BDSM σχέσεις χωρίς συναίσθημα - liaisons pornographiques;

Έγραψα πριν ότι ήθελα να επιστρέψω, αφού το ξαναδιάβαζα καλά. Γιατί ήμουν σίγουρος ότι το βαθύτερο νόημα μου είχε ξεφύγει.
Το μέρος που υπογράμμισα από το εισαγωγικό σου post, έχει μια αλήθεια, που αφοπλίζει.

Ως προς το θέμα του νήματος σου. Εξαρτάται από το είδος των επιθυμιών και την γεύση που μας είχαν αφήσει, όταν εκπληρώθηκαν.
Απ' το αν και κατά πόσο τις είχαμε χορτάσει, σε σημείο που να μας είχαν προκαλέσει ή όχι ναυτία μόνο στην σκέψη τους.
Στην δεύτερη περίπτωση ( της ναυτίας ) μένουν σ' ένα ντουλαπάκι στο μυαλό μας, σαν ένα πέρασμα της ζωής μας, που ίσως και αραιά και που να θυμόμαστε.
Αλλά που δεν θα είχε πια κανένα νόημα για μας, να ξαναζήσουμε.

Και κάποιοι/ες vanilla μένουν σε σχέσεις δίχως "βαθύτερο" ή καθόλου συναίσθημα, θέλεις επειδή βολεύονται, θέλεις επειδή με τον/την άλλο/η είναι δεμένοι, από ανασφάλεια κτλ κτλ.
Και από τον/την άλλο/η "παίρνουν" πράγματα, δίνουν πράγματα, άλλος/η λιγότερα, άλλος/η περισσότερα.
Το αν ήσουν τότε που το έγραψες καλό "υλικό" για σκλάβα.
Χμμμ, μπορεί να παραδώσεις το κορμί σου, την βούληση σου, μπορείς να υπηρετείς τυφλά κάποιον, να δέχεσαι κάθε του εντολή για όσο καιρό διαρκέσει.
Αλλά το μυαλό και η καρδιά ευτυχώς ή δυστυχώς έχουν τους δικούς τους κανόνες, τα δικά τους τερτίπια.
Και όπως έγραψες κι εσύ : εγώ δεν μπορώ να ζητήσω ούτε να ερωτευτώ ούτε να με ερωτευτούν.

Καλά είχες κάνει, όταν ζήτησες release. Αφού δεν το ένιωθες να του δοθείς ολοκληρωτικά.
Του είχες δώσει και είχες πάρει εκείνα που "προβλέπονταν" και το είχες κάνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Και όχι, η καρδιά δεν είναι ούτε βανίλλα, ούτε BDSM, εκείνη και αν δεν καταλαβαίνει από ετικέτες.
Και δεν υποτάσσεται με τα πρέπει, αλλά επειδή απλά εκείνη έτσι ένιωσε, από μόνη της.
Δίχως αυτό να "αλλοιώνει" την όποια υποταγή ή σκλαβιά προσφέρεις σε κάποιον.

Ναι, σχέση BDSM " No strings attached " μπορεί να υπάρχει και γι' αρκετό καιρό.
Κάποτε όμως θα επέλθει η ρουτίνα, όπως σε όλες τις σχέσεις και δίχως συναίσθημα ακόμα και οι πιο "γλυκιές" πρακτικές θα γίνουν ανιαρές.
Και οι επιθυμίες δεν θα "βαστούν" πια το οικοδόμημα, πόσο μάλλον αν θα είχαν ήδη ικανοποιηθεί.  

 

[όσο θα απευθύνεστε στο συναίσθημά μας τόσο θα εξαγριώνετε την λογική μας]

Αυτά και πάω να πλύνω κούπες για καφέ...για να μην τις σπάσω! <3

 

Αν θέλεις να τραβήξεις τον έρωτα στα μάτια των ανθρώπων, τη σκανταλιά, τη δύναμη την ατίθαση και τη φωτιά που ρέει στις φλέβες τους, τότε "κρυφάκουσε" το μέσα τους! Εκεί γίνονται οι πιο απόκρυφες συζητήσεις τους.
Αν δεν ακούς τον παραμικρό θόρυβο, τότε να ξέρεις ότι κάτι έχει πεθάνει στη σιωπή τους.

 

Ωτακουστής του έρωτα
που ψιθυρίζει στις σιωπές...

Πείνασα. Ενα ροζ εμετούλη και γρήγορα (που θα έλεγε η άλλη Μad)

 

Να σας πω μία "φανταστική" ιστορία;
Κάποτε ήταν ένα βανιλικόριτσο, γύρω στα 25, κινκιάρικο και σαπιοσεξουλιάρικο...
Είχε ερωτικές -και όχι μόνο- ανησυχίες, γύριζε και μύριζε, που λένε...
Γνώρισε έναν ωραίο τύπο, κάργα γοητευτικό, πολύ μεγαλυτερόνε της, με τον οποίο συνάψανε αυτό που λέμε σχέση. Με πολλά strings attached...
Άνευ έρωτος πλην, τουλάχιστον όχι με την κοψοφλεβική του έννοια...
Γουστάρανε κι οι δύο full extra...
Εκτίμηση και σεβασμός, μαζί με καυλωτίκ σεξοδιερευνήσεις, όλα έπαιζαν...
Αφού αυτός την κρασοτεστάρισε αρκετά, ως προς τον χαρακτήρα και τα βαθύτερά της θέλω, τις δυνατότητες και τις αντοχές της, της το σκασε το παραμύθι...
Ήτο βουδουσουμιάρης και εξαιρετικά υπερήφανος για την επιλογή του...
Της εξήγησε, αγάλια-αγάλια, για να μην την φοβίσει και του λακίσει, κι όταν είδε ότι η μικρά το είχε, το ξεδίπλωσε σιγά-σιγά όοοοοολο το κουβάρι...
Ήταν ένα πάρε-δώσε υπεργαμάτο...
Ο καθένας τους έπαιρνε από τον άλλο, κάτι μοναδικό...
Περνούσανε υπέροχα, εντός κι εκτός bdsm context...
Σεξουαλικά ήταν απογειωμένοι και συντροφικά αξιοπρόσεκτα συμβατοί...
Ταξίδια, εμπειρίες, τρομερά ανοίγματα σε εγκεφαλικό και βιωματικό επίπεδο...
Πέρασαν δύο χρόνια συμβίωσης μετά βουδουσουμού, αξέχαστα...
Για όσο διήρκεσε αυτό, ήταν κι οι δύο απόλυτα καλυμμένοι, απο όλες τις απόψεις...
Αυτός βρήκε έκτακτο καυλόμουνο, πρόσχαρο και δεκτικό, στο οποίο κυριάρχησε και το οποίο χρησιμοποίησε τω δέοντι, με φαντασία και χωρίς σχεδόν κανέναν ενδοιασμό, τέλεια συμπαίκτρια...
Αυτή βρήκε τον "δάσκαλο", γοητευτικό και πεπειραμένο, που της χάρισε έναν καινούριο κόσμο, γεμάτο λαγνεία, κυριαρχία και υποταγή, που τόσο πολύ την εξέφραζε!
Κάποια στιγμή, οι υποχρεώσεις του, επέβαλαν μετακίνηση, της ζήτησε να τον ακολουθήσει, αν και η ζωή της είχε άλλη ροή.
Της έλυσε όλα τα πρακτικά της προβλήματα, γιατί ήταν και υπερφραγκάτος...
Αυτή όμως δεν ήθελε να το δεχτεί αυτό...
Κυρίως, ελλείψει έρωτος, αγάπης ή άλλων παρεμφερών συναισθημάτων...
Του χρωστούσε ευγνωμοσύνη για όλα, αλλά δεν ήταν διατεθειμένη να ανατρέψει τα πάντα για πάρτη του...
Καλά είχαν περάσει και οι δύο...
Τράβηξε ο καθείς τον δρόμο του, έτσι κι αλλιώς, κανείς δεν είχε παραπλανήσει κανέναν, ήταν ένα ξεκάθαρο deal, με ευδαίμονες εταίρους, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο!
No hard feeling, no harm done...
Ούτε καν liaison pornographique...
Ο έρωτας δεν επιδιώχθηκε και δεν ήρθε, η μικρή ήθελε να ζήσει, όσο κι αν τον θαύμαζε, έτσι όπως επιθυμούσε αυτή...
Αυτός ήταν αρκετά ώριμος για να καταλάβει ότι το D/s δεν έφτανε για να τον ακολουθήσει στην άλλη άκρη, δεν ξέρω αν έτρεφε βαθύτερα αισθήματα, μάλλον ήταν πολύ αυτοκυριαρχημένος ακόμη κι αν κάτι τέτοιο ίσχυε, για να το αφήσει να διαφανεί...
Έφυγε, αποχωρίστηκαν χωρίς μελοδραματισμούς, χωρίς όμως να κρατάνε και επαφή, ξαναζήτησε να την δει μετά από τέσσερα χρόνια, όπου τα είπαν σαν φίλοι καρδιακοί...
Συνεπώς, η ιστορία κατατείνει στο συμπέρασμα πως όλα είναι εφικτά, αν αμφότεροι εμπλέκονται για τους ίδιους λόγους...
Δεν είναι νομοτέλεια ότι ο έρωτας θα έρθει, ούτε από την μία πλευρά, ούτε από την άλλη...
Και δεν χρειάζεται κι όλας, αν ήταν τόσο εύκολος, δεν θα τον εκτιμούσαμε κιόλας τόσο...
Η εντιμότητα της "συναλλαγής" τιμά και τους δύο, καθόλου δεν το ευτελίζει, καθόλου δεν το μειώνει...
Γι αυτό και θα τον θυμάται για πάντα με ευγνωμοσύνη και θετικότητα...
Ελπίζει το ίδιο και γι αυτόν, αν ζει ακόμη...

 

Το να χαμε να λέγαμε της brenda, άραγε να έχει κυκλοφορήσει και σε καρτ ποστάλ;

 

Αν έχεις προβλήματα κατανόησης μπορώ και να στο ζωγραφίσω. Και πάλι καλή συνέχεια. 

 

@brenda @gaby αγαπητες και φιλτατες διαφωνω.......!! διαφωνω με το υφως της ιστοριας ....... 2 χρονια σχεση βουδουζουμιαρικια δεν ειναι λιγο..... Το ΒΔΣΜ ειναι σχση !! και αλιμονο αν σε μια σχεση δεν υπαρχει και συναισθημα....    απο την αλλη καλη μου gaby με την γλυκια φατσουλα η ιστορια δεν ειναι ναχαμε να λεγαμε.... ειναι δυστυχος μια αληθεια που συμβενει συχνα και το συναντω και εδω μεσα......
ΥΓ να με συμπαθατε αγαπητες μου που εχω μια πιο συνεσθηματικη προσεγγιση στο θεμα ......   

 

Συναίσθημα αγαπητέ μου πρωτάρη δεν είναι μόνο ο έρωτας κ η αγάπη.
Υπάρχουν πάρα πολλά.
Έχω εκπλαγεί και ανακουφιστεί που υπαρχουν τόσα άλλα ανάμεσά τους.

 

συμφωνουμε...  

 

Τύποι ερωτικών σχέσεων υπάρχουν πολλοί, με, άνευ, με ολίγη, κι ακόμα περισσότερα κίνητρα, ντεσού, modalities, κ.ο.κ. Αν είναι ν’ αναλύσουμε την τυπολογία των σχέσεων θα ξημερώσουμε. Αυτά τα αυτονόητα τα γράφω για να δηλώσω ότι διαφωνώ με αφορισμούς του είδους «σχέση χωρίς έρωτα δεν υπάρχει», κτλ. Οι άνθρωποι τείνουν να συμπορεύονται για πλείστους λόγους, των οποίων δεν προτίθεμαι να γίνω αξιολογητής, πόσο δε μάλλον τιμητής – πέραν κραυγαλέων περιπτώσεων τύπου Κοντομηνά (τα αντιεμετικά μου!).

Γράφω για να κάνω μια επισήμανση. Εκείνο που κατά τη γνώμη μου πρέπει να προσέχουμε σε κάθε μία γνωριμία (ξεκινάω με Άκη, μη μου αγχώνεστε όμως, θα το ελαφρύνω σύντομα παρακάτω) είναι η προαίρεση, δηλαδή το θέλω / δεν θέλω να ερωτευτώ. Σε ένα γενικό πλάνο, όλοι θέλουν να ερωτευτούν γιατί ο έρωτας είναι ισχυρή και πολύ απολαυστική ντρόγκα (κι ακόμα νόμιμη). Υπάρχουν και κάποιοι που δεν θένε, αυτοί είναι κυρίως οι προσφάτως πληγωμένες καρδιές ή κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις που δεν θα τους έκανε κακό να κοιταχτούνε. Όμως το να θέλεις / να μη θέλεις να ερωτευτείς είναι ένα θέμα, και το να συναντάς κάποιον που θα σου κάνει κλικ οριζινάλε είναι άλλο. Όταν γίνεται το κλικ γράφει πανηγυρικά το τι θέλεις και δε θέλεις, τι θεωρείς δέον, τι φοβάσαι, κλπ διότι πηγάζει από βαθύτερες επιθυμίες κι ανάγκες από τις δεδηλωμένες. Παρομοίως, δεν πα’ να θέλεις διακαώς κι ο υποψήφιος να ‘ναι «άριστη περίπτωση»; Άμα δε θέλει να γίνει το κλικ δε γίνεται, δεν εκβιάζεται με τίποτα.

Όπου φτάνουμε σ’ αυτούς –και δεν είναι λίγοι- που ότι κι αν λέω εγώ, μια χαρά καταφέρνουν ν’ αυτοεκβιάζονται. Είναι τέτοια η ανάγκη τους για την ντρόγκα του έρωτα που στην θέα εκάστου υποψηφίου ξαφνικά γίνονται μαέστροι και μανέστρες της παρανοειδούς σκέψης κι όλα κατορθώνουν να τα δουν κάτω από έναν παραμορφωτικό φακό με τίτλο «δόξα σοι ο θεός, είμαι ερωτευμένος, οι ουρανοί αγάλλονται, γιορτάζει όλη η πλάση». Δύσβατος δρόμος και να πεις ότι αξίζει το ταξίδι; Δεν αξίζει.

Ασφαλώς, περί ορέξεως ουδείς λόγος. Άμα επιμένετε να ερωτεύεστε τον έρωτα με την ευχή μου, αλλά μετά μην γυρνάτε ματαιωμένοι να αναρωτιέστε φτου κι απ’ την αρχή τι είν’ αυτό που το λένε αγάπη.

Αν όμως πέσετε σ’ Αυτόν/η που περιμένετε κι αυτός/η έρθει από τ’ αστέρια κι είναι τα δυο του/της χέρια γεμάτα ψυχεδελικά χρώματα που σας φέρνουν ζάλη στο κεφάλι και μαχαίρια στην καρδιά, το μόνο που συνιστώ είναι να πέσετε με τα μούτρα, παρότι οι πιθανότητες να τα σπάσετε δεν είναι διόλου μειωμένες ούτε σ’ αυτήν την περίπτωση. Αλλά αξίζει.

 

Wtf
Όταν δηλαδή λέτε συναισθήματα, μιλάμε μόνο για καρδούλες;
Συναίσθημα δεν είναι μόνο ο έρωτας.

Τι διαβάζεις εδώ μέσα πχια;