Music challenge

Ας το "τερματίσουμε" λοιπόν. Μπορεί να λείπει απ' τη "γιορτή" το άλλο κλασικό? Πόσες φορές ξελαρυγγιάστηκα σε πορείες με δαύτο.
Και κάτι μου λέει κι εσείς οι δυο @underherfeet και @brenda  

 

Nothing less than respect... 

Ας το πάρω αλλιώς, να μην εκραγώ... 

 

αντε να δουμε ποτε...

 

ταξιδιάρικη διάθεση μα @αταξίδευτοιγκρεμοτσακιστήκαμε : (

 

@gazza κάτι ξέρει που σ' έχει ψηλά στην εκτίμηση της...Θα σημάνουν βρε συ, που θα πάει...
Για σένα... 

 

Είσαι βαλτός έτσι? Θα το γυρίσω, να ξέρεις, είμαι αηδιασμένη... 

 

@Tenebra_Silente , @brenda

Γυρίζω μες στο σπίτι μόνος μου,
οι γέροι μου δεν είναι εδώ.
Τριγύρω όλα τα πράματα τα ξέρω από παιδί.
Ανοίγω το συρτάρι: Κάτι ψευτοκοσμήματα της μάνας μου
κι ο νυχοκόπτης ο παλιός του πατέρα μου είν’ εκεί.

Πηγαίνω στο σαλόνι. Όλα σε άλλες εποχές σταματημένα.
Μετράει ανάποδα ο καιρός, πάνω σε κάτι γυαλικά
που σπάζουν ένα – ένα.

Είναι πολύ σκληρό να θάβεις τα ξύλινα σπαθιά σου,
και ξαφνικά να μεγαλώνεις με χίλια δυο γιατί
μες στην καρδιά σου, μες στην καρδιά σου.
Ταξιδεύοντας σε γκρίζες θάλασσες στα λίγα φωτεινά
διαλείμματα δροσιάς,
άκουσα το τραγούδι ως το τέλος κι ο θάνατος γελούσε
με λυγμούς.

Γυρίζω μες στο σπίτι μόνος μου,
οι γέροι μου δεν είν’ εδώ.
Ανοίγω τη ντουλάπα και μέσα στο καθρέφτη
βλέπω ένα παιδί να μου γελάει και να μου λέει:
« Εμένα μ’ έχουν βάλει τιμωρία.
Όμως, κάθε φορά που θέλεις να ‘ρχεσαι από ‘δω,
απ’ το γυαλί να μπαινοβγαίνεις.
Εμένα δε με βλέπουνε,
κι, όταν σου λέω πορτοκάλι τρεις φορές, να βγαίνεις.»

Γυρίζω μες στο σπίτι μόνος μου.



Eίναι το αριστούργημά τους ,για μένα, ο,τι καλύτερο έχουν γράψει και συνθέσει, κάθε φορά που το ακούω βουρκώνω, ειδικά τώρα που τα χρόνια περνούν και τα χίλια δυο γιατί μένουν αναπάντητα ,μες την καρδιά μου...

 

Είσαι διάολος ρε γαμώτο, έχεις τον λυρισμό στην ψυχή μέσα...Και όταν τον αφήνεις να βγει...Τσακίζεις...

Για μένα το αριστούργημα τους είναι αυτό...Ίσως γιατί κάτι παρόμοιο το είχα ζήσει μ' ένα αδερφικό φίλο στην Ιταλία...παλιά...Που δεν υπάρχει πια...Για σένα, για όποιον/α τον/την ακουμπήσει...
Και κυρίως για τον Beppe...

-----------------------------------------

Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγες σαν να `τανε γιορτή

Δεν ήσουνα φαντάρος για να σου πω καλός πολίτης
Μα ούτε και που γιόρταζες για να σου πω χρονιά πολλά
Τρελάδικο και φυλακή δυο χρόνια κι έξι μήνες
Ήπια το ούζο κι είπα γεια χαρά

Το ξέρω ζήτησες δουλειά σε χίλια δυο αφεντικά
Κι όλοι ζητούσανε να δουν συστάσεις, προϋπηρεσία
Μα μόλις είδανε κι αυτοί πως είχες κίτρινο χαρτί
Σε διώξανε σαν το σκυλί κι ούτε σ’ αφήσανε να πεις
Μια δικαιολογία

Και είπες στην αρχή καλά κι αλλού εζήτησες δουλειά
Κι αλλού ξανά κι αλλού τα ίδια και τα ίδια
Μα ήσουν άτυχος πολύ γιατί έπεσες και σ’ εποχή
Που όλοι σφίγγαν το λουρί κι εσύ είχες κίτρινο χαρτί
Κι αυτό το χρώμα ξέρεις φέρνει αλλεργία

Κι ερχότανε κι ο πυρετός κάθε που νύχτωνε
Σε τυρρανούσε καλοκαίρι και χειμώνα
Κι είναι μαρτύριο τρομερό το βίτσιο αυτό το βρομερό
Που σου `μαθε στη φυλακή
εκείνος ο ψηλός απ’ τη Δραπετσώνα
σου λείπει η σκόνη η λευκή, το ξέρεις πως δε φταις εσύ
φωτιές σου καίνε το κορμί,
κουτάλι και βελόνα

Και έκανες υπομονή γιατί φοβόσουν το κελί
Καλόπιανες τη μοναξιά και τον ασβέστη που `πεφτε
Σαν χιόνι απ’ το ταβάνι
Και μέχρι να σου βγει η ψυχή δε θα ξεχάσεις μια στιγμή
Κάποια βραδιά στη φυλακή φωνές και κλάματα
Κι είπανε τ’ αλλο το πρωί στο δεκαπέντε το κελί
Ότι βιάσαν οι παλιοί τον έφηβο το Φάνη

Κι όταν σε βρήκαν παγωμένο στο κελί σου
Είπαν αυτός είναι απ’ ώρα πια νεκρός
Και κάποιος έτρεξε τηλέφωνο να πάρει
Πέντε βδομάδες τώρα υπόφερες το ξέρω
Το ξέρω σου `λειψε η σκόνη η λευκή
Και μού `λεγες εκεί ξανά δε θα γυρίσω
σιχάθηκα τις νύχτες τις λευκές
Σαν άνθρωπος κι εγώ θέλω να ζήσω

Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγες σαν να `τανε γιορτή

 

Το σέβομαι, τους εκτιμώ, αξίζουν όντως και την νέα προσοχή μας σήμερα, εκείνα τα τραγούδια με τα οποία μεγαλώσαμε...
Σου αφιερώνω το επόμενο, με την ευχή να δεις το κόκκινο φεγγάρι που έρχεται με την ολική του έκλειψη, ένα από τα πιο εντυπωσιακά και τα πιο μεγάλα, ίσως το πιο ιδιαίτερο της ζωής μας, που θα έχουμε την χαρά να ζήσουμε στις 28 Σεπτέμβρη...



Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
θα περιμένω άλλες μέρες

 

Και για να κλείσω την Κατσιμιχιάδα, όλα είναι προσωπικές οπτασίες, αυτό είναι για μένα ο ήχος και το στίγμα τους, το δικό μου απαύγασμα, αγαπητοί @underherfeet και @Tenebra_Silente...

 

Κι εγώ αποχωρώ απ' το νήμα με λίγο "χοπ χοπ" γιατί το παρά βαρύναμε... @brenda...δεν χρειάζονται εξηγήσεις για το song