Το επίπεδο των ανθρώπων που ασχολούνται με BDSM

Υπάρχουν κάποιες καθημερινές μικρές αρετές, όπως π.χ. ορισμένες εκφάνσεις της ακεραιότητας, που η βάση τους δεν εξαρτάται από τη μόρφωση αλλά από την ψυχική ευγένεια και τη συναισθηματική νοημοσύνη, η καλλιέργειά τους όμως εξαρτάται από πολλά πράγματα, χαρακτήρα, περιβάλλον, συνθήκες, διαθέσιμος ψυχικός χώρος και χρόνος, απόλυτες και σχετικές προτεραιότητες, ικανότητα διάκρισης του στραβού από το ίσιο - τα τελευταία οφείλουν κάποια πράγματα στη μόρφωση.

Χωρίς αυτές τις καθημερινές μικρές αρετές διαπιστώνεται σταδιακά πως δεν γίνεται ούτε ξεπέτα BDSM.

 

Oι εγκυκλοπαιδικές γνώσεις και οι κοινωνικά καταξιωμένοι τίτλοι μορφωτικής επάρκειας (πτυχία, ύψος iq, τεχνικές δεξιότητες) συνήθως λειτουργούν ανασταλτικά σε αυτό που λέμε "πνευματική και ψυχική εξέλιξη". Οδηγούν σε έπαρση και κόμπλεξ ανωτερότητας, υπερτονίζουν το Εγώ, χαϊδεύουν το ναρκισσισμό. Μόνον όταν αναπτύσσονται παράλληλα με αυτό που λέμε "κοινωνική και συναισθηματική νοημοσύνη" και μιά αξιακή συγκρότηση προσανατολισμένη στο κοινωνικό συνυπάρχειν οδηγούν στην "ευδαιμονία", που κατά τον Αριστοτέλη είναι ο σκοπός κάθε ανθρώπινης ύπαρξης...

 

Thank you  

 

Αναφέρομαι στον καθένα που είναι ηγέτης του εαυτού του, αρχικά (αν δεν είσαι ηγέτης του εαυτού σου πώς θα ηγηθείς άλλων), δηλαδή είναι αυτενεργών και δεν άγεται και φέρεται από άλλους.
Οταν λέω "τον ξεπερνά", εννοώ οτι είναι πέρα και πάνω από το εγωκεντρικό του σύμπαν. Σαφώς όμως τον εμπεριέχει, εκτός αν μιλάμε για κάποιον Αβαταρ που ολοκλήρωσε την πορεία εξέλιξής του και ήλθε στο μάταιο ετούτο κόσμο για να προσφέρει, συνήθως θυσιαζόμενος (τι πιό υποδειγματική προσφορά, αλήθεια, από τη θυσία).

Ο σκοπός μπορεί να είναι οτιδήποτε. Μιά επιστημονική ανακάλυψη, μιά εξερεύνηση, μιά ιδεολογία (με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό), η τέχνη, η κοινωνική προσφορά. Δεν αναφέρομαι σε σκοπούς όπως "να κλέψω τη θέση/τη γυναίκα/την περιουσία του γείτονα" ή "να γίνω ο πιό πλούσιος και ο πιό γαμάω του χωριού", γιατί είναι η πεμπτουσία του ατομικού φιλοταμαρισμού.

Ο ηγέτης δίνεται ολόψυχα στο σκοπό του, πολλές φορές συγκρουόμενος με την ατομική του ηθική. Γι αυτόν ο σκοπός είναι υπεράνω όλων. Αν χρειαστεί να διευκολύνει εμπόρους όπλων για να εξασφαλίσει φάρμακα για τα παιδιά της Αφρικής (ναι, αναφέρομαι στο σενάριο γνωστής ταινίας), θα το κάνει. Αν χρειαστεί να αφήσει να πεθάνει κάποιος διεφθαρμένος εγκληματίας φύλαρχος παραβαίνοντας τον όρκο του Ιπποκράτη (κι αυτό από ταινία είναι) θα το κάνει χωρίς δισταγμό.

Δεν παίρνω θέση σαφώς υπέρ ή κατά. Δε μπορώ όμως να μην προβληματιστώ, ούτε να μη διαπιστώσω πως οι περισσότεροι από εμάς σπάνια παθιαζόμαστε με κάτι που μας ξεπερνά, με κάτι πέρα από το σαρκίον ημών το επιούσιον...

 

Το αξιακό σύστημα καθώς επίσης και το εν-άρετο ή μη είναι απολύτως υποκειμενικά.
Σημαντική, επίσης, είναι και η διάκριση μεταξύ του είναι και του φαίνεσθαι.
"Ομάδες" που βαδίζουν στο ίδιο ενάρετο μονοπάτι μια χαρά , φήμες λένε, πως κάνουν BDSM.

 

Ή ομαδική αυτοκτονία  

 

75%...

 

...είχε μια ανερμάτιστη ψυχή
που έψαχνε κάπου ν' ακουμπήσει
και το παράδοξο με τις ψυχές είναι
πως ό,τι ακουμπάνε δεν το επιβαρύνουν, το ελαφραίνουν!
Rainer Maria Rilke

 

Για να ...ηγέτης, τότε "αρχεσθαι μαθών άρχειν επιστήσει" (1).
Εξ αιτίας αυτού μπορεί να ποσοτικοποιήσει τα πάντα σε δεδομένον ορίζοντα γεγονότων, από ηρεμία έως κρίση.
Κι επειδή τον ορίζοντα γεγονότων δεν τον διαλέγουμε, τότε οι όποιες συνέπειες των δράσεών του δεν επιβαρύνουν το πολιτισμικό μετά...
Δεν αναλαμβάνει να ηγηθεί, του το ζητούν.
Δεν τρελαίνεται να είναι ηγέτης.
Δεν είναι υποχρεωτικό να είναι γνωστός, μπορεί και να είναι...
Τα τι, τα πώς και τα γιατί που γίνονται μέσα του, δεν ενδιαφέρουν απολύτως κανέναν.

Διότι άλλο ηγέτης, άλλο σπουδαρχίδης και άλλο ψώνιο...

_______________________
(1): Ως ρητό συμπληρώνει το έμβλημα της Σχολής Ευελπίδων.
Αν ζούσε ο Σόλωνας, θα τους έκανε μήνυση για την χρήση του από μια τεχνική σχολή.

 

Η εγκαρτέρηση  
Για να έχουμε να προσφέρουμε και πιο μετά  

Αν το κάνει χωρίς δισταγμό, τότε έχουμε πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου. Θα πρέπει να διστάσει, να αμφιβάλλει, να θέλει και να μη θέλει και τελικά να πάρει την απόφαση να το κάνει. Γιατί μόνον αν έχει δισταγμό θα πει ότι έχει αρχές και προσωπική ηθική. Μπορεί να αποφασίσει να διευκολύνει εμπόρους όπλων ή να αφήσει το φύλαρχο να ψοφολογήσει αλλά πρέπει να έχει δισταγμό, κάθε φορά που ξέρει ότι θα πουληθεί ένα όπλο ή που θα αφαιρεθεί μια ανθρώπινη ζωή (ακόμη και αν είναι του τελευταίου σιχαμένου τύπου στον πλανήτη).
Αλλιώς Ιησουίτες; Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;
Επικίνδυνο μονοπάτι... δεν ξέρω...

Δεν λέω ότι δεν θα πάρει αποφάσεις, λέω ότι θα πρέπει να κάνει ένα pause και να σκεφτεί πριν τις πάρει...  

 

Πρέπει πάση θυσία να εισχωρήσω στους χώρους της διανόησης.

 

strapazieren die gestalt