Πως να γίνετε " μισητοί " στις γυναίκες ( Ένας εύκολος και σίγουρος τρόπος )

εισαι νομικός και το διαζύγιο σου φαίνεται ευκολάκι!!

Σοβαρά τώρα, πρέπει γενικά ο κόσμος να παίρνει τα μέτρα του σε ότι και να κάνει.

 

Ξεβαψε και εγινε μαυρη ??? χαχαχαχαα

 

Δεν είναι καθόλου ευκολάκι. Απλά επειδή για μια μεγάλη περίοδο είχα δουλέψει σε γραφείο, που είχε πολλές υποθέσεις διαζυγίων.
Είδα την αηδία με τα μάτια μου. Αλλά κι αυτή δεν είναι κουβέντα για εδώ. Είμαι της ιδέας ότι είναι πάντα πιο "εύκολο" ένα διαζύγιο, παρά να ζεις ένα γάμο "φυλακή".
Και είναι προτιμότερο και για τα δυο μέρη, ακόμη και για τα παιδιά.
Έχεις απολύτως δίκιο, ότι κι αν κάνουμε, είναι καλύτερο να προσέχουμε, απ' το να ψάχνουμε μετά λύση.

Υ.Γ. Δεν κάνω μαθήματα ούτε για πλάκα, πόσο μάλλον σε τόσο σοβαρά θέματα. Την άποψη μου λέω μονάχα

 

παντρέψου (ξανά) θα έχεις και αυτή και την μάνα της  

 

Κι εγώ δύο άντρες... 

 

Οι οποίες θα ψάχνουν επίσης από δύο άντρες πάντα για σοβαρή σχέση.
Στο τέλος η πεντάδα πιάνει ένα σπίτι και λύνουν όλοι το πρόβλημα του ΕΝΦΙΑ.
Αν μη τι άλλο η κρίση είναι σοβαρό θέμα    

 

Αυτονόητο Watson, δεν είμαστε όλοι/ες ίδιοι/ες. Εγώ γα μένα μίλησα και για μένα φούσκα είναι.
Και δεν έχω καμία ψυχική ανάγκη, απλά, που και που γουστάρω παραμύθι.
Για σένα πως και τι είναι, το ξέρεις εσύ και καλά κάνεις να το βλέπεις, όπως θέλεις.
Εξίσου καλά κάνω κι εγώ όμως... 

 

Πολλά δικά σου μου είχαν ξεφύγει. Το λοιπόν, ούτε να παντρευτούμε κάποιον/α μας αναγκάζει κανείς. Ούτε να μείνουμε παντρεμένοι/ες μαζί του/της.
Αν ακόμη στα 41 μου δεν έχω μπει στον "χορό", δεν είναι επειδή είμαι τόσο για τον πέοντα που καμία δεν μου "έκατσε" ποτέ ( για τον πέοντα είμαι, αλλά τυφλές για γάμο τις είχα βρει χαχα ).
Παραλίγο να παντρευτώ κάποτε, υποτίθεται ότι παντρεύομαι σε λίγους μήνες ( αν δεν γίνει κανείς κατακλυσμός ).
Οι επιλογές κρίνονται πάντα απ' την "νεκροψία". Και σίγουρα δεν μπορούμε να κρίνουμε εξ' ιδίων τ' αλλότρια.

Μετά δεν ήταν κόσμος και ντουνιάς σ' αυτό το νήμα, που μου τα έχωνε επειδή τσουβάλιαζα ?
Τ' ότι δεν είμαι ακόμη στον χορό, δεν σημαίνει ότι όταν μπω, θα χορέψω σαν όλους τους άλλους.
Η ότι θα κάνω τις ίδιες επιλογές με όλους τους άλλους.
Ο χορός μπορεί να μοιάζει, αλλά η μουσική μου σίγουρα δεν είναι ούτε η δική σου, ούτε του θανάση του ξηροκαρπά, ούτε του κολλητού μου του ανθρακωρύχου.
Γι' άλλη μια φορά τ' αυτονόητα σου είπα. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο βεβαιώνομαι, ότι ούτε με σένα ισχύουν. Μάλλον δεν υπάρχουν καθόλου αυτονόητα και με κανέναν.
Ένα από αυτά θα ήταν ότι ο/η καθένας/καθεμία γνωρίζει τον εαυτό του/της και την ζωή του/της καλύτερα απ' οποιονδήποτε/οποιαδήποτε άλλο/η.
Ότι η αλήθεια του/της παραμένει προσωπική του/της υπόθεση.
Και ότι πιθανότατα μόνο για κείνον/η ισχύει.
Τελικά μόνο εκτός θέματος δεν ήμουν μ' αυτή την τελευταία μου παρέμβαση.
Γιατί το νήμα αυτό σε μια προσωπική αλήθεια "πατούσε" και τίποτ' άλλο  

 

Λοιπόν, αυτό με τ΄αυτονόητα, λίγο στραβά το έχεις πιάσει, δες σε παρακαλώ πάρα πολύ, η -μονόσειρη- απάντησή μου σε ποια σου δήλωση έγινε...

Ξέρεις πολύ καλά ότι για μένα προσωπικά, δεν ήταν καθόλου εύκολο να αποχωρήσω, με το καπελάκι μου στραβά, όσο και να το θελα...
Αυτό είπα και πέραν τούτου ουδέν...
Κι αρχίζει η ανάλυση του τσουβαλιάσματος, και των αυτονόητων, και ένα κάρο άλλα πράγματα...
Υπερ-ανάλυση!!!
Όσο προσωπική και να ήταν η αλήθεια σου, δέξου ότι υπάρχουν άπειρες προσωπικές αλήθειες, και μην έχεις απλωμένο ζωνάρι, ειδικά με ανθρώπους που δεν έχεις στ΄αλήθεια τίποτα να χωρίσεις, που σε εκτιμούν αν μη τι άλλο, και εκφράζονται εντελώς καλοπροαίρετα, όπως εγώ...
Όπως εσύ μιλάς σύμφωνα με τις εμπειρίες σου, το ίδιο κάνουν κι οι άλλοι, δεν είναι αιχμές για σένα ότι γράφουμε, χαλάρωσε, απλά γράφουμε για μας... 

 

Μάλλον εσύ δεν δέχεσαι τις αλήθειες των άλλων. Συγνώμη τώρα, είπα κάπου η @brenda ο/η τάδε, ο/η δείνα πρέπει να κάνουν έτσι?
Λοιπόν πάρε τα όσο θέλεις. Αλλά δεν μίλησα για σένα.
Εσύ μάλλον πρέπει να κοιτάξεις το θέμα, ότι αν κάποιος μιλάει, - και το ξαναλέω - μιλάει για τα μούτρα του. Εσύ χαλάρωσε, αλλά αν απαντάς σε μένα και μου κάνεις υποδείξεις. Sorry αλλά σαν αιχμή το παίρνω.
Ξαναδιάβασε τι έγραψα #277

Είπαμε ότι τα λόγια των άλλων είναι σαν τα σύννεφα, που ο καθένας/καθεμία δίνει ότι μορφή θέλει. Έτσι το δέχομαι. Εσύ το πήρες προσωπικά. Εγώ για τα προσωπικά σου δεν μίλησα, εσύ το έκανες.
Και για να χαλαρώσω, αφού "πιάνομαι" μαζί σου δίχως λόγο. Ας μείνουμε σε νήματα άσχετα με πολύ προσωπικά θέματα. Γιατί μάλλον παραγνωριστήκαμε κι εγώ μαζί σου κι εσύ μαζί μου.
Και στο γράφω με κάθε χαλαρότητα και ειλικρίνεια.
Σε καληνυχτίζω  

 

Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε...καληνύχτα κι από μένα...