BDSM & Ανασφάλεια

Μολις παραδεχτηκες οτι η δικη σου εχει.

 

Βαριεμαι να απαντάω σε ποστ που δεν βγάζουν νόημα. Καλή συνέχεια. Αν βρω καποιο ποστ που να έχει αρχή, μέση και τέλος θα σου απαντήσω.

 

Επειδή ακριβώς οι ορμόνες κάνουν πάρτυ, μήπως χρειάζεται λιγότερα νιαουρίσματα και περισσότερη βία; Μήπως τα γούτσου γούτσου προέρχονται από ανεπαρκείς σεξουαλικές συμπεριφορές; Μήπως την ώρα που το φερόμενο ως "σκατό" κλωτσάει, εκείνη έχει την ανάγκη να φορέσει ζώνη και να σε καμαρώνει στα τέσσερα;
Γενικότερα επίσης σκέπτομαι, πως όταν χάνεις δικό σου άνθρωπο, ούτε βανίλλα είσαι, γιατί λογικά πενθείς.
Οι ταμπέλες πάντα γαμιούνται, ακόμη κι αν η ταμπέλα γράφει "vanilla".
Όταν μένεις έγγυος θες αγάπη, όταν δεν είσαι έγγυος δε σου χρειάζεται γιατί το bdsm αρκεί...
Νευρώνες

 

Πιστευω οτι το bdsm ειναι μέσα μας...τον δρόμο ανοίγει το μυαλό, οι αναζητήσεις, οι λάθος επιλογές, οι λάθος ερωτικοί σύντροφοι - οχι οτι αυτοι ειναι λάθος σαν άνθρωποι, απλά δεν σε γεμίζουν - και επειτα το σώμα που ζητά και αναζητά κάτι άλλο απο αυτά που έχει μάθει να κάνει, ψάχνει να βρει μια απόλαυση έτσι όπως την φαντάζεται αλλα δεν μπορεί να την χαρακτηρίσει...

Ανασφάλειες νομιζω έχουν όλοι, το θεμα ειναι πως τις διαχειρίζεται ο καθένας και πως τις εξωτερικεύει...τα πιο πολλα έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του καθενός. Αλλος/άλλη μπορεί να τις αποτινάξει με την εκπαίδευση κι άλλος/άλλη να τις κουβαλάει μια ζωή ακόμα...

Τα αρχικά στάδια , ενδεχομένως να είναι και τα πιο σημαντικά. Ενας έμπειρος Κ καταλαβαίνει απο πολύ νωρίς αν μπορεί ή όχι να αναλάβει μια υπο ώστε να την φέρει στα μέτρα Του , απο την άλλη πλευρά μια υποτακτική ( αυτη ειναι η δική μου οπτική γωνία ) έρχεται αντιμέτωπη με τον ιδιο της τον εαυτό και καλείται να εμπιστευτεί εκεινον τον Κ που φέρει τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα την κάνουν να νιωθει ασφαλής ώστε να δηλώσει την υποταγή της. Δεν ξέρω αν πραγματικά μπορεί μια υπο να ξεπεράσει τα αρχικά κολλήματα , αν δεν νιώσει σίγουρη και δεν αφεθεί στα χερια Του. Εκει ορίζω εγω το πλαίσιο ασφάλειας και είναι οχι μόνο σημαντικό αλλά και ουσιαστικής σημασίας για την συνέχεια της σχέσης.

Εγώ πραγματικά θαυμάζω αυτη την αυτοκυριαρχία του Κ , που θέλει να έχει συνεχως τον έλεγχο ώστε όλα να κινούνται μέσα στον δικό Του πλαίσιο, που έχει αυτοσυγκράτηση ,να είναι αφοσιωμένος , σταθερός και τόσα άλλα .... δεν ξέρω αν ειναι σουπερ ήρωας, για το έχει επιλέξει όμως του αρέσει .

Παλιότερα είχα διαβάσει μια ρήση ''πρόσεχε τι εύχεσαι , γιατι μπορεί να πραγματοποιηθεί ''

Τελικά , καταλαβα οτι δεν αρκεί μόνο να έχεις διάθεση , γνώσεις ή ανάγκη για να κάνεις κάτι.
Πρεπει να το έχεις μεσα στην ψυχή σου, να ματώσεις για να καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι αυτο που θέλεις. Να νιώθεις βαθιά μεσα σου οτι δεν μπορείς να ζήσεις χωρις αυτό
ώστε να δώσεις τον καλυτερο σου εαυτό για να το πετύχεις.
Θέλει πολύ εσωτερική δουλειά για να μάθεις καλά τον εαυτό σου, να τον αγαπήσεις και να τον μοιραστείς με αυτον που θα επιλέξεις.
Θέλει όμως και να κάνεις λάθη, γιατι ευτυχως ή δυστυχως , δεν μαθαινουμε διαφορετικά.

 

Η συζήτηση μου θυμίζει κάποιον που πάει στο ράφτη και του λέει "ράψε μου ένα κοστούμι".
Ο ράφτης του παρουσιάζει ένα έτοιμο.
"Δεν κατάλαβα", του λέει ο πελάτης, "πώς θα το προσαρμόσεις πάνω μου"
"Α όχι, αγαπητέ μου" απαντά ο ράφτης, "εσύ θα προσαρμοστείς ώστε να χωρέσεις σε αυτό".

Κατ' αναλογία, όσοι αρεσκόμαστε σε συμπεριφορές που εμπίπτουν στο χώρο που αυτοχαρακτηρίζεται bdsm οφείλουμε να αποβανιλοποιηθούμε (κάτι σαν ντεκαπάζ μυαλού), να κόψουμε κάτι, να προσθέσουμε κάτι άλλο ώστε να χωρέσουμε στο σινιέ ετοιματζίδικο κοστουμάκι του βδσμ. Διαφορετικά μας φοράνε το παλιόρουχο που λέει "κίνκυ".

Ασε, δε θα πάρω. Προτιμώ Τσεκλένη  

 

όντως μην μπλέκεσαι, κι εγώ βαριέμαι ναι σου εξηγώ τα πάντα.

 

Ωπα, έγραψες πρόταση που βγάζει νόημα  

 

στην έκανα και λίγο πιο απλή, δεν περίμενα ξαφνικά να γίνεις τσακαλάκι!

 

Έτσι είναι γιατί έτσι πάει, όχι όπως βολεύει τον καθένα.

 

Εμενα, παλι, μου ερχεται στο μυαλο καποιος που παει στον ραφτη:
Γειαχαρανταν, θελω ενα κουστουμι, αλλα! Θελω το δεξι μπατζακι να ειναι απο χαβανεζικη βερμουδα, αντι γραβατας θελω βιομηχανικο ελατηριο, θελω κροσσια στον καβαλο, πουκαμισο με σταμπα παολα κ σακακι στρασατο με εταζερα πισω.

Φυσικα, δικαιωμα του καθενος το post-floriniot style.

Ο ιδιος θα πιστευει οτι φορα κοστουμι; Φυσικα!
Οι οικειοι του; Maybe they will play along.
Οι peers του; Δυσκολα.
Να διευρυνθει ο ορισμος του κουστουμιου; Με τιποτις.

 

Αγαπητέ @thanasis , οι επιλογές μας έχουν σκοπό να εξυπηρετούν εμάς που τις κάνουμε. Αν οι οικείοι, οι peers, οι apricots διαφωνούν, πρόβλημά τους.
Οσο για το κοστούμι, την απάντηση την έχει δώσει προπολλούθενες ο Λουίτζι: "Ετσι είναι, αν έτσι νομίζετε"