μια κοινότοπη ερώτηση σε υποτακτικά πρόσωπα, τι καθορίζει την εν υποταγή συμπεριφορά σας;

… πώς σας προέκυψε εσάς ότι θέλατε να είστε υποτακτικοί; Δεν εννοώ πώς ξεκινήσατε, εννοώ πώς σας μπήκε η ιδέα, αν συνέβη αυτό το πράγμα.

Αναρωτήθηκα με έναυσμα το νήμα του @Δημήτρης Άλφα, θυμήθηκα ότι η αρχή της αρχής για μένα ήταν σε ανύποπτο ερωτικά χρόνο όπου μέσα μου, σχεδόν συστηματικά, επέλεγα ερωτικές συμπεριφορές για μένα. "Αυτό δεν θα το κάνω ποτέ μου" σκεπτόμουν για πολλά είδη συμπεριφοράς γυναικών κυρίως, γιατί γυναίκα (άρχιζα να) είμαι. Ως empath μπορούσα εκείνη τη στιγμή να νιώσω τι έκαναν στον άλλο στον οποίο απευθύνονταν οι συμπεριφορές εκείνες. Και γι αυτό να τις απορρίψω για μένα.

Γενικότερα, ασφαλώς η υποταγή και η Κυριαρχία δεν είναι συμπεριφορές και αντιδράσεις, ως επι το πλείστον έχουν βαθύτερη ρίζα.

Όμως, δεν είναι και συμπεριφορές; Και γι αυτόν τον λόγο δεν επιβάλλονται από τις συνθήκες ή από τον Άλλο, αλλά είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα επιλογής από εμάς τους ίδιους, δηλαδή θέσεις;

 

Γενικά το τι απαρτίζει την υποτακτική μου ψυχολογία έχει τόσα κομμάτια και είναι τόσο περίπλοκο που δεν νομίζω οτι θα μπορούσα ποτέ να το βάλω κάτω και να το γράψω τόσο ξεκάθαρα όσο θα ήθελα.
Θα μιλήσω λοιπόν για το πρώτο, για την αρχή, για το ''πως προέκυψε'' όπως είναι και το ζητούμενο στο νήμα άλλωστε.

Δοτικότητα.

Η εκτός-ορίων δοτικότητα μου ΟΤΑΝ ένιωθα αυτό το κάτι παραπάνω για κάποιον άνθρωπο, ακόμη και σε φιλικές σχέσεις ( οχι σε τόσο μεγάλο βαθμό )
Το πως η δοτικότητα μου γινόταν αντιλληπτή και το πως ερμηνευόταν ήταν το νούμερο ένα έναυσμα για να ψάξω κάτι άλλο..μια άλλη προσέγγιση των ερωτικών σχέσεων.

Συγκεκριμένα είχα υπερ κουραστεί δοτική να σημαίνει για τους άλλους χαζή/αφελής/καλούλα. Είμαι καλούλα, και εχω μια νότα ( αντε δυο ) χαζοχαριτωμενιας αλλα ούτε χαζή είμαι ούτε δεν θα ξεχωρίσω ( σε λογικά πλαισια) ποιος θέλει
το κακό μου.
Και πάμε στο δευτερο κοινότυπο..δοτικότητα = ευκολη εκμετάλευση. Είχα υπερ κουραστεί αδύναμοι ανθρωποι και χαρακτήρες να κρύβονται πίσω απο τη δική μου ενεργεια και δοτικότητα, να την χρησιμοποιούν ( χωρίς όρια,χωρίς πλαίσια, χωρίς νόημα).

Βασικό επίσης, να μπερδέυεται η δοτικότητα μου με το συναίσθημα μου. Το οτι εγώ είχα να δώσω επρεπε αυτόματα να σημαίνει οτι είμαι τόσο ερωτευμένη που θα πέσω απο τον γκρεμό. Μεγάλο λάθος. Είμαι δοτική γιατι έτσι έιμαι, οτι όσο πιο πολύ νιωθω τόσο μεγαλώνει η δοτικότητα, ισχύει, αλλα..το οτι είμαι δοτική εξ αρχής δεν σημαίνει απαραίτητα οτι νιώθω και τα πάντα. Τρομέρα δύσκολο, απο οτι φαινόταν, να γίνει κατανοητό ή και πιστευτό.
Βεβαια..αυτό δεν ήταν κάτι που ''ζήμιωνε'' ιδιαίτερα εμένα περισσότερο ήταν κακό για αυτούς που το πίστευαν καθως οταν απλά μου περναγε όλο αυτό και εκείνοι είχαν πείσει τους εαυτούς τους οτι πρόκειται για κάποιο υπερ τεράστιο έρωτα απο πλευράς μου..προσγειώνονταν απότομα.

Βρήκα τον τρόπο, μέσω του ασύμμετρου, μέσω της υποτακτικότητας, όλο αυτό να δουλευει παραγωγικά, η δοτικότητα μου να σημαίνει κάτι, να υπάρχει πλαίσιο, να υπάρχει ''λογική'' αν θέλεις πίσω της, να μην αγχώνομαι για το πως θα την χρησιμοποιήσουν γιατι είναι πλέον δεδομένο οτι ναι την χρησιμοποιούν ΑΛΛΑ..γνωρίζω και γουστάρω το πλαίσιο κάτω απο το οποίο γίνεται.
Επίσης, η δοτικότητα σαν υ είναι κάτι που θεωρείται δεδομένο αν όχι απαραίτητο ( στον δικό μου Κ τουλάχιστον/ είπαμε ο καθένας βρίσκει ο,τι του ταιριάζει ) κάτι που εγώ προσωπικά λατρευω.
Αν θέλω να δείξω συναίσθημα, αν θέλω να δείξω το κάτι παραπάνω θα πρέπει να βρω τρόπους να το κάνω..δεν θα μείνει στην δοτικότητα μου, δεν θα την μπερδέψει, ούτε θα την παρερμηνέυσει κατα πως τον βολέυει.

Τέλος, μέσα απο το ασύμμετρο και τη διαφορετική προσέγγιση , την ανταλλαγή ελέγχου και όλα, το στοιχείο μου αυτό θέλει και μπορεί να υπάρχει στη σχέση για την σχέση, θέλει και μπορεί να υπάρχει για κάποιον Αλλον και όχι για εμένα μόνο.
Πριν ήμουν δοτική γιατι έτσι ήμουν, έτσι εκφραζόμουν εγώ η ίδια.
Πλέον είμαι δοτική ΚΑΙ για αυτό αλλα ΚΑΙ για Εκείνον, αυτό το τελευταίο δεν ξέρω πως να το εξηγήσω πιο απλά, ελπίζω λιγάκι να περνάω αυτό που θέλω να πω.

 

Καθόλου κοινότοπο και μάλλον δύσκολο να απαντηθεί ερώτημα.
Οι ανάγκες και οι επιθυμίες, θεωρώ, δημιουργούν θέσεις που εν τέλει καθορίζουν την συμπεριφορά.
Αντίθετα από την @golden slave , δεν είμαι καθόλου δοτικός άνθρωπος. Είμαι εξυπηρετική, μερικές φορές φιλική όμως δοτική δεν είμαι.
Θεωρώ ότι μάλλον χρειάζομαι το πλαίσιο της ασυμμετρίας για να "αδειάζω" , να ξεκουράζομαι, η εμπιστοσύνη , ο έλεγχος που δεν είναι στα χέρια μου, η "υποχρέωση" να δοθώ και να παραδοθώ, προσφέρουν την ισορροπία, την γέφυρα ανάμεσα στο εντός μου και στο εκτός μου.

 

Το κοιταζω απο δω το κοιταζω απο κει..
και οσο το σκεφτομαι τοσο με προβληματιζει...
σαν χαρακτηρας και συμπεριφορα το "κοινωνικο" μου περιβαλλον δεν παραμελει να τονισει ποσο αυταρχικη ειμαι με πολλους τροπους.
Απο την αλλη ομως αυτη ακριβως η ιδια αυταρχικοτητα μεταβαλλεται μαλακωνει και λυγιζει με αγαλλιαση οταν ερχεται αντιμετωπη με την "ασυμμετρια" που υπαρχει αναμεσα σε Εκεινον και εμενα.
Πολυ στοχαστικη ερωτηση @gaby μπορω να πω... θα δοκιμασω να επεκταθω εν της πορειας

 

Η υποταγή , για μένα, είναι πηγαία συμπεριφορά. Μπορώ να ανακαλέσω πολλές στιγμές αυθόρμητης υποτακτικής ψυχολογίας στην οικογένεια, σε φίλους , σε ερωτικούς συντρόφους…

Πάντα ένιωθα άβολα όταν αναγκαζόμουν να πάρω καταστάσεις στα χέρια μου και να τις οδηγήσω σε ένα καλό αποτέλεσμα. Όχι επειδή δεν ήμουν ικανή να το κάνω, αλλά γιατί αυτό σήμαινε ότι ο ερωτικός μου σύντροφος δεν ήταν σε θέση ή δεν ένιωθε την ανάγκη να το κάνει, οπότε αυτό αυτομάτως του στερούσε δυναμική στα μάτια μου.

Νιωθω άσχημα όταν βλεπω γυναίκες να μιλούν χωρίς σεβασμό στους άντρες τους, να τους προσβάλλουν μπροστά σε άλλους και νιωθω ακόμα πιο άσχημα όταν οι άντρες αυτοί χαζογελούν και δεν αντιδρούν σε αυτή την συμπεριφορά. Ήξερα ότι κάτι τέτοιο δεν μου ταιριάζει, δεν θα ήμουν ευτυχισμένη μεσα σε αυτό οπότε έπρεπε να κοιτάξω πιο βαθιά μεσα μου.

Θα συμφωνήσω απόλυτα με την δοτικότητα της @golden slave , σε μια D/s σχέση είναι κάτι που καλούμαστε να προσφέρουμε και ίσως αν αυτό προϋπάρχει, κάνει την ζωή μας πιο εύκολη καθώς χαιρόμαστε όταν το κάνουμε… Αίσθηση προσφοράς λοιπόν με μόνο αγκάθι την αναγνώριση αυτής . Και λέω αγκάθι γιατί στις έξω σχέσεις είναι πανεύκολο αυτή η προσφορά να παρερμηνευτεί , να θεωρηθεί δεδομένη ή να αγγίξει τα όρια της εκμετάλλευσης . Στο πλαίσιο μιας D/s σχέσης υπάρχει εμπιστοσύνη και αφοσίωση οπότε διασφαλίζεται ότι ο Κ αναγνωρίζει την προσφορά , παρέχει σταθερότητα και ασφάλεια .

 

με ολο το θαρρος θα ηθελα να πατησω σ αυτο το τελευταιο κομματι σου.. ειναι φιλοσοφικη η απορια μου και οχι τοσο προσωπικη προς το ατομο σου. (μη παρεξηγηθουμε εν γραπτω του λογου)... τι γινεται ομως οταν μια υποτακτικη εν ολης της φυσης της προσφερει ακριβως τον ιδιο της τον ευαυτο σε καποιον Κ ο οποιος ομως αναγνωριζει αυτη τη προσφορα ακριβως ως κατι δεδομενο και θεωρει πως ειναι χρεος μιας υπο να αφεθει στα χερια του με ελευθερια εκμεταλλευσης?
οπως προειπα αναρωτιεμαι καθαρα φιλοσοφικα γιατι αναφερθηκες στις εξω σχεσεις..

 

Να ρωτήσω εγώ κάτι πάνω στην ερώτηση σου...
Χρέος μιας υπό; ; η χρέος της υπό του! ; που έχει διαλέξει και τον έχει διαλέξει;

Tεράστια διαφορά το ένα με το άλλο, και διαφορετική απάντηση στο καθένα.

 

@dark_lady[Α]
Αναφέρθηκα σε μια D/s σχέση οπότε θεωρώ πως για να υπάρχει μια D/s σχέση έχουν λυθει τα θεματα περι εκμετάλλευσης , έχει δει η υ το πώς λειτουργεί ο Κυριος της , τα θέλω Του και έχει δοθεί η συναινεση για την υποταγη και παράδοση ελεγχου. Πως μπορει να υπάρχει εκμετάλλευση επειτα από όλα αυτά ?

Θεωρώ πως είναι χρέος μιας υπό να αφεθεί στα χέρια Του με ελευθερία αλλα όχι εκμετάλλευσης, με ελευθερία σκέψης και συναισθημάτων ώστε να νιωθει και να είναι σιγουρη και ασφαλής για να απολαύσει το ταξιδι της σχέσης.

 

@yannouli σ ευχαριστω για την ειλικρινη και ξεκαθαρη απαντηση. δεν θα πω χρεος αλλα θα πω δικαιωμα επιλογης και συμφωνιας.. η υποταγη ειναι μια ανωμαλα αρμονικη μουσικη... ειναι απλα στη λεπτομερεια να βρεις τον ανθρωπο που ταιριαζουν οι συγχωρδιες..

 

@golden slave οταν επιλεγει καποια να ειναι υπο Του.. σημαινει πως εχει συμφωνησει εχει δεχτει αγαπαει τα θελω Του. ειναι και δικα της, ειναι ενα μονοπατι που βαδιζουν μαζι. εγω φιλοσοφησα με τη γενικα εννοια μιας υπο.. μιας υπο που πολιορκειται απο καποιον Κ που πολιορκειται η ιδια απο την επιθυμια της.. γιατι εκει ειναι η λεπτη γραμμη.. θα ακουσει τη καρδια της και θα διαλεξει αυτο που νιωθει πιο ασφαλης η θα θαμπωθει απο τα μεγαλα λογια;! γιατι εκει ειναι που θεωρειται δεδομενη..

 

Αρα μιλάμε γενικά για το χρέος μιας υ.
Εγώ δεν θεωρώ οτι γενικά μια υ έχει χρέος πουθενα! παρα στον εαυτό της να είναι ειλικρινής, να ξέρει για ποιους λόγους εχει διαλέξει αυτό το δρόμο, και να τηρεί και να πράττει αυτά που δηλώνει, κοινώς να υποστηρίζει τα λόγια της.
Τώρα..οι λόγοι, το τι λέει, το τι ζητάει το τι ψάχνει κτλ κτλ έχουν να κάνουν με το κάθε υ/ ανθρωπο που φαντάζομαι θα τα βρεί στον ανάλογο Κ/ανθρωπο

 

@golden slave μπορεις να πεις πως ο ορος χρεος ηταν ελαφρος σαρκαστικος χεχ... και τον εβαλα γιατι το ακουω τελευταια τοσο συχνα που ημουν εν μερει περιεργη να δω αν θα χτυπουσε η θα παραβλεποταν ως δεδομενο..