Μερικές σκέψεις για την εξάρτηση

... και εκείνος που δεν μπορεί να είναι μέλος μιας κοινωνίας λόγω της αυτάρκειάς του δεν την χρειάζεται την κοινωνία, αυτός δεν είναι μέρος της πόλεως και είναι κατά συνέπεια είτε θηρίο είτε θεός8. Όλων λοιπών των ανθρώπων η ορμή προς μία τέτοια κοινωνία ανάγεται στην ίδια τους τη φύση9...

(Ἀριστοτέλης, Πολιτικά, Α, 1253a 1-5 και Α, 1252b - 1253a 33)

 

Πάντως,από εδώ το πήγατε,από εκεί το πήγατε, πάλι αποφυγάτε την 'αδυναμια' και την 'εξαρτηση' και βρεθήκατε στην παντοδυναμία μέσω της αλληλεπίδρασης...  

Γενικότερα, η αδυναμία, οι αδυναμίες, είναι του ανθρώπου, όλων των ανθρώπων. Δεν έχουν αρνητικό πρόσημο, εμείς τους βάζουμε. Όσον αφορά την εξάρτηση, στις σχέσεις αγάπης δημιουργείται εξάρτηση,ευτυχώς. Το θέμα δεν είναι αν κάποιος θα εξαρτηθεί ή όχι αλλά από ποιον θα εξαρτηθεί, σε ποιον δηλαδή θα πάει ναακουμπήσει τον εαυτό του. Στις δε ασύμμετρες σχέσεις, είναι πασιφανές ότι η υποταγή οδηγεί στην εξάρτηση ούτως ή άλλως, όσο και να χρυσώνεται το χάπι, όσο και να μην μπορεί αυτό να χωρέσει στο vanilla νου. Προφανώς όσοι επέλεξαν το μονοπάτι τς ερωτκής υποταγής, το έλαβαν υπ' όψιν τους.  

 

Τι να κάνω; Αν αυτή είναι η αλήθεια μου, πού να το πάω; Αλλού;  
Η παντοδυναμία εν τη ενώσει    

Συμφωνώ. Και γοητευτικές θα προσθέσω  

Επειδή απλά νομίζω ότι δίνουμε άλλη έννοια στη λέξη εξάρτηση, αλλά αντιλαμβάνομαι τι θέλετε να πείτε, θα μπω στο δικό σας εννοιολογικό πεδίο να "παίξω μπάλα" και θα έλθω να συμφωνήσω  

 

"If you already have someone's love, no sacrifice is too high a price to pay for it but any sacrifice is too great to buy it."
-LW

Έχω την αίσθηση ότι ταιριάζει, θα επανέλθω.

 

Έτσι, επειδή υπάρχουν κι οι αποσυνάγωγοι. Όσο κι αν η εφηβεία είναι πλέον μακρινό όνειρο.

 

Δεν βλέπω κανέναν στην απ' έξω εδώ πέρα  
Όλοι κάνουμε παρέα  
Ωραίο κομμάτι πάντως!

 

Κρίνοντας από το παραπάνω αλλά και από ολόκληρο το εισαγωγικό ποστ,θεωρώ πως αυτό που περιγράφεις δεν χαρακτηρίζεται ως εξάρτηση.
Είναι άλλο πράγμα να σου αρέσει,να θέλεις,να σου είναι χρήσιμο κάτι,αλλά να μπορείς κάλλιστα να λειτουργήσεις χωρίς αυτό και αλλο πράγμα να το έχεις ανάγκη και σε περίπτωση που σου λείψει να περάσεις απο τη στέρηση φτάνοντας στην ψυχολογική πίεση της έλλειψης σε μόνιμη βάση ή τουλάχιστον για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η εξάρτηση της υ(και όχι μόνο; ) στο D/s είναι κατά τη γνώμη μου ένας υπαρκτός και σχεδόν αναπόφευκτος κίνδυνος.ο οποίος όταν προκύπτει αποτελεί για τον Κυρίαρχο πρόβλημα προς διαχείριση.

ΥΓ:Το BDSM είναι εξάρτηση για τους ρέκτες του.

 

Η διαφορά της εξάρτησης από την εθελούσια προσήλωση, προσκόλληση, αφοσίωση, λατρεία ή ότι άλλο γουστάρετε είναι η συνειδητότητα.
Οταν η ύπαρξή σου περιστρέφεται γύρω από κάποιον συνειδητά, τότε είσαι ολόκληρος εκεί. Το απολαμβάνεις κάθε στιγμή. Σε εμπλουτίζει, σε καλύπτει συναισθηματικά.

Οταν εξαρτάσαι από κάποιον, διχάζεσαι. Ενα κομμάτι σου δε μπορεί χωρίς αυτόν και ένα άλλο αντιμάχεται την ανάγκη σου να είσαι μαζί του. Απόλαυση, ηδονή, αλλά και ενοχές, αίσθημα κενού. Τα συναισθήματα διαδέχονται το ένα το άλλο. Η κεντρομόλος και η φυγόκεντρος σε διχάζουν, σε τσακίζουν, σε εξαντλούν. Η εξάρτηση είναι ένα γλυκό μαρτύριο. Το ξέρεις, κι ας μην το παραδέχεσαι. Στο τέλος της μέρας νιώθεις το μούδιασμα του ανθρώπου που έκανε ολόκληρη διαδρομή για να ξαναγυρίσει στο σημείο που βρισκόταν...

 

Σωστά, δεν χαρακτηρίζεται εξάρτηση   Χαρακτηρίζεται απώλεια κάποιου που αγαπάς αλλά που δεν έχεις ανάγκη την εξάρτηση από αυτόν για να τον αγαπάς  

Αναρωτιέμαι σε αυτές τις περιπτώσεις όμως τι σου λείπει τελικά; Ο Άνθρωπος; Το Πρόσωπο που υπήρχε στη ζωή σου; Ή απλά... η φάση;
Έχουν φύγει άνθρωποι από τη ζωή μου (έχουν πάει λίγο παραπέρα, ή πιο μακρυά ή και στο υπερπέραν) και φυσικά και μου λείπουν και θα ήθελα να έχω κάποια επαφή μαζί τους και έχουν αφήσει αναντικατάστατο κενό. Αλλά δεν ψάχνω να καλύψω αυτό το κενό. Γιατί ξέρω ότι δεν καλύπτεται, οι άνθρωποι δεν είναι αναλώσιμοι, ούτε αντικαταστάσιμοι, είναι μοναδικοί.
Μπορούν να γίνουν άλλες σχέσεις, όμορφες, δυνατές, σχέσεις ζωής αλλά οι άνθρωποι που έφυγαν δεν αντικαθίστανται.
Αν υπάρχει "στέρηση" είναι δια βίου και μόνον έτσι τη δέχομαι γιατί αφορά στον Άνθρωπο.
Όχι στην κατάσταση, στη "φάση".
Αυτή βέβαια είναι η δική μου αντιμετώπιση και μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί και αδιαφορία ή ό,τι άλλο.
Αλλά παραμένει δική μου αξία (και μάθημα του μπαμπά ΜΟΥ   )

Κι εγώ θεωρώ ότι η εξάρτηση είναι αμοιβαία (άσχετα με το ότι της υ είναι πιο ορατή).
Και συμφωνώ ότι είναι υπαρκτός ο κίνδυνος.
Αλλά και ότι αποτελεί πρόβλημα για τον Κυρίαρχο γιατί αν υπάρχει (τελικά) σημαίνει ότι κάτι δεν διαχειρίστηκε καλά  

είμαι της γνώμης (και πάντα με τον τρόπο που προσπάθησα να ορίσω την εξάρτηση εδώ), πως κανένας εξαρτημένος από τίποτα δεν μπορεί να είναι ρέκτης. Οι εξαρτημένοι είναι μόνον τζάνκια κεκαλυμμένα ή και μη  
Οι ρέκτες είναι άνθρωποι που αν μη τι άλλο έχουν καλύψει ένα βασικό "όριο" αναγκών και έχουν περάσει στην απόλαυση  

 

Τελικά το μόνο που σώζει τους δημοσιογράφους από τον έσχατο κύκλο της δαντικής κολάσεως, είναι ότι εκεί έχουν καπαρώσει όλες τις θέσεις οι δικηγόροι.
Ενίοτε καλή μου, το να είσαι αποσυνάγωγος είναι επιλογή. Βλέπεις ο Αριστοτέλης έκανε ένα ελάχιστο λαθάκι στα Πολιτικά του. Την διάζευξη. Αυτός που είναι από επιλογή του αποσυνάγωγος, είναι και άνθρωπος και θεός και θηρίο. Κατά μαθηματική σκέψη λοιπόν δημιουργούνται τα κάτωθι (διαζευκτικά ή/και σωρευτικά) 1. Πάσχει όχι από διπολική, αλλά τριπολική διαταραχή, 2) Έχει καβαλήσει όχι καλάμι, αλλά μπαομπάμπ, 3) Είναι ο απόλυτος ορισμός του Κυρίαρχου.

Υ.Γ. Τα ανωτέρω είναι ασυναρτησίες βασισμένες σε νοσηρότατη φαντασία. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικούς ανθρώπους, είναι απολύτως εσκεμμένη και υπαρκτή.

 

Σωρευτικά το 1 και το 3, πολλώ δε μάλλον το 2 και το 3... ακόμη και μαθηματικά divided by zero... ΔΕΝ υπάρχουν  

 

Είναι σίγουρη η πηγή σου? Βιβλιογραφία υπάρχει? Να κάνω print screen, να το δώσω στο γιατρό μου, μήπως και μ' αμολήσει?