Τρυφερότητα και σκληράδα στο BDSM: θέμα ρόλου ή ανθρώπου?

Σπανιότατα το άλλο μέρος διακρίνει την " Τένεμπρα-τρυφερότητα ".
Γιατί ο εν λόγω μάστορας ( Μόνο ο αοιδός Γιώργακης ο "Κύπριος" θα μιλάει για τον εαυτό του στο 3ο ενικό? Χαχαχα ) δεν κάνει τίποτε για να "χρυσώσει" το χάπι.
Και πλέον ξέρει, ότι πιθανότατα θα παρεξηγηθεί και θα εκληφθεί σαν σκληράδα.
Αλλά ο σκοπός του δεν είναι να γίνει αρεστός, αλλά να "χτυπήσει" εκείνη που τον ενδιαφέρει.
Πριν την κατακρεουργήσουν οι άλλοι.
Γιατί οι όποιοι άλλοι δεν θα ενδιαφέρονταν για κείνη καθόλου.
Η " Τένεμπρα-σκληράδα " είναι πολύ πιο βαριά και ακόμη πιο αφτιασίδωτη.
Εδώ θα μου πεις, ωραία όλα αυτά.
Στ' όνομα του συναισθήματος γίνονται και μερικά απ' τα χειρότερα λάθη ή εγκλήματα.
Και θα σου δώσω δίκιο.
Κανείς δεν είναι αλάνθαστος, μα όσο κι αν είναι υποκειμενικά κάποια πράγματα, δεν είναι όλα.
Και όσο κι αν επικρατεί το θυμικό, όταν ο Τένεμπρας ( και ο κάθε Σκοτάδιας/Φωτεινός/Μπάμπης/Αναξίμανδρος κουτουλου ) καθώς και η "τρυφερότητα" του δεν θα βρίσκονται πια κοντά σου.
Ίσως και να τον θυμηθείς κάπου, το γιατί σε είχε "χτυπήσει" σε κάποιο σημείο.
Και ίσως να επεξεργαστείς εκείνα του τα λόγια μαζί με τις δικές σου σκέψεις.
Και να κάνεις κάτι καλό για τον εαυτό σου, γιατί και δίκιο να του έδινες, πια δεν θα του καιγόταν καρφί.

Ο/η άλλος/η δεν χρειάζεται πολλά για να σε μάθει έστω και στο ελάχιστο, πόσο μάλλον όταν είσαι ανοιχτό βιβλίο. Λίγο ενδιαφέρον χρειάζεται μονάχα, τίποτ' άλλο.
Και όλα γυρίζουν γύρω απ' τον ίδιο άξονα, η τρυφερότητα, η σκληράδα, το βουδουσουμου "μας", οι επιθυμίες μας, γυρίζουν γύρω από εμάς και το πόσο ειλικρινείς είμαστε με τους εαυτούς μας.
Πόσο τα έχουμε βρει με την πάρτη μας και όσο κι αν μας ορίζει το εγώ και οι προβολές μας. Να προσπαθούμε όσο γίνεται, να μην τ' αφήνουμε να μας διαφεντεύουν.
Η Κυριαρχία, η υποταγή, η όποια πειθαρχία, η όποια έκφραση τρυφερότητας ή σκληράδας είναι "υποθέσεις" εντελώς δικές μας.
Από μέσα μας ξεκινούν, μέσα μας επεξεργάζονται και μέσα μας καταλήγουν ξανά. Οι άνθρωποι που συνεισφέρουν στην εκπλήρωση/τέλεση/βίωμα είναι στην "καλύτερη" περίπτωση συμπαίκτες/συνοδοιπόροι, στην "χειρότερη" απλά όργανα.
Αλλά την μπακέτα του μαέστρου για τον εαυτό μας, την κρατάμε εμείς, κανείς άλλος. Πολλές ερωτήσεις είναι σωστές, μόνο που τις απευθύνουμε σε ακατάλληλα "αυτιά" ή ψάχνουμε απαντήσεις σε λάθος "μέρη".
Τα πιο κατάλληλα "αυτιά" είναι εκείνα τα αόρατα τα δικά μας και το σωστό " μέρος " το συναντάμε, ψηλαφώντας το κορμί μας και "ακούγοντας" τον ίσκιο μας.
Η λογική πρέπει να φιλτράρεται και με το συναίσθημα και με το ένστικτο που και που.
Για κάποιες φορές από μόνη της είναι σαν ένα τραπέζι, που του λείπουν ένα ή περισσότερα πόδια. 

 

@Tenebra_Silente
Μιλάς σαν δάσκαλος, σαν παιδαγωγός ρε μπαγάσα.
Σα να μπαίνεις σε μια σχέση με σκοπό να διαπαιδαγωγήσεις τήν άλλη, και δεν εννοώ στα χούγια σου και στα θέλω σου ,αυτό είναι λογικό και θεμιτό σαν Κυρίαρχος σε μια σχέση, εννοώ να της "μάθεις" τη ζωή σα δάσκαλος,χωρίς να θέλεις να γίνεσαι αρεστός, όπως λες .
Προσωπικά θα με ενδιέφερε να γίνω αρεστός σε εκείνη που με θέλγει. Να την ταρακουνήσω , ναι, αλλά οχι πριν της δώσω ενα λεξικό ώστε να μπορεί να με διαβάζει , if you know what I mean...

 

@underherfeet σου μιλάω ειλικρινέστατα, σιχαίνομαι τον ρόλο και του δασκάλου και του παιδαγωγού. Εδώ δεν το παίζω δάσκαλος σε θέματα, που γνωρίζω αρκετά καλά ( πολύ καλά δεν γνωρίζω τίποτε ).
Αλλά είναι κάποια "πραγματάκια", που το κέρατο μου βγάζουν μάτι. Και αν δεν τα πεις εσύ σε κείνη που υποτίθεται ότι μοιράζεσαι κάτι σημαντικό, πολύτιμο.
Όπως είναι οι σκέψεις σου, τα συναισθήματα σου ακόμη και εκείνο το μαμημένο το κρέας σου. Ποιος θα της τα πει? Και ποιος θα σου τα πει εσένα? Γιατί η "σκληράδα" του είδους πρέπει να είναι αμφίδρομη.

Η αγένεια, η κουτοπονηριά, η καφρίλα, γιατί μου έχουν τύχει και γυναίκες με εκείνα τα χαρακτηριστικά. Είναι πιστεύω αντικειμενικώς "φάουλ" και όσο βρίσκεσαι δίπλα μου, δεν θέλω να τα βλέπω.
Όταν είσαι μόνη σου, κάνε ότι στον πέοντα γουστάρεις. Μετά, αν μου ζητήσεις την γνώμη μου για κάτι, δεν θα σου πω εκείνα που θέλεις να σου πω, αλλά εκείνα που αλήθεια πιστεύω.
Ελεύθερη είσαι να με ακούσεις ή όχι. Το τέλειο για μένα στην σχέση ( εκτός από τα βουδουσουμιάρικα ) είναι να μην "λέω" τίποτε. Εμένα δεν μ' ενδιαφέρει καθόλου να γίνω αρεστός σε κείνη που με θέλγει.
Και τα στραβά μου είναι τα πρώτα που αντικρίζει - τα "όμορφα" είναι εύκολα -.
Για να "ζυγίσει" αν και πόσο τ' αντέχει. Το Κυριαρχιλίκι δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι δυνάστης.
Σαν άνθρωπος είμαι πολύ δύσκολος και όσο και να φαίνομαι αδιάλλακτος, δίνω περιθώρια, απλά δεν δίνω πολλά. Μετά έχω να κάνω σχεδόν πάντα με γυναίκες ηλικιακά πολύ κοντά μου ακόμη και μεγαλύτερες.
Με αρκετά μικρότερες έκανα την "εμπειρία" δυο φορές και ήταν το δις εξαμαρτείν. Και από άτομα μιας ηλικίας την ωριμότητα την απαιτώ.
Το λεξικό-εγώ δεν το ανοίγω απλά, το κάνω φύλλο και φτερό, αν η άλλη δεν θέλει να το διαβάσει, δεν είναι δικό μου πρόβλημα.
Εγώ "διαβάζω" την άλλη - αν μ' ενδιαφέρει - με το λεξικό της κλειστό. Προσπαθώ να τ'ανοίξω μόνος μου. Άλλο, αν δεν θέλω να πάω με τα νερά της.
Όχι γιατί είμαι σκληρός ή Κ, αλλά γιατί είμαι έτσι εγώ. Επέλεξα να είμαι έτσι και δέχομαι τις όποιες συνέπειες της επιλογής μου.
Και την τρυφερότητα πια δεν την "πολυέχω", ξέρω να την δίνω, αλλά όταν μου την δίνουν, δυσκολεύομαι να την διαχειριστώ.
Με την σκληράδα είμαι πιο πολύ ο εαυτός μου, κυρίως όταν έχω να την αντιμετωπίσω.
Και για να γυρίσω στο θέμα, παραδόξως σε BDSMικό πλαίσιο είμαι λιγότερο σκληρός.
Γιατί με "φρενάρει" και την όποια τρυφερότητα την εκφράζω μόνο εκτός πλαισίου.
Εντός πλαισίου δεν μου βγαίνει καν.
Και όσο λιγότερα νιώθω, τόσο λιγότερο σκληρός είμαι.
Σου έχει τύχει ποτέ, να θέλεις να "κατασπαράξεις" την άλλη ?
Να μπεις όσο γίνεται πιο μέσα της ? Να θέλεις, να την φορέσεις σαν δεύτερο δέρμα ?
Και δεν εννοώ μονάχα το κορμί της.
Να της δώσεις όλο σου το είναι με μια καθαρή δόση "φρίκης" ?
Γιατί είσαι κυρίως η "φρίκη" σου ?
Δεν φτάνει μόνο η καύλα για να το νιώσεις αυτό.
Γι' αυτό σου λέω, καλύτερα να νιώθω λίγα, γιατί έτσι είμαι πιο "τρυφερός", τόσο εντός, όσο εκτός BDSM.

 

@Tenebra_Silente
Καταλαβαίνω πως γράφεις ειλικρινά, δεν χρειάζεται να με διαβεβαιώνεις !  
Εγώ σου εξέθεσα πως εξέλαβα εγώ , εντελώς υποκειμενικά, αυτά που διάβασα χωρίς να τα κρίνω.
Κι αν μίλησα για λεξικά, είναι γιατί και γω μέσα απο σένα είδα κάποια στοιχεία του εαυτού μου, ήθελα, -θέλω- ,και γώ να με καταλαβαίνουν χωρίς λεξικά, αλλά έχω διαπιστώσει πως δεν μου έχει βγει σε καλό ...
ο.κ ,πάμε παρακάτω... 

 

Συμφωνώ με τα παραπάνω και συμπληρώνω πως τα ποσοστά τρυφερότητας και σκληράδας μέσα μας μεταβάλλονται ανάλογα με το άτομο με το οποίο σχετιζόμαστε,αλλα όχι δραματικά.
Στις σχέσεις μου έχω παρατηρήσει πως η τρυφερότητα αυξάνεται όσο η σχέση πηγαίνει καλα και η σκληρότητα αυξάνεται όσο οδεύει η σχέση προς το να πετρώσουν τα όποια συναισθήματά μου και να ρίξω μαύρη πέτρα πίσω μου.
Αυτά που λέω πιο πάνω βέβαια δεν έχουν να κάνουν με την ψυχολογία και τη δραστηριότητα μου κατα τα sessions αλλα με τη γενικότερη σχεσιακή μου συμπεριφορά επειδή κι εγώ δεν υιοθετώ τις ταμπέλες απόλυτα(φαίνεται αυτο κι απο το status μου εξάλλου)

η απορία όμως είναι

πότε και για ποιό λόγο η τρυφερότητα συνοδεύεται κι απο μια δόση βλακείας?
είναι μήπως η ανεκτικότητα και η ας πούμε καλοσύνη πιο κοντά στη χαζομάρα επειδή μπορεί έτσι κάποιος να γίνει εύκολα υποχείριο και θύμα ενω η εξυπνάδα έρχεται πιο κοντά στην κακία και τη σκληρότητα απο την σκοπιά του τσαμπουκαλεμένου που δεν θα τον πιάσουνε κορόιδο επειδή θα τον φοβούνται(ή θα τον απεχθάνονται) και θα αποφεύγουν να τα βάλουνε μαζί του?

 

Νομίζω πως μέσα απο το bdsm ο κάθενας προσδιορίζει καλύτερα την ιδιαίτερη φύση του και μαθαίνει να απολαμβάνει καλύτερα την ερωτική του ζωή.Δεν θα έλεγα ακριβώς πως "νομιμοποιούνται" κάποιες τάσεις αλλα πως τίθενται κάποια αμοιβαία αποδεκτά πλαίσια μέσα στα οποία μπορούν να κινηθούν με ασφάλεια οι παρτενερ.
Το φύλο χρησιμοποιείται απο τον κάτοχό του ως σκεύος ηδονής κι αυτό ισχύει εξίσου για άνδρες και γυναίκες.Εαν κάποιοι νοσταλγοί των σατράπηδων φαλλοκρατών βρίσκουν σεξουαλικό προσανατολισμό στο bdsm,θα το κρίνουν άτομα που τους αποδέχονται ως παρτενερ και τους απολαμβάνουν
οι Κυρίαρχες γυναίκες όμως,ποια στερεότυπα των φύλων υποκαθιστούν?

 

Μητριαρχία, γυναικοκρατία, σκιώδης γυναικεία εξουσία, διαχρονικά, παντού και πάντα... 

 

Διαχρονική η Μητριαρχία?

Σύμφωνα με την εθνογράφο Peggy Reeves Sanday, στη Σουμάτρα της Ινδονησίας και στο Μοσούο της Κίνας οι πληθυσμοί ζουν σε μητριαρχική κοινωνία μέχρι τις μέρες μας.Στις κοιλάδες του Γιουνάν στην Κίνα ζουν επίσης οι Νάξι, στους οποίους δεν υπήρχε ο θεσμός του γάμου και της πατρότητας και κυριαρχούσε μια πιο απελευθερωμένη έννοια της σεξουαλικότητας των κατοίκων. Κατά τη δεκαετία του '90, ωστόσο, η επαφή με το μαζικό τουρισμό και το διεθνές εμπόριο ανέστρεψε τις μέχρι τότε παραδοσιακές πεποιθήσεις και στις νέες γενιές κυριαρχεί η πυρηνική οικογένεια και η μονογαμία.

Στην Κεράλα της Νότιας Ινδίας, στην κοινότητα των Ναγιάρ οι γυναίκες αναλαμβάνουν τον κεντρικό ρόλο στην οικογένεια, καθώς τα περισσότερα ανδρικά μέλη πέθαιναν σε μικρή σχετικά ηλικία, καθώς ήταν παραδοσιακά πολεμιστές.

 

Το ''διαχρονικά, παντού και πάντα'' πήγαινε στην σκιώδη γυναικεία εξουσία...Πολύ φόρα πήρατε... 
Αλλά δεν πειράζει, πάλι κάτι μάθαμε... 

 

Ναι,το γνωρίζω και είμαι εδώ για την μαθησιακή σας αγάπη.
(επανέρχομαι φορτσάτος)

Σκιώδης γυναικεία εξουσία η γυναικεία Κυριαρχία?

 

Καριερίστα,Ηγουμένη,V.I.P celebrity,Πρωθυπουργός,Πεθερά,Λοχαγός
κτλ