Αισθητική και Καύλα. Έννοιες ασύμβατες στο bdsm;

Πού πάτε ωρέ κλεφτόπουλα?
Αγνοείτε τη σημαντική διαφορά: Το κοινωνικό πλαίσιο. Αν ένας τυχαίος ανήρ φορά γούνα, είναι γύφτουλας. Αν τη φοράει ο Ιόλας, είναι εκκεντρικός.
Ομοίως, ο πουντάκιας στο Μπουρνάζι με Παντελίδη διαπασών είναι κάγκουρας. Ο μερσεντάκιας στην Εκάλη με Βάγκνερ στη διαπασών είναι "ωραίοςςςς"

 

Για τον Ευταξία ποία η γνώμη σου pelea τέκνον?

 

Aν αναφέρεσαι στον πολιτικό που προμοτάρησε τον Εθνάρχη (!), δεν έχω κάτι να του προσάψω, πέρα από τις κακές παρέες με Μαρκεζίνηδες και λοιπά φυντάνια. Ηταν και συλλέκτης αυτός, νομίζω.
Αν μιλάς για το τηλεοπτικό λέλουδο με το ίδιο όνομα, πάω για καφέ... 

 

Για τον 1ο έλεγα.
Χμ σωστά ενήμερος.
Τον 2ο δεν τον ξεύρω.

 

Το παραπάνω περιγράφει για μένα τη στάση μου κατά καιρούς απέναντι σε επιλεγμένους συναδέλφους (ή και σε επιλεγμένους ταξιτζήδες, αφού σε αυτό το νήμα γιορτάζουν τα στερεότυπα  ). Δεν θα λεγα ότι τους απέρριπτα ως ανθρώπους. Το "απορρίπτω σαν άνθρωπο" το έχω για πιο σκληρό και εδώ που τα λέμε, μόνο για τον Χρυσαυγίτη θα το έλεγα πολύ εύκολα, χωρίς καν γνωριμία.

Με τα χρόνια έμαθα να μη χαρακτηρίζω στο νου μου ανθρώπους συνολικά μόνο από την αισθητική τους (που μπορεί να ναι και "δανεική"). Ομολογώ όμως ότι, πάλι με τα χρόνια, έχει κλείσει τόσο ο κύκλος γνωριμιών μου που ναι, δεν θα έβαζα ενέργεια να ξεπεράσω μια καραμπινατη ασυμβατότητα αισθητικής και να προχωρήσω σε γνωριμία. Ούτε και γω θα θελα ενεργητικά να τον γνωρίσω τον κάγκουρα, αλλά αν τύχαινε δεν θα τον είχα απορρίψει ως άνθρωπο πριν κατσω στο τραπέζι.

Οπότε, ως προς την αισθητική του καθενός, Live and let live (*) που έλεγε κι ο Τζέιμς Μποντ που τελικά δεν θα τον ενσαρκώσει μαύρος στο επόμενο  


(*) Εξαιρούνται οι Χρυσαυγίτες

 

Aν ζούσε ο Πυθαγόρας στη σημερινή εποχή (και όχι κάποια από τις θρυλούμενες μετενσαρκώσεις του) και ήσουν μαθητής στο Ομακοείον του, θα σε έβαζε στο ίδιο κελί με έναν καρακάγκουρα, κάτι που το είχε σύστημα. Θα ανακάλυπτες τότε, αγαπητέ, οτι πίσω από το ρόλο υπάρχει ο άνθρωπος.

Στο στρατό συμβιώσαμε αναγκαστικά με ανθρώπους που, αν εξαρτιόταν από εμάς, "ούτε που θα τους φτύναμε". Προσωπικά αντιμετώπισα μιά πολύ δύσκολη περίπτωση ως έφεδρος λοχίας. Ενα πρεζόνι χουλιγκάνο που χτύπαγε το κεφάλι του στο σαγρέ τοίχο και μάτωνε για να μου αποδείξει οτι αντέχει τον πόνο. Δεν καταλάβαινε χριστό. Μπαινόβγαινε στις στρατιωτικές φυλακές για πλάκα. Κι όμως, μιά χειμωνιάτικη ξάστερη νύχτα στη σκοπιά, όπου τον πήγα κουβαλώντας να αναλάβει, γιατί ήταν λιάρδα από το ποτό και τα χάπια, είχαμε μιά συζήτηση που δε θα την ξεχάσω ποτέ. Ανθρωπος με άνθρωπο...

 

Για "καλό" Χρυσαυγίτη (και για καλό "γαύρο")
σε λίγες μέρες στου Ψυρρή.
Τις υπόλοιπες, κάπου κοντά στο Σταθμό Λαρίσης.

 

Κλασικό επιχείρημα να ταυτίσουμε κάτι, δηλαδή Punto vs BMW/Mercedes/FauxWagen- (H)Audi -για να γελάμε κιόλας- και κλασική vs "μπουζουκοτράγουδα-λαϊκοποπ", με σκοπό να εξομοιώσει κάτι με κάτι άλλο μέσω μιας υπόθεσης εργασίας, έτσι ώστε στην ευρύτερη αντίληψη να δημιουργηθούν δυνητικές συνδέσεις, με στόχο την απαλοιφή του αρνητικού πρόσημου του αρχικού κάτι. Ευρύτερο ζητούμενο στην παραγωγή τέτοιων και παρόμοιων συλλογιστικών είναι η σταδιακή απονεύρωση του κοινού, του μηχανισμού αποκωδικοποίησης του μηνύματος, άρα της πρόσληψης πληροφορίας και κατά συνέπεια στην διαμόρφωση της συμπεριφοράς του έναντι του πρωτογενούς ερεθίσματος, για δικό μας όφελος. Συστατικά στο εν λόγω παράδειγμα που θέλουμε να σαλαμοποιήσουμε είναι το λαϊκός vs εστέτ, φτωχός vs πλούσιος, καλός vs κακός, εξουσιαζόμενος vs εξουσιαστής, με εντονότατο πολωτικό χαρακτήρα.
Κλασικό παράδειγμα ο λόγος που αρθρώνει μεγάλη μερίδα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, τη τελευταία πενταετία ιδιαίτερα, τήδε κακείσε (αν και δεν είναι μόνον ελληνικό το φαινόμενο).
Κλασική εργαλείο του οπλοστασίου της προπαγάνδας ως μηχανισμού στην δημιουργία εντυπώσεων επιμελέστατα εξ αρχής προσδιορισμένων.
Κλασικό συστατικό του μαθήματος περί ρητορείας και σοφιστών σε όλες τις φιλολογικές σχολές στον πλανήτη.
Η περαιτέρω επιχειρηματολογία για τα τι,πώς και γιατί επί του θέματος είναι άσκοπη.

 

@elfcat
Δεν αισθάνομαι οτι διαφωνούμε επί της ουσίας.
Αν σε ενοχλεί η σκληρότητα της διατύπωσης "απορρίπτω εναν άνθρωπο" (εξ αιτίας της αισθητικής του) να το πούμε "δεν επιθυμώ , αποφεύγω, να γνωρίσω εναν άνθρωπο την αισθητική του οποίου απορρίπτω ( η αισθητική του οποίου είναι ασύμβατη με την δική μου) ".

@peleas
Μπορεί όντως πίσω απο εναν καρακάγκουρα να κρύβεται μια χρυσή καρδιά.Δεν με ενδιαφέρει να τη γνωρίσω ,στην ηλικία μου το θεωρώ εξόχως αντιοικονομικό.
Το πρεζόνι/χουλίγκανος είναι τελείως διαφορετική περίπτωση και προσωπικά αν είχα δυνατότητα επιλογής θα τον προτιμούσα ανεπιφύλακτα για συγκάτοικο στο κελί του Πυθαγόρα έναντι του κάγκουρα.

 

To επεσήμανα προς γνώσιν, όχι προς συμμόρφωσιν, αγαπητέ  

 

Δεν με ενδιαφέρει να τη γνωρίσω ,στην ηλικία μου το θεωρώ εξόχως αντιοικονομικό.

Aκριβώς underherefeet δεν είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε ή να συναναστραφόμαστε με ανθρώπους που βλέπουμε πως
δεν ταιριάζουμε αισθητικά ή ιδεολογικά κλπ
Από την στιγμή που μας χαλάνε θα πρέπει να κόβουμε κάθε επαφή χωρίς να φοβόμαστε μην χαρακτηριστούμε κάπως.
Οι πάντες ωφείλουμε να είμαστε πιστοί στα θέλω μας πρωτίστος, όχι στα θέλω των όποιων άλλων.
Φυσικά κανείς δν λεει πως ευχόμαστε αυτοί οι άλλοι που δν μας "πάνε" να πάθουνε κάποιο κακό.
Όχι βέβαια. Απλά αδιαφορία.
Και φυσικά να μην εμπλέκονται στα πόδια μας ή στα του "οίκου μας"

 

πελευς κόλλησε η βελόνη