Αγαπητό μου «εγώ», σε αγαπάω πολύ.

...Αγαπώ τον εαυτό μου, χωρίς ίχνος ναρκισσισμού. Προσπαθώ να βελτιώνω αυτά που είναι στο χέρι μου και να αποδεχτώ τα ελαττώματα μου. Κανένας δεν με πληγώνει πια, χωρίς την άδειά μου.

Είμαι γυναίκα και αγαπώ τον εαυτό μου. Οι περισσότερες γυναίκες όχι μόνο δεν αγαπάνε τον εαυτό τους, αλλά τον μειώνουν και τον επικρίνουν αυστηρά με κάθε ευκαιρία. Εγώ όμως επειδή γουστάρω να διαφέρω και μου αρέσουν οι ιδιαιτερότητές μου, επιλέγω να με αγαπώ. Τόσο απλά.

Αγαπώ τον εαυτό μου γιατί με ελκύουν οι δύσκολοι άνθρωποι, που δεν αγαπιούνται εύκολα, καθώς ξέρω πόσο ανάγκη το έχουν.

Με αγαπάω για να αγαπηθώ, αλλά κυρίως για να μπορώ να αγαπήσω.
Κομμάτι-κομμάτι, μπουκιά-μπουκιά, να τον ευχαριστιέσαι, να τον απολαμβάνεις κι όχι να τον ξερνάς.
Συνειδητοποίησέ το. Είσαστε ένα εσείς οι δύο.

«Εσύ, από πού ξεκίνησες, για να έρθεις εδώ;», «Έκανες μεγαλύτερο ταξίδι απο μένα;», «Με τι όνειρα ήρθες;», «Γιατί σε κοιτάζω;», «Ποιός από τους δυό μας κοίταξε πρώτα τον άλλον;», «Βλέπω εσένα ή μήπως βλέπω εμένα;”.

P.s: Δε ρώτησα τίποτα.

 


«I love you but I love me more.»

 

"Αγαπώ την τρελή πλευρά του εαυτού μου, εκείνη που με ωθεί να βγάλω τα ψηλοτάκουνα και να τρέξω ξυπόλητη στην βροχή, να χορεύω ανενόχλητη με τα hands free την ώρα που σκουπίζω, χωρίς να με νοιάζουν οι άλλοι. "

ζει ριψοκίνδυνα η τύπισσα, ομολογουμένως  

 

τον αγαπάς τόσο λίγο, που τον θυσιάζεις.

 

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη, απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω κόντρα στην αλήθεια μου.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε αυθεντικότητα.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος με το να του επιβάλλω τις επιθυμίες μου, παρότι ήξερα ότι
ούτε ήταν κατάλληλη η στιγμή ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος, ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε αυτοεκτίμηση.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ μια άλλη ζωή και μπόρεσα να δω ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν να μεγαλώσω.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ωριμότητα.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι βρίσκομαι πάντα και σε όλες τις περιστάσεις, την κατάλληλη στιγμή και στο σωστό μέρος και ότι όλα όσα γίνονται είναι σωστά. Από τότε κατάφερα να γαληνέψω.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε αποδοχή.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου και σταμάτησα να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον.
Σήμερα κάνω μόνο ό,τι με ευχαριστεί και με γεμίζει χαρά, ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά, με τον δικό μου τρόπο και στους δικούς μου ρυθμούς.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ειλικρίνεια.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιές για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και από ό,τι με τραβούσε συνεχώς μακριά από τον ίδιο μου τον εαυτό. Στην αρχή το ονόμαζα “υγιή εγωισμό”.
Αλλά σήμερα ξέρω ότι είναι αυταγάπη.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να θέλω να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλλα πολύ λιγότερο.
Σήμερα κατάλαβα ότι αυτό το λέμε απλότητα.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω περισσότερο τη στιγμή όπου όλα συμβαίνουν.
Έτσι σήμερα, ζω την κάθε μέρα και αυτό το λέω πληρότητα.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι η σκέψη μου μπορεί να με κάνει μίζερο και άρρωστο. Όταν όμως επικαλέστηκα τις δυνάμεις της καρδιάς μου, η λογική απέκτησε έναν πολύτιμο σύντροφο.
Αυτή τη σχέση την ονομάζω σήμερα σοφία της καρδιάς.

Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και τα προβλήματα με τον εαυτό μας και τους άλλους γιατί καμιά φορά, ακόμα και τα άστρα εκρήγνυνται και δημιουργούνται νέοι Γαλαξίες.

Σήμερα ξέρω ότι αυτό είναι η ζωή!

…………………

Τσάρλι Τσάπλιν

 

Η ανάγκη δεν σου επιτρέπει να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου. Μόνο εκείνοι που έχουν κατακτήσει το κενό μέσα τους, μόνο εκείνοι που η βάρκα τους άδεια, που έχουν φτάσει στο σημείο να καταλάβουν ότι οι ανάγκες του εγώ είναι μάταιες και νευρωτικές, εκείνοι που βούτηξαν μέσα τους και είδαν πόσο άχρηστες είναι. Και όχι απλώς άχρηστες. Οι ανάγκες του εγώ μπορούν να σε τρελάνουν, μα δεν μπορούν να σε ικανοποιήσουν.
Ποιος είναι ο μοναχικός άνθρωπος; Εκείνος που έχει χάσει την ανάγκη να τον χρειάζονται, εκείνος που δεν ζητάει καμία σημασία από σένα, από το βλέμμα σου, από τις αντιδράσεις σου. Όχι! Αν του δώσεις την αγάπη σου θα είναι ευγνώμων. Αν πάλι δεν του τη δώσεις, δεν παραπονιέται. Αν δεν του τη δώσεις, είναι το ίδιο καλός. Αν τον επισκεφθείς, είναι ευχαριστημένος, Αν δεν τον επισκεφθείς, είναι το ίδιο ευχαριστημένος. Όταν βρίσκεται με το πλήθος, το χαίρεται κι όταν ζει σε ένα ερημητήριο, το χαίρεται επίσης. Δεν μπορείς να κάνεις ένα μοναχικό άνθρωπο δυστυχισμένο, γιατί έμαθε να ζει με τον εαυτό του και να είναι ευτυχισμένος με τον εαυτό του. Γίνεται αυτάρκης

Osho
Ο σπόρος του σιναπιού

 

 

...να σου αρκείς, ξέρω δύσκολο.

 

True Story...
 

 

το πήγα λίγο πιο ρομαντικά... να τον αγαπάς τόσο λίγο, ώστε να μπορείς να τον θυσιάσεις για αυτόν που αγαπάς περισσότερο..