In the arms of sleep...

Τι ώρα είναι;

Περίπου μεσημέρι...

Τι μέρα... Δεν θυμάμαι.

Και τι σημασία έχει εξάλλου; Είναι...

Βλέφαρα βαραίνουν, μάτια κλείνουν...

Πάντα μετρούσα, συνήθως αντίστροφα! Αναμονή εκτόξευσης, αναμονή υπαναχώρησης, αναμονή φυγής...

Τώρα; Τι ώρα να είναι; Δεν έχει σημασία πια.

Τα μάτια ξανανοίγουν βαριά. Ο τοίχος με το παλ χρώμα, λίγο πιο κει ένα φωτιστικό. Ο λευκός θόρυβος του ανεμιστήρα. Να έχει περάσει η ώρα; Και τι πειράζει...

Τα μάτια κλείνουν και πάλι...

Θέλω να μετρήσω; Όχι! Απλά θέλω η πραγματικότητα να μου στείλει ένα σήμα, να με πείσει ότι δεν είναι απλά όνειρο.

Ακούω την Ανάσα μέσα στα μαλλιά μου.

Τα μάτια ανοίγουν βαριά...

Μερικές αφέλειες πέφτουν μπροστά στα μάτια μου. Πίσω τους το παλ χρώμα του τοίχου. Μυρίζω στον αέρα τη ζεστή παρουσία. Το Χέρι που βαραίνει ευχάριστα το στήθος μου. Η πραγματικότητα επέλεξε να "φωνάξει" αλλά πολύ ψιθυριστά μη με ξυπνήσει, μη Μ/μας ξυπνήσει.

Δεν κουνιέμαι.

Τα μάτια ξανακλείνουν...

Το Σώμα πίσω μου με σφίγγει πάνω Του...

Οκ, πραγματικότητα, το έλαβα το σήμα...

Το Χέρι σφίγγει κι άλλο, το Σώμα με πλησιάζει, με σηκώνει και με πηγαίνει από το άλλο Του πλευρό, το αριστερό - αλήθεια ο Αδάμ ποιο πλευρό αντάλλαξε για την Εύα του; -.

Παραπέρα ακούγονται οι φωνές κάποιων εφήβων που γελάνε.

Η ζωή πάντοτε γελούσε απλά κάποιες φορές έκανα πως δεν την άκουγα...

Μάτια κλειστά.

Στην περιστροφική αυτή κίνηση το Σώμα με φέρνει πολύ κοντά Του... Το μυρίζω... Αυτή η ζεστή μυρωδιά του σαπουνιού και της οικειότητας. Αυτή η γνώριμη μυρωδιά, που σταμάτησα να φαντάζομαι και άρχισα να ξέρω -όπως ξέρω την παλάμη του χεριού μου, όπως ξέρω ότι ο Ήλιος θα βγει από την ανατολή και αύριο...-. Αυτή η μυρωδιά είναι πολύ κοντά μου, πάρα πολύ! μου γεμίζει τα ρουθούνια, μου γεμίζει τα πνευμόνια. Και ξαφνικά σαν να κοιμάμαι μέρες, μήνες, χρόνια (αλήθεια έχασα το μέτρημα... το σταμάτησα...) νιώθω να πεινάω!

Η μυρωδιά μου γεννά την πείνα. Το θέλω. Αυτή η μυρωδιά που μιλά κατευθείαν στα κέντρα εκείνα του είναι μου που κατοικεί ο Έρωτας.

Τα ξυπνάει! Πεινάω!Θέλω! Θέλω!

Ανασηκώνομαι, κουλουριάζομαι ανάμεσα στα πόδια του Σώματος...

Πεινάω, θέλω, επιθυμώ!

Όταν θα βγάλω τη γλώσσα μου θα καταλάβω πως το στόμα μου έχει γεμίσει σάλια καθώς επιθυμεί... Θέλει, θέλω, πεινάω!

Ξύπνησα... Και ζω...

 

Καλη αρχη/μερα λοιπον...  

 

....Δε θυμάσαι τι μέρα είναι ε;
....Δεν έχει σημασία ε;
.....Μήπως ξύπνησες και ζεις άνεργη (πλέον);
Για τσέκαρέ το!
         

 

Καλή μας εβδομάδα    

Χαχαχαχα!!! Όχι! Αυτή τη στιγμή είμαι στο γραφείο...
Και από την άλλη Δευτέρα όμως μέρα είναι     

 

Τυχερούλα! Σου' κατσε Κυριακή η φάση!  

 

Κυριακή κληρώνει, Δευτέρα την πληρώνεις