Τρυφερότητα και σκληράδα στο BDSM: θέμα ρόλου ή ανθρώπου?

Δεν γράφω εγώ τους ορισμούς... 
Άνοιξε και καμία Βίβλο... 

 

Συμφωνώ στην κεντρική ιδέα ,θέλω μόνο μια διευκρίνηση για την δοσολόγηση των συναισθημάτων.
Αν εννοείς οτι δοσολογούν τα συναισθήματα που εκφράζουν ,που εκδηλώνουν ώστε να γίνονται αρεστοί συμφωνώ .Ωστόσο το "υπόλοιπο" συναίσθημα που μένει κρυμμένο θα αποκτήσει κάποια στιγμή ένα "κρίσιμο" όγκο και αν δεν εκτονωθεί θα έχουμε θέματα.
Αν λέγοντας οτι μπορούν και δοσολογούν τα συναισθήματα που τους κατακλύζουν εννοείς ο,τι μπορούν και ελέγχουν την γένεση και την ανάπτυξη μέσα τους, θα διαφωνήσω.

 

Λέμε ακριβώς το ίδιο, πιο ίδιο δεν γίνεται...
Αν έλεγχαν την γένεση και την ανάπτυξη δεν θα ήταν καν άνθρωποι...
Για την διαχείριση μιλούσα...
Μετά από κάθε βουτιά και μία έννοια προστίθεται, δεν σας προλαβαίνω... 

 

Εκεί εσύ, επιμένεις να γυρίζεις το μαχαίρι στη πληγή... άκαρδη σκληρή γυναίκα! 

 

Είμαστε σκληροί άνθρωποι εμείς οι υποτακτικοί/bottoms/μαζοχάκια/παθητικοί αλγολάγνοι... 
Πφχρ, απείρως κουραστική όλη αυτή η αναφορά... 
Με πολλή τρυφερότητα θα σας φιλήσω σταυρωτά και θα κολυμπήσω ως το Φαρί...   

 

Εγώ έχω ένα "θεματάκι" με την εναλλακτική έκφραση τρυφερότητας. Δεν τ' αποκλείω να ισχύει. Συχνά τα μικρά παιδιά το κάνουν και όχι μόνο.
Αλλά π.χ. ο σαδιστής δεν εκφράζει πάντα τρυφερότητα μέσω της βίας. Εκφράζει απλά την καύλα του και την ικανοποιεί με κείνον τον τρόπο.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σε κάποια άλλη στιγμή, δεν μπορεί να είναι τρυφερός.

Το ζήτημα είναι πως αντιλαμβάνεται ο καθένας μας την τρυφερότητα και την σκληράδα.

Για μένα να τα "χώσω" άσχημα σε κάποια για την οποία τρέφω αισθήματα, για να την ταρακουνήσω για κάτι - που για μένα είναι λάθος - ( δεν μιλάω για BDSMικές πρακτικές, αλλά για ζητήματα της "έξω" ζωής ).
Δεν είναι σκληράδα, αλλά τρυφερότητα. Γιατί το κάνω από ειλικρινές ενδιαφέρον και σε μένα δεν θα "επέστρεφε" τίποτε, τουναντίον, κάποιες φορές να φέρομαι με αυτό τον τρόπο, με χαλάει.
Και αν μπορούσα να τ' αποφύγω, θα το έκανα ευχαρίστως.
Τρυφερότητα δεν είναι μόνο τα γλυκόλογα, ή τα χάδια. Είναι και η παρουσία, είναι και η σιωπή εκεί που χρειάζεται.
Και δεν έχει να κάνει με BDSM ή βανίλλια, αλλά είναι θέμα χαρακτήρα.
Ως προς τον όποιο έλεγχο των συναισθημάτων μας κι αυτό υποκειμενικό είναι. Προκαλούνται τυχαία, αλλά στην όποια ανάπτυξη και έκφραση τους αν θέλουμε, μπορούμε να επέμβουμε.
Υπάρχει και το επονομαζόμενο "χειρόφρενο". Τώρα αν θα είχε ευχάριστα ή δυσάρεστα αποτελέσματα, για κείνον/η που θα το "τραβούσε".
Είναι κι αυτό ζήτημα προτεραιοτήτων εκείνου/ης που θα κατέφευγε στην χρήση του. 

 

Κι εδώ συμφωνώ, κι εδώ έχω παρατήρηση!
Υπάρχει μία προυπόθεση για να εκλάβει και το άλλο πρόσωπο την σκληράδα σου για τρυφερότητα:
Να έχει προλάβει να σε μάθει , να έχει καταλάβει τους δικούς σου, ιδιαίτερους κώδικες έκφρασης ...

 

Νομίζω ότι εκείνο που διακρίνει τους ανθρώπους πάνω στις συμπεριφορές τους είναι περισσότερο ο βαθμός που επιλέγουν να εκδηλώνονται. Με άλλα λόγια πόσο καλά τα έχουν με τον εαυτό τους.

Άσχετα αν κάποιος αρέσκεται να είναι Dom ή αν αρέσκεται να είναι sub,

(Σ.Σ.: εγώ προσωπικά δεν έχω γνωρίσει πάντως μέχρι στιγμής άνθρωπο που να είναι μόνο το ένα και καθόλου το άλλο από τα δύο, όποιο στοιχείο από τα δύο και αν κυριαρχεί και όσο και αν κυριαρχεί)

τελικά εκείνο που καθορίζει τι θα γίνει είναι το πόσο θέλει και αναζητεί κάτι και το πόσο αισθάνεται μέσα του άνετα με αυτό. Μετά είναι απλά θέμα χρόνου να βρεθεί το ταίρι μαζί με το οποίο θα το εκδηλώσει.

Σύμφωνα με όσα έχω βιώσει εγώ οι σκληρότεροι και ευρηματικότεροι σαδιστές, οι πιο τρομεροί ανάμεσά τους, είναι κατά κανόνα ταυτόχρονα και οι πιο τρυφεροί, πιο πειθήνιοι και πιο αυτοτιμωρητικοί μαζοχιστές ανεξαρτήτως αν το εκδηλώνουν ευρέως ή το κρατούν για σπάνιες περιστάσεις που τους εμπνέουν να το εκδηλώσουν.
Μάλλον θα έχει να κάνει ότι το ένα άκρο απλά ισορροπεί το άλλο, μιλώντας για ένα άτομο που μπορεί να σταθεί κοινωνικά αξιοπρεπώς εκεί έξω και να μην καταλήξει μόνο, φυλακή ή πρόωρα νεκρό ως αντίδραση των υπολοίπων στη σκληράδα του.

Άρα δεν είναι ο ρόλος. Είναι ο άνθρωπος απολύτως και τίποτα άλλο. Και πόσο θέλει να εκδηλώνεται και γιατί.



Και η Brenda έχει πέρα για πέρα δίκιο. Όλα είναι ρευστά όταν μιλάμε για ανθρώπους. Ακόμα και για τον ίδιο τον εαυτό μας.

Δοκιμάστε πχ. έτσι ως πείραμα να υποκριθείτε με την/τον σύντροφό σας τελείως διαφορετική καθημερινή συμπεριφορά από αυτή που νοιώθετε και έχει συνηθίσει από εσάς και καθίστε με ενδιαφέρον να παρατηρήσετε πώς προσαρμόζεται σταδιακά. Ορισμένες φορές αυτό που θα αντικρύσετε θα σας εκπλήξει πέρα για πέρα και δεν θα μπορούσατε να το έχετε προβλέψει από πριν, είτε για καλό είτε για κακό.

Ο άνθρωπος είναι και όχι ο ρόλος λοιπόν. Και ανάλογα τις περιστάσεις όλοι μπορούν να παίξουν εξαιρετικά καλά όλους τους ρόλους, άσχετα ποιον επιλέγουν υπό φυσιολογικές συνθήκες ότι τους βγαίνει αυθόρμητα να έχουν ως κανόνα.

Σε αυτό εγώ τουλάχιστον δεν έχω γνωρίσει ακόμα καμία εξαίρεση όσο και αν όλοι μας καθημερινά κρύβουμε κομμάτια του εαυτού μας στους άλλους και με μεγάλη επιτυχία μάλιστα (προσωρινά και επαναλαμβανόμενα πάντα).



Αν θέλεις να δεχτείς σκληράδα και φόβο δώσε το κατάλληλο κίνητρο, δείξε υπομονή και θα την έχεις (άσχετα αν τελικά μπορεί να μη σου αρέσει αυτό που θα δεχτείς που συμβαίνει συχνά). Ακριβώς το ίδιο ισχύει και με την τρυφερότητα. Και τα δύο χτίζονται από τον σύντροφό μας με τον χρόνο και την ειλικρίνεια. Όπως όλα άλλωστε.

Οπότε προτιμότερο από το να ψάχνει κανείς να βρει κάτι έτοιμο είναι να δουλεύει πάνω σε αυτό που έχει βρει, αν τον ενδιαφέρει συνολικά. Θα εισπράξει περισσότερα, βαθύτερα, διαρκέστερα και σαφώς καλύτερα πράγματα που να ικανοποιούν τα "θέλω" του επειδή ακριβώς θα έχει δώσει περισσότερα.

Τα έτοιμα πράγματα ξεκινούν από καλύτερη αφετηρία συνήθως επειδή υπόσχονται περισσότερα στην πρώτη ματιά, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα καταλήξουν επαρκώς ολοκληρωμένα στο τέλος για να εξασφαλίσεις αληθινή και διατηρίσιμη ικανοποίηση. Πάντα τόσα πολλά μεσολαβούν...


Τίποτα δεν είναι τζάμπα στη φύση ή στη ζωή. Αλλά και η προσπάθεια ανταμοίβεται ανάλογα. Και τα δύο Νόμοι Απαράβατοι.

 

Είπες κάτι αλήθεια σοφό. Και ομολογώ ότι δεν αφήνω το άλλο πρόσωπο να με μάθει, δυστυχώς. Πιστεύω ( ή καλύτερα με βολεύει, να πιστεύω ) ότι αρκεί, η εξήγηση που κάνω αρχικώς.
Αλλά αν κάτι δεν το ζήσεις στο πετσί σου, δεν μπορείς να γνωρίζεις τι αποτέλεσμα, θα έχει επάνω σου. Το σημαντικό είναι να μην θεωρείς ότι το άλλο μέρος, εκείνο το σκληρό ή "σκληρό" είναι κακοπροαίρετο.
Πως θα το καταλάβεις? Αν αναλύσεις τις συνέπειες, που θα είχε για σένα η συμπεριφορά για την οποία στα "έχωσε".

Υ.Γ. Μιλάμε συχνά για "πολυχρησιμοποιημένα" κορμιά, ξεχνάμε όμως εξίσου συχνά τις "πολυχρησιμοποιημένες" καρδιές και τα μυαλά.
Και δεν χρειάζεται να είναι μεγάλο το νούμερο, για να κάψει κάποιος/α την καρδιά ή το μυαλό του/της.
Όπως θα ελεγε και η @margarita_nikolayevna ιδέα για νήμα χαχαχα...  
Η τρυφερότητα και η σκληράδα ίσως να έχει να κάνει και με την μικρή ή μεγάλη χρήση των προαναφερόμενων εργαλείων.  

 

Μιλάς τη γλώσσα της λογικής .
Είσαι σίγουρος όμως, οτι το άλλο πρόσωπο δεχόμενο την Τενέμπρεια "τρυφερότητα" - που για τον υπόλοιπο κόσμο είναι σκληρότητα - θα αντιδράσει με λογική επεξεργασία των δεδομένων της συμπεριφοράς σου και όχι με την αυθόρμητη εκδήλωση του θυμικού , αν δεν σε ξέρει;

 

Nαι ναι δίνετε ιδέες τώρα   

 

Καλύτερα να το ανοίξετε εσείς, παρά εγώ. Γιατί το δικό σας θα είναι τουλάχιστον κατανοητό χαχα.