδιου εν αγνοία της υποτακτικης!!)

Το χω κάψει εντελώς???!!! Όχι πείτε μου δεν θα με πειράξει!!