Drama Queen.

Μας πρήξατε.-Κατρολίνα Γώγου

Εντάξει. Δεν κλαίτε. Μεγαλώσατε.
Και κλαψουρίζετε. Εντάξει.
Σκάστε όμως γιατί μας πρήξατε.
Τρώτε. Χέζετε. Δουλεύετε.
Και στη πρώτη ευκαιρία κλαίγεστε.
Δεν κλαίτε. Κλαίγεστε.
Για το χαλασμένο σας αυτοκίνητο.
Για την γκόμενα που σας έφτυσε.
Κλαίγεστε. Δεν κλαίτε.
Για τον μαλάκα που ψηφίσατε.
Για τα όνειρα που ξεχάσατε.
Και δεν κάνετε κάτι να αλλάξετε.
Κλαίγεστε. Κλαψουρίζετε.
Για το αφεντικό που σας βρίζει.
Για τον γείτονα που φωνάζει.
Δίχως ντροπή. Κλαψουρίζετε.
Και δεν σταματάτε ποτέ.Άντε, ξεκουμπίδια τώρα.
Μας πρήξατε.

 

Μερικοί νομίζουν ότι το να αγαπάς η να είσαι ερωτευμένος ειναι να είσαι σμπαραλιασμενος η να εχεις το δικαίωμα να κανείς τον άλλον χίλια κομματάκια επειδή ερωτας σημαίνει κτητικοτητα.

Άμα δεν ξέρεις να ζεις δεν θα ξέρεις ούτε να αγαπάς ούτε θα αγαπιεσαι
Και εκεί φασίστας είσαι ανθρωπάκο μου..ετσι σε ανάγκασαν κάποιοι να είσαι.

P.s: Θα μπορούσα να γράψω και εγω για έρωτες και παθη αλλα θα ακουμπήσω τοσο πολυ την ανθρώπινη διαστροφή που θα με μισησετε.

 

Θα μου αρεσε να τα εγραφες

 

@Madeleine Rk κι εμενα θα μου αρεσε! και μην ανησυχεις... σε μισουμε ηδη αρκετα...  

 

Βασικά λατρεύουν να σε μισούν @Madeleine Rk

 

Αγάπη μόνο. <3

 

Θα επανέλθω δριμύτερη, να δροσίσει!  

 

Μαλλον περιμένει να την δροσίσεις εσύ με αυτά που θα γράψεις...

 

Σε Reverse

Άντε να σας πω πάλι μια ιστορία. Διαλέγω προσεχτικά τη φαντασία. Είναι τόσο δύσκολο να φτάσεις να κολυμπήσεις, χωρίς να πνιγείς, σε όλα αυτά τα βαθιά κανάλια του εγκεφάλου.
Σήμερα, όλα πήγαιναν σε χρόνο reverse. Άλλο πάλι και τούτο. Να θέλεις να πας μπροστά και να προχωράει η αφιλότιμη η σκέψη με την όπισθεν και είναι δύσκολο πολύ ομολογώ. Δεν γίνεται να μην τρακάρεις πάνω σε μια άσχημη εμπειρία. Τα άσχημα ορθώνονται παντού σαν πασσαλάκια. Επιδέξια να κινούμαι σαν οδηγός που περνάει από ασκήσεις για άδεια διπλώματος. Το αποτέλεσμα είναι να γρατζουνάω συνέχεια το μυαλό μου, αλλά ευτυχώς δεν το σμπαραλιάζω. Στην αγωνία λοιπόν της διαδρομής και πάνω στο λεβιέ των ταχυτήτων μου, το χέρι σου πιάνει το δικό μου και το σταματά από την αγωνία της «αλλαγής» ταχυτήτων. Το πιο σημαντικό συναίσθημα είναι αυτό της παρουσίας σου. Να ξέρω, ότι στην πιο αμήχανη στιγμή μου και όταν όλα «ανάποδα» υπάρχουν, να μου δίνεις εκείνο το πιάσιμο που θα σταθεροποιήσει τους παλμούς μου για να κοπάσει ο ίλιγγος του παραδόξου.
Ο ίλιγγος του παραδόξου είναι παντού. Τον συναντώ συνέχεια στα βλέμματα των ανθρώπων, στα παχυλά λόγια που στάζουν τα χείλια τους, ξεστομίζοντας μεγάλους τίτλους με λέξεις που χορεύουν παλαβά από αγάπη, πίστη, φιλία, θαυμασμό, μίσος, ηδονή…….και κυρίως δικαιολογίες και θυματοποίηση. Όλοι οι άλλοι είναι οι «δράστες». Ψυχοπαθολογικές μαριονέτες της μοίρας τους. Ο τρελός και η τρελή στη μοίρα πιάνονται παρέα, δεμένη πάνω στο ίδιο κατάρτι που λέει και ο Νταλάρας. Έτσι, ο ίλιγγος κλιμακώνεται στη ζωή μου και καμιά φορά, όταν δεν είσαι κοντά μου πρέπει να πατήσω στο κορμί μου μόνη μου την voltaren. Πρακτική ειδικών στιγμών κινδύνου. Κάθεσαι μπροστά στον καθρέφτη πιάνεις το κόκκαλο του γοφού σου και απλώνεις πίσω την παλάμη σου μέχρι να φτάσει να αγγίξεις το άνω μέρος του οπισθίου σου. Εκεί σημαδεύεις την ένεση. Ηρωική στιγμή του εαυτού σου. Η απόλυτη μοναξιά και η απόλυτη αυτονομία της, γιατί η μοναξιά αυτό το δώρο σου προσφέρει το απόλυτο στην ελευθερία. Τσιμεντένιος τοίχος! προσοχή πάρτο αλλιώς.
Σε αυτό το reverse, λοιπόν που σας λέω, αρχίζω να συνειδητοποιώ και θέματα που προσπέρασα χωρίς να κοιτάξω, γιατί η πορεία μου με την όπισθεν έχει πιο μειωμένη ταχύτητα, οπότε κάτι πιάνω που μου ξέφυγε, νομίζοντας ότι προχωρώ μια χαρά μπροστά. Τι βλέπω λοιπόν; Βλέπω ζωές καλοντυμένες με θλιμμένο ύφος και άλλες με μια υπεροψία αντισυμβατική με το «άρωμα» τους. Σαν να φοράνε φτηνές κόπιες ακριβών αρωμάτων, αλλά να «κραυγάζουν» άνετο ελιτισμό. Μου πιάνεις πάλι το χέρι γιατί αρχίζω να τρέμω από την ψυχρότητα που αντικρίζω. Διψάω για εκείνο τον αέρα που έρχεται από την καρδιά της θάλασσας και δεν τον αναπνέω. Παντού μυρίζει ανετίλα και υποκρισία και παιδικό σαπούνι πάνω σε γερασμένες νότες παλιάς μουσικής.
Ο ίλιγγος του παραδόξου είναι μέρος της ζωής μου από ό,τι φαίνεται και εσύ επίσης. Κάποτε, σου υποσχέθηκα να τα αφήσουμε όλα και να τρέξουμε στη θάλασσα. Να πετάξουμε τα παπούτσια και ξυπόλητοι να αφεθούμε στο γαργάλημα του μικρού κύματος που παφλάζει στην ακροθαλασσιά. Εκεί μυρίζει ελευθερία και αγάπη. Να χώνουμε τα χέρια μέσα της για να πιάσουμε τα βυθισμένα άστρα. Δεν τα κατάφερα να στο προσφέρω αυτό το φευγιό. Έμεινα σε μια ανάποδη διαδρομή σε σταθερές ράγες πορείας.

Είμαι η ίδια πια παράδοξη από την διαδρομή μου και εσύ, ακόμα εκεί, να μου κρατάς το χέρι, στο αφήνω να ελευθερωθείς.

 

Σεβομαι τους γνησια ευαισθητους ανθρωπους κι ενοχλούμαι με τα παραπονιάρικα βαμπίρ που παριστάνουν τους ευαισθητους. Προτιμώ χιλιες φορες την απροκάλυπτη κι εγνωσμένη αυτοαναφορικότητα, τα γελια και τα χαχανα, την ενταση, η την θετική ελαφρότητα, παρά τα μονιμως παραπονεμένα, σεμνά και κλαμμενα υπογαστρια.

 

 

Αγάπες και Λουλούδια

Οι μαλακίες πληρώνονται

Πες το κάρμα, πες το μοίρα, πες το θεία δίκη, πες το απλή δικαιοσύνη. Βάφτισέ το όπως θες. Όμως βάλε μια και καλή στο μυαλό σου ότι οι μαλακίες πληρώνονται. Έτσι ήταν κι έτσι θα είναι πάντα. Το κάρμα μοιάζει λίγο με εκείνους τους οδοστρωτήρες που βλέπεις στις άκρες των δρόμων να περιμένουν την πίσσα. Δουλεύουν πάντα αργά και νωχελικά. Αλλά σε βρίσκουν. Και σε συνθλίβουν.
Κι αν τη γλίτωσες μερικές φορές μην καμαρώνεις.
Θα έρθει η σειρά σου.

Όπως σου σφήνωσε στο κεφάλι αυτός ο αλήτης ο Κοέλιο ότι όταν θέλεις κάτι πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις, έτσι θα έπρεπε να έχεις καταλάβει ότι όταν κάνεις την προσχεδιασμένη ή την αυθόρμητη μαλακία σου και πάρεις σβάρνα κόσμο και ντουνιά, ε δε γίνεται, κάπως θα τιμωρηθείς. Τί διάολο; Γιατί υποτιμάς τόσο αυτό το έρμο το σύμπαν; Μόνο στα καλά θα σου συμπαραστέκεται;

Εδώ ολόκληρος Μέρφι έστησε τεράστια καριέρα πάνω στην εκδικητική φύση αυτού του τέρατος! Θες δε θες θα πέσεις στα δόντια κάποιου από τους νόμους του.

Μεταξύ μας τώρα, αν δε βάλει το χεράκι του το σύμπαν για να σταθείς με το ένα πόδι όρθιο ενώπιον των θυμάτων σου, κάποιος άλλος θα το κάνει και θα είναι και χειρότερο. Κάποιος απ’ αυτούς που πλήγωσες, εξαπάτησες, πρόδωσες, πόνεσες. Ακόμα και για τις περιπτώσεις που δεν το κατάλαβες ποτέ. Γι΄αυτό άλλωστε και η σοφή και μαστόρισσα στην καβάτζα προσευχή, εκλιπαρεί ωσάν μωρή παρθένα για συγχώρεση για τις αμαρτίες της τις εκούσιες και τις ακούσιες.
Ρε δεν την γλιτώνεις. Πώς το λένε;

Ατιμώρητος δε θα μείνεις κι αυτό έχει σημασία. Και να χαίρεσαι δηλαδή αν τα κατάφερες να πάρεις και το μάθημά σου. Αν έγινες κάτιτις σοφότερος. Διότι υπάρχει και η πιθανότης και να έκανες την παπαριά, και να πλέρωσες τα δέοντα, και να έφυγες από το μάθημα όσο κωθώνι πήγες. Δεν είναι λίγοι οι γονείς που ‘χουν ξοδέψει περιουσίες σε φροντιστήρια για τους φωστήρες τους, τους ανεπρόκοπους, που ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που δεν τα τρώγαν παστέλια να τους μείνει και η γλύκα.

Και εν πάση περιπτώσει, μη μυξοκλαίς.
Άσε κατά μέρος και το βλέμμα το αθώο, του πληγωμένου κουταβιού. Δηλαδή τί περίμενες; Εμ θα κάνεις τη μαλακία σου, εμ θα τη βγάλεις καθαρή; Γιατί; Τί είσαι εσύ; Κάτι παραπάνω, κάτι περισσότερο απ’ τους υπόλοιπους; Ή θαρρείς ότι θα σου δοθούν όλα ρόδινα, απλόχερα και με ευκολία;

Μαλακία έδωσες, μαλακία θα λάβεις. Έτσι είναι αυτά. Μην εκπλήσσεσαι. Συμβιβάσου με τα δεδομένα.

Να μου το θυμηθείς, από ‘κει ξεκινάνε όλα τα λάθη, οι χοντράδες και οι πάσης φύσεως μαλακίες. Απ’ την σπουδαία και μεγάλη εντύπωση που έχεις για τον εαυτό σου. Χαμήλωσε πουλάκι μου, σταμάτα να υποτιμάς τους πάντες. Τα τερτίπια σου δε φτουράνε παντού.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα στροφάρει προς τη λάθος πλευρά το μυαλό, κούνησε λίγο το κεφάλι σου ή απλά περίμενε τις συνέπειες.

Διάβασα τις προάλλες μια εξαιρετική ατάκα: Karma is like 69, you get what you give.

Το ευχαριστήθηκες τουλάχιστον;



http://www.pillowfights.gr/

 

Σέξαλλη!!!

Η ανατομία ενός μαλάκα

Το ανηλεή ανθρωπόμορφο επονομαζόμενο και μαλάκας συναντάται σε όλους τους χώρους, εσωτερικούς και εξωτερικούς, κλιματιζόμενους και μη, κυριλέ και καταγώγια. Κάνει αισθητή την παρουσία του χειρότερα και από πετραδάκι στο παπούτσι. Λες και περιφέρεται με φωτεινή επιγραφή και κολλάς σαν τον κουνούπι στον φωταγωγό.

Αντιστοιχεί σε τουλάχιστον 1453 λέξεις της ελληνικής και άλλα 1 εκατομμύριο ονόματα. Πολλοί είστε παιδιά, ξέρω, μην σπρώχνεστε, όλοι θα με γνωρίσετε.

Ο ένας και απόλυτος μαλάκας, όμως, το έχει στο αίμα του και σε κάθε στιβάδα κυττάρων. Βαράει κάθε μέρα γύρω στις 3 με 4 γερές ενδοφλέβιες μαλάκυνσης να 'χει να θρέφεται όλη τη μέρα. Είναι ένα εξελισσόμενο ανθρωποειδές που μεταλλάσσεται στην πορεία της ζωής του, αναβαθμιζόμενο κλιμακωτά, ξεκινώντας από αρχικά στάδια ανεκτής μαλακίας φτάνοντας στο ζενίθ του αρχιμαλάκα.

Έχει μοναδικό σκοπό του να πληγώνει, να εκμεταλλεύεται, να σε εκμηδενίζει ανέλπιστα γρήγορα, και το απολαμβάνει. Ζει και αναπνέει για να σε κάνει δυστυχισμένη. «Γεννήθηκες για την καταστροφή» που λέει και το λαϊκό άσμα, και δεν έχει και άδικο.

Καμαρώνει για την συμπεριφορά του χειρότερα και απ’ τον Χίτλερ που σκότωνε Εβραίους. Ρουφάει το αίμα σου όπως ο βρικόλακας και παίρνει ζωή. Ζει μες την δηθενιά και την απάτη, δε διστάζει να κάνει ότι περνάει απ’ το πουλί του για να κερδίσει status, διαφθείρει και διαφθείρεται, πληγώνει και έχει πληγωθεί, απογοητεύει και θα απογοητευτεί. Είναι ο τύπος αυτός που σου έχει φερθεί χειρότερα και από ένα σκουπίδι που το έχουν χιλιοπατήσει στην Ομόνοια, και φυσικά δεν τον αγγίζει ούτε στο ένα εκατοστό του δαχτύλου του.

Δεν ήταν πάντα έτσι. Δεν ήταν. Όσο και αν αυτό μοιάζει παραμυθικό παραλήρημα, αλλά αποτελεί βάσιμη αλήθεια. Δεν ξύπνησε μια μέρα και αποφάσισε από καλό παιδί να μεταλλαχθεί σε ανηλεής και στυγνός καριόλης. Μία «καριόλα» από αυτές που ονόμαζε, τον πλήγωσε. Δεν το έδειξε όμως, μην του πέσει ένα σκαλί η μαγκιά και ο αντρισμός.

Η εκδίκηση είναι το απόλυτο panic move. Εκδίκηση που όμως απευθύνεται στον τότε θύτη, και την πληρώνει το τώρα άγνωστο θύμα. Δεν διακρίνει άτομα και συμπεριφορές αλλά φέρεται σε όλες το ίδιο.

Η λύση του μαλάκα είναι απλή. Με πλήγωσε, θα πληγώσω. Δεν μπορώ να πάρω το αίμα μου πίσω από την ίδια αλλά όλες οι υπόλοιπες που θα περάσουν απ’ την ζωή μου, θα φτύσουν το γάλα που βύζαξαν.

Ανέκαθεν οι άντρες προτιμούσατε τις εύκολες λύσεις μόνο που εδώ οι επιλογές δεν είναι πίτσα ή σουβλάκια. Αν έχεις νεύρα, τράβα βγάλ' τα σ’ αυτόν ή σ’ αυτήν που στα δημιούργησε, δε θυμάμαι να μ’ αγόρασες σαν σάκο του μποξ.

Ο μαλάκας δεν έχει προσωπικότητα και στην πραγματικότητα προσπαθεί να γεμίσει τα κενά με εγωισμό, σταρχιδισμό και κάλπικη αυτοπεποίθηση. Αγοράζει ακριβά περιτυλίγματα να ισοβαθμήσουν την φθήνια μέσα του. Φοράει ρολόι Rolex τι την θέλει την προσωπικότητα;

Η διακεκριμένη προσωπικότητα του μαλάκα κινείται στα εξής στάδια – τι θα φάμε, τι θα καπνίσουμε, τι θα γαμήσουμε-. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις όπως γιορτές, εθνικές επετείους, champions league, η νοημοσύνη του αγγίζει και στάδια «πάω στο 4x4 για μπάλα με τα φιλαράκια».

Ο ίδιος, ως κολοσσιαίος πυρήνας εγωκεντρισμού και αυταρέσκειας πιστεύει παταγωδώς ότι έχει προσωπικότητα και νοημοσύνη άλλου επιπέδου.

Φυσικά και όλα είναι μια τσιχλόφουσκα κολλημένη στον εγκέφαλο του, δεν έχει ούτε ηθική, ούτε προσωπικότητα, ούτε πρόσωπο γενικότερα μην σας πω. Προσπαθεί μάταια να κολλήσει με σιλοτέιπ τον θρυμματισμένο εγωισμό του. Δεν κολλάει έτσι κύριος. Συγκάλυψη της προσωπικής κενότητας λέγεται, μην προσπαθείς να γεμίσεις την εσωτερική ανασφάλεια σου με υπερβολική αυτοπεποίθηση.

Η αυτοπεποίθηση είναι σαν τα ψεύτικα βυζγιά. Φαίνεται αν είναι real or fake, και σκάνε με περισσή άνεση στο πρώτο ρήγμα. Η αυτοπεποίθηση φαίνεται αγόρι μου. Ούτε την ζητωκραυγάζεις ούτε την επιδεικνύεις. Αυτοπεποίθηση σημαίνει αυτοεκτίμηση, αυτοαποδοχή και αυτοσαρκασμός. Έχεις; Όταν μου αυτοταμπελάρεσαι σαν γόης του L.A. και σχολιάζω αρνητικά ένα κουμπί στην αριστερή κωλότσεπη του παντελονιού σου, και μου στραβώνεις το μουτράκι, δεν μπορείς εσύ να μου μιλάς για αυτοπεποίθηση.

Διψάς για επιβεβαίωση και αυτό φαίνεται σε ό,τι κι αν κάνεις.

Ο πραγματικός self confident λάμπει. Εκπέμπεται από μέσα του και σε ακτίνα 20 χιλιομέτρων. Και αυτό, όχι γιατί οι άλλοι τον έβαλαν στο τσουβάλι με τους αυτοπεποιθησάτους, αλλά γιατί ο ίδιος έχει αποδεχτεί τον εαυτό του, ακριβώς έτσι όπως είναι, με τα απαίσια ελαττώματά του και συνεχίζει να τον λατρεύει.

Ο μαλάκας νοιάζεται μόνο για την πάρτη του. Και εντάξει, σε έναν βαθμό είναι φυσιολογικό πλην απαραίτητο, αλλά άλλο αυτό, και άλλο θα κάνω ό,τι μου την καυλώσει, και η υπόλοιπη υφήλιος στο δεξί μου το παπάρι.

Μην προσπαθήσεις ποτέ να βρεις το δίκιο σου μαζί του, θα χάσεις και ότι υπόλοιπο εγκεφαλικών κυττάρων διαθέτεις. Είναι απελπιστικό πώς μπορεί να έχει άδικο, και να βγαίνει κάθε γαμημένη φορά από πάνω. Σε άλλη περίπτωση, ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα ζητούσε συγγνώμη. Ο μαλάκας ζητάει τα ρέστα.

Και για το τέλος σας άφησα το σημαντικότερο. Είναι αυτή η λεπτή γραμμή μεταξύ ευγένειας, ευσέβειας και ειλικρινείας. Η γραμμή είναι ο σεβασμός, αλλά εσύ δεν έχεις ούτε για τον εαυτό σου.

Go lost, και σου εύχομαι τα καλύτερα. Ή μάλλον όχι. Τώρα που το ξανασκέφτομαι αυτοί οι καθωσπρεπισμοί αρμόζουν μόνο στο Brooklin. Εδώ καίμε αμάξια, ρίχνουμε παναγίες και άμα σε δω σε κανά λάκκο με σκατά να σέρνεσαι, μη νομίζεις ότι δεν θα χαρώ έστω και λίγο. Στην πουστιά έχω μάθει να φέρομαι πούστικα.

Ε, time out, τράβα σπίτι σου. Άντε και έχουμε και άλλες σοβαρές δουλειές να κάνουμε. Εδώ και μία ώρα προσπαθώ να βάψω τα νύχια μου.

http://www.pillowfights.gr/