BDSM χωρίς D/s

@MasterJp, η δομημένη προσέγγιση του σαδομαζοχισμού, ανεξάρτητα από τα BDSM "modules" που θα επιλέξει κάποιος για την εξατομικευμένη έκφρασή του. Ενδεχομένως κάποια τάση κοινωνικοποίησης και αναζήτησης ομοίων στο πλαίσιο BDSM. Το εύρος της έννοιας "πειθαρχία" - ασφαλώς και ο σαδομαζοχισμός απαιτεί πειθαρχία για μια πετυχημένη συνεδρία S/M, δεν υπάρχουν όμως τιμωρίες, για παράδειγμα. Επίσης το D/s, από την πλευρά του "ατόφιου" σαδομαζοχιστή ενδεχομένως να ανήκει στην "BDSM λογική". Θα μπορούσα ακόμα να σεκφτώ το λεγόμενο "θεατρικό" BDSM. Για να αναφέρω μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά εμφανή κομμάτια της "BDSM λογικής".

 

Ανταλλαγή ελέγχου κατά την άποψή μου πάντα υπάρχει κατά την πράξη του S/M, δεν μπορώ να σκεφτώ πώς θα γινόταν χωρίς αυτήν, για πολλούς λόγους που ήδη έχουν αναφερθεί στο νήμα αυτό.

 

Λυπαμαι, αλλα δεν ισχυει αυτο που λετε.

Ενας rigger που δενει τον φιλο του, δενει τον φιλο του. Ο δεμενος, πως θα μαθει ? Αυτος που θελει να μαθει να δενει,
πρεπει να βλεπει για να μαθει, τεχνικα αδυνατο οταν τον δενουν. Εχει ματια και στην πλατη ?

Και δεν εννοω οτι δενουμε μονο τα χερακια. Οταν αναφερεστε σε rigger εννοειτε σαφως πολυπλοκοτερο δεσιμο.

 

Μια υπόθεση προς συζήτηση έφερα, ακόμη και αν εγώ τείνω να την αποδέχομαι με ενδιαφέρουν οι απόψεις των άλλων. Εφόσον ο @espimain κρίνει ότι είναι θέμα του νήματός του.

Αν και καταλαβαίνω ότι το νήμα δεν είναι για να εκτραπεί στο "τι είναι BDSM" είναι βάσιμη η περιγραφή μου; Είναι επαρκής ως ειδοποιός διαφορά του ωμού σαδομαζοχισμού από το BDSM;

Κράτος και ιδιοκτησία, στην προκειμένη. Θα πω σύντομα αμέσως παρακάτω γιατί.

Το έχει πει ο Ernst Bornemman στη μελέτη του "Πατριαρχία" (κοινωνική ανθρωπολογία, σεξολογία), όπου υποστηρίζει ότι ο σαδισμός προέξυψε στη βάση της δυνατότητας κάποιων να έχουν εξανδραποδισμένο πληθυσμό για δούλο και να έχουν δικαίωμα βασανισμού, ακρωτηριασμού και θανάτωσής του ακόμα. Από κει και πέρα ήταν εύκολο να συμβεί η σεξουαλική χρήση των δούλων πέρα από τη θέλησή τους και ο συσχετισμός της σεξουαλικής χρήσης με την πρόκληση πόνου προς απόλαυση του έχοντος τη δυνατότητα να προκαλέσει πόνο. Η δική μου συνεισφορά, αν μπορεί να θεωρηθεί τέτοια, είναι ότι θεωρώ τον σαδισμό ως το κρίσιμο δομικό στοιχείο του σαδομαζοχισμού. Χωρίς σαδισμό δεν μπορεί, κατά την άποψή μου, να υπάρξει σαδομαζοχιστικό γίγνεσθαι. Δεν έχω όμως το δικαίωμα να υποστηρίξω κάτι τέτοιο για το BDSM όταν υπάρχουν πολλοί που κάνουν BDSM χωρίς σαδισμό.

Η υποδούλωση εξανδραποδισμένου πληθυσμού και η χρήση του κατόπιν ως αντικειμένου, σήμαινε ότι υπήρχε μια οντότητα που προσδιόριζε ποιοι μπορεί να είναι οι εξανδραποδισμένοι πληθυσμοί και γιατί, δηλ. το κράτος και ότι υπήρχε τρόπος να μαντρωθούν κάπου οι εξανδραποδισμένοι, από όπου να μη μπορούν να φύγουν με την ελεύθερη βούλησή τους και χρήση των προσωπικών τους δυνατοτήτων, δηλ. ιδιοκτησία.

 

κι έτσι δεν θα γίνει το kill bill 3!

 

To D/s όμως, μπορεί να γίνει χωρίς bdsm.

κατά τ' άλλα με κάλυψε η @gaby

 

Δεν θεωρώ παρεκτροπή την εξέλιξη της συζήτησης, όπως διαμορφώνεται.
Ως εκ τούτου με χαρά θα δω να προχωρά και να διευρύνεται, περιλαμβάνοντας και άλλες παραμέτρους σχετικά με τον προσδιορισμό του BDSM σαν πολιτισμικό χαρακτηριστικό ενός τόπου και μιας χρονικής περιόδου. Όσο φλογερό κι αν ειναι, Αξιότιμε @MasterJp  

 

Είναι της ίδιας τάξης, το να δ ε χ θ ώ να με ακινητοποιήσουν, να απεμπολήσω,παραιτηθώ από κάθε δυνατότητα δράσης και αντίδρασης, με το να πάω στο κομμωτήριο να κόψω τα μαλλιά μου;; ( Δεν αανφέρομαι σε ψυχοπάθειες, για μεταβίβαση ελέγχου, μιλάμε, για πράξεις, όχι για φαντασιακές κατασκευές περί ελέγχου.). An ο δέσμιος σχοινιών, πραγματικά νιώθει ότι έχει τον έλεγχο της σκηνής ή ότι εν πάσει περιπτώση τον έχει όπως και ο rigger γιατί είναι ωραίος και τζιμάνι, τότε κάτι δεν πάει με τα καλά του και είναι επικίνδυνος για τον εαυτό του.

Η ανταλλαγή ελέγχου στο s/m δεν έχει να κάνει γιατί ο πόνος θεωρείται απευκταίος και άρα επιβάλλεται, όπως αναφέρεται. Υπάρχουν πρακτικές στο s/m που δεν περιλαμβάνουν πόνο.

 

Σε πολλές περιπτώσεις και δραστηριότητες της ζωής δέχεται κανείς να απεμπολήσει και να παραιτηθεί από κάθε δυνατότητα δράσης και αντίδρασης, χωρίς να είναι bdsm. Έτσι οι επιβάτες ενός αεροπλάνου δεν έχουν καμία δυνατότητα δράσης κι αντίδρασης αν ο πιλότος αποφασίσει να ρίξει το αεροπλάνο (όπως έχει γίνει), κάποιος που κάνει acro-yoga δεν έχει καμία δυνατότητα δράσης κι αντίδρασης αν αυτός που τον στηρίζει τον ρίξει (κατά λάθος ή επίτηδες) με το κεφάλι στο πάτωμα, ο ασθενής δεν έχει καμία δυνατότητα δράσης κι αντίδρασης όταν ο χειρουργός τον ναρκώνει για την εγχείρηση που θα κάνει, και λοιπά και λοιπά. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά.

Θεωρώ ότι αυτό που διαφοροποιεί τις δύο περιπτώσεις μεταβίβασης ελέγχου είναι ο σκοπός και το συναίσθημα πίσω από την κάθε μία κι όχι αυτή καθ' αυτή η μεταβίβαση ελέγχου  

Edit: Προτού πιαστεί κάποιος από αυτό, ναι, ο αναισθησιολόγος τελεί τη νάρκωση, άσχετη η λεπτομέρεια με το θέμα μας    

 

Εάν καταλαβαίνω καλα,αυτό που περιγράφεις είναι το πώς η σαδιστική απόλαυση κατέστη δυνατή,προσιτή,σε μεγαλύτερα κομμάτια πληθυσμού,όπως πχ στους νικητές ενος πολέμου,οι οπο'ιοι υποδούλωναν τους ηττημένους,επι των οποίων οι πρώτοι είχαν δικαίωμα ζωής και θανάτου.Οι εκάστοτε ελάχιστοι απόλυτοι άρχοντες πάντα είχαν και απολάμβαναν τέτοια δικαιώματα.
Πηγαίνοντας πιο πίσω ή πιο μέσα,θα έλεγα πως και η επιθυμία για σαδιστική απόλαυση είναι πολιτισμικό αποτέλεσμα,εαν δεχτούμε πως ο πολιτισμός μέσα από τις κοινωνικές δομές προσέδωσε στην χρήση του επιβιωτικού εργαλείου της βίας απολαυστική χροιά,δια του περιορισμού της χρήσης του.
Ο άνθρωπος,βίαιο ον,όπως όλα,εκ φύσεως,απολαμβάνει την ικανοποίηση των αναγκών του,ιδιαίτερα δε αν την έχει στερηθεί και θεωρώ πως είχε,έχει και θα έχει ανάγκη από κάποιο ποσό βίας στη ζωή του.