Αισθητική και Καύλα. Έννοιες ασύμβατες στο bdsm;

Εύχομαι η συζήτηση να μην πολιτικοποιηθεί περαιτέρω γι' αυτό που θα γράψω. @underherfeet εγώ απορρίπτω τις ιδέες ενός χρυσαυγίτη, όχι την αισθητική του.
Για μένα εκείνα που πρεσβεύει, δεν έχουν να κάνουν με καμία αισθητική.
Το έχω ξαναγράψει, ο καθένας μας βρίσκει-βλέπει στο BDSM, εκείνα που θα ήθελε να βρει/δει.
Αξίες, ιδέες, τέχνη. Σε κάποιους/ες έμαθε/μαθαίνει πράγματα που για μένα τουλάχιστον, θεωρώ ότι θα στα μάθαιναν σπίτι σου σαν παιδί ( βέβαια, το σημαντικό θα ήταν να τα μάθουμε από κάπου. )
Αλλά μήπως έχουμε κάνει το BDSM λίγο και σαν το αναψυκτικό, που πάει με όλα?
Μήπως προσπαθούμε ώρες ώρες και να "νομιμοποιήσουμε" την όποια καύλα μας, να μετριάσουμε τις όποιες ενοχές μπορεί και να είχαμε?
Ερώτηση που θέτω και σε μένα, όχι μόνο στους υπόλοιπους.
Εύχομαι να μην παρεξηγηθεί κανείς/καμία. Αλλά πάντα θα υπάρχει κάποιος/α, που ακόμη και να πεις, ότι σιχαίνεσαι τα ρεβίθια, ίσως και να θιγεί και να το θεωρήσει επίθεση εναντίον του/της.  

 

Με τα όσπρια δεν τα πας και πολύ καλά ε;

 

οι ιδέες του δεν παράγουν μια αισθητική, όταν αποτυπώνονται στην συμπεριφορά του, στις πράξεις του;
Τα γυμνάσια, οι στολές παραλλαγής, τα εγερθουτου, η μαγκιά κλανιά κι εξάτμιση κουτσαβάκικη ομιλία, τα κλωτσομπουνίδια, δεν είναι (και) αισθητική;

 

Ας ξεκινήσουμε πριν φτάσουμε στον Χρυσαυγίτη, με κάτι άλλο.

Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός Ρομά,/αθίγγανος/γύφτος. (ήδη με το πώς θα διαλέξουμε να τον πούμε λέμε κάτι για εμάς, όχι γι αυτόν και χωρίς τις υπερβολές του political correct).
Την αισθητική αυτού του ανθρώπου την απορρίπτω, δεν την ενστερνίζομαι, (πχ ζωη σε καταυλισμό γάμοι ανηλίκων, η άρτα και τα γιάννενα φορεμένα πάνω μου). Αυτό δεν σημαίνει ότι απορρίπτω τους Ρομά/τσιγγάνους/γύφτους ως άνθρωπους, εξαιτίας της απόρριψης της αισθητικής τους. Το πιο πιθανό αλλά όχι αδύνατον είναι να μην σχετιστούμε στενά, αλλά αν βρεθούμε κάπου, μια χαρά θα περνάγαμε και θα κάναμε ωραίες συζητήσεις για την ιδιοκτησία.

Στην περίπτωση του Χρυσαυγίτη και γενικότερα του εθνικιστή νεοναζί σε ολόκληρη την ευρωπη,οι λόγοι απόρριψης σε επίπεδο ανθρώπου είναι πολλοί αλλά σχεδόν ποτέ, λόγοι αισθητικής. Για παράδειγμα πολλοί τους απορρίπτουν στο γνωστικό επίπεδο, ότι οι χρυσαυγίτες δεν ξέρουν, είναι στούρνοι. Υπάρχει η ψυχαναλυτική προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία, οι χρυσαυγίτες είναι μισάνθρωποι που ανακυκλώνουν την βία που δέχθηκαν. Υπάρχει η πολιτική απόρριψη, ότι είναι απογοητευμένοι και εξοργισμένοι με την σημερινή κατάσταση και ζητούν να γίνουν όλα γης μαδιάμ. Σπάνια ακούω να απορρίπτονται για την αισθητική τους, και θεωρώ ότι θα ήταν ίσως και πολύ επικίνδυνο να έχουμε προς αυτούς μια στάση που να λέει "έλα μωρέ, ο Χίτλερ είναι πολύ passe". Αν δούμε λοιπόν κάποιες περιγραφές που έδωσες για την αισθητική τους. Πχ, μιλιτερ, καυγάδες στους δρόμους, και μίσος προς το σύστημα, τις είχαν για παράδειγμα και οι πανκ πριν τις αντιγράψουν και τις διαπλέξουν με την ιδεολογία τους οι σκινχεντς.

Δεν υπεκφεύγω, να απαντήσω ευθέως. Τον Χρυσαυγίτη, τον θεωρώ εν δυνάμει Ναζί, και τον απορρίπτω ως άνθρωπο γιατί ο ίδιος έθεσε τον εαυτό του εκτός ανθρωπότητας. Και όχι για την αισθητική του. Πολύ χονδρικά για εμένα δεν διαφέρουν οι δολοφόνοι του Φύσσα από τον Άρειο Ναζί ή τον Μένγκελε πέραν της αισθητικής τους.

 

Από την στιγμή, που για τους όποιους λόγους, σε ένα άτομο ή μια ομάδα ατόμων επικρατήσουν αμάσητα, βασικά χαρακτηριστικά/πυλώνες, όπως ο ατομικισμός, ο ανταγωνισμός, το απόλυτο, η ισχύς, η κατίσχυση, η ανωτερότητα, η αυθεντία και άλλα που δεν μούρχονται τώρα, τότε ...we have a problem ρε Houston...
Κι επειδή τίποτε δεν παράγεται εν κενώ, για να υπάρχουν τα παραπάνω σε μια ομάδα ατόμων, πα να πει πως υπάρχουν οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες.
Ό,τι υπάρχει σε επίπεδο ιδεολογίας παράγει εξ αντικειμένου την αισθητική του.
Φαίνεται πως είναι αρκετά δύσκολο σε έναν τυχαίο παρατηρητή να ξεχωρίσει τι καπνό αισθητικής φουμάρουν (κατά συνέπεια και την Αισθητική των ατόμων που τα παρήγαν) τα αποτυπώματα/έργα του ανθρώπου. Ομοίως τού είναι δύσκολο να δει το σύνολο από το μέρος και αντιστρόφως, την λειτουργικότητα από το περιττό, τους εμπνευστές από τους δημιουργούς, τους γνήσιους από τους απολογητές, την δεξιότητα από την ιδεολογία. Για την δυσκολία του αυτή, παράγεται κάποιου είδους φτηνός συμβολισμός (που συνιστά ένα παράλληλλο κιτς) είτε είναι οι φόρμες παραλλαγής και τα εγέρθητου είτε τα ντρίλινα σακάκια και τα ζιβάγκα που επιβάλλονται στους μιμητές - ακολούθους.

 

Nα συμφωνήσω για τον χρυσαυγίτη, απο τη στιγμή που δηλώνει τέτοιος ξέρεις με τι έχεις να κάνεις.
Με τους τσιγγάνους τώρα , τους τυπικούς τσιγγάνους , του στυλ καδένα στο στήθος και απο ΄να δαχτυλίδι σε κάθε δάχτυλο, η φούστα κλαρωτή και τσεμπέρι στο κεφάλι για τα θήλεα, αν επιμένεις να κάνεις ωραίες συζητήσεις για την ιδιοκτησία καν' το ,αν και πολύ αμφιβάλω αν οι ίδιοι θα ήταν πρόθυμοι για κάτι τέτοιο, ασε που δυσκολεύομαι να φανταστώ ποιές κοινωνικές συνθήκες θα συνεπικουρούσαν ώστε να προέκυπτε μια τέτοια συνεύρεση. 

Να το πάρουμε όμως λίγο απ'την αρχή;
Tι πα να πεί απορρίπτω κάποιον σαν άνθρωπο;
Δεν βγάζω περίστροφο να τον πυροβολήσω ασφαλώς, ούτε τον πλακώνω στο ξύλο. Τον αγνοώ, τον αποφεύγω, και στην χειρότερη περίπτωση που θα αναγκαστώ για χ ψ λόγους να συνυπάρξω μαζί του για λίγο φροντίζω να μην προχωρήσω πέρα απο τα απολύτως τυπικά και απαραίτητα.
Γιατί απορρίπτω έναν άνθρωπο;
Γιατί είναι κωλοχαρακτήρας, ακάθαρμα η (και εδώ είναι η περίπτωσή μας ) γιατί δεν είμαστε συμβατοί, δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας.
Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό οφείλεται στην ασυμβατότητα της αισθητικής μας , των αισθητικών μας εμπειριών,της αντίληψης μας για το ωραίο.

Και αυτό είναι που αναγνωρίζεις πρώτα σ' εναν άνθρωπο, πριν τον γνωρίσεις σαν χαρακτήρα.

Απορρίπτω αυτομάτως ένα κάγκουρα που περνάει μπροστά μου με το φτιαγμένο Πούντο και τον Παντελίδη στη διαπασών, δεν θέλω να τον γνωρίσω κι ας είναι κατά τα άλλα το καλύτερο παιδί...
...που δεν εκτιμώ πως θα είναι δηλαδή, οταν δεν έχει μάθει να σέβεται τους γύρω του, η αισθητική του μου δείχνει και κάποια στοιχεία του χαρακτήρα του, του αξιακού του συστήματος που λέει κι ο cad.
Μy point of view...

 

Vinyl. Πέτσινα. Λεοπάρ. Σετονοειδή.
Μούρλια.

 

Αισθητική είναι, αλλά δεν είναι η ουσία για την οποία τον απορρίπτω ( μ' εξαίρεση τα κλωτσομπουνίδια που είναι ουσία για μένα και όχι αισθητική. Όπως απορρίπτω εξίσου και τ' άλλο άκρο ).
Τα γυμνάσια, οι στολές παραλλαγής, η μαγκιά κλανιά κι εξάτμιση από μόνα τους δεν είναι επικίνδυνα. Είναι γραφικά, είναι αστεία αν όχι γελοία.
Οι ιδέες του όμως, πόσο μάλλον όταν συνοδεύονται και από πράξεις, εκείνες είναι επιβλαβείς.
Αλλά ξέφυγα εντελώς απ' το νήμα.
Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου όπως πάντα. Δεν ξέρω αν έκανα καλά που απάντησα. Όχι επειδή δεν το ήθελα. Αλλά επειδή όσο κι αν είμαι πολιτικοποιημένος.
Εδώ, δεν θέλω να πολυμιλάω για πολιτική. Όχι από φόβο, αλλά από σεβασμό - άκουσον άκουσον - στον κανονισμό.
Γιατί να τον παραβιάζω συνέχεια εγώ - γιατί τον έχω παραβιάσει ουκ ολίγες φορές -, για μένα και οξύμωρο είναι και ακαλαίσθητο ( μην και το σώσω στο κόρνερ χαχα   )

 

@Tenebra_Silente:
Να πώ το κλασικό: Τα πάντα είναι πολιτική.
Και είναι μείζον θέμα Αισθητικής η αντίληψη της πολιτικής και το πότε η πολιτική ως θέμα αποτελεί θεμελιώδες τμήμα μιας κουβέντας, άσχετα από το αντικείμενο της ίδιας της κουβέντας.
Η πολιτική ως έννοια τραβάει τα ίδια ζόρια με την αισθητική. Υπάρχει η Πολιτική, υπάρχει και η πολιτική της/του κάτι. Κι ακόμα χειρότερα υπάρχουν και τα συντεταγμένα εργαλεία/όργανα, αυτό που λέμε κόμματα ως συστατικό αυτουνούνανου που λέμε κοινοβούλιο, αποτέλεσμα της επιλογής μας που λέγεται αντιπροσωπευτική δημοκρατία, ουδεμία σχέση η τελευταία κυρία με την Δημοκρατία ως έννοια/διαχρονικό ζητούμενο/αίτημα, κάτι που ελάχιστοι, φευ, άρθρωπες στον πλανήτη δαύτονε αντιλαμβάνονται στοιχειωδώς.

Ο φασισμός ενσωματώνει αισθητική, η αισθητική του όμως είναι έωλη διότι καταπώς λέει ο Ουμπέρτο Έκο:
"...Για τον πρωτο-φασισμό δεν υπάρχει αγώνας για τη ζωή, αλλά αντίθετα ζούμε τη ζωή για τον αγώνα. Επομένως, ο ειρηνισμός ισοδυναμεί με συναλλαγή με τον εχθρό. Είναι κακός, γιατί η ζωή είναι μόνιμη εμπόλεμη κατάσταση. Αυτό όμως, επιφέρει το σύμπλεγμα του Αρμαγεδδώνα. Εφόσον οι εχθροί πρέπει να ηττηθούν, πρέπει να υπάρξει μια τελική μάχη, μετά την οποία το κίνημα θα έχει υπό τον έλεγχό του ολόκληρο τον κόσμο. Όμως μια τέτοια «τελική λύση» θα σημαίνει για τη συνέχεια μια εποχή ειρήνης, μια Χρυσή Εποχή, πράγμα έρχεται σε αντίθεση με το δόγμα του διαρκούς πολέμου. Κανείς φασίστας ηγέτης δεν έχει ποτέ καταφέρει να βρεί τη λύση αυτού του δύσκολου προβλήματος."
(Πηγή: http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2013/10/blog-post_7342.html , διαβάστε όλο το άρθρο του, είναι σαφέστατο, θα βρείτε κάμποσα που άπτονται της Αισθητικής που δι'επει τον φασισμό, αλλά και της Αιθητικής που δημιουργεί ο φασισμός).
Οπότε και περιττεύει ο λόγος μου επί της ουσίας του θέματου.

Απέ την άλλη αιθητική προβολή του φασισμού ήταν και οι στολές των μελανοχιτώνων στην Ιταλία του ΄30 και οι στολές των Ές-Ές, από τα χεράκια του Hugo Boss, αιθητική προβολή του φασισμού είναι και οι φόρμες παραλλαγής της Χ.Α (έτσι και ρωτήστε δε οπαδό της για ποιο λόγο επιλέγουν τις φόρμες τους σε παραλλαγές του γκρι και όχι του χακί-πράσινου-καφέ-άμμου και σας πει, την άλλη μέρα να παίξετε ΛΟΤΤΟ).

 

Αν περάσει ο τυπάς με το σούπερ γερμανικό φινετσάτο αυτοκίνητο και το ηχοσύστημα πχ harman kardon στη διαπασών ακούγοντας Chopin, αλλάζει κάτι;

 

δεν μου έχει τύχει ούτε μία τέτοια περίπτωση και ΔΕΝ είναι τυχαίο αυτό πιστεύω